138 resultaten.
Stadslucht 1
gedicht
2.0 met 21 stemmen 7.330 Op een bankje
in het park, de zon al laag
met honger die het denken verslapt:
een blik, opgeschrikt maar traag zich opwaarts richtend
van het gras tot
boven de bomen,
ziet het hart van de stad - zonder huizen, met amper wegen - niet
van mensen zijn, maar overvliegend, in tientallen,
als honderdtal – wat brieft daar over,
100 procent…
Waar geluk de leegte draagt
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 485 Ik hoor de stilte
van planeten,
fluitende vogels
in het avondrood
De bruisende zee
die opwaarts golft
en die de hemel
in mijn oren fluistert
Het verlaten strand
waarop mijn voeten
als naaktmodellen
in aquarel geschilderd zijn
Laat mij nog even
één moment verzinken
in gedachteloze stilte
waar…
Zaagselsporen…(1)
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 320 Meisje stelt haar vraag,
briefje opwaarts langs een draad,
vlieger die het verstaat.
“ Liefde is het mooiste kind
van de wijsheid “
Victor Hugo…
Kosmografie
poëzie
4.0 met 14 stemmen 3.711 Wie 's avonds bewonderend opwaarts kijkt,
Als de hemel met talloze sterrekens prijkt,
Die blikk'ren en flikk'ren
Als lichtende ogen,
En, zacht hem onttrekkend
Aan 't werelds gewoel,
Tot eerbied hem stemmen,
Tot ernstig geloven
Aan liefde, aan schoonheid, aan hoger gevoel...…
Ingenieus
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 161 jij kreeft keer op keer
kringelend rond mijn tong
ik haak me vast in jouw vijver
die telkens langs mij strijkt
aan de golf van jouw monding
bij ons, bij wij
nee, jij bent er steeds
onmiskenbaar
door de dreven van je druppelwoorden
mijn diepgang meert aan
in jouw havenspoor
ik glimlach opwaarts
gekroost door de riviermonding
drijvend…
Bosbessen
poëzie
3.0 met 1 stemmen 585 Glanzig vochte nevels, uitgehangen
Over 't verre en heuvelig verschiet,
Trekken, nu de zon haar stralen schiet,
Opwaarts met des leeuwriks blijde zangen.
Bukkend met van vreugd gebloosde wangen,
Juicht in 't bos het meisje als het ziet
Hoe de struik wel twintig besjes biedt,
Die ze in 't mandje handig weet te vangen.…
Vleermuis
poëzie
3.0 met 24 stemmen 2.339 Vleermuis, met uw vlerkjes slaande,
Door de avondrust,
Nederwaarts en opwaarts gaande,
Vast en doelbewust,
Gij, het enig ding bewegend
In deez' avondstond,
Met uw zwart figuurtje tegen 't
Glanzend hemelrond,
In de lichtgevulde, klare,
Diepe hemelkom
Lig ik peinzende te staren
Bij de stilte alom,
En der dingen roerloos wachten
Onder…
Ze lacht
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 2.311 Ik dacht,
toen ik haar zag staan,
haar benen opwaarts gaan:
Hoe kan iemand zulke
pralende billen hebben?
Zag ik ooit op dat koel gezicht
werkelijk zoveel licht?
Toen plots haar ogen,
niet meer geloken,
maar och, hoe blauw,
even in de mijne doken,
die mooie mond gauw,
de zon weer op liet gaan.
heb ik niets gedaan.…
Tot onder de juiste toon
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 457 uit het niets kwam jij
liep mijn gedachtenwereld binnen
in voetsporen uit de tijd
een golf warme lucht overspoelde mij
en juiste snaren werden geraakt
waarin dromen leefden
dankzij de opwaartse stroming
tot onder de juiste toon
sliep ik langer dan ik waakte
in ogen die doortastend zijn
en elke wolk waas ’n gezicht
reizen woorden met…
Spoeling
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 121 Vrouwe Natuur drukt de knieën tegen elkaar
minzaam en kuis
doch met de kin opwaarts,
zelfverzekerd,
klaar om op portret te worden gezet.
Ze kent haar bruisende gestel;
herfst is slechts menstruatie,
een spoeling,
de voorbereiding op een vruchtbaar stoeien.…
Pluizenbol
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 153 Meebuigt met
alle winden die het onkruid
nog niet verslinden; verblindt
voor die bestraffende krachten
die een windekind straks pluis
voor pluis met een opwaartse wind
voorgoed verslindt.…
Wet van Archimedes
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 194 Ik kan proberen te wijken
of al doende trachten mijn
zinken om te buigen naar
niet-drijven, als concessie
aan neerwaartse stroming,
zodat ik zweef in hangwater,
opwaarts verblijf in thermiek
en langs warme celwanden
zicht heb op buitengaatse
zilverstranden en hafkusten.…
De clown
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 291 een koorddanser op de dunne draad van een lijngrafiek
stijgend dalend balancerend in opwaartse tragiek
in een hand de paraplu geen vangnet gesponnen
uitgegleden en gewond de tred voort gezet
wederom een dag gewonnen
al voel ik mij ellendig en ben ik nog zo down
dan acteer ik als een huilende clown
waardoor de gesminkte lach je mijn tranen niet…
Woordenzon
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 405 blazen
resten schuim een laatste
adem uit, eisen hun tol op
als de dag de nacht doormidden
breekt, als het duister zich
verslaapt in greppels, beroering
van ruimte in de morgen,zich
te bruskeren met beelden,die ik
reeds al zo lang verzon, me te
voegen naar de dynamiek van
vrije forellen, voorwaartse
sprong in hun beweging, een
opwaartse…
Hallucinerend
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 100 ik kende de afgrond
in afzet en wist het
langdurig zweven
zag het trillen en beven
van opwaartse druk langs
scherpe stukken rots
voelde het eerste
scheurend contact van
huid als het rode bloed spat
sneller werden rotaties
in het hallucinerend
eenparig versneld gaan
zwart overheerste
in afgesneden lucht op
mijn laatste fatale…
WATERVAL 1961 M.C. Escher
gedicht
3.0 met 10 stemmen 5.184 Gerimpeld klimt het opwaarts,
versplinterd stort het neer terwijl
de loop de zwaartekracht vernachelt,
het rad de roerloosheid verdraait.
Spiegelen en glanzen doet het
niet. Geen golf verdwijnt, geen
drup verdampt. Ondanks verval
verglijdt geen fractie tijd. Intussen
blijft het klotsen, kabbelen en ruisen
in je verbeelding.…
HAALBAAR?
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 82 mensen van Babel
jaagden het hoogste na
wilden een toren bouwen
die tot de hemel reikte
maar hun arbeid mislukte
de onthutste stedelingen
verdwenen naar alle kanten
de nog levende schim
van het onvoltooide bouwwerk
zweeft fijn versnipperd
over heel de wereld
fluistert streeflustigen in
zich uit te strekken
naar steeds meer _ almaar opwaarts…
Brekend
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 83 we doken
hadden genoeg
aan de lucht
in elkaars ogen
met handen vast
weerstonden we
de opwaartse kracht
van het water
door de
snelheid die
we samen naar
de diepte maakten
het was
nog licht maar
het zicht nam
zienderogen af
we keken
elkaar aan
brekend zijn wij
naar boven gegaan
een oneindige klim
die met pijn als
bevrijding…
DE BOUWMEESTER
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.954 In 't fries der tempels zocht ik u te benaadren
Wat van Uw volheid woekerde in mijn droom,
Het kapiteel kroonden acanthusblaadren,
De zuil rees statig opwaarts als een boom.…
HEMELVAART
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.507 Ik heb alree geleefd veel langer dan mijn Here,
't is immer eenmaal tijd dat ik mij opwaarts kere.
O ziele, vliegt omhoog; o aarde, neemt het lijf,
want Jezus, dunkt mij, roept waar ik zo lange blijf.
- - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - -- -
* plaats, plekje
* gereed maken…
in het licht van het geweldig eeuwige vuur
gedicht
2.0 met 76 stemmen 16.657 voor Mads
in het licht van het geweldig eeuwige vuur
van de tijd, in de loop
der gebeurtenissen is het van geen enkel belang
dat jouw hieltje gisteravond
in de palm van mijn hand lag - kiezelglad
en spiegelkoel. de vorm van de wreef
etste zich in mijn hand toen ik jou hielp
spelenderwijs over de muur te ontsnappen -
uit mijn opwaarts…
Onmogelijk
netgedicht
1.0 met 12 stemmen 916 Dagen zullen nooit sterren strooien
vrieskou zal nooit ijs ontdooien
nooit zal water niet vochtig blijken
of zal vuur de vlam ontwijken
Golven zullen nooit zeeën weren
storm zal nooit de wind negeren
nooit zal nacht met zonlicht komen
of zal neerslag opwaarts stromen
Cirkels zullen nooit einden weten
een uur zal…
Vrij met mij
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 297 daar gaat ze, stappend in de sneeuw
zie haar fluister
in witte ademwolkjes
verlangend naar de lente
oh heerlijk voorjaar
dat ijsbloemen om haar hart
doet smelten
ze wil meewiegen
op de vleugels
van de adelaar
vrij zijn dartelen in de wind
met klaarte
op kinderlijke trant
in de zonnegloed
vloeit het lentegetij
in een opwaartse…
Een brug te ver*
netgedicht
3.0 met 24 stemmen 4.176 In kilometers stel ik de afstand
op vijftig om verzonken te verzeilen
naar beelden die zich schierlijk opwaarts ijlen
uit spiegelingen aan de waterkant.
Ik zie een stad, een stroom, de zwarte spijlen
van overspanning, die oevers verwant
doen zijn aan vlakken van een diamant,
glansrijk ontsnapt aan separaat verwijlen.…
Hellend vlak
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 189 Een jaar geleden zag je uit naar woorden
die je opwaarts konden beuren
ruimschoots werden zij met je gedeeld
je lachte weer, je tanden bloot
gelijk de zon doet na het duister
stralen van vreugde over wat herwonnen was
het voelde als een warme deken
maar ging teloor in zeven weken
de zware dagen keerden weer
opnieuw de vraag; hoe je te…
Alzheimer 'op de radio'
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.413 vervaagd verschil en afgestorven onderscheid
‘De overheid bezuinigt ingrijpend op ouderenbeleid’
Haar bewegen is als haar gedachten
traag en onvoorspelbaar richtingloos
een vervallen monument, een versteende roos
geknakt in het moment van hoop en verwachten
‘We onderzoeken mogelijkheden om pijn te verzachten’
Haar staren is graniet, opwaarts…
zonnebloemde kleur
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 440 je streelt met licht
als koude mist
het strand vangt
met een klamme hand
ik vlucht en zoek
je warmte op het land
je brandde
in het glooiend geel
van franse heuvels
zonnebloemde kleur
verliet me in de onweersgeur
van pasgevallen regen
je straalde opwaarts
in het gletserwit
helderde de kale wand
sloeg onverwachts toe
met lawines…
DE WERELD
poëzie
4.0 met 4 stemmen 609 Hij hield de handen voor 't gezicht,
Hij dacht door tranen te verstaan,
En in dit duister, diep en dicht,
Zag hij de bonte wereld aan;
Hoe blonk het goud, hoe rees de stad
Gehorend opwaarts voor het blauw;
Wie ooit gezocht had en bezat,
Hoe maakte rook zijn vensters grauw.…
Angst trekt niet de morgen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 97 Opwaartse vrolijkheid toont zich in
een olijk gezicht. Als de neus krult
verdwijnen ook de zorgen. Staat daar
een bereidwillig mens die zich aan
zijn medemens verplicht.
Angst kent niet de morgen.
Wees dus dankbaar met de hele dag.…
DE WERELD
poëzie
3.0 met 4 stemmen 648 Hij hield de handen voor 't gezicht,
Hij dacht door tranen te verstaan,
En in dit duister, diep en dicht,
Zag hij de bonte wereld aan;
Hoe blonk het goud, hoe rees de stad
Gehorend opwaarts voor het blauw;
Wie ooit gezocht had en bezat,
Hoe maakte rook zijn vensters grauw.…