Alle inzendingen over façade

ik fluister in het donker waardoor het altijd nog donkerder wordt ik zeg meestal dat ik in de buurt van bijna gelukkig ben de regels van de ander verlaten krijg ik niet onder de knie ik hink vaak maar door als lotsbestemming ben ik aangekleed mijn façade draag ik eroverheen…

Wie bent u werkelijk Hoe kent u zich Zoals nu of gister Een mens vol zelfvertrouwen Empathie Of als gister En Wie ken ik De façade Het verbloemde Van mijzelf Of ben ik gister Een persoon Die ik niet wens.…

De schone schijn van de façade waarachter onzekerheid de fundamenten langzaam ondermijnt van het twijfelachtig gebouw van gemorste letters gespleten woorden zinnen zonder zin tot zwijgens toe ontroerend maar toch schijn…

Macron laat zich door het volk adviseren Misschien ook iets voor het Haagse formeren Laat het volk de politiek stimuleren Het volk zal goede ideeën etaleren Tjeenk Willink, ga bij het volk te rade Breek de politieke façade…

jouw integriteit bleek een façade met het naken van de winter viel jouw masker als krakelee uiteen in ontelbare stukken schone schijn welke het daglicht niet kon verdragen je verpulverde zienderogen langzaam daalde het stof neer…

In al je eenvoud mijn façade onttroond. Je bent mijn weg naar huis. Je lach, je aanraking en je zoen. Ze overstijgen: “Het Gewone Doen”. Ik ben niet heilig, Maar jouw liefde maakt mij oneindig.…

Weet je nog wel wat je voelt achter die façade van gedachten die je dwingen om verder te gaan terwijl het eigenlijk niet meer kan Waar is het knopje in je hoofd om even alles stil te zetten verwarring in de pauzestand alle gedachten op stand-by wachtend tot je weer wat voelt…

De kruin open als een bloemkelk de huid die naadloos aansluit op het drumvel van het heelal draagt de huivering van verre langs de ruggengraat van de melkweg een supernova barst extase en achter deze façade onbegrijpelijk het brandgat van de schepping het doorgronden te gronde aan eigen vuur.…

die bij iedere toon aanzwellen; naar nog meer aanraking dorsten mijn tenen strelen de houten pedalen alsof zij jouw voeten willen zoeken en jou op mijn liefde willen verhalen mijn lijf speelt een onvoltooide serenade gezeten op een kussen zo kwetsbaar als jouw buik ik speel al lang niet meer de partituur dat blijkt slechts een façade…

rond lang vierkant smal vrolijk treurig schuchter mal Sla elk gezicht zonder masker gade; een gemaskerd bal is één grote façade……

Vermomd als weerbare held zwaar getand en gehelmd heeft hij nog niet te vrezen van laagvliegende jagers loerend op een zwakke plek Tot ze uiteindelijk ontdekken dat het slechts een façade is dan slaan ze genadeloos toe hem verscheurd achter latend als aas voor gieren en jakhalzen Tot die tijd vecht hij door vanuit de ijdele hoop die…

Elke dag trek ik een façade om me heen, Maar weet je, mijn hart is niet van steen. De pijn die ik voel is echt En af en toe voel ik me slecht. Op een dag laat ik de zon in mijn leven toe, Maar daarvoor ben ik nog veel te moe. Ik heb nog niet die kracht Want mijn verdriet heeft me nog in zijn macht.…

Onderhuids zaaisel façade achter gevoel, dichterlijk maaigoed. Voetbal Guru preekt, gewonnen, verloren is welke kant je kiest. Spoor in morgenlicht schokkende kar met dromen je hoort ze kraken.…

friemelende vingers struikelde zij over haar woorden die nog moeilijk te behappen waren met de onschuld in haar lach die haar een licht bedeesde houding gaven haar alle krediet bood in het bloot geven van de echte waarheid die na gedegen onderzoek haar gelaagde geest zichtbaar maakte in een met veel intelligentie opgebouwde façade…

Met lege handen en een leeg hart gevoelloze vingers haar blik verstart koude streelt haar huid voelen doet zij niet meer woorden zo bast het doet haar geen zeer terug is de façade het masker van alsof haar metgezel van jaren weer vanonder het stof één schil was gepeld een glimp van haar hart was getoond voor even nu rest nog…

Liefje kom maar hier en laat me je lippen strelen probeer je pijn met mij te delen je façade van bordpapier is zo overduidelijk voor mij dus leg je masker eindelijk neer anders barst het nog een keer ik neem je angst er wel bij De waarheid maakt mij niet bang want ik ken je goed genoeg van sterrennacht tot schemervroeg en wordt het naargelang…

Ik liep langs akkers van verlatenheid Door dorre droogten vol met onbegrip Gegroeid in jaren tijd Ik zag geen kleur meer Die mijn onrust kon verstoren Slechts het grauw Moest mij bekoren En de strijd De eigen innerlijke kracht En soms façade Waren broeders Teer, hard en dan weer uiterst zacht Die hielpen bij de ommekeer Waar plotseling…

ze zwoegen voor de Koninklijke Shell voor Europol of op een ambassade als onbegrensd verdienende nomaden hun carrière slaagde wonderwel de voorspoed lijkt hun vaste metgezel doch de vermeende welvaart is façade de tranen zorgen hier voor waterschade hun leven is een voorschot op de hel ze klagen over alles in Den Haag een slecht klimaat…

Schijn is een kunst, een paar vegen vormen van verf, een intieme ervaring van velours, huid en verdriet Een mooier vak bestaat er niet dan schaamteloos direct nabijheid en diepte te voelen, zoals in bed Schijn bedriegt, mijn faillissement is maar een façade, als een naam die onwetend aan je gegeven wordt Schulden heb ik niet meer geld…

Met een façade van verlegenheid lijkt zij voor hem geen enkele bedreiging; zij spint al zachtjes van genegenheid, vertederd door zijn mannelijke hijging. Lokt hem dan nader voor een snelle daad, verzekerd van zijn dierlijke verlangen; zo houdt ze hem en zijn begeerlijk zaad in ‘t wijde web van erotiek gevangen.…

De dam-doorbrekende klaagserenade vreet hysterisch aan mijn monter hoofd Likt in striemen en verdiept de façade, totdat het geenszins meer word geloofd Want door deze verwante taalblokkade voel ik het schrijnen, niet meer verdoofd Laat me door het walgingwekkende waden als ik ruik wat er word bekokstoofd Het kwaad maakt zulke rare…

we hebben maskers voor ieder doel voor ieder uur een eigen smoel achter een façade van ongemak hebben wij aan elke waarheid lak zo is iedereen zijn eigen clown een beetje leuk een tikje down soms wat grappig dan weer triest een euro winst en tien verlies van koninklijk tot asociaal het masker past ons allemaal wij volgen zo het zelfde…

afstand scheppen en in beweging zetten daarvoor neem je het woord benoem iets en je raakt het kwijt of dekt het af als een geheim met verhullende oppervlakkigheid de grens waar mensen over en langs gaan of door worden geraakt en afgetast niet verder dan de schil de eerste lijn een kom niet dichterbij, tot hier de verte achter de façade…

Als je niet kan luisteren gelaten reageert op mijn onmachttirades lijk jij te fluisteren in een beslagen zwart fezelende wereld reageer schat reageer probeer sprekend mens te zijn sterk jouw façade in eenzelfde wereld waar ben je schat, reageer het lijkt zinloos jouw ziekte laat mij niet toe moeiteloos vertrap je mijn menszijn en…

Achter zwarte klei die open scheurt zwermen meeuwen gulzig krijsend op zoek naar leven uit de grond uit alle zeven hoeken van de liefde zoek ik naar een teken van leven achter de façade van een open wond probeer het teder, boos en stoer onbeholpen, vleiend en begrijpend maar alleen humor ontsteekt de lont als een lach tenslotte openbreekt…

mag ik nog een stukje zekerheid waar kracht en lach al jarenlang façade zijn in toenemende pijn fragiel balanceer ik op dat evenwicht kijk in de verte naar het perspectief dat ik ooit droomde en nu zo mis met cape en baret heb ik mij waardig neergezet kleur woorden op het blanco doek maar het is niet genoeg om als poëet mensen…

hij is een echte presentator belust op hoge kijkcijfers lapt hij iedere welvoeglijkheid aan de laars van de moraal het is het scoren voor hem en liefst ook nog door dat hem verder drijft de façade waar hij achter schuilt is gemaakt van uiterst filmbaar bordkarton en loze leuzen waar hij toch niet achter staat hij is de regisseur, de connaisseur…

ik teken jouw figuur met een gouden pen je huid verzorg ik met een verjongende crème neen, je hele lijf boetseer ik zo dat je volledig aan mijn mannelijke verwachtingen voldoet meer is er toch niet achter jouw façade ja, de duivelse macht die je eeuwig beboet hij is heerser over een onveilige haven hij heeft het vertrouwen,…

Achter ijzeren façade, staat emotieloos op ruwe muur een stoere kaars te branden, hoogst uitzonderlijk licht haar tors een gevangen lachen op. Onschuldige romantiek, dreigt achter eeuwige tralies te belanden terwijl met ijzeren onvermogen de sleutel in het slot gaat, en alle dagen lang gillend en schreeuwend tranen vechten.…

Maar daar achter die façade broeit het vuur van een vulkaan die het liefst de hele wereld domweg in elkaar zou slaan.…