1651 resultaten.
De Heer is mijn Herder.
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 326 Al ga ik in een dal van diepe duisternis
ik vrees geen donkerte, geen enkel kwaad,
maar ik mag zitten aan een koninklijke dis
dit voor de ogen van wie benauwdheid beraadt.
Ik kan de zalfolie op mijn hoofd verdragen.
Mijn beker is nog meer dan overvol gegoten
voor de ogen van allen die mij beklagen.…
Boekrol
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 132 Als de boekrol
wordt geopend
en de
poort gesloten
de genadetijd voorbij
satans list
die met God twist
staat voor God
te beven
beschaamd wordt
hij terug gedreven
door de
Waarheid en het Leven
naar 't krot der duisternis
zijn boze gramschap
ontvlamt
voor wie
Gods Heilige Naam belijden
onze Vader God
van Israël
Messias Jeshua…
Je bent
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 138 De
donkere duisternis heeft je toegedekt.
Je bent in Hogere Regionen opgestaan en
van daar uit kijk je op me neer en zie je
hoe ik straks ook niet meer ben die ik
schijn te zijn, maar een lege huls, een
verpakking van een Hoger Ik, waar jij
al bent en ik ooit zal zijn.…
Nachtwoud van het oeverland
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 127 had ik gezwegen
bij wijze van eerbied
nieuwe verlangens kwamen
naar het nachtwoud op het oeverland
in mijn verbeelding was het anders
in droeve herfstwind van toen
vreemde geluiden hoorbaar
kalme echo van de nacht
er werd een foto gemaakt
van jou en mij
bij een boom
om het moment
te verstillen
voordat je wegging
in de kalmte van duisternis…
geen kwartier meer kende
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 684 ik voelde hoe de bloemen
in mijn hand verwelkten
hun kleuren ongezien
de geuren niet geroken
ik keek nooit om
liet mijn schaduw zelf lopen
bleef hopen en zag enkel
zon, een maan die scheen
tot zij verdween en
geen kwartier meer kende
licht de ochtend niet verwende
de dag in nacht vergleed
een duisternis bekleed
met kilte maakte…
dood
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 2.103 Zachtjes schreiend met het verdriet van de dood
Je geest legt beslag op onze gedachtengang
Met het gaan van je persoon verkrampten spieren
Geruis van het hart voor iedere seconde gemis
De zwarte zon verschuilt zich achter het verdriet der mensheid
De kille duisternis valt met de leegte der dagen
Voor elke druppel wordt een geest genomen
Gure…
Wilde rozen
hartenkreet
2.0 met 18 stemmen 1.440 Je hebt je rozen niet gestolen,
ik zal je betreurd lichaam
en je dooie ziel
ermee tooien
en weten dat je nu,
terwijl de aarde vuur spuwt
terwijl de regen en het onweer losbarst
in jouw duisternis,
ik zal weten dat je nu
aan mij denkt.…
Vrij als een vogel
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.352 Kooi mij... en ik zal sterven
als vallend licht in de duisternis
als sporen van gedane schreden
als een teder uitgesproken woord
als serene rust die wordt verstoord
als het verleden in het heden
Kooi mij... en ik zal sterven
als een sneeuwvlok in de felle zon
als een lied dat is uitgezongen
als een bloem die welig heeft gebloeid
als een…
Pijn
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 560 niets meer voelt
Dat je ziel verdoofd is
Volledig onderkoeld
Als pijn zoveel pijn doet
Dat je niets meer ziet
Dat je niets meer hoort
Zelfs geen haat of verdriet
Als pijn zoveel pijn doet
Dan leer je het kennen
Dan doet het geen pijn meer
Je kunt er aan wennen
Maar verdoofd en gevoelloos
Zal de dood en het leven
Precies dezelfde
Duisternis…
Staat van gemoed 1
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 751 je schroom
is rood
aangeslagen
papier geeft mij
geen kans
is te vochtig van
voorjaarstranen
filosofie en aspirines
ik smeek je
tot bloedens toe
dan: als zwart poeder
bezink ik tergend traag
val helemaal uiteen
tot je heengaat
me kust op de mond
voel ik de lust
in mijn keel en
de huiver op mijn tong
de dag is omgeslagen
de duisternis…
De zachtheid van je naam
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 1.188 Ik word zo graag
wakker in mijn dromen
en nestel mij in de
zachte schaduw
van de schemering,
hopende dat de duisternis
mijn verlangen kan horen.
Gewoon wakker worden
in mijn dromen,
om te stoeien met
lichte woorden,
zodat ik aan een vreemde,
koude wereld
kan ontkomen.…
Het beloofde land
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.115 De zon
langzaam
door nevel omsluierd
zich verdichtend
tot een donk’re mist
jij wist de weg
naar een land, waar
met warme zonnestralen
mist verdwijnen kon
je reikte me je hand
hoopvol
liep ik naar je toe
talrijke, tastende handen
plots verschijnend
uit de duisternis
je nam hen mee
naar je beloofde land
misschien
leken zij minder sterk…
DIGGELS
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 1.003 jaagt schaduw over opa’s dood
op de vlucht versterkt de huilbui
van moeder schiet dan door naar
broodbezorger met eerste tarvo
kort licht De Toekomst op pa’s
vieze overalls de koude melkthee
in literfles de moffen aan het stuur
schijnwerper op een verlicht raam
herkenbare schreeuw verliefdheid
uitend de lamp springt uit elkaar
in de duisternis…
Lapidair 15 *
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 560 Deze vrijdag –
egyptische duisternis
vleugelslagen.
Zij bestelden ter plekke.
Verbeelding en liefde
hielden in leven.
* Lapidair 15 = zeven korte teksten in week 15,
d.w.z. zondag 9 april 2006 tot en met
Stille Zaterdag 15 april 2006.…
Roman in twee vensters (2)
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.391 In duisternis, waar niemand gaat.
Van nergens komt meer één geluid.
‘k Sta met mijn hoofd tegen een ruit.
Wanneer gaat die lantaren uit?
Eén lichtkring op wat vunzigheid.
Die gloor is met dat goor in strijd.
Daar gaat zelfs geen verloren meid.
In mij is net zo’n stille straat.
Waar niet één lamp te branden staat.…
Troost
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 1.153 Eenzaam in de duisternis, bij het licht van de maan.
Schreeuw en Sla ik, alle woede uit mijn lichaam.
Een vernietigende oorlog, die diep zijn sporen achterlaat
Ik gil en huil, bij het besef dat het zo niet langer verder gaat.…
Voor de verre prinses
poëzie
4.0 met 14 stemmen 4.093 Uw land is zo ver van mijn land verwijderd:
Van licht tot verste duisternis - dat ik
Op vleuglen van verlangen rustloos reizend,
U zou begroeten met mijn stervenssnik.…
Geschilderde maan
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 240 vervangen
uit stilte van dromen, bijna zonder lippen
zoenen zoekend naast nachtgordijnen
en lotgenoten vanuit een zolder
over de slapende stad
konden we slechts rijmen
in onze bijzondere gedachten
door openhartig iets te zeggen
over een stil bodemloos smachten
onze lichamen ritmisch bewogen
hij vroeg zich af, waarom het nacht was
en hij in duisternis…
Blijf bij ons Heer
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 355 Blijf bij ons Heer, als het donker is
En wij geen licht meer zien
En dwalende zijn misschien
Wees dan ons licht in de duisternis.
Blijf bij ons heer in bange tijden
Wanneer wij moe en verdrietig zijn
Als wij veel zorgen hebben en pijn
Wilt U ons vast houden en leiden.…
alsof er schaduw waaide
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 520 wit
zoals het onschuldig lichaam
van de winter, mijn lot
in het weten
blaas ik
zachtjes sneeuw naar het verleden
mijn verhaal
alsof niets meer ontkend kan worden
zoals die eerste schreeuw
of een onvervuld verlangen terwijl het buiten
langzaam donker wordt
een wenken waarin duisternis zwijgt
om de waarheid te vieren, het bloed zo…
Zielschrijver
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 502 gloeiende geboren woorden
in de krotten der koninkrijk der lege landen
staan wij op de afgrond van watertanden
van een verhaal dat werkelijk gaat staat te gebeuren
wij proberen ze te sturen
de kleuren naar de ziel
zielreflectie in de pen
wij weten het
wij zijn namelijk
verbonden met hen
die zijn geroepen te vertellen
iets van magie in de duisternis…
Oudjaar 2009
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 2.605 Op de laatste dag van het jaar
wacht men op bezoek of gaat weg
om thuis te komen bij hen die blijven
Een jaar wordt van zijn hoogtepunten
in meeslepende verhalen ontdaan
De kerstboom schittert nog
een engel vliegt van tak tot tak
denkt aan dozen en duisternis
De cranberry-compote ruikt intens
verrukkelijk zoet en een kus smaakt
naar…
de eerste leugen
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 466 achter een boom vol vlinders
houd ik me schuil
er is een reden
voor dit deel van het leven;
het op- en neerwaarts
en waar het allemaal om gaat
ik ben de nacht dankbaar
dat ik me mag neerstorten in zijn duisternis
dicht bij de stilte en de stenen waarachter wind
dromen draait
dwaas in drang
alsof ze ooit gevlogen hebben
misschien…
Pauze...
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 1.199 Mokerslagen dreunen op mijn huid
Een ijzige kilte omklemd de onzekerheid
In de ogen van de arts zie ik duisternis
De ziekte, het scheldwoord, het is bij mij een feit…
Niets lijkt nu meer hetzelfde als voorheen
Het leven per dag want morgen bestaat nog niet
De strijd van bestraling en chemokuur is begonnen
Met veel angst, donkere wolken en verdriet…
wrimpelingen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 188 de wind
schreef de nacht in de duisternis
van haar chador
geloken
haar wimpers
ogentroost
de fluister
tikte haar aan
in de vroegte
van de morgen
droeg
een bruidsluier
vol
belofte
aan
de zon
streelde
krullende lokken
liet wangen blozen
in de middaguren
krulde
haar lippen
in een zachte
glimlach
rozenrood
in de schemering…
Licht het al?
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.016 Bevreesd zijn we al lang niet meer
we zijn bekend met onze Heer
maar heel het volk,
zou iedereen al weten
wat hen ten deel gevallen is,
werd het licht al doorgegeven
in de duisternis?
Bij Lukas 2 : 10.…
Rembrandt cyclus 2: anno 1632 mijn vertrek uit mijn geboorteplaats Leiden
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 105 het is niet dat ik je veracht mijn stad
waar ik toch ook het daglicht zag
de stegen, molens, hogeschool
die mij lijdend, schetsen zag
ik wil verder, veel verder dan mijn ronde
neus kan zien, veel verder dan het licht
en heel misschien kan ik er ook mee spelen
in duisternis en schaduw van de grote stad
Leiden gegroet, laat mij niet lijden…
oorverdovend aanspreken
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 198 die werkers van het eerste en laatste uur
zijn voor mij :
vuurtorens:licht in de duisternis.
alpenhoorns: om me wakker te maken.
bloedbroers:broodnoodzakelijk elk moment
om hand in hand
en
schouder aan schouder
samen verder te gaan
om vrede uit te bouwen
voor iedereen.…
Jij, die blijft
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 1.022 wij hebben gewacht
terwijl jij reisde
onderweg naar
jouw naam
en een wijle
dreef onder
een bonzend
moederhart
waar je
als vederlicht gewicht,
in een veilige duisternis,
te samen uit ons
in enkelvoud bent gestart
zo telden wij
de verwachtingsvolle uren
in blijdschap af
naar jouw dagen
die zouden worden
geboren…
Solipsis
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 79 Of blijft alles zoals het is,
autonoom en van alle tijden,
bij licht en duisternis?…