de eerste leugen
achter een boom vol vlinders
houd ik me schuil
er is een reden
voor dit deel van het leven;
het op- en neerwaarts
en waar het allemaal om gaat
ik ben de nacht dankbaar
dat ik me mag neerstorten in zijn duisternis
dicht bij de stilte en de stenen waarachter wind
dromen draait
dwaas in drang
alsof ze ooit gevlogen hebben
misschien onzin
maar hoe anders kan ik woorden vinden
om jou te omhelzen
wanneer het naar binnen keren
mij verdrinkt
in mijn eigen lelijkheid, geen oorsprong vindt
in wat erfelijk zou moeten zijn
onaangetast
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 21 januari 2010
Geplaatst in de categorie: psychologie
Mooi gedicht.