Netgedichten

Laatst toegevoegde netgedicht (nr. 87.496):

Reflectie

Wanneer je leven kantelt
door een storm in je eigen geest,
moet je de draad terugvinden
die ooit zo vanzelf sprak.

Ze noemen het persoonlijk herstel -
maar het is eerder een stilte
waarin grote vragen opstaan:
Waarom ik?
Wie ben ik nu?
Waarheen leidt dit pad dat zo anders loopt?

In die vragen schuilt groei.
Niet als rechte lijn,
maar als een kronkelend spoor
waar ieder mens zijn eigen tempo kiest.

Ik zie hoe mensen zoeken,
struikelen, ademen, opnieuw beginnen—
gestuwd door krachten die helpen:
zelfacceptatie,
aanwezig zijn in het moment,
zacht kunnen zijn voor jezelf.

En tegelijk tegengehouden
door schaduwen:
kritiek die te scherp snijdt,
vreugde die te snel wordt weggewuifd.

Tussen deze polen
ontstaat iets wonderlijks:
een innerlijk landschap
waar tegenstrijdigheid
juist de kiemen van groei draagt.

Want elk levend wezen
reikt vanzelf naar zijn mogelijkheden,
ongeacht de hobbels,
ongeacht de weerstand.
Groei is een beweging die nooit stopt -
misschien zelfs niet wanneer wij dat wel doen.

En wie deze fascinatie herkent,
is welkom om mee te kijken,
mee te zoeken,
mee te begrijpen
hoe herstel zich weeft
door het leven van iedereen
die opnieuw leert beginnen.

... Het gedicht is ontleend aan een reflectieve tekst van Femke Vergeer, onderzoeker aan de Universiteit Twente. Zij beschrijft haar fascinatie voor persoonlijk of existentieel herstel bij mensen met een psychische aandoening. ...

Zie ook: http://www.deoverkant.wordpress.com/

Schrijver: Peter Paul J. Doodkorte
6 december 2025