Alle inzendingen over wetenschap reflectie bezinning

Groot feest, het voelt als pyrrusoverwinning Nu tijd voor wat reflectie en bezinning? Of gaat het straks weer om geloof en macht De vrucht verraadt de boom...dus niet vergeten Met terroristen is ´t kwaad kersen eten…

Lente, zo teer het seizoen van vernieuwing en groei Zomer, zo frivool geeft uitbundigheid vrolijkheid en bloei Herfst, zo onstuimig met verandering en afscheid Winter, zo sereen waarin bezinning en gewaarwording heerst Zo gaan de seizoenen rond In de reflectie van de tijd…

Wetenschap is de kunst Om te onderzoeken wat je denkt De aanname gemaakt Het plaatje compleet Op afstand beschouwend Als een leek doch geleerd Wat je eigenlijk al wist Maar elders wordt betwist De conclusie getrokken Het verdict gesproken Alles in overtuiging Hypothese allerminst Retour naar de bron Reflectie op persoon Standpunt…

Mensen liggen te sterven, God. Mensen moeten sterven, God. Waarom, God? Waarom! Mensen worden geboren, leven en gaan dood. Waarom, God? Mensen verlangen, wensen haten en doden. God? Waarom de mens, met zo'n groot Lot? God?…

is het wisselstroom of ouderwetse stoom aan uit aan uit gevoelens die stromen of bij het kookpunt stomen het mag echt allemaal want ik ben mens niet van staal…

Bezinning kan over veel dingen gaan Bezinning over de relatie met God de Heer Bezinning over ‘t leven geloof en nog meer Bezinning over het heden en ons bestaan. Een tijd van bezinning nemen is goed Om in alle rust onze gedachten te laten gaan Over de tijden die ons te wachten staan Wanneer het nieuwe jaar ons begroet.…

De stoutste dromen die ik droomde bleken contouren van een oud verhaal beleving opgeklopt tot Kathedraal, die oprijst uit de schimmen van vergetelheid en van de tijd, die onverzadigbare gastronoom, in zijn meedogenloze paukenslagen van herinneringen aan chocolademelk, wat langzaam uitdooft in het verre licht van mijn jeugd, daarachter…

Een identificatie die mij zonder eindbestemming thuis brengt naar de kern die mijn reflectie beneveld voor mijn viriliteit terwijl het vliegtuigraam mijn bezinning weerspiegelt gaat mijn dagdromen stilletjes naar jouw gastvrijheid.…

Inspiratie daalt neder, en explodeert in luchtledigheid, In beweging komt datgene, dat in stilstand verkeerde, Naar buiten, gaat een zwerm van gedachten, Zij mengen zich met anderen, En materialiseren, In duizend parels van kwik, Verdichtend tot een spiegel, In de wereld, Aanschouw ik reflecties van mijn gedachten.…

ik heb het wel gezien mompel ik bij tijd en wijle; zeker de wereld is groot en emoties nog eindeloos te vergaren maar waarom àlles ervaren door het afleggen van zoveel mijlen of nóg dieper navelstaren totdat alles zo duidelijk is als de ongekende dood…

Mijn reflectie stoort mij en met verbazing kijk ik naar het terugkaatsend licht. Ik voel mij te klein om groot te zijn, te groot om klein te zijn maar de duiven blijven terugkeren naar het nest waar ze gevoed worden.…

jouw weerspiegeling lijkt eindeloos wanneer ik uiteindelijk de moed heb gevat om erin te kijken, wie is zij, deze vrouw die mij met holle ogen aanstaart raken haar handen je voorzichtig aan waardoor het beeld vertroebelt wast ze haar handen in onschuld doch neemt de zonde langzaam bezit als een slang die door haar lichaam kruipt wordt…

Ik heb dit nooit beschreven of nimmer uitgelicht Hoe halverwege later bij maan mijn penne dicht 't Zijn flarden tijd geronnen alsof het noorderlicht De jaren heeft verzonnen waarin mijn leven ligt…

Het water fronst wanneer jouw hand zijn vlak bestrijkt in poging de vertwijfeling te vervagen uit de diepte die je in het staren ziet zwijgend wijs ik je vermoeide wilgen aan wiens wortels gretig in de steile oever grijpen vastberaden om het stormen te doorstaan ik laat je zien dat er velden zaden kiemen in de aarde die door vorst was…

Soms wordt er gehuild aan de achterkant van de lach op een gezicht. Soms schuilt er iets in de schaduw van het licht. Soms zijn er loze zinnen en tegelijkertijd een naar binnen gerichte blik en dan denk ik: wie ben jij en waar ben ik en wat is de wederkerigheid?…

Zonlicht weerspiegelt een hartstochtelijk verhaal met glans op de huid.…

Er is een omgekeerde wereld waarin wij in spiegelbeeld bestaan. Niet wij, maar schaduwzelven leven daar, en alles gaat andersom. Als je ondersteboven voor een spiegel even in die wereld kijkt, zie je bergen als diepe meren en de zee is de lucht, met vissen die vliegen. Alles valt er omhoog en onze leeftijd gaat er naar beneden…

niet om mij te zien niet om wie ik ben ik weet het ik ben alleen een spiegelend oppervlak voor jou dat slechts voldoening schenkt in de liefdevolle terugkaatsing van jezelf steeds weer als je me in de ogen kijkt zoek en vind je een bewonderend beeld van jezelf de echo van de weerkaatsing van een diep verlangen op…

Hier, boven spiegelend water, dansen muggen in de zon. Drijven witte wolken voorbij. Zelf adem ik gewoon vanzelf, rustig in en kalm weer uit. Ik, die altijd denken moest, dat ik overal buiten stond, maak hier nu deel van uit. In dit spiegelende water, spiegel ik mijn leven. We worden onbewust geboren. We gaan helemaal niet dood, maar…

Je kunt wel alles denken dat je wie weet wat, dat de wortel getrokken uit je bestaan een mooi rond getal geeft, het product van je wezen een hogere macht is maar: waar kiemt de liefde, waar wortelt je lust, door welke trage lagen sijpelt het sap van de groeiende onmacht, wie legt van je zijn de bleke uiteinden bloot.…

een schap vol wetenswaardigheden die slechts een enkeling verstaat biedt het waar van toekomstigheden voor Jan en alleman op straat geleerden met het hoofd gebogen krullen van vingers in het haar wegen woorden weloverwogen het lijkt 'n achteloos gebaar wetenschap te boek gesteld haast een dichterlijk cryptogram voor de mens of voor het…

Gij hebt zo wonderwel gereisd In raarbezochte landen, gij zaagd de Noordse schemerschijn, de volkren van de middaglijn, gij weet, hoe in de zandwoestijn de zonnestralen branden. Gij zegt met kort en goed bescheid, van oudsheid af tot heden, wat elke kunst heeft voortgebracht, wat elke wijsgeer heeft gedacht, wat elke koning heeft betracht…

Zozeer op de kern van de kosmos gericht, dat ik naam en stand van sterren vergeten ben, maar ik herken ze aan hun flakkerend licht wat in een ogenblik verdween, worden werelden uitgeluid, zonder te weten waarheen.…

kennis is altijd relatief fragmentarisch en ontoereikend…

Als oertijdman was u geoutilleerd Met kleine harde stekels op uw penis En in uw grot was het dus dikwijls menis Want was zij ergens niet van gecharmeerd Dan had zij op haar meest intieme randjes Een hele rij met kleine scherpe tandjes. AMSTERDAM - De penis is ooit uitgerust geweest met een soort kleine weerhaakjes. Dat hebben Amerikaanse…

. ---------------------------------------- Een tijd geleden deed men uit de doeken Dat in de wetenschap werd gefraudeerd. Bij wetenschappers viel dat glad verkeerd, De wetenschap gaat dat nu onderzoeken. Maar blijft tot die tijd alles bij het oude, Dan barst zo ’n onderzoek ook van de fraude.…

Het is nauwelijks nog te behappen, De opkomst van de gammawetenschappen. Waarschijnlijk denkt u ondertussen, Dit gaat over wetenschappelijk klussen Of ergonomisch gebruik cursussen. Niets is minder waar, Het is kennis van gedrag tegenover elkaar.…

De wetenschap dat leven kort is benauwd me, de illusie dat ik onsterfelijk ben is verdwenen. De zekerheid dat ook ik mijn laatste adem uit zal blazen is aan de ene kant angst, aan de andere kant opluchting. Met aan zekerheid grenzende wetenschap heb ik de langste tijd op aarde nu echt wel gehad!…

Het zijn de sporters niet aan wie het schort, De wetenschap schiet schromelijk tekort.…

Wetenschap! licht zonder warmte! Onverkwikkend! Onverblijdend! Gloort steeds heller uwe toortse, in het hoofd werpt gij de koortse, 't harte maakt gij koud en lijdend. Ach! waarom moet elke stap die het brein vooruitholt, op 't harte botsen als een schop, koude Wetenschap?…