80 resultaten.
stairway
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 364 Geen touw is vast te knopen
aan mijn vers laten we
zwijgen van trossen, kabels,
spierballen waar anderen
goed in zijn.
Maar evenwichtloos komen
toch de woorden samen
in dit dun verdwijnpunt :
jij voor mij.…
O vruchten-lege schaal
poëzie
4.0 met 2 stemmen 443 Ik ben 't gekorven hout waaraan geen trossen hangen,
tot lucht verijld het hars dat uit de wonden droop.
o Vruchtenloze geur, wordt menselijk verlangen
ooit goddelijke hoop?…
(Zw) even
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 143 De trossen gaan los
en zilvermeeuwen verschijnen
Met sierlijke bewegingen
buitelen ze hier
door de lucht
Zo eindeloos bevlogen
tussen land en wad
En soms bijna roerloos
zweven ze even op de thermiek
naar hogere sferen
Na een duik in zee
glimt hun verenpak
als gepoetst zilver in de zon
Krijsend vliegen ze rakelings
over zilt…
Vandaag
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 625 Mijn vaders gang is moe en traag
Ik sla hem gade door de ramen
Hij blijft zich voor emoties schamen
Zodat ik ook zijn tranen draag
Zijn lijf een hulpeloze vraag
Loopt hij langs heggen vol met bramen
Leidt nieuwe ranken weer te samen
En bindt de trossen aan de haag
Hij voelt dat naar hem wordt gekeken
Als hij mij ziet achter het glas
Komt…
Hovenier
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 747 Ik ben vergeten hoe het lied
van de wijngaard klinkt
waar tussen de distels een vergeet-mij-niet
bloeit en ook een vinkje zingt
Waar een zachte zuidenbries
langs de ranken glijdt
nu het geleden diep verlies
nog altijd door mijn verlangen snijdt
De twijgen door trossen krom gebogen
ze gaan aan mijn gezicht voorbij
helder staat mij slechts…
janneke
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 114 janneke
boven haar de blauwe regen
in spaarzame trossen
achter haar de gele en rode brem
ze staat met rechte rug
haar hoofd gebogen
de armen slap langs haar
tengere lijf
haar gezicht schuilt
achter haar slanke sluike
neervallende haren
die druipen van de regen
het is winter
smeltend sneeuw ligt
rond haar blote voeten
een roodborstje…
de vijfde
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 320 de eeuwigheid
die wij langzaam aan verliezen
het gevecht om de geest
is laveloos
tempeliers bewaken de rots vol trots
bedwelmende roes glas rood bloed
het weet je te vangen
zonder handen te klappen
zelfs geen één geluid
gaat boven bidden uit
zoekt duisternis in
lak zakt altijd richting zwaartekracht
en mijn hart is de jouwe
gooi trossen…
Kamer 111
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 434 Door het venster kijkt de esdoorn,
de gele trossen wiegen en wuiven.
Ik ben als een gevallen vogel,
vleugellam geslagen kamerheer.
Ik tel de dagen in het verleden
met scherven van poorten en bogen
op de versleten straten in een
lege stad. Want ik ben er niet.
Kamerbreed is mijn verdriet.…
voelt de strijd tot in je keel
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 551 ik at druiven uit je hand
voelde me een koning
zag hoe jij de trossen plukte
met het zonlicht als beloning
ranken jeugdig groen
stammen roestig van het zonnen
ook tussen rotsen vinden
wortels nog hun bronnen
de wijn is hard en ongenaakbaar
je voelt de strijd tot in je keel
nadat je haar hebt leren kennen
steel je graag een kus teveel…
Aanleggen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 731 Behalve tobben dansen snerpen over
lieren, bollen joelend op de vlucht
als ze aan de vallen plukt of te lang
blijft dollen bij het trossen werpen.
Zij meerde heel wat mindere schepen,
praaide alleman: bent u verlosser Heer?
Zonder mare breekt het leer onder haar wallen
krakend van vertrouwen in open kepen.…
Elke zijde
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 249 zou ik het kruid
van duizendblad vinden
in trossen wit/roze bloemen
die om jou heen hangen
op het eerste gezicht
samengebonden
langs venus en aarde
weer ik de muggen en vliegen
rond dromen
waardoor jouw schoot ontwaakt
mijn kussensloop vult de tijd
wortelt en groeit elke zijde
jij loopt me niet voorbij
verstand het hart
elkaar toe…
Déjà ému
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 404 In trossen snoep ik van je borsten,
zwevend en weldadig stromen ze.
Ik aanvaard de beker van je bekken,
met volle teugen nip ik ervan, ik smelt.
Wiegend malen jouw heupen
mijn grofste korrels tot teder.
In je mals vlees zwem ik uitgelaten,
jouw haren zwaaien me friste toe,
sirenend zing je, jaja, ik kom, ik kom al!…
Zomerbloei
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 130 Velden bepareld door dauw en zonneschijn
Omzoomd door blauwe nevelige bossen
Daarboven zweven wolken als witte trossen
Boven ’t water zwermen insecten groot en klein
Geen schilderij kan zulk een schoonheid tonen
Van kleuren geuren en duizenden bloemen
Bonte tuinen waar honderden bijen zoemen
Bomen en struiken waar vele vogels wonen.…
VERSCHROEIENDE ZOMER
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 314 de bloemen en planten kreunen en klagen
al wekenlang valt geen drup regen op hen neer
hoe kunnen ze nog bloeien en vruchten dragen
de droogte verschrompelt hun harten meer en meer
het juligras verschroeit door een brandende zon;
waarlangs hydrangeas weelderig met witte trossen
nu verdroogde stengels tonen met rosse koppen
alleen de akkerwinde…
Landmatroos
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 47 kabbelende water
van een haven, geen golven meer
breken met het schip aan mijn voeten
mijn borsten onaanraakbaar
begeerd, niet meer de boeg zijn
die de handen van de stuurman stuurt
Jij haalt je neus op aan de muskuslucht
van de bronstige spuiters
in mijn brandende bekoring
Je bespot hen met lede ogen
je legt lieve glimlachen neer
en trossen…
in de stilte tussen lijken
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 571 ik ben storm
jaag het water op
in woeste grijze golven
ze slaan kusten dood
maken het land erachter
troosteloos in watersnood
ik kap de trossen van
de ankers die al schrapen
doe de zeelui in afgrijzen
snel het schip verlaten
snijd de life-lines door, hun
sterven heeft geen enkel oor
ik ontketen kracht
de orkaan jaagt nu volledig…
Sonnet
poëzie
4.0 met 8 stemmen 1.207 Nu vul die vaas met gele oktober-rozen,
Leg blauwe druiven op die blanke schaal,
Tussen de trossen laat de perzik blozen
Als avondrood, en loof als bloedkoraal
Van wilde wingerd blij mijn blik verpozen,
Die symfonieën zoekt in kleurentaal.…
Met het korter worden van de dagen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 93 Ik gooi mij van mijn
trossen los te midden van het stille
herfstbos.…
De Planten
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.603 Eerst moet hij ras de matten die haar dekten
terzij doen schuiven langs zijn druivenkas,
blij in de aanblik van de vroeg gewekten:
de rijpe trossen, zwellend achter 't glas.
Nu spit hij hier naast hoge chrysanthemen,
zoetgeurende asters en de zonnebloem,
Voor wie ooit bogen zoveel diademen?…
lente in krenttijd
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 3.359 wij krentten druiven onder glas
te veel de foute korrels eruit
gewreven gekrabd geduwd
trossen uitgedund in onze kas
gevraagd vingers lang en fijn
soepel lenig bovendien
scherpe ogen om te zien
sneller dan je snel kon zijn
op trappen waren ze gezeten
de tantes m’n moeder
de dames van het dorp
krentend ging ik voor ze heten
de vrouwen…
eeuwige glimlach
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 70 zuiver en jong
is nog de wijnrank
als zich de liefde meldt
met prachtig de loten
die zij spruiten laat
rijk en vol is het leven
in het volle besef
geniet elk moment
als druiven in trossen
het terroir van de wijngaard
als seizoenen verstrijken
rijpt zich de liefde
tot donkerrood fruit
witte chocolade
dan wel kruidige rosé
van druif…
De duistere reis
hartenkreet
3.0 met 18 stemmen 1.034 Ik voel dat de trossen los zijn, zodat de duistere reis kan doorgaan.
Die nog niet zolang geleden begon, en die opnieuw begon met het door jou geschokte en gestrekte vertrouwen.
Anders zou ik niet zo sterk zijn geweest nu ik onvolledig tegenover je kom te staan, hopend dat je het me vergeeft, dat ik de rest van de reis niet met jou durf te maken.…
Kalme zee
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 1.398 We deelden in de haven nog een kade
maar dan is elk een eigen koers gaan varen
alsof de trossen nooit verstrengeld waren.
Nu mijden we elkanders breedtegraden
en schrijven in ons logboek: kalme zee.…
Mei.
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 303 Voor mijn venster bloeit de blauwe regen,
De tere trossen wiegen zachtjes in de wind.
Hoe mooi die tere bloemen,
Zo prachtig en zo blauw.
Iedere morgen moet ik kijken,
Een vreugde ied're dag.
Hoe goed doet dit bewond'ren,
Hoe fijn dat ik bewond'ren mag.…
Najaarszwoel
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 154 Donker hing de vlier te trossen,
koolzaad geel te geuren.…
'k Sta naar 't schitt'rend oranje in 't west te kijken
poëzie
4.0 met 5 stemmen 883 'K zie om: het amethyst in 't oost verdelen
In trossen blauwe-regen diepgroene eiken;
Aan de ogen, vol topazenglorie, lijken
De abelen trilgras van paarse juwelen.
Op Brahman, wereldgrond, schijnen de dingen
A jour gewerkte scherts: door de openingen
Golft onbelemmerd stralende eeuwigheid.…
Scheldeduiker
gedicht
4.0 met 4 stemmen 4.428 scheuren in beton
torens zijn de wachters, staan als bakens voor de maan
schepen schaatsen op een ton weerbarstig in de zon
van drip drop en klip klip klop, wij kiezen voor het sop
scheep in, dravend langs de kant dwars door het Scheldeland
want de wereld stoomt de wereld stroomt aan ons voorbij
snel dus trager, haast u langzaam; zeefier -
trossen…
Geloof in hout en steen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 97 in hout is geloof gesneden,
een geschapen verhaal
van windingen en trossen
de vruchten ten toon
van een houdbaar geloof
in goed gepolijste groeven.
het koraal omspeelt het orgel
al eeuwen in de kerk,
gevormd van hout en steen,
trouw aan een bezonken vaart
op de koers van overleven,
van steeds weer streven.…
lente
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 913 vandaag ben ik zo in mijn schik
want speenkruid stilt dit ogenblik
reeds in de vroege morgenstond
spriet groen al uit de zwarte grond
en op mijn wang verschijnt een blos
de ribes gooit de trossen los
zo zacht als poesjes die ik streel
zijn katjes zilverzacht fluweel
een merel kwettert liefdevol
de prunus barst z’n kopjes bol
ik zucht…
Leren zeilen
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 630 Maar ik kreeg een taak
En een zwemvest
Ze zei overstag
Ik zei welk touw
Ze zei voor de wind
Ik vaarde mee
Eenmaal op open water
Gooide ze alle trossen los
Het verbaasde me niets
Zo’n rustige meid
Wanneer ga je overstag?…