Alle inzendingen over Holland OR dorp OR landschap

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Het is vakantie kinderen spelen in de wei Verstoppertje achter de hoge zilverpopulier Hurkend onder de blauwe hemel zij aan zij Onder de zon die steeds hoger klom Het landschap de boerderij de koeienbel glom De zee het strand de duinen van Holland Naar de tulpenbollen likkende aan een lollie in de hand De schommel de speeltuin met een bak vol…

Langs breed uitwaaierende wateren die onze voorouders zowel graag als zorgelijk voor zich zagen liggen drooggelegde polders Hollandse molens talrijk en standvastig bovendien met trots in de armen gesloten passen in het landelijk gewin aan ons landschap nagelaten door voltooide eeuwen gehard, houdt de tijd ons samen aan ver uitgestoken…

Door de boog van de schepping te spannen suizen de beelden van gisteren door het innerlijke oog. Raakt z’n pijl de roos van het licht waar de schaduw van de tijd zijn rug recht in zijn afgesloten kooi. We zijn een theater van overdadig geluid, souffleurs van een glorierijk verleden meningen en stemmingen uit het heden. Wij zijn slechts…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Denkend aan Holland zie ik brede rivieren traag door oneindig laagland gaan, rijen ondenkbaar ijle populieren als hoge pluimen aan de einder staan; en in de geweldige ruimte verzonken de boerderijen verspreid door het land, boomgroepen, dorpen, geknotte torens, kerken en olmen in een groots verband.…

Persiflage : op Marsman ( Denkend aan Holland )…

Ja, ook de straten zijn veranderd met nieuwe huizen die er zijn gebouwd nee, het dorp is mijn dorp niet meer alleen het kerkhof voelde nog vertrouwd. Ik heb er niks meer te zoeken maar heb er zoveel verloren het dorp is van andere mensen nu de plek waar ik eens ben geboren.…

En van het duin gezien, het zonnige-hoge, Ligt het klein dorp zo zonnekleurig dat Ik met één blik van liefde het omvat.…

mijn mooi Drentsch dorp karakteristiek op ansichtkaarten met rieten daken, glorieuze eiken lommerrijk decor bestendige beloften als wasgoed aan de lijn beschermd gezicht, sindskort domein van "nieuwe rijken" voor de niet zo welgestelde verbeeldt dit plaatje een vervlogen tijd van voeten om de haard bij moeke die de appels van de pluk…

waar is het dan, dat dorp met pleintje, omzoomd door bomen waaronder bankjes staan niet bezet door mensen waar de zon door bladeren schijnt lucht trilt van warmte luiken van omliggende huizen dicht zijn gekko's gevels bestormen krekels vleugels langs elkaar strijken daar zou ik willen wonen alleen, met boeken soms, heel soms met mensen…

Voor een puntdicht ben je te groots, te vol van levenslust in stoeten en breughelfeesten, te uitgestrekt in weidse akkerlanden, teveel pointes voor één gedachte. Misschien pas je wel beter in een sonnet: ik knoop je wijken in kwatrijnen open, zet je kerken en kastelen in rijmen vast, hinkel in terzinen op je beiaardmuziek. Maar je wil vrij…

Onze zielen scheerden langs elkaar ranzig en rafelig als oude sole mio dekens. Je moeder zwoegend als een aftands schillenpaard was aan haar fornuis gestorven. We zagen de duiven van je vader roekeloos koerend nu de kat van het gif at, hun vaalblauwe kielen, hun korstige schedels en het ampele leven rond de constateur. Toen we kusten achter…

de nacht glijdt langzaam langs de regenpijp omlaag over straat tot waar het water lonkt en soms ook plonst vanwege een overmoedige wandelaar al lang niet meer zo stabiel dus als tweeduizend jaar geleden en midden in het dorp staat alleen nog een dode brievenbus…

Tussen de akkers een laag ommuurd grasveldje – met boerengraven.…

Zo gaarne, moeder, wou ik zoveel weten wat in de hemel en de grond gebeurde wat in het gras geboren werd en geurde en onbedachtzaam overdag vergeten. Ik wou de achterkant zien van de wolken de wind in zijn begin, horen vertellen hoe lelies overwinteren en libellen. Sinds mocht ik veel vernemen nopens volken verovering verval, maar weinig over…

De lente komt we raken bevangen door licht luisteren gaat in zingen over kijken in springen zien wordt blijheid en ruime adem het duister blijft achter zonder groet als niet de kleine oude stem over het bos zou praten waar bloesem groeit uit herfsten zonder einde…

Ik droomde van de zon hij was een gladde bol van bloedkoraal en werd toen op mijn smeken een gespierde jongeling in strak zwart trainingspak met glanzend rode haren. Het was onder een perenboom dat hij mij toen besprong: een zalige ervaring.…

In de laatste stadia van de dood huilt de wind over naamloze staken flauwe schijn van geschiedenis maakt een stille tocht langs littekens lichtvoetige schimmen versterven in een lenig landschap waar nauwelijks plaats is voor zoveel ruimte en de laatste pagina ontbreekt veraf ligt het dorp voor anker ze verbergt, achter fluisterende zandmaskers…

waar ik woon in holland in holland staat een huis een eigen huis mijn plek onder de zon met altijd iemand in de buurt die van mij houden kan die mij helpen kan waar ik woon in holland in holland staat een huis een eigen huis mijn plek onder de zon waar ik wonen kan samen - met anderen samen groeien wij daar groot leren en helpen…

dromen dorpen en steden gesticht het pad dat eerder de weg wist begeleidt zijn passanten door hen richting te geven in leven…

'Herinnering aan Volland' Kijkend naar Holland zie ik linten van files stromenderwijs ter bestemming gaan, stuurhutcabines op vier of meer wielen in dampen van diesel aan de einder staan; veen, onder talloze hallen bedolven, varkens in stallen verzurend het land, appartementen- complexen in dorpen, kronen op torens in 't westen…

Langs de altijd stromende Maas loop ik dwalend door holle wegen kijk uit over uitgestrekte velden in een glooiend landschap waar bossen en akkers elkaar afwisselen. De wegkruizen langs de wegen zijn de stille getuigen in het landschap. Zij vertellen ons dat God leeft in ons leven van alledag.…

Zie ik rijen rechte bomen die keurig mooi op hoge pootjes staan langs nette rechte wegen waarlangs de sloten langzaam gaan. Steden met rechte straten en autos rechts en links bij al die nette rijtjeshuizen en stenig aangelegde tuintjes. En onder al die lijnen van rechtschapenheid vraag ik me af is er nog ruimte voor barmhartigheid…

Holland leeft weer Holland streeft weer Met zijn afgelegde vlag Door de boorden Naar het noorden Naar de ongeboren dag. Holland groeit weer! Holland bloeit weer! Hollands naam is weer hersteld Holland uit zijn stof verrezen Zal opnieuw ons Holland wezen Stervend heb ik 't u gemeld…

Op jouw rug teken ik een hart dat ik vul met xxx'en Jouw naaktheid als Eva die van mij als dat van Adam Ons bloot zijn en dat van een prinses Haar mis ik en jou wil ik dus geenszins kwijt Jij en ik, wij samen Wij bouwen ons leven om anderen heen het plezier van van elkaars liefde en gebaren wij beleven el- kaar voor eeuwig hartgrondig…

een dorp is een cirkel met de hand rond een kerk getrokken; een duif is een zeer eenvoudige luchtledige lijn op een dak; een voorjaar maakt natte vlekken op het papier van de lucht; en kijk, dit is pas werkelijkheid: straks laat ik het regenen op mijn gedicht zodat het uitvloeit tot een akwarel van doordrenkte, onleesbare woorden…