Alle inzendingen over onlosmakelijk geheel

kan ik herinnerend doorgeven en vormen leven en dood een onlosmakelijk geheel En dat geheel voelt een beetje als…geluk!…

het is de vorm waarmee ik ruimte pak reserveer voor mij alleen kleuren onderscheiden wat ik genomen heb delen in bestaan als klein of groot segment maar onlosmakelijk geïntegreerd in het geheel harmonie is eigen keus mijn ruimte is nu openbaar geef uw oordeel maar…

Op het eerste gezicht neem ik haar waar daar ik het massief bedenk wat een geheel; op afstand gedijt liefde als massief gebaar, dan door haar in te vallen ik de klim bewonderend veel.…

Ik heb je losgelaten met kleuren van de ondergaande zon als mijn stille getuigen in een rustig golvende zee toen ik vele tranen lichter begeleid door de maan weer huiswaarts ging liep jij weer vrolijk met me mee…

moment toen twee harten samen beseften dat ze nooit alleen zijn geweest nooit alleen zullen zijn vanwege verbondenheid waaruit hun kracht schuilt stroomden verlichtende tranen als een stortvloed vol emoties uit hun ogen ze namen hen mee van dat ene stukje blauw naar veel meer hemel waar liefde leven en nog zoveel meer beheerst onlosmakelijk…

wie anders dan jij kan mij weten in het anders zijn als wij onwetend van ik en jij…

Zou ik mijn hele leven nog eens dunnetjes over willen doen? Ach, waarvoor en eveneens waarom? Vermoedelijk verviel ik dan ook weer in alle ongerijmde fouten, in wat mij nu nog spijt. Wel weet nu heel zeker, ik koos wederom voor jou! Nu ben ik sterk gerimpeld, voor mijn gevoel niet oud, zelfs knagende gebreken voelen al vertrouwd…

hij laat zichzelf niet vergeten houdt zich bij haar levend door met eigen uitbeelding naar hun onlosmakelijke verbondenheid te verwijzen…

De doorsnee zat Ingesleten patronen Mijn melancholieke roep naar diepzinnigheid Werd slechts door Een iemand opgepakt Je omhelste mijn verlangens Duizelingwekkend Je vormde mij Totdat wij een waren Een smeltkroes van eigenschappen Maakte mij zielsgelukkig Onopvallend van buiten Hartstochtelijk jezelf van binnen Liefde maak je…

weg als rul zand ‘t Leven is onlosmakelijk Verdwenen uit mijn hand Wil naar onvergankelijk…

Lijden lijkt met Leven onlosmakelijk te zijn. En toch… Bij de keuze tussen Lijden en Niets - Zou je niet voor Lijden kiezen?…

Onzichtbaar, onlosmakelijk verbonden, Liefdevol omarmd, doch heengezonden. Weg van de plek, die zij veilig vonden. Terug, naar waar zij ooit stonden.…

Geheel en deel zijn zeer complexe zaken. Zoals bekend omvat elk groot geheel meer dan de optelsom van deel plus deel, hoewel die samen het geheel uitmaken. De delen zijn geen losse onderdelen. Gehele kennis van de delen naakt, want wat de delen tot gedeelten maakt, is dat de delen méér zijn dan gehelen.…

uitkristalliseren gerond geheel ieder aspect toevallend de eigen plaats…

horizon in oker boort de zon een gat omlaag tot diep in de einder 't Skelet van bomen tekent de hemel meer dan magnifiek Met een vlies bovenop 't water keldert temperatuur traag Diep onder de spiegel daar gaat het leven volop door weliswaar gestáág verder terwijl de ondergaande zon contouren voor het plaatje fotogeniek aanreikt werd 't geheel…

kan je alles betasten zoals een blij vers of een gebroken vijver waarin woorden zijn verdronken het fluitje van de winter dat met stille tonen de brok in mijn keel overneemt kan je wanneer ik huil en de dag te donker is jouw hand leggen op de mijne tot leven brengen zonder wijzer en woorden worden mij tegemoet in een witte winterochtend…

Vriendschap, liefde en gezelligheid bijna onlosmakend verbonden, wie heeft deze woorden uitgevonden? 't Moet iemand zijn geweest, die gevoel had in z'n lijf en er mee om kon gaan. Maar waarom kan niet iedereen deze taal verstaan?…

ik heb je gedronken als een spons, je opgeslorpt tot al mijn poriën van je verzadigd waren en koester je nu teder in de knusse geborgenheid van mijn cellen je leeft in mij onlosmakelijk als een koningin op een troon van koralen heers je over het paradijselijk rif in mijn droomwereld…

Alles is vergankelijk ook mijn droomplek De natuur gaat zijn gang, doet zijn plicht Leven en de dood zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden Dat is een waarheid die niet te onderbreken valt Gelukkig ook maar Dag droomplek... PLOF! (zie ook mijn Hartenkreet nr: 41806)…

de tijd die jij mij had gegeven waarbinnen ik kon beslissen of ik al zou gaan of toch nog even van jouw liefde zou vergewissen tikt de klok gestaag achteruit verruilt de zon zich voor de maan voel ik weer jouw lippen op m'n huid wetend dat ik je zal moeten laten gaan schittert het zonlicht nog één keer door jouw prachtige lange haren…

de tijd die jij mij had gegeven waarbinnen ik kon beslissen of ik al zou gaan of toch nog even van jouw liefde zou vergewissen tikt de klok gestaag achteruit verruilt de zon zich voor de maan voel ik weer jouw lippen op m'n huid wetend dat ik je zal moeten laten gaan schittert het zonlicht nog één keer door jouw prachtige lange haren geeft…

Denken, voelen, doen, Onlosmakelijk aan elkaar Verbonden in het fundament Van de mens in de tijd - Maar dan het denken! Moeder van het gevoel, Zet het zo vaak Op een lopen, Gaat er met de mens vandoor Waarin hij zetelt, kan niet Meer worden afgeremd, en Werpt hem op de rotsen Van het kale bestaan…

kan iemand mij vertellen wat onrust is natuurlijk ken ik het onbestendige gevoel dat onlosmakend vooraf gaat aan een vorm van vrees maar onrust is meer dan de ondefinieerbare wroeging waar ik wel eens mee te dealen heb alles is veel maar onrust is zoveel meer dan het woekerend gevaar dat altijd op de loer ligt…

gedachtenlang, nachtenlang missend een stuk van mij dagenlang, jarenlang een half leven voorbij hopeloos, hulpeloos aanvaardend mijn verlies uitzichtloos, woordenloos is dit het leven dat ik kies onvermijdelijk, onlosmakelijk deel van mijn "zijn" onbegrijpelijk, onbschrijfelijk zit nog steeds aan jouw "lijn"…

Jij bent zo onlosmakelijk aan mijn ik verbonden dat ook in het heden jouw stem nog wordt gehoord. Voortgekomen uit gelijke gronden ben jij de klank in mijn daadkracht, mijn woorden zijn hoofdzakelijk door jouw gedachten voortgebracht.…

Het leven is verleden, heden en onlosmakelijk de toekomst, dat juist maakt mij bang.…

Het is niet meer dan bijzaak, ofschoon onlosmakelijk in gedurigheid verbonden. Wegstervende woorden van alle mensen wiens stem we horen konden. Uitdijende zwaartekracht rekt de ruimte op en laat grenzen terloops vervagen. Het achterland van herinnering vernevelt op gedempte toon in de zoom van lengte van dagen.…

Als water en zee zijn wij onlosmakelijk verbonden. Als water en vuur zijn wij in staat elkaar te verwonden. Als weer en wind zijn wij afhankelijk van elkaar. Als zuurstof in de Iucht zijn wij altijd voor elkaar beschikbaar. Als Iucht en warmte zijn wij supplementair aan elkaar. Als jij en ik staan wij altijd voor elkaar klaar.…

een zomer maar dan voldragen een rivier, ergens tussen aantekeningen warme oevers, strekkende tot verjaardag zo ligt het heden naast een fles zij aan zij, ontkurkt en dronken ontworsteld aan volgorde begriploos zonder beweging, besluiteloos een enkel woord dat zwijgen verdrijft in het water hervindt zich een spiegeling onlosmakelijk…

Heb je de bomen al gezien Hoe ze uit water zijn vervaardigt Als rivieren in de lucht Stromend naar een zee van licht Heb je de mensen al gezien Hoe zij op bomen lijken Ieder naar zijn zee op zoek Door steeds hoger te willen reiken Heb je de golven al gezien Bij hun aankomst op het strand De rivier op weg naar zee De zee op weg naar land…