Netgedichten

netgedicht (nr. 84.315):

Gebonden zijn

ik ken de pijn
van de geboorte
het verlaten worden
de onbereikbaarheid
die met woord of daad
teniet kan worden gedaan

en toch scheurt
en zeurt het
onwankelbare tegen
alle liefde in mijn
gevoel aan flarden
aan snippers van niks

die jij nog vasthoudt
anders waaien ze weg
omdat er geen levend
bloed meer door stroomt
in de met moreel
dicht geslibte vaten

geblokkeerd door
achterhaalde waarheden
die steunden op vroeger
begane zonden en weg
zouden branden in een hel
die nooit bestaan heeft

mijn leven aan flarden
en het jouwe erbij
want ik kan geen aanspraak
maken op liefde en tijd want
ik dacht aan trouw
en eeuwige gebondenheid

heb de vrijheid al eerder
genomen met rugzakken
bepakt de kortste weg
naar verlossing genomen
ik door moraal aan handen
en voeten gebonden

toch aan de haal voor
een verterende liefde
een spagaat waaruit niemand
zonder blessures op kan
rijzen tot de zon onder gaat
met het vervallen van alle eisen