Onvergankelijke wereld
Het laat ons niet koud dit weten van de stenen
dat compleet natuurlijke gebeuren van oudsher
onverschilligheid is al de grootste vorm
van de natuur dit gegeven niet tolereren
ik zou dus kunnen zeggen luister en kijk daar
bij de cameliabloemen viel het ons al op
waar bijen ook al honing hebben geproefd
wij in de verte die dag de roep van deze koekoek
ontroerd vernamen ook spraken over stapstenen
keien in de rivieren ook van Noorwegen
Afrika en Zweden als klankborden 't klateren
muzieknoten al eeuwen paradijselijk meegaven
als dansende zeepbellen zonder op te lossen
ook tegen de mussen en koolmeesjes
in tuinen en parken al fluisterden: kom rust
dus nee, het laat ons niet koud
dit natuurlijke koesteren
onverschilligheid is er al te veel
in een te grote vorm
juist deze liefde
ook vandaag is adem en van alle begeerten.
Geplaatst in de categorie: emoties