Alle inzendingen over hyacint

Hyacint Kleurenlint Paarsgetint Voorjaarshint Hyacint Geurenlint Uitgeprint Door de wind Hyacint Bloemenlint Zo bemind lentekind…

De zilte zeelucht en hyacinten in de nacht. Wordt door mij gevangen in al haar harmonie en pracht. Overdag oogstrelend in haar pracht en haar kleur. In de nacht gevangen door haar schoonheid van geur. Dit is waar ik elk jaar weer naar smacht. De geur van de zee en de hyacinten in de nacht.…

van mannen die te vaak dronken zijn de leerschool van het liederlijke leven hijgende stemmen en slechte manieren je weet als geen ander alles over de onderkant van de samenleving de subtiele verschillen tussen arm zijn of rijk je komt tot leven als het lente wordt welriekend, fris vol goede moed sta je in een vaas met water te kijk als hyacint…

paarse hyacint met tonen van jasmijn én roos ~ primavera…

Buiten groeien hyacinthen in een kleur die ik niet ken er hangt schimmel op de plinten van mijn kamerbrede pen alle woorden zijn gewassen in de post die ik niet lees droge jus in holle kassen van ontbonden draadjesvlees zijn de bloemen zwarte linten om de armen van een wees wijs mij alle hyacinthen in de tuin die ik niet vrees.…

en de vlinders kusten de hyacint zo voelde die zich heerlijk op haar plekje stralend want het is haar stekje waar ze tevredenheid vindt…

In het land van sneeuw en ijs herboren lijkt uw blankheid zo volkomen zuiver zijn uw kelken als het communiekleed waar alleen een kinderhart is mee bekleed Roze klokjes van hyacinten, zijdezacht, Heerlijk geurend als een milde zomernacht.…

jij voedt mij met jouw zonnestralen de geur van hyacinten houdt ons dichter krokussen lachen ons toe wanneer ze voorzichtig de kop op steken wij kussen de dag die ons verblijdt met alles wat mooi is…

Onderweg vangt men haar speelse blik geworpen in de schoonheid van het moment aangekleed met schoon gewassen naaktheid gedragen door geestgronden van verbeelding.. wild van smaak en vooral oogstrelend verflauwt de streekverwant sterk in oorsprong, bescheidenheid siert het omschreven…

In haar immense biotopen sterft de kleine hyacint ironisch wat tegenstrijdig op haar eigen manier, niet winterhard vriest ze dood.…

Het is april en op de fiets heb ik mijn handschoenen gemist Het zijn de krokussen en hyacinten de bloemen in velerlei tinten die zeggen dat ik mij niet in het jaargetijde heb vergist De hoge huizen de torens de ijzeren hekken in de waarschuwende straten en al wat daar te gronde ging Zij die meer uitdeelden dan toebedeeld kregen…

Op de verjaardag van mijn zoon fiets ik verzonken in gedachten tegen de schrale februariwind drie hyacinten in een zinken emmer vormen tezamen met een tas stilleven in mijn korfje uitbundig groet hun roze en paars verheven in het groen met blij gemoed fiets ik een tandje hoger mijn jarige tegemoet.…

geur lieve lenteboden die een bevroren hart ontdooien onder naakte bomen ontwaken frisse dromen dat de dood maar even slaapt en de kiem van het leven blijvend waakt in het land van sneeuw en ijs herboren lijkt uw blankheid zo volkomen zuiver zijn uw kelken als een communiekleed waar alleen een kinderhart is aan besteed roze klokjes van hyacinten…

Dat je in die liefde groeien mag als je dan maar wel beslist je gezicht naar Hem te draaien dus jij tulp jij narcis en hyacint en mensen kind straalt op Zijn gezag het is vandaag jouw dag.…

het water spiegelt de zon ontvlamt zich vogels negeren de rust zijn niet te stillen klanken doen het ligusterblad trillen ik kom tot lente-ideeën narcissen knikken hun bol vol kleuren de eerste hyacint probeert te geuren laagjes ijs schetsen de nog aanwezige wintertijd wat is toch het geheim van deze zaligheid……

met de lentewind wandelend op walcheren de loning hyacint in gre's hof beland staan broederlijk voor het raam twee berkenbomen kortstondig bloeiend - kloos in de nieuwe gids bloem in beweging november drama futura op walcheren in een stormvloed de zilverdistel door de storm na zestig jaar een subverscirkus…

Met een bloedstelpend begeren en een sprankje bang komt de geur van sneeuwwitte hyacint over mijn top tegen je wang Blauw bloed is bij ons te zien buiten zinnen, binnen lust onder een lading lavendel is het jouw mond die ons kust Wat ben je schattig schoon in een bed van roze rozen spreid je een strelende sfeer en je benen voor het liefkozen…

Wat bollenboeren missen zijn tulpen, hyacinten en narcissen, dus hij poot. Ik zou de paardenbloemen missen kriskras in de berm, maar gelukkig zijn ze ferm, lieveling onder de kruiden, voor gal en tal van kwalen, Sportieveling, want hij komt zonder poten of betalen, steeds ongevraagd maar terug.…

Het gras drinkt paardebloemengeel, hyacinten geuren zacht naar regen, wat speurt in diepe voren, gelaten na de winternacht, sneeuwklokken luiden jouw toekomst in, op - gedragen aan de lentezegen, verleiding van jasmijn, verleidt de paarden te ontbijten van het bloementapijt, maalt de kilte tot voorjaar, van wei tot mei,laat het…

tien pilaren in 't midden vrij een roterende uitgang alle rust voor mij een relaxed muziekje 'n stel dat flirt met elkaar een moeder met haar baby het gaat heel gemoedelijk aldaar hyacint geurt op tafel veroorzaakt wrijving in 't oog buiten regent 't pijpenstelen maar binnen zitten we heerlijk droog…

Een zacht ruisende wind over niet afloopbare velden vlaktes van vergeten helden kraambed van tulp en hyacint aan de kim het gekrulde duin een overzeese achtertuin Ze schouderen in het bed het frisse groen op de flank de zware toppen fier en rank gekleurde hoedjes opgezet bloemenpracht van hart tot rand buigend voor passant en klant Zo…

toast en wijn voor elke gast wij praten niet over de kroon met doornen. schreeuwend rood de troon die Hem verried zwart en tinten grijs, begraven wij dromen de zon. snuiven blauwe hyacinten. maar het gras is smal vingernagels in blossom gel geverfd zo reiken wij naar tulpen verzinnen onze regenboog…

besuikerde cherubijntjes spreiden hun vleugels sparren door ijspegelende ruiten op poederend tapijt maar later veel later na oliebollen en wafels pruttelende ketels en glimmende ballen engelenmomenten later de stilte voorbij zullen hyacinten en krokussen dwars door de witte pracht de hemel in komen steken kleuren verspreiden een…

daar waar enkel koeien graasden toen de tijd nog vroeger was liggen nu als open wonden grote vlakken zonder gras grauwe grond bedekt de bollen van de tulp en de narcis krokus, druifjes, hyacinten wachtend tot het warmer is straks is al het kaal verdwenen en verschijnt als visioen een palet van duizend kleuren tussen al het land'lijk…

zeg mij niet dat water water is dat later later is vaak nooit meer komt omdat alles stroomt zelden kabbelt zonder stapjes terug om alsnog een wijle te verblijven in het destijds links gelegen droompaleis op zweeftapijt van liefde stil geluk arcadisch ingekleurd waar opsmuk smelt vervloeit zacht de geur van hyacint leeuwenbek duizendschoon…

ik zag je in de buien komen tot heden schoonde regen onze slechtste dromen maar je wintert hagel valt in volle vlokken sneeuw een witte kerst voorbij ik krokus al in geur van voorgetrokken hyacinten narcis in geel mijn rode hart zacht bedekken wij elkaar tegen de ergste kou mijn voorjaar weet hoeveel ik van je houd…

De vogels hebben last van hun hormonen Om die reden verheffen zij hun stem Beweert de grote bioloog met klem Hoewel ze ijl nog zijn de bladerkronen Ik zou wel in zijn tuintje willen wonen Waarin de geur van hyacint en brem Apen en beren die ik teder tem Terwijl ik high word van zijn feromonen Ik ben verliefd geworden op zijn boeken De Larf…

Op je allerlaatste bed - de witte hyacinten bloeiden - vroeg je mij waarom ik uit betraande wimpers keek naar vroege en vreemde verten. God, ik weet dat u veel dichter bent, ik voel u op mijn bleke en broze huid alsof u naast mij staat in deze nacht wanneer de herten springen in het jonge kruid der lente.…

Kijk de hyacint gaat als een geil beest uit de bol, zegt hij. Ik kijk. Als ik me afwend zakt hij terug in de dood van zijn stoel. ----------------------------- uit: 'Tussentonen', 2004.…

groetten elkaar als oude bekenden en je vertelde me van vroeger en van nu -dat ik je niet gekend heb- ik herkende je geur als die van mijn eigen huis als na een lange reis -ik herinner me wat ik nooit heb gekend- je bleef me lang aankijken en mijn blik ging naar de plastieken bloemen in de bakken door ultraviolet licht afgebleekte hyacinten…