101 resultaten.
In pure vorm gegoten
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.302 De wind weeft gouden stralen
zachtjes doorspoelt het je haar
Ik zie jouw ogen langzaam verdwalen
opgaand in een teder gebaar
De zon weerkaatst jouw gouden glimlach
verwarmt mijn hart met al haar kracht
Toont het geluk van een eerste lentedag
die ons voor altijd samenbracht
Zichtbaar stralend in het groene gras
blikken we elkaar liefdevol…
een ondergaand onderonsje
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 262 welke kracht heeft nabijheid
misschien terloops
in een naam genoemd
of in nachtkledij
wanneer, onbewaakt, tijd
de voor -en achterkant volschrijft
met een contrasterende stilte
is nabijheid niet meer dan een reiziger
zoals een vuur in beweging
dat naar buiten groeit, bezit neemt
van een opgaande zon die dronken
van dwaasheid het tijdelijke…
Je glimlach danst nog
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 337 ik heb de muur gezien
waar kogels niet meer
inslaan omdat de mens
is weggegaan alleen
zijn as leeft in bestaan
jij staat er ook
je glimlach danst nog
in de naam onder
het potje je blijft
voor mij het lieve zotje
je werd zo vrolijk
zonder zorgen een kind
weer opgaand in zijn spel
blijheid was door je
volwassenheid verborgen
de…
de zon ontspande
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 754 het was geluk
alleen je duim te strelen
toen er tranen kwamen
spontaan en opgaand
in de branding van de zee
je nam me mee
in golven van verdriet
zwemmen was krampachtig
de slagen net niet machtig
drijven ging nog niet met twee
de zon ontspande
in koesterende handen
de snaar die kwetsbaar
maakt wordt onbewust
nog altijd aangeraakt…
VoorJaar
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 766 Zachte haren, bruin en wit
Katjestakken ontluikend groen
In zichzelf ruikend narcissenflirt
Geur van nieuw, de geur van bloem
Paars en geel, door opschietend gras
Een lijstertriller begroet de opgaande zon
Stil eendgekwaak op vlakspiegelend waterplas
Ontwakend de distelvink, gekleed in goudgalon
vijf uur 's morgens, geen geluid van achteloos…
Morgen, ja misschien morgen
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 394 er was een begroeting
van een mens onderweg
opgaand in de wind
in een opkomende nevel
ik ken zijn gedachten
de eenzaamheid
van gestorven zwaluwen
in een verloren zomer
dat wat er rest van de dromer...…
Als 't uit de stilte spreekt!
poëzie
3.0 met 3 stemmen 674 Wat stemmen opgaand van rondom!
De Zelfzucht eist en grauwt,
De Wanhoop schreeuwt de Hope stom
En verft de jonkheid oud.
Zich zelv' vergeten 't hoogste doel!
Een nu dat 't gister wreekt....!
Hoor toe, ver van het slaggewoel,
‘Als 't uit de stilte spreekt!’…
- Groen van vilten tapijt -
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 148 Onvergelijkelijk panorama
kust bij ochtenddauw
half doorzichtig door het ijs,
breekt zon als diamanten
nevelsluiers dringen door,
vroeg de morgen aanschouwd,
schel verlicht door de opgaande zon
komt stil de winter op
als een waakzaam schildwacht.…
Als klare klanken klinken
netgedicht
3.0 met 249 stemmen 32.310 klank
in de diepste ziel geraakt
Dromend op muziekwolken drijven
Klankenrijkdom in volle kleur
momenten van eeuwig blijven
In vergetelheid verlangen
waaiend in lichte geluiden
door golfjes klank gevangen
Tonen stromen zachtjes door de lucht
vervoeren harten in samenspel
Stil valt er een diepe zucht
Vingers strelen tintelende oren
opgaand…
't Gebed van----
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 1.314 beleven en benutten
Van kansen
De ware voor eeuwig, voor
Altijd, voor nu
Met jou, ballerina, wil ik
Dansen
---Hoop die de toekomst gloort
en bergen doet rijzen
Tweespalt voorkomen of anders
Hersteld
Laten we roken de vredespijp
Laten we drinken de vrede en
Afzweren, 't is nodig, dat zinloos
Geweld
Met liefde die bloeit onder een
Opgaande…
ode aan mijzelf
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 1.042 ik kan mijzelf
aan u niet onthouden
soms schep ik een verduisterd einde
opgaand in niets van al het zijnde
een leegte bekroond met cum laude
maar als ik dan zie hoe u
zonder mij in barre koude moet leven
pak ik het plankje met brie,
smeer mij uit
en door nederige liefde gedreven
speel ik tevens op een valse kinderfluit
ik amuseer…
Irreëel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 214 verdwaasd dool ik in cirkels, onherkenbaar hier
struikelend over resten van 'n verse vechtpartij, kruipt bloed weg
achter ontelbare glasscherven die stil getuigen
straatnamen zijn onbeduidend, geuren beklemmend
rennen plots gehavende zielen rakelings langszij
opgaand in een mist van vertwijfeling
met de dood in het hart aanschouw ik een…
Suffe geest
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 561 Sterren doven, het licht flakkert
Beheersing valt abrupt weg
Schijn grimast om het hoekje
realiteit drijft reeds
in de plas
Al gestold, donkerrood
elkaar opvolgend in een
fase van verwarde lijnen
Metaforisch gevloeid bloed
hoewel dader-DNA aanwezig
achtte de magistraat
ongegrond
Op basis van leugens
liep ik toen de dodengang
d' Opgaande…
Wij verwazen de winter
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 185 langs lentegroene stroken lopen
waar jij van zegt tegen mij
het lijkt wel of jij erin huist
okay ik geef mijn zwakte toe
dat ik jou in pastelkleuren herken
waar jij mij telkens inluist
als kwestie van zien en gewen
dan geef ik mij aan minnen over
als ik jou in voorbodes zie
van opgaande lente in perken
van prille voorjaarsbloemen
ik krokus…
Mijn grijns, mijn grimas
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 159 een mens mooi en goed
volledig opgaand in de eigen elementen!…
Natuur ik luister naar uw wil
poëzie
4.0 met 2 stemmen 469 Natuur ik luister naar uw wil, ik ben
Uw zoon, gij hebt mij samengesteld, gij naamt
Planten en dieren, ijzer, giftig kruid
Het zout der zee, en van der bomen hars
Van Orion de lichtweg en het beeld,
En van de zon het goud en goot het uit
En mong het kostelijk, en maakte bloed
En huid en spieren tot dit opgaand lijf
Waarin de wind jaagt van uw…
De aren van het veld
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 368 weer heb ik
mijn sandalen aan
blotevoet al heel mijn leven alleen
bij jou hield ik mijn sokken aan
lees de aren van het veld
dat anderen voor mij zaaiden
de oogst is al geteld
mijn bundel zal geen opzien baren
maar ik vond jou
mijn blauwe korenbloem
nog niet gemaaid en
koester je in opgaand groen
hoor de woorden van de abt
zacht…
Aquarel
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 1.141 Zittend bij de rand van schaduwrijk groen,
dat zacht verglijdt naar herfstbruin geel,
stijg ik dromend op in het wazig visioen,
dat zich ontrolt onder je waterig penceel …
Wijl de opgaande zon verblindend glanst
in het schilderspalet dat je ponsend beroert,
tekent de hoekige donjon zich stilaan af
in je ardeense landschap dat me vervoert…
Deze oudheid
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 144 Losliggende eilanden die een geheel vormen,
waaruit een ongekende roos opbloeit;
Afrodite, verlokt door de blik van Sapfo,
evenals Gongula, tedere vriendinnen, wellustig
opgaand in hun zoete liefde. Nergens bang
voor een driedimensionaal schaamtebesef.
Alles is weg.…
Zielsvreugde
netgedicht
2.0 met 31 stemmen 5.076 Mijn lichaam
stroomt, vibreert, in eenwording met jou,
spiritueel, erotisch, goddelijk aanhoudend,
opgaand in elkaar, in eeuwige trance,
in liefde voor elkanders dans,
intens gelukkig.…
BLOESEMS, POLLENS
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 103 Wij verkeerden lange nachten met
elkaar, opgaand in elkaar en ik wist: jij bent
onovertroffen, mijn lieve schat die ik had op-
geduikeld op de middelbare school, mijn
grootste schat, de poëzie en literatuur-…
Zondagochtend
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 53 Het dorp ontwaakt
De torenklok slaat
Bim Bam Bim Bam
Het boek: een oude psalm
O gedicht in 't morgenlicht zo schoon
David's Zoon Uw kroon o Waarde Zoon
De tempel waar Uw Geest wil wonen
Is iedereen uniek zonder mensenklonen
O Majesteit, oneindig licht o bron
Zoet is 't purper van de opgaande zon
Bedauwde paarlen lelies en fluwelen…
Uit mistig grijze morgenstrepen
poëzie
3.0 met 18 stemmen 3.181 Nu 't lichter wordt, zie ik iets blinken
Als sikkels, opgaande uit de mist;
En klokjes hoor ik droomrig klinken:
De herder met zijn koeien is 't.
En meer en meer komt 't groen der weiden
Te voorschijn uit de morgendamp;
't Zijn bloemen, die mijn oog verblijden,
Geel als een stralend helle lamp.…
Het zonnespel
poëzie
4.0 met 3 stemmen 731 Ik zag hun toppen, beurtlings licht en donker,
In vlammend opgaand en weer uitgeblust,
Zich tot dit spel van schaduw en geflonker
Alle gewillig lenen, onbewust.
Doch ik, de blik gericht, het hoofd geheven,
Zocht naar de speler, die deez’ scherts begon,
En vond hem, waar de zomerwolken dreven
In stille stoeten langs dat schild: de zon.…
Felgeel van brem lag, rond, op grijze heiden
poëzie
3.0 met 19 stemmen 2.310 Felgeel van brem lag, rond, op grijze heiden
De zonn’ge heuvel, opgaande aardse zon,
Waarom, bolvormig, op de horizon
Zich werelden van wolken samenrijden.…
Zwaan
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 592 Hoe zij krakend omhoog opnieuw
de zwaartekracht overwon
oploste in het diffuse licht
van de opgaande zon
een offer van aarde en water
aan de wolken en de lucht
een beeld van een plek
die wiegend achterbleef
Waarheen zij gaat, op zoek naar wie
naar wat zin geeft aan bestaan
gedempt in oren met watten gevuld
en het kloppen van het hart…
Ik heb jullie lief
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 523 Geheel opgaand in jullie spel,
geen tijd, eten alleen heel snel,
om daarna weer spelen te gaan,
hoe kunnen we de vijand verslaan.
Toen zag ik in de krant de slogan staan,
“het leger biedt je een prachtige baan”
en in gedachten zie ik mensen gaan,
verdrietig, stil bij graven staan.…
Alles is vertier ?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 190 Er gaapt een afstand,
de krant met nieuws
is weer in tel, zij het
digitaal in opgaande
koers geland vaarwel
de oude keurs, vertaald
op de schaal van Richter,
Noden met hun symboliek
in nieuwe taken, tekens van
een hoger bod, opgesloten
in één unieke code, de ultieme
gang naar beurzen, waar het
lot nooit kieskeurig is en
biedt…
Wat meer kan ik nog wensen?
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 271 Hartslag,
opgaand in één ritme
We staan tussen de sterren, jij en ik.
Zou dit eeuwig kunnen duren?
Ik voel je energie.
Je bruist,
straalt
en schittert.
Ademt de lente
Al onze dagen zijn als in april.
Wij hebben de liefde
als onze grootste schat.
Dit is pas leven.
Jij in mijn hart,
en ik in de jouwe.…
de ramblas rouwt
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 100 verlangend kijk je uit
naar zomaar deze dag
waarop je flaneren kan
op de wonderlijke ramblas
waar veelkleurig als het leven
legers van zonovergoten mensen
langs standbeelden paraderen
opgaand in struinende drukte
van catalaans vurige ambiance
zul jij je tijdloos gaan verliezen
in machtig prachtig de schoonheid
van stralend kleurrijk gaudi's…