Alle inzendingen over EENZAAMHEID

De eenzaamheid duurt echt te lang Gaat de tijd van afzondering echt voorbij? Voor vriendschap ben ik echter bang Is dat niet weggelegd voor mij?…

mensen die in stilte willen wonen, zonder wanhoop van dat zonderlinge, eenzame, van dat leed omdat ze de dood steeds horen fluisteren met die fluisterende stem die iedereen kent.…

te tillen onderdanig in de liefde was ik als man altijd geweest ik voelde nog die hunkering van het kind in het beest wat ik wist van mijn leeftijd verloor ik omdat mijn ziel verjongde nooit was ik iemand anders dan het eenzaam kind geweest.…

blijven staan Opdat hij heeft gesproken met wie in eenzaamheid gaat onder de bewolkte hemel In de vreemde lucht het spel van licht en duisternis…

Wachten op eenzame momenten en vragen naar gezichten die mij nieuwsgierig fluisteren dat ik niet verdwijn zolang ik mijn spiegelbeeld niets vergeef en vraag waarom hij niet op mij wil lijken…

Eenzame sneeuw in een datumloze nacht Bracht mij alles maar meer dan verwacht Verwarmd door deze februarische kou Wist ik het ineens zeker Ik hou van jou…

al droog ik met tedere overgave een traan de weg naar jouw pijn kan ik niet gaan ook al raak ik zo nabij een hand eenzaamheid is voor mij een onbereikbaar schaduwland…

Achtergelaten in de schaduw van een hopeloze liefde ben ik niet meer eenzaam omdat jij schaduwen nooit zult beminnen zolang ik droom dat jij nog bestaat.…

Vreemde ogen in eenzame spiegels dwalen zonder gezichten waar iedereen vergeet waarom de spiegels zoveel op hun dromen lijken.…

Dromen is geen simpel tijdverdrijf maar welkome gelegenheid om de eenzaamheid te ontvluchten Droom vannacht die droom met mij waarin we samen vluchten…

zwijgzaam vergaan de dagen gevangen in eenzaamheid in de schemer van haar leven huilt zij vergeten tranen tot de nacht ze verstilt met een vredig slapen…

Ontroering brengt meer stilte dan zwijgen kan vertalen lichaamstaal blijft onveranderlijk in intieme artistieke streken eenzaam in liefdesverdriet gestreeld.…

Er blijft niets anders over dan de waanzin voor te zijn men gaat dood aan eenzaamheid ik moet de stokjes wel bewegen ook al denkt de wereld aan een spel dat ik bibberend verloor…

Dat mijn liefde voor jou onvoorwaardelijk is Krijgt een nog diepere betekenis Door mijn nimmer naar buiten gebrachte eenzaamheid Omdat ik jou, mijn lief, zo vreselijk mis.…

Bestonden er dan geen eenzamen Of voelden we ons nog steeds alleen?…

Het contrast is groot douchecabine en de goot airco en de uitlaatgassen kingsize en het viaduct luxe leven eenzaam dood het contrast is groot…

Zo bewegingloos, eenzaam en stil Vergiste de klok zich maar.…

Aan mijn lijf kleven woorden van zotheid, van plezier, maar ook van eenzaamheid ik draag ze graag mee ik kan met ze lezen en schrijven aan mijn lijf kleven woorden.…

De eik staat eenzaam, hoog en slank, in bladertooi, op het heideveld: beeld van een groene druipkaars, trillend, luchtig, vrij levend.…

Als ik jonger was Dan zou ik het weten Als ik beter was Dan zou ik er zijn Als ik eerlijk was Zou ik het zeggen Maar mijn liefde voor jou Is enkel een diep ongeluk Mijn verlangen … enkel een eenzame pijn…

hoog boven me hoor ik de kraanvogels ik zie de wereld ik hoef niets te zeggen als de eenzaamheid hart van het bestaan me in alle rust overvleugelt…

Eenzame opsluiting Seperatistentuig Laat ons geen keus Al dat geklets over Independencia Neemt in Europa Geen hond serieus…

Eenzaam ruist de duistre zee,- langs der duinen ruige kruinen, als met droeve dodenklacht zucht de nacht. Eenzaam, eenzaam ruist de zee, slaat de kuste zonder ruste,- moeder aarde ligt alom doods en stom. Op het woelend vlak der zee wislend dansen kille glansen- starre lach der dode maan staart mij aan.…

een verdriet Zwarte wonden en eventjes slikken maar geen die dat in ‘t donker ziet Donkere bladeren, donkere takken ach, het eenzaam waart thans rond Het probeert de ziel te verzwakken Mij..op een koud kille ondergrond In mij is het waarlijk stil gekropen de stilte van het altijd eenzaam zijn Smart blijft zich bijgevolg ophopen ik huil…

zwerver geruisloos heengegaan in eeuwigheid De armen van de dood hebben zich over hem ontfermd Hem opgehaald van het stenen plavei in vergeten eenzaamheid.…

Eenzaam ruist de duistre zee, langs der duinen ruigje kruinen, als met droeve dodenklacht zucht de nacht. Eenzaam.,eenzaam ruist de zee, slaat de kuste zonder ruste, moeder aarde ligt alom doods en stom. Op het woelend vlak der zee wislend dansen kille glanzen starre lach der dode maan staart mij aan.…

laatste wat nog rest van jou Maar de mooie herinneringen die jij me ooit hebt gegeven zitten dieper in het binnenste van mijn ziel dan de eenzaamheid ooit zal raken…

Ik denk: zo zal het later misschien zijn: Jij hebt een huisgezin, een vrouw en zonen, En ik zal nog als nu heel eenzaam wonen, En deze eenzaamheid is als een wijn Die men aan zieken schenkt om te versterken. En nu en dan zul jij mij troosten komen En mild je kracht in mij doen overstromen En dagenlang zal ik de krachtstroom merken.…

Een lichaam is een eenzaam ding en niemand wil dat het geneest. ----------------------------------------- uit: 'Bandeloze gedichten', 1996.…

De donkerblauwe stilte kreunde in de eenzaamheid van de nacht De stok, waarop hij altijd leunde hoorde als enige de stille klacht Waar de eenzaamheid regeerde wachtte onder diens lantaarnpaal Een juist ontslagen gedetineerde op ‘t voortgaande levensverhaal Op de kruising van eerlijkheid had het noodlot hem ingehaald Hij raakte daarna zijn…