Alle inzendingen over Dankbaar

Moeder zijn, dat is genade want mijn kind'ren zijn een geschenk, een moeder hebben, is een zegen en nu'k erover denk, mag ik wel dubbel dankbaar zijn. Waarom ik dat nu vind? Voor mijn kinderen mag ik moeder zijn en voor mijn moeder.....toch nog kind.…

Dankbaar ben ik voor hun leven, dat ik ze eens mocht geven.…

En vlak na 't bidden praatte je niet hard: 'T was of een heel fijn, een heel prachtig ding Rondom het eten over tafel hing; En dankbaar was ik dan met heel mijn hart, Dat we zo prettig bij elkander zaten; Behalve 's maandags, als we zuurkool aten.…

Ik moet er nog vaak aan denken als ik zo naar hun foto kijk dan voel ik me dankbaar en gelukkig want hun liefde maakte mij zo rijk.…

verlaten en alleen Maar dit gaat niet op voor jou want het voorjaar is weer in je terug hoe hard het ook kan stormen jij loopt met grote passen met de wind in je rug De winter ademt een kille sfeer uit het kan je niet bekoren je hebt de liefde opnieuw ontdekt daarom is de sneeuw net sterrenstof wat vanavond alleen jou bedekt Dankbaar…

Wie ook ondankbaar weze, geen dichteren gewis: zij zijn de dode zo dankbaar dat hij gestorven is... --------------------------------------- sylbe: lettergreep…

Ja, dan bidt zij, dat ik spoedig Mag bevrijd zijn van mijn smart; Word ik beter, hoe blijmoedig En hoe dankbaar is haar hart. Ik zal altoos haar beminnen, Altoos doen wat haar behaagt. Nimmer wil ik iets beginnen, Daar mijn moeder over klaagt. 'k Zal haar naam met eerbied noemen, Als zij neerdaalt in het graf.…

met een dijk van een stem over haar lijntje nog maar te zwijgen; "daor kunde ge eindeloos naor ture" bij druilerig weer in de kiosk op de markt wordt zij door het volk toegejuicht de burgervader, zeer goed geluimd, doet de loftrompet haast eindeloos schetteren waarna zij zwaaiend en roepend, ontelbare malen, in de gewenste dankbare…

Ik weet niet waar ik Uw verrijzenis het best kan vieren: bij wierookgeur of bij de appelaar zo vol met bloesems die zijn takken sieren; ik weet alleen maar dat ik dankbaar ben, want ieder lied en elke zonnestraal die nu heel even tussen regenvlagen licht komt brengen, ze zijn een teken van het nieuwe leven dat sinds Uw dood ik als verrijzen…

Ik kus je voorhoofd, streel je haren, kijk je dankbaar aan. "Besef het knul" tot ín je ziel "ik laat je nooit meer gaan!"…

Stap ik in ontzag haar wondere wereld binnen Haar dagelijks wisselende verschijning is getooid met witte schuimkoppen die plagend spelen met de schaduwen van de jagende schapenwolken Onder een koepel van een staalblauw hemelgewelf rijkt ze verlangend naar een verre horizon Ze stroomt me tegemoet met haar wijsheid, haar kracht omhelst me Dankbaar…

Ongeacht het moment Het tijdstip in de tijd Toen jij besloot om weg te gaan Te breken, alles kwijt Ben ik je daar nu dankbaar voor Het maakte krachten vrij Ondanks al jouw natrappen Kwam ik steeds meer tot mij Jouw onredelijkheid gaf mij de kracht Niet terug te willen slaan De streken die jij leverde Daar bleef ik boven staan De roddels…

voelde het onbehagen als aanvaarding, zonder dat het geklopt had duizend levens lang zo lijkt het wel voedt ellende het teruggegeven ego, het bloemenzaadje is zo hard als steen, terwijl waarheid uit de buurt van je huis blijft verdeeldheid, chaos en disharmonie kan vanzelfsprekend niet jouw krachtige rebellie zijn kan elk levensmoment zo dankbaar…

voor jou een huisje van steen en cement met een tuintje en een gazonnetje een huisje waar jij thuis bent Ik bouw voor jou een huisje om in te wonen samen met mij we krijgen kinderen en een hond en we hebben een leven frank en vrij Ik bouwde voor jou een huisje het staat er nu zo mooi bij ik ben gelukkig, mijn lieve meisje ik ben je dankbaar…

Je bent dankbaar, voor het tasje troost. Dankjewel voor mijn troost, want dat ben jij, voor mij, geworden.…

Sint Maarten was een goedheilig persoon Hij gaf zijn halve winterjas aan een bedelaar En deze was hem hiervoor zeer dankbaar Mensen helpen, hij vond het heel gewoon. Sint Maarten, een voorbeeld voor iedereen Hij was met het lot van arme mensen begaan Vertrouwde op God de Heer in zijn bestaan Ging zijn eigen weg, maar was nooit alleen.…

Even is het leuk maar dan zie je er niks meer van Er zit een kleine splinter vast hierin mijn hart Ik durf niet weg te gaan Te dankbaar voor wat ik had Ik wil je niet teleurstellen ook al doet Dat mij pijn Ik wil dat je luister Luistert met je hart Je gevoelens die ik voel zijn ze er nog wel?…

kom maar ventje rust je hoofd maar op mijn schouders laat onze tranen vloeien want ze zijn er niet voor niets in verdriet gevangen tranen van ons allebei verslagen ben ik lief en dankbaar kind jij reikte mij je snotlap toen onze liefste stierf dat teken is een grote troost die ik nergens anders vind jij liet aan mij je hart zien…

Je had plots ongekende wereldfaam, overal klonk jouw Lutselus naam, iedereen was God o zo dankbaar, vermeden ramp, was onherstelbaar. Geen mensenlevens in lotsbepaling, mijn kind gespaard,in geluksaanhaling, een symbolische gemeende betekenis ? ..het verdwijnen van de kerkgeschiedenis.…

ik kan alleen een kaarsje voor je foto laten branden en dankbaar denken aan die blije dagen waarop jij mij toen van ganser harte dagelijks hebt bezield. jij hebt mij hoopvol leren kijken naar een nieuwe morgen waarop alles veel lichter en minder hard zou zijn.…

de buitenwereld mag dreigen dankbaar streelt moeder haar kwetsbare kind kijkt vanuit de reddingsboot over de troosteloze zee ziet hun machtige stoomschip zinken.…

het leven vreselijk droevig, maar ook vrolijk nog kan zijn, dat ik God zij dank nog geraakt word, ook door andermans pijn, dat ik dingen hoor, zó erg en zóver beneden de maat - maar daar tegenover een bloeiende roos, wat mijn verstand weer te boven gaat - ja…… ik word blij van die bloeiende roos maar ook dat ik de Heere ken - en wat ben ik dankbaar…

Maar deze aanhouder wint de grond gaat langzaam zuigen, onder het droeve regenkind, dankbare dromen zijn haar volk waaronder het gras zich opricht in haar voetspoor, waarvoor de tijdgerijpte halmen buigen.…

Wij mensen zijn je eeuwig dankbaar, maar vergeleken met jouw schoonheid zijn wij maar simpele schepsels.…

Wat dankbaarheid is. De paradox van dat inzicht ontroert. Later besluit je zelf om terug te gaan. Journalisten wachten deze keer niet. Je nam en neemt je leven in eigen hand. Je besluit dat het genoeg is geweest. Lef, moed en inzicht dwingen respect af. Bij vrienden. Bij vijanden.…

Gesneden boegbeeld van een trots galjoen, de borsten monter vooruit klapperende zeilen als de jurken van de hoeren aan de Taag hun keurs omhooggeduwd met buigzame walvis baleinen Zij stoppen zilvergeld in de spleet van een offerkist dankbaar buigt het negerbeeld met tekst voor behouden vaart smeken de zegen af van Isis beschermvrouwe…

Naast het nieuwe geroezemoes van Drachten leeft de kleine oude, verstilde buurt, in zichzelf gekeerd, door wijze zorg bestuurd, sluimert steeds vol dankbare gedachten. Trotse hoeve, bescheiden huis verwachten sterke bescherming, die voor altijd duurt. Hemels blauw, met zonlicht doorweven, tuurt door forse eiken, wil muren verzachten.…

Als ik kniel ter aarde voel ik haar waarde in mij stromen dwars door alle beton tot mij komen de miljoenen dromen en idealen door bergen dalen wegen dwalen tastend voelen gevouwen de handen geborgen weten te bedoelen verleden heden en toekomst aan elkaar gebeden dankbaar elke dag in uren voortgaan en duren.…

Stiekem in het gras verscholen tussen bloemen in het scheve landschap waar ik overdag nachtelijke vlinders zoek bloesemt een tafel van hout waar ik dankbaar op ga zitten in het steengebakken panorama leefde ik te laat liep te lang maar ongericht door gebakken lucht en bakerpraat zoekend naar een passende ruimte elders weer in een klotsend…

Iedere dag neemt ze dankbaar aan Alsof het de laatste zou zijn Echter haar ziel alleen weet Dat ze uiteindelijk overstag moet gaan Maar voor ze zover is, heeft elke dag een zon Neemt ze dagen met een lach Niet eens een grimas, en de rest; Wilden dat ze dat ook konden!…