75 resultaten.
Mijn stille plek ( A. )
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 295 Die plek, mijn plek, tussen
al het hout en gebergte,
waar de zon blijft hangen.
Alsof je mijn geliefde was.
Ik wilde enkel bij jou thuiskomen.
Me ooit ergens thuis voelen: veilig en geborgen.…
Vlucht van de arend (psalm 121)
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 889 Een lied voor de vlucht van de arend
Een blik
gericht
op het gebergte.
Aarzelend
wild
benauwd,
reiken
zijn vleugels
omhoog;
happend naar
zuurstofrijke lucht;
verstikt
in
zijn voorbij
gevlogen vriend.
De zon bij dag,
de maan bij nacht,
wachten
dragen hem
het witte licht.
Hopen
op bescherming.…
Oude handen
gedicht
3.0 met 70 stemmen 19.044 Als ik oud ben wil ik oude handen
die, als op de reliëfkaart
van een basisschool
hun gebergte, hun rivieren
durven tonen. - Verre landen
waar ik in kan wonen.
Ervaren aderen,
vingers met verhalen.
Handen
die ergens waren;
op schouders, om een hart,
in andere handen.…
Een mooier later
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 237 (Het leven als kunstwerk)
Met mijn handen die Hij gemaakt heeft
schep ik een kleine hemel
over land en water
en later rots en strand
pover en verlaten
alles wat nog in mijn herinnering leeft
De wind draait om oud gebergte, om
lovertjes en platanen
waar liefde pijn verdreef
Dit is wat Hij mij geeft
iets sterkers om in te geloven…
Reis naar het donkerblauw van de nacht
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 329 Jouw ziel zit in een versteende stoel
de wereld angstig aan jouw voeten
reusachtig als een woest gebergte
jouw innerlijk ligt vredig verloren
samengekomen in tijd
herinneringen
deels onzichtbaar
voor de mensheid
in een oeverloos bed
zonder gedachten of dromen
witte rozen vergezellen
jouw laatste wens om stilte
reis naar het donkerblauw…
Fata morgana
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 94 ik wil ze
hier niet
heb hen mijn
tanden laten zien
in de scherpe kammen
van het gebergte
ze doen snakken
naar adem op
hete glooiingen vol
klein gesteente waar
hitte de fata morgana
laat zinderen
zuurstof lijkt uit
de lucht gebrand
die verschroeiend
raspt door longen
zonder verkoeling
direct bij de hand
dit is ons land
al…
Door contrast gekust
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 89 ik staar
naar een
stokoude vijgenboom
droom er zand
en heuvels bij wat
gebergte verder op rij
het zon
doorstoofde land
vraagt een verfrissend bad
in overgeërfde
kleuren spreken
decennia hun rust
de helderheid
van licht is door
contrast gekust
voel historische
gebeurtenissen uit
het stof herrijzen
hoor generaties
in bloed…
GOEDE BEDELING
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 116 De gebergten
in het hart van Europa
hebben geurige weiden
vol zacht en diep groen gras
verrukkelijk eten voor het vee
dat rijkelijk gedrenkt wordt
door kleine rivieren
als de Reuss en de Neckar
wilden deze stromen méér zijn
wellicht al het water
van de Rijn vervoeren
dan
schiepen ze gevaarlijke moerassen
armoede om hen heen
spoelden…
Voor de chaos
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 154 niemand kent de noorderzon
waar de fluittoon galmt en droomt
uit de trilling spoort het licht
door de dalen van gebergten
iemand wekt de taak der taken
om de wereld neer te leggen
water vuur en aarde buigen
om elkaar en strijken tijd
toen er brak een zwaar gelaat
door elementen die het zwart
van de zon met woorden weefden
en een straal…
Mummie
poëzie
3.0 met 20 stemmen 1.496 Heerser van sphingisch wich'lend wereldrijk,
Die uit verre gebergten had gesticht
Ongenaakbaarheid tot het laatst Gericht,
Buiten heiligschennend mensenbereik,
Diep op de bodem slaapt van de eeuwigheid
Uw vrome chrysalide, en wacht, en wacht:
Ik wilde, dat voleindigd was de tijd,
Die verned'ring aan uw weerloosheid bracht,
En opsteeg naar…
Oeral
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 178 Slapend land uit mijn dromen
gebied geogra-
fisch zeer uitgestrekt
van de
Oeral tot Grote
Oceaan, van IJszee
tot de bergketens
van Central-Asia
exceptioneel rijk aan
In tijd haar gegund
Krachtdadig opgetreden
spoorwissel van breed
naar ruimdenkend
Rusland, juni 2001…
geef leven en bezieling
gedicht
3.0 met 8 stemmen 5.927 laat vliegen, laat haar vliegen
de witte sluier met blauwe kraaltjes
naar het luchtruim van mijn geliefde Anatolië
laat gaan, laat zweven naar verre landen
met brandend verlangen
de geur van tijm, de geur van mint
de wilde rozen van het Taurus-gebergte
omhul mijn witte sluier met blauwe kraaltjes
met de sfeer die je meebrengt uit Ephese…
Vrees niet!
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 242 Haar jong nest in de hoogte der gebergte
moest goed worden onderhouden.
Lang genoeg was heel haar kroost uitgebroed
en moest nu góed worden gevoed.
Zij, Petra adelaarsvrouw had immer
de meeste moed!…
De Zee
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 197 Een ochtendbries wentelt zich in een zalig zuchten
dat het mulle zand bestuift en landwaarts gaat,
diep het gebergte in, een wemelend suizen
klagen van stervende baren, vastklampend aan de levensbron,
uitgerolde golven met wee verguizen
vol verlangen naar de troon van Oberon.…
verre echo's (3)
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 283 hoog boven de
dampkring draait
de ruimtereiziger
elk anderhalf uur
een keer om
de aarde
woestijnen
gebergte oerbossen
en oceanen
vanuit de ruimte overziet
hij het allemaal:
de wereld waar we wonen
de aarde is een
fragiel blauw
bolletje waar de
dampkring als een
dun schilletje
omheen hangt
een verre echo uit
de kosmos…
leven als een sinusoïde
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 72 Het schijnt me soms toe de keuze
is een mond in de einder om er vaagweg in aan te belanden
ieder begeeft zich in een berglandschap
als je in het dal aankomt zie je de toppen
van je tocht al opdoemen mistige schemer en al
als je kunt kiezen tussen het imposante himalaya gebergte
sta me toe liever dan de heuveltjes van mijn vrouw
de functie van…
Bekentenis
poëzie
3.0 met 15 stemmen 1.898 De bron van warmte en licht was zacht gezonken
Op 't ver gebergte en tintte d'avondstond,
In iedre vezel waarde weelde rond,
Die met de koele dauw werd ingedronken:
Wij doolden om: haar starende ogen blonken,
Een blijde glimlach glinsterde om haar mond,
't Was, of me aan haar geheel een leven bond...…
Jeugdhaven
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 373 Er liggen zes boten
aan een steiger
in de haven van mijn jeugd
ieder met een eigen zeil
een buitenboordmotor en roeispanen
een kiel, een roer, en een reddingsboei
soms spring ik in het prille water
van het meer, met minder herinneringen
bevaar ik oceanen in mijn fantasie
waar mijn moeder plots een eiland wordt
en mijn vader een gebergte…
Longe Exul
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.795 -Van 't westen, van 't gebergte!
-Die weg is zwaar!
Wees welkom... ach,
Wat is uw ros bestuifd, bezweet!
-Maar o mijn land...
Eer dat ik ú vergeet'!
-O vreemdling met uw zacht gelaat,
Waarheen?
-De bergen over, naar de zee!
-Gij zijt alléen,
De nacht begint,
Er dreigt gevaar, dat gij niet weet!
-Maar o mijn land...…
Langzaam wringt zich 't water door 't steile dal
poëzie
2.0 met 10 stemmen 1.044 Gestrikt om rotspunt, waait de waterval,
Vlag van 't gebergte uit luchtig wapp'rend kant:
Zijn kleurig beeld in 't ijle stuifsel brandt
'T van licht onzichtbaar centrum van 't heelal.
Machtig langs aangewezen helling gaat
Naar rust van verre, diepe dood de daad,
Oorsprong en drager van het mensenlot.…
Zomer (I)
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.088 'T aardoppervlak zie 'k als een schedelhuid:
Zweetstralen, sijp'len stinkende rivieren,
Waarlangs vuil-groenig roos en schimmel tieren;
Gebergten schurft steken er boven uit;
Mens-luizen, in hun nesten meest op buit
Rondkrauw'lend, zie 'k land'lijke blijdschap vieren.…
Lang rolt, een bol van klank, de knal van 't schot
poëzie
4.0 met 20 stemmen 1.346 Lang rolt, een bol van klank, de knal van 't schot,
Bonzend van wand tot wand, 't gebergte rond:
Het dier, door 't vals onzichtbare gewond,
Kruipt, om de rand, in scheef verlichte grot;
En pijnlijk trekt hij met verbrijzeld bot,
Hinkend, een smal rood streepje over de grond;
Diep, ver van 't bos, waar hij zijn voedsel vond,
Daar gaat hij…
Maanopgang
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.479 'T is of een hefboom draait om de aarde als as:
Hij draagt in 't west en 't oost doorzicht'ge schalen,
In de een blauwgroen gebergte van opalen,
In de and're een enk'le bol van chrysopras:
'T lijkt of 't een wedstrijd van juwelen was,
Wie 't zwaarst en kostbaarst de and're omhoog zal halen;
Of moet veeleer onwillig de ene dalen,
Nu…
't Aardoppervlak zie 'k als een schedelhuid
poëzie
5.0 met 3 stemmen 457 't Aardoppervlak zie 'k als een schedelhuid:
Zweetstralen, sijp'len stinkende rivieren,
Waarlangs vuil-groenig roos en schimmel tieren;
Gebergten schurft steken er boven uit;
Mens-luizen, in hun nesten meest op buit
Rondkrauw'lend, zie 'k land'lijke blijdschap vieren,
Verpletterd soms, als 't trekken van wat spieren
De rotsen…
De aardbei
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 546 Het verwaandste is een aardbei, want…
Zij maakt het delicaat verschil op veel traktaties,
Toetjes, cake, gebak en taartjes
de wilde aardbei is een Koningin,
heel hoog, geworteld in wat schrale aarde,
tussen blokken rots van woest gebergte in,
toont zij zich een onvervaarde,
schuilend onder fijn generfde groene bladeren.…
KROKODIL
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 380 Als de opwarming, naar
men zegt, onomkeerbaar
zal zijn, duidelijk niet
Dan loopt water in stromen
en huilt het gebergte
echt geen krokodil
Waarom doen wij ons dommer voor
en balken de ezels
die zeker, heel intelligent
onze lasten willen dragen
Mannen met kloten en vrou-
wen met ballen, weten
inmiddels echt wat te doen
Zou die sneeuw…
de schoonheid van jou..
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 247 ik kom hoe bedwelmen-
der, ik kom zuur- stof - te- kort
misschien moet ik een astronouten-
pak aan om jou te kunnen weerstaan,
heb ik een nieuw frisse blik nodig,
moet ik afstand van jou nemen, moet
ik jou vanaf de maan bekijken, over-
denken, jij, die fascinerend bent
als de slangenrivieren, de continenten,
de diepblauwe zeeën, gebergten…
Hij en ik
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 102 hij mij losgelaten,
En nu waren we samengevallen
Tot één persoon, hij en ik -
We gingen emigreren naar
Een land hier ver vandaan,
De reis nam vier weken
In beslag, maar voor ons gevoel
Was het niet meer dan
Een dag of twee toen we
In de haven van 't nieuwe land
Aankwamen - hoog achter de contouren
Van de stad doemde een woest
Gebergte…
Vallei
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 145 Een immense vallei
op een zaalgrote foto
van het museum
omringd door imposant gebergte
Ik zou je vragen met mij en rugzak,
daarheen te gaan.…
Brusque
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 711 omsloten en gevormd
door woest gebergte
woonde een man
oud en versleten
in een huis van steen
hij kwam er nooit
en zou Brusque nooit verlaten
want deze man
kende slechts de paden
rond zijn stenen thuis
zijn levenswerk muren
scheef als een lach
grimassen van steen
waarmee hij vocht
zolang hij zich herinnerde
met de bergen sprak hij…