Alle inzendingen over aardse gebondenheid

ik ben geen engel des heren doch mens, kwetsbaar en klein geen adelaar met omvangrijke veren maar aan aard en aarde gebonden kan onmogelijk alleen het ontij keren kan mijzelf niet eens bezitten laat staan een mens, de ander ik tracht mijzelf wel te delen in wezen een binding aan elkander…

Van de aarde waaruit ik Vanmorgen moeizaam geboren word Ontstijg ik de aardse gebondenheid Die mij het soepele bewegen belemmert En die mij het liefst met gebogen hoofd En stramme spieren voort doet gaan Als ik verwelkomd word door Het eerste koude morgenlicht Van deze nieuwe dag waarin ook De pieren die mij omringen hoopvol Wakker…

Van de aarde waaruit Ik vanmorgen moeizaam Geboren word, ontstijg Ik de aardse gebondenheid Die mij het soepele Bewegen belemmert en mij Liefst met gebogen hoofd En stramme spieren voort Doet gaan - Als ik verwelkomd word Door het eerste koude Morgenlicht van deze Nieuwe dag waarin ook De pieren die mij omringen Hoopvol wakker…

gebonden heeft en zal houden…

morgen vandaag was te kort om de zin van het leven te zoeken zielen te schilderen op linnen doeken er waren doelen om te bereiken ervaring lag voor het grijpen maar verbazing vroeg steeds om meer in reiken naar hemel en hel dacht ik de grenzen te weten waarbinnen het antwoord zou zijn helaas was ik mijn lichaam vergeten dat aan aarde…

een lijn van punten één voor één geen twee daarin trok iemand buiten tijd en plaats mijn levensloop en zelfs een scheve schaats kan ik niet rijden, klokvast loopt hij mee de grens van gisteren en morgen, mee de muur van toen en straks die tegendraads gedrag onmoog'lijk maakt, ik huppel aards- gebonden tijdgebonden langs die schee…

bulderende jagende wind En de wolken zo grijs Veroorzaken bij anderen angst Maar zijn als een paradijs De meeuwen zweven in de lucht Zij zijn de rust en gratie in de wind Beleven de vrijheid in de stad Die je alleen daar maar vindt Ik heb het altijd geweten Het zelf vaak ondervonden De wens zal niet worden vervuld De mens is aan de aarde…

mij int kussen laat zakken als blijkt dat nu opstaan het vergroten is van onnodige wakken; verleng ik derhalve de waakstand nog een of meerdere keer maar als ik een lik voel aan mijn hand of een aandacht vragend geluid verneem van een mijn honden veeg ik het zwart van de nacht aan de kant en word toch redelijk kwiek, met weerzin, aan het aardse…

Waarom zouden wij dan naar die planeten gaan terwijl onze aarde ons reeds veel te groot is kunnen we niet hier zorgen voor beter bestaan dat ieder hier leeft in vrede zonder gemis op aarde kunnen we ook naar sterren kijken wonderen die aan het firmament prijken.…

Wij waren 't ook zo lang gewoon Met elke luide leeuwerik Te ontstijgen naar dit eeuwig schoon Ons aard-gebonden ogenblik. Wij zagen hoe de donkre grond, Uit zwaarte, lichte wondren schiep, Of hij van 't duister opwaarts stond En met zijn bloei den hemel riep. En met zijn bloei den hemel riep.…

geschopt door verzen en verstopte voeten gebonden aan de waarheid, die moet rijmen verlies ik mij in opgesloten vormen de leugens moeten klinken als geheimen de dagen moeten trots zijn, levens passen als tandwielen, ze draaien om hun assen momenten dwingen, ongewild omwroeten de klokken vrijheid, nooit meer te verrassen het mozaïek, in woord…

Diepgeworteld in mij Schuilt Mijn hart Die in duisternis kiest Naar Een wens Gebonden naar vrij Tranen van de geest Vervullen Mijn ziel Overheersen Mijn lichaam Binden Mijn leven…

Ik wil er niet veel over kwijt, Over mijn gebondenheid. Want dichten Is jezelf oplichten, Een titanenstrijd. Toch geeft het mij een fijn gevoel, Als je begrijpt wat ik bedoel.…

vandaag klom ik de hemel in met rood gelakte tenen liggend in het gras gebonden door zwaartekracht en wat niet al oh, ooit in deze blauwe droom te kunnen stappen de stilte in en los te laten wat mij aan de aarde bindt…

Liefde, passie, als vuurwerk met veel kruit Een prachtige, mooie, ontklede vrouw De Eva der Eva's waarop ik bouw Geen enkele willekeur waarop ik stuit Ondanks een ziekte dansen wij verheven Daar wij te vroeg het leven moeten geven…

De pijnen worden heviger, naarmate de dag verstrijkt. Een helse zoektocht naar de persoon, die jou met het nodige verrijkt. Al die pijnen vloeien dan uiteen, weg uit je verkrampte lijf. Je kan je weer voortbewegen, zolang de Heroine in werking blijft.…

heb het verloren paradijs ontdekt en deel met anderen deze hemelse plek het is geen groot geheim alleen het aardse loslaten en in een nieuw begin jezelf zijn…

Er waren eens een jongen en een meisje Die samen vriend en vriendin wilden zijn Ze smolten hun levens aaneen als broos glaswerk Ze deelden van alles: vreugde en pijn Toen kwam de duivel, vol haat en vol afgunst, Hij blies heel langzaam het glaswerk tot bel Daardoor werd het nog mooier vol kleuren Maar het werd ook een gevangenis, een hel…

opgeruimd en uitgelezen staat het boek tussen andere boeken boek te wezen springt letter voor letter van achteren naar voren rechtgezet door de letterzetter rug aan rug staan ze zij aan zij moeilijk uit te zoeken welke verkiezen zij toch haar boven mij…

Laat het niet uit zijn, God, na dezen dood In leven en ellende om noodzakelijk brood. Want waartoe gaaft gij dan uw bosschen, heiden, Uw luchten, wateren en ruime weiden Den mensch als lokaas van zijn plichten weg? Het is het woord van velen dat ik zeg. Er zijn er meer die snakken naar ontkomen, Wier hart uw zeeën meedraagt in hun droomen. Maar…

Ik hoor mezelf bezig in de keuken, koken hoort niet zo te klinken Er is voor alles een tijd maar die ligt vast in dagelijkse routines Wanneer het donker wordt kan ik uitblazen, naar buiten kijken, naar de vogels kijken Op vakanties ontdek ik de wereld door de ogen van de jongens die rotsen en rivieren bedwingen De meisjes zijn prinsessen…

heb de vrijheid al eerder genomen met rugzakken bepakt de kortste weg naar verlossing genomen ik door moraal aan handen en voeten gebonden toch aan de haal voor een verterende liefde een spagaat waaruit niemand zonder blessures op kan rijzen tot de zon onder gaat met het vervallen van alle eisen…

Vrij als een vogel, Gebonden tot de ochtend. Liefde tot het toegeven Samen gebonden, samen vrij Niet willen houden, Niet willen geven. Samen gebonden, samen vrij Tot het betere, Elkaars beste. Samen gebonden, samen vrij…

binnen de ommuring van onwillige taal wroet ik in weerbarstige witte aarde het andere ik schudt het hoofd handen op de rug gebonden het roept: ik zeg toch niks! als een gevleugeld woord het papier verblindt binnen deze ommuring moet ik spreken temidden van al dat zwijgende wit…

hoe vrij zijn wij ach zelfs water is gebonden aan stroming en getij bergen blijven staan waar ze stonden nooit verkassen zij planeten en manen verslingert aan banen de zon op haar vaste plaats van waarde met haar warmte voedt ze moeder aarde wij gebonden aan werk relaties aan huis wanneer zij we vrij diepzinnige teksten veronderstelde dichterij…

De lucht willen we in als vogels op vleugels Losser onze teugels waarmee wij gebonden zijn aan 'deez aard' waar wetten van de zwaartekracht beide voeten aan de grond houden alleen bij wijn en andere alcoholisch vocht Maken we -schijnbaar-een tocht die veel weg heeft van zweven.…

op je knieën, beval je en alles werd zwart stil verlamd de stoelpoten gebonden aan de mond van macht schaduwen, de poppen op je rug en alles werd lelijker de verste hoek binnen handbereik telkens anders de gil toen de aarde in de nachtspiegel van de kamer keek op knieën die zwegen stil de vergetelheid op het eind…

Al weken lag ze in het bed, gewoon alleen maar ziek te wezen, al weken werd ze lief verzorgd, werd zelfs nog voorgelezen, want zitten, ging niet meer. Al weken stierf ze van de pijn, dokter geef me wat, geef me iets, doe iets! Geen formulier had ze gemaakt, terwijl iedereen toch wist, zodra er geen kans op normaal leven is, dan…

Beziet, het moedig dier de Leeuwe staat gebonden, Omdat men zijne aard ten leste heeft gevonden: Ach! Sampson is gevat, omdat zijn machtig haar Werd, door een ontrouw wijf, zijn vijand openbaar. Wil iemand in der haast zijn vijand overwinnen, Die lere zijne grond en aangeboren zinnen.…

verborgen in een hoge kamer met het uitzicht op wuivende bomen geprangd tussen witte muren het lange licht te vangen voor de nacht gaat komen gedompeld gedurig onder de duur der dagen geduldig staan als een paard in de avond ------------------------------------------ Uit: 'Herkenbaar als lente', 1981.…