Alle inzendingen over scène

toevallig ben ik ergens opgeraapt als onmens uit het ongedierte verrezen ik draag een gele pruik - en sleep me onhandig van scène tot scène de hemel in een schuine helling is mijn onderdak, mijn lot trotserend in deze beschaving zingend in het morgenlicht ken ik geen regels van protocol in de broze wereld omgeven…

In mijn hoofd heb ik deze scène Al duizend keer laten passeren De pijn telkens getracht te voelen Zodat ik deze nu kan incasseren…

Soms gaan de poppen aan het dansen ofschoon de scène werd verdaagd De politiek mist alle kansen maar kreeg het script waar men om vraagt…

Het keurmerk voor de dark rooms gaat niet door Ondanks totaal gebrek aan hygiëne De vrijplaats voor een heimelijke scène Blijft ongezien en onverminderd goor Al zullen daaromtrent de meeste gasten Zelfs mèt een keurmerk in het duister tasten…

Met shawl en muts en dikgevoerde schoenen Met wanten en een hoofd als een rayon Denkt Willem aan de scène op ’t balkon Toen hij zijn koningin tot vrouw mocht zoenen W.A. van Buren zegt tegen zichzelf: Tien kruisjes binnen, op naar nummer elf…

toen we foto’s van toen bekeken knipten we minieme openingen in de tijd onze ogen bleven aan een kleine scène haken zij prikte door de foto heen we werden geraakt door het punctum: jouw gezicht een silhouet de peilloze leegte later…

Deze tijd van quarantaine En de geur van madeleine De zondag met contemplatie Krijgt een andere connotatie Deze tijd van quarantaine Met de geur van hygiëne Levend als een kluizenaar De leerling als een spijbelaar Deze tijd van quarantaine Lijkt een grote mise-en-scène De paden zijn hiervoor te smal In dit onmetelijke heelal…

Maar goed dat ik niet onsterflijk ben Want dan zou ik vergeten Dit schoolplein, deze boom En als ik dan driehonderd was Mijn verjaardag Het is goed dat ik ooit doodga Dan is er een ding zeker De rimpel in mijn oude huid Zal de kleur altijd onthouden Van je ogen Als de zon de laatste keer En mijn film begint Elke scène op het plein…

stokoud en opgesloten in een kamertje kijken we films en lezen we boeken jij en ik zag je dat dat camerastandpunt en hoe mooi die dialoog en de muziek onder die laatste scène en laat me vanavond in bed jou alsjeblieft die fraaie zin voorlezen die ik las vanmiddag toen jij gesukkeld was in slaap van die dingen waar we…

haar zien smelten bij iedere zweem van aandacht Werkelijk is dat ik nu pijn heb mijn linker schouder Zo ben ik een man met een gevoel van leegte Ik ben bang haar te confronteren Haar in de ogen aan te kijken Gesprekken met haar te hebben te moeilijk voor mij O.K. laten we dit overnieuw doen Ik wil sneller leven dan ik kan een scène…

Alles behalve de muren Van de hoop; éénmalig en exclusief Kikkerdril de komende vierentwintig uur Echo's noordelijke stijl Het kind draagbaar poëtisch Geknipt om de wereld te ontdekken Vleugels nemen de maat We doen het onszelf aan Van de verbeelding is kind koning Als motor in scène kostbaar verjongd Hou het rauw De winterzon vonkt weer…

Voor elk fragment maak ik een scène. Ik sta bij elk moment stil vooraan. Jouw karakteristiek blijf ik herkennen. Jouw lach illustreert mijn verlichting. De straal door een wolk aan de horizon. Voorbij gaat de tijd zolang jij bestaat. Jou ogenblik ontsteekt de warmtebron.…

Journaliste Masja Gessen heeft bekendgemaakt dat spectaculaire acties van Poetin met ijsberen en tijgers in scène zijn gezet.…

een poëtische scène die circuleert in de lucht met zachte dansbewegingen stille intimiteit scheert voorwaarts terwijl de hemel opentrekt in een sliert Fries licht op ledematen vliegen valt niet te leren met veren getooid ik ben geen dier van dons waaruit je kunt ontsnappen vederlicht hoog boven de grond even teder als vogels die elkaar…

woord voor woord verwoord zijn stem laat haar niet los en wat ze delen draagt zij als geheim groter dan zij zijn en nu heeft hij haar de keuze gegeven terug te keren naar een ver geleden leven en de kralen worden weer schakels onderbroken door een hart als amulet zij weer gewoon het verveelde tienermeisje en haar leven simpelweg in scène…

De motor tikte, de regen regelmatiger op het autodak, veel stilte veel wit om de woorden dacht ik me al een scène in. En zo onhoudbaar lang keek je, leek je van vlees geworden vraag. Wat moet ik zeggen vluchtte ik, en overwoog op welk woord ik de klemtoon leggen zou. Alles was mogelijk door altijd in het moment te blijven.…

een proloog sprankelend zonder omkleden voor de opvoering, leven naturel in scène gezet…

eigenlijk is het een heel simpel verhaal afspelend in het naoorlogse Nederland zonder al die moderne pracht en praal krijgt de nostalgie al snel de overhand De weemoed naar het verleden spat van de buis het gevoel gaat mij door merg en been door deze revue voel ik eindelijk weer thuis terwijl ik de laatste scène nog maar eens beween…

hoe mank mijn ziel de tijd verslindt en dagen placht te wissen waar ik in onmacht gelegen trots het houvast verlies van al dat wat ik lief ‘ k zag madeliefjes boterbloem en zelfs de eerste parochianen die met bijbel en gebed mijn vroege ochtend waar ik smalend naar hen keek dan tóch in scène had gezet tersluiks verstond ik het heldere…

bloemen zet ik thee smeer ik boter op mijn brood ga ik met de lente mee kleur ik bleke wangen rood als een vogel in het gras die met schuine kop naar voedsel speurt zie ik hoe jij in versleten ochtendjas de eerste zonnestralen keurt ogen klein, haren verward je mond vraagt om een zoen en ik wil graag met heel mijn hart deze scène…

van hen die geschoeid met oud leder zich hebben afgestemd op louter ingebeelde bewustwording het oud leder, geplooid gescheurd verkleurd, de zolen kreunend op de pas van ongepaste maatvoering edoch, een mensch is een beeltenis van de mensch, die zich aanschouwend vergewist dat één ieder zich in de verkwisting van deze mirakels in scène…

opnieuw lengen Nachten stervend korter zijn Hanteert de schilder zijn penseel Dichten schrijvers uit een brij aan woorden Vastgelegde structuren van Problemen ontstaan door meningsverschil Authenticiteit Met een waarheid in steen gehakt Ontstane problemen door Miscommunicatie: mensen Die hun eigen gelijk verdedigen Overrompelend' mise-en-scène…

Zij viel bijna als vanzelfsprekend in mijn armen de hekken waren verdwenen en het leek alsof een nieuwe Eva zin in mij had maar de scène werd afgekapt heel even voelde ik haar zachte energie heel even was er die overgave het uitzicht op paradijstintelingen en dat waar ik al afscheid van had genomen al verschijnt er soms nog een vrolijke…

Nu bewegen wij ons in een overdonderende scène, op een laatste hartsnaar van een hogere octaaf, maken we een onberispelijke pirouette, het hoogtepunt als middelpunt in een verbond zonder gêne in een onuitspreekbare taal.…

ik bedoel: je kan later altijd nog zaken corrigeren een woordje hier, een zinnetje daar: die scène schrappen waarin je in het donker katjes kneep. het woordje - door- vervangen door het woordje vóór - omdat het beter rijmt, ook goed is voor het verhaal, dat je jezelf het beste liegt.…

Nou, nou, dacht ik, dat is me, dat was me wat, die scène, die ik niet zonder gêne in veel te korte tijd tot treurdicht heb gebreid! Maar ja, ik had geen keuze: dat kwam door al die reuzen!…

Mise-en-scène: Het erfrecht van de hoop wuif naar mij en hoor hoe de wind stil valt in het water en de stenen van een volle maan laat mij aan uw schaduw beklijven ik zal zwijgen als een woord dat rijpt in het wollen huis diep de groet aan een beladen boom; de eerste ster en vruchten door het raam ik zal uw passen niet…

Wat Zijn hart sneller doet kloppen, Bij verlichte kamers met een scène, Van meisjes die het warm hebben, Die misschien hun kleding uit gaan trekken, En geen thermostaat die stoort. Plots Loopt een van hen naar het gesloten raam, Tuurt met beide handen als kijker Richting duisternis waar hij staat.…

Een mooie scène is ingebed in mijn gedachte, genoeg om de peinzende dagen te verjongen. Wat is er in de diepte van het ravijn aan gelegen het gezang van slapende tonen te wekken? Het is zaak elke stap zorgvuldig af te wegen vooraleer mij met gelijke kappen te bedekken.…

‘De scène staat in lichterlaaie, mijn vonk heet Buiging, een beweging, sla hen met verstomming!’ Hij geniet van het spel dat men daar in het duister speelt.…