Alle inzendingen over Heengaan

sterven zal je in dode letters in flarden van poëzie neerstromen afsterven in verstikkende schaduw neergeschreven in het graf van de muze heengaan in verplettering van tirannie en grauw zijn ze geworden inktvlekken resten ook de betekenis ben ik vergeten…

Na een overlijden na een heengaan van een dierbare lijkt even alles anders dichter desolater droeviger erger groter leger maar niet mooier mooier komt niet in dit rijtje voor sterven is nooit mooi of het moet mooi verfilmd zijn…

Weeg het lichaam van de dode zorgvuldig tot in milligrammen voor en na het heengaan om te komen tot het juiste gewicht Adem driemaal in en uit op de voorgeschreven wijze de ziel vliegt naar verre oorden maakt zichzelf een nieuwe huid…

Toch doet zijn heengaan mij een beetje zeer. Ik heb mijzelf beloofd - om hem te eren - dat ik zijn werk opnieuw ga bestuderen.…

stel dat etmalen ophouden te bestaan onverbrande schepen achterblijven stel dat de aarde linksaf zou slaan er geen landen waren om in te lijven stel er was geen heengaan of wederkeren wat zou ik dan nog vragen stel er was niets om te haten of begeren kwam er dan nog iemand opdagen…

Een zoeken was het, heel je leven maar nu ben je dan thuis; je hebt jezelf oprecht gegeven en droeg met moed je kruis. Je dankbaar hart moest het begeven maar 't klopte ook intens en God alleen weet hoe gedreven je was, hoe groot je wens om Hem te dienen in de kleinen, om mens te zijn voluit. Leef nu bij Hem, voorgoed de Zijne en zing…

Bleke najaarszon: muggen dansen fier, ijskoud, glimmen als elfen. In de grijze lucht kringelt een buizerd traag rond, duikt weg _ voor kraaien. Verre sneeuwwolken hangen stil en grauw, rondom glanzend avondrood…

er is zoveel gebeurd de laatste dagen dat mijn hoofd een braakliggend land lijkt te zijn waarop niets kan groeien dood als de dood die mij voor ogen is gekomen een kaars gedoofd in de koude aarde waarboven de stille blauwe hemel een witte wolk wachtend hangt…

Nu de bomen met wit zijn betogen wordt ik door hun stilte opgenomen en zal langzaam een droom geboren, waar sneeuwen zinken in mijn ogen, die als een eeuwigheid voortduren-, niemand telt meer mijn uren; van een heengaan staan de sporen vers, als van uw laatste toebehoren.…

Van alle auto’s in de regen die suizen langs mijn raam, koplampen aan, en die passeren door de bocht van de weg, hoop ik maar dat ze ergens heengaan en dat het telkens andere auto’s zijn en niet een reeks die zonder reden telkens opnieuw wordt rondgezonden door steeds dezelfde onzichtbare gek…

ik verdraag de dagen door de lichtbundels die mij brengen naar de dagen met jou ze stralen en dragen de pijn van jouw heengaan in het ochtendrood van toen ze zweven en komen samen in kernen waar ze mijn balans zullen eisen mij zullen wijzen op die laatste kus…

De Ronde waar hij ooit fraai triomfeerde Kwam deze zondag naar 'zijn' Kanegem De dood, als in een sick-joke, haalde hem Net voor het peloton zijn dorp passeerde 't Is 'n manier van heengaan die verdomd Dicht bij het sterven in het harnas komt…

Mijn hart is gebroken ik kan het niet meer aan waarom moest je heengaan? Een echt afscheid heb ik niet gehad. Ik wou dat ik je nog had. Timmy RIP 03/04/06…

Goudgele aren Golvend als stille baren Onze oceaan Oneindige grens Overschreden door jaren De toekomst verstaan Azuurblauwe lucht laat mijn gemoed bedaren zie de fletse maan Het pijnlijke licht zal ik moeten ervaren net als jouw heengaan…

ik heb nooit in tovenaars geloofd maar jij hebt mij betoverd toen je mij de rug toekeerde en liefde in mij ontwaakte je wandelde niet uít maar ín mijn leven toen jij omdraaide en mijn wereld tijdloos maakte een vrouw als tovenaar die met haar ogen sprak met haar woorden mij liet zien en met haar heengaan mij raakte…

In den einders ligt mijn blik verloren, alleen mijn schreden worden nog bewogen; van een heengaan staan de sporen vers, als van uw laatste toebehoren.…

geboorte kindertijd moedertaal jeugdjaren vaderland wezenlijk verblekend na zes decennia gevestigd in dit mooie land genaturaliseerd andere cultuur langzaam onmerkbaar geïntegreerd nu trekt bij ouderdom zo af en toe als een magneet de geboorteplek niet te laat nog voor het heengaan soms te denken in mijn moedertaal…

Je had nog zoveel onvervulde wensen Het verdriet is groot onder de mensen Je had nog zoveel onvervulde dromen Die jij ooit nog wilde laten uitkomen Je was tot het einde sterk en strijdvaardig Jouw heengaan is klote en onrechtvaardig Waarom nou jij is nu de prangende vraag Mijn hart is de plek waarin in ik je meedraag…

Liefie Ik mis je zo Je lijf om mij heen Het geluid van je stem De aanraking van je handen Liefie Ik mis je zo Je moest heengaan Naar die andere wereld Niemand kon het stoppen Liefie Ik wil nog zoveel Met je doen Ik mis je oeverloze discussie's Over alles wat je bezig hield Liefie Ik mis je zo Je graf is mijn rustpunt Waar ik…

Maar, als u toch voortijds zal heengaan, en uw taak hier is volbracht, hoop ik echt dat het zo zal wezen Dat u elders op ons wacht...…

ze heeft me verlaten is naar een ander gegaan geen haat en geen traan 84 was ze ik moet me haasten het graf ligt nog open als ze wordt bedolven wil ik vooraan gaan staan…

'11 november is de dag dat mijn lichtje branden mag' een kaarsje ging uit een licht voor haar aan op 11 november is mijn moeder heengegaan…

Hoe hij bij 't heengaan Worstelde en streed En niets kon zeggen, Wat hij ook deed, Dan slechts dit ene, Bevend, maar blij: 'k Min u, mijn engel! Mint gij ook mij?…

Het schone morgenstrand ligt blank en leeg onder een vlucht zwanen laat hun zingende vleugels schuchter weergalmen steunt die weemoedige stem van teer wellend verlangen naar geheime verte de witte vogels vliegen tussen doffe zee en vroeg wolkengrijs vol onvoorspelbaarheid die rustig wacht waar hemel en water elkaar ontmoeten verdwijnen…

Onbewaakt ogenblik: dat is het kantelpunt val uit de tijd - ga niet gewillig heen druk de schelp aan je oor, ga tekeer tegen het doven van het licht, je eigen bloed Onbewaakt ogenblik waarin je opschrikt en de dichter in je hoort gonzen als een gulzige bij op zoek naar bloemen ieder woord zijn eigen kleur die hij opzuigt en thuis in zijn…

in het bloemperk hangende hoofdjes - de tuinman is niet meer…

is het een troost dat ik om jou rouw en niet om een ander ?…

Eén ogenblik van het voorbije leven Als voor 't bewogen spiegelvlak te staan Van rimplend water, dat met stadig beven, Het beeld, eer het tot stand komt, doet vergaan. De vorm te zien, die in het water drijft, Onzuiver zo van kleuren als contouren, Die, vluchtig bij het allerlichtst beroeren, Geen wezen heeft, dat in zichzelf beklijft... En…

Gij ging dan heen. Helaas! met u vervlogen De rust, het heil, ’t behoud van menig hart, Dat door de gloed van uw verheemlende ogen Ontdooide en gloeide en Gode vruchtbaar werd. Vaarwel! vaarwel! — Wij schreien, maar wij mogen Het niet! ... Ach, hoe zelfzuchtig is de smart! Ga heen ... uw loon, het wacht u in den Hogen; Uw zegen blijft…

je praat niet écht meer met me en kijkt verwonderd als ik je zeg dat ik in jouw buik nog heb gewoond dan word je als glas waar ik doorheen kan kijken het lijkt alsof de wind je jaren niet meer streelt alsof de regen tevergeefs je ziel wil aaien en je zegt nooit meer het komt wel goed mijn jongen morgen opnieuw de angst en misschien…