Alle inzendingen over onvergankelijk

ik loop daar in het bos mijn lichaam alleen om de kern die ik ben onvergankelijk en sereen…

diffuus licht besprenkelt dit panorama en verspreidt de geur van onvergankelijk goud welke sierlijk met knoppen lijkt verweven: kunst is daardoor nimmer oud sober gekroond met strekkende sepalen draagt dit doorschijnend glas de ademende melancholie van een veranderlijke aarde zo kan het telkens weer van tedere dromen verhalen…

het verlangen om met gebroken vleugel verder te vliegen doet haar boven ’t grijze uitrekken stroomopwaarts verder reizen in onvergankelijk droomzicht…

rozen en poëzie hemelse geneugten eeuwige schoonheid volmaakte harmonie bezingen de liefde onvergankelijke in kleuren en klanken tot tijdloze symfonie…

rozen en poëzie hemelse geneugten eeuwige schoonheid volmaakte harmonie bezingen de liefde onvergankelijke in klanken en kleuren tot tijdloze symfonie…

met de dood voor ogen leef ik maar niet uitzichtloos niet wanhopig scherper dan ooit zie ik wie Gij zijt - míjn God en weet ik dat alles wat er tussen ons ontstond onvergankelijk is met de dood voor ogen lééf ik…

Het laat ons niet koud dit weten van de stenen dat compleet natuurlijke gebeuren van oudsher onverschilligheid is al de grootste vorm van de natuur dit gegeven niet tolereren ik zou dus kunnen zeggen luister en kijk daar bij de cameliabloemen viel het ons al op waar bijen ook al honing hebben geproefd wij in de verte die dag de roep van…

wat is dichten meer dan een hoeveelheid aan loze woorden op papier zetten je weet immers maar al te goed dat het morgen vervlogen kan zijn wat echt blijft zijn flarden van mooie tedere zinnen die de dichter heeft geëtst in de bundel van onvergankelijkheid…

Ik juich van binnen om wat onvergankelijk is en afstandelijk tegelijk. Ik herinner me weer zijn lach.…

in de buien voor en na de dolstdriest denkbre dronkenschap schiep de dichter de meest onvergankelijke verzen en eenieder zal er zich terecht over verbazen hoe ook hier weer het hoogst verhevene met het laagst gezonkene hand in hand gaat als twee glazen aan een bril…

Onvergankelijke liefde van ouders voor hun kind onvoorwaardelijk en waar Maar onwetend is het lot en blijdschap doet vergeten wat de afspraak was Zwarte zeilen, donderwolken huilen om de dood van onze zoon Wat is mijn leven nu nog waard?…

soms sluit ik mijn ogen om te zien met onvergankelijke blik de pieken en dalen lossen op, het beeldkader wordt platter en de verten komen nabij ik stem af op mijn geluid om te verdwalen in tonaliteit te dolen tussen verbergen en onthullen langs de randen van het zicht waar besta je eigenlijk?…

ARS LONGA, VITA BREVIS Waar alles hier op aarde Tot vergankelijkheid gedoemd is En elk gebouw door mensenhand Gebouwd ooit verkruim'len zal Is het beeld dat ik in mijn verzen Met eigen hart geschapen heb Bestemd voor de eeuwigheid - het Gaat duurzaam met mij mee de hemel in En geeft mij een vreemd gevoel Van onvergankelijkheid…

het is niet door de regen dat ik een huis bouw rondom een rusteloze gedachte noch door het vilten mos - een trage stroom die stenen streelt- het is niet omwille van het gesuis dat sluimert als een sombere wolk tussen kale muren en verspilde tijd het is om het geluk te vinden -een gevleugelde liefdesdrift geborgen in een onvergankelijk…

Boogschutter met bliksempijlen Schiet asjeblieft dat kreng uit mijn kop Zwevend lichaam Geest van as Ik wil de eeuwigheid Vroom en vergeven Ik wil de wijn smaken Tot het einde der dagen De adem ruiken De levenskracht voelen De engelen horen De goden zien Ja, ik wil de onvergankelijkheid Maar ik hoef er niet bij te zijn Zwevend…

Je probeert me te vergeten terwijl wij beiden weten dat een geluid een geur een moment maken kan dat je gedachten niet te controleren zijn ik voel je vaak nog steeds merk dat je aan me denkt herinneringen in je opkomen je probeert dat te verdringen onze band is onvergankelijk niet afhankelijk van of we elkaar zien en…

In het bergrijk, waar de seizoenen overheersen en de horizon minuut na minuut zo majestueus verkleurt daar vervagen grenzen van tijd van ruimte Daar leidt het licht een gebroken bestaan Daar ontkiemen vergezichten mysterieus in nevelen verhuld een adellijke gloed van zon en van maan In dit biotoop van onvergankelijkheid is de mens…

je bent zo sprankelend lach en ogen staan getekend in mijn hart hun afdruk onvergankelijk ik voelde je magie in het raken van je handen je rode lippen lieten warme kussen teder landen je liefde is mystiek raadselt steeds mijn leven alleen jij kreeg mij los aan jou heb ik mijn ziel en zaligheid gegeven…

geen enkel wijsje blijft in de boom hangen wanneer wind aan het gebladerte rukt verzamelde ik zachtjes en viel geluidloos neer in jouw gedicht vanaf de hoogste takken omlaag naar de vlakke lijn waarop een meeuw rustte nog lichter dan het onvergankelijk verlangen waarin je mij baadde gevolgd door klokgelui en het refrein…

Daar stond een muur die ik heb aangeraakt. De muur werd afgebroken. Van het puin werd verderop een fundament gemaakt. Ik plantte een fruitboom in mijn oude tuin. Die werd geasfalteerd. Vijf meter diep Houdt zich een wortelstronk nog grommend koest. Vijf eeuwen lang desnoods. De Spaanse griep Landt ooit op Mars omdat ik heb gehoest. Er was…

In schaduw van de herfst ademt vrijheid met weemoed het onvergankelijke verlangen je tot me te nemen hier in jouw droomschaduw toon ik mezelf als wereldvrouw met alle inzichten om mensheid te bekoren maar jij in jouw illusie blijft mijn belevenis niet trouw door alle berichten heb jij jouw ziel verloren het schimmenspel waarmee je…

het onkruid vermolmt; de pisseblom waait van veders naar dons en den paarse vervliegt in veneinig geprik vanonder ruige maai komt nog als geborgen groen het hooi in feromonen asem op; verdroogde druppeltellers begraven in boeket langs onvermijdelijke bloei vergroeit onvergankelijk klam het weinige blije weerzien van beklemmende liefdes…

Immer op dezelfde plek gebleven, ontvangen zij de seizoenen in onvergankelijke aanvaarding.…

Wat toch als ik je zou vertellen dat je deel uitmaakt van mijn geluk, van de zin van heel mijn bestaan; echte liefde is immers onvergankelijk. Zou je mij dan zeggen, als in mijn oor gefluisterd dat weet ik toch mijn lieveling ik heb immers altijd naar je geluisterd.…

naar waarheid leven vaak uitgeschreven 't verraadt vervuilt om 'm heen ziet liever de korf aan gemuild dagen slijten ook zonder sprekend spook laat hem zijn onvergank'lijk zijn in stilte van den verlaten buitenwijk waar men met auto's plat rijdt naar de pleinen van de supermarkt waar de mensen bulderen met honden zonder zakje…

droom me, laat mij schuilen in stilte onder je weidse vleugels laat ruimte mij oplossen wanneer ik val zonder horizon, vrij van gedaante om op zilveren oevers te ademen een nest bouwen zal ik met tedere wolkjes en gouden zonlicht voor jou adem van mijn adem roep mij niet meer als schaduw van onvergankelijkheid maar draag me…

gelukkig schaduwde je nog steeds maar leven beeldhouwde al in onvergankelijk steen je verscheiden op fundamenten die evolutie al bij jouw geboorte had klaar gelegd in groeven en lijnen die door de matrix van genen verfijnden heel apart was dit verschijnen in twee werelden waar contrast nog in beweging was en verdieping niet…

Vanuit de craquelé coulissen weeft de tijd haar eigen onvergankelijk keramiek.…

festijn Wat “leven” heet voor anderen Verwrongen verwachtingen Verdwenen levensidealen Keer op keer overpeinzingen Doorlopen of verdwalen Verloren geraakt in de tijd Moe gestreden geest Lichaam verliest de strijd Verlaat te vroeg het feest Tijd glijdt weg als rul zand ‘t Leven is onlosmakelijk Verdwenen uit mijn hand Wil naar onvergankelijk…

je trippelt lichtvoetig blij over gras dat groen naar je lacht rondt borders streelt bloemen die bloeiend op je wachten geurt hen dichterbij wij prieelen tussen slingers herinneringen waar ooit ballonnen hingen met opschriften van toen nog is je jeugd onvergankelijk vitaal straal jij warmte en liefde naar ons allemaal laten…