290 resultaten.
Oud & nieuw
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 186 ik hang mijn wensen
aan de wilgen
& m'n liefde voor jou
mag in een boom
't oude zeer zal
ik verstrooien
voedsel voor
scheuten van
'n nieuwe droom…
De Wilgenlaan
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 332 De wilgen zijn geknot
en uitgelopen,
voor haar gaat
ver van hier
een nieuwe
toekomst open
waarop ik hier
op aarde nog
mag blijven hopen,
verbonden door de wortels
van ons geloof in God.
Een eindje verderop
wordt er al weer
een wilg geknot.
Op 5 november 2009 mocht ik voor dit gedicht een eervolle vermelding ontvangen.…
Holleweg
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 75 Weer reed ik
door een holle weg
waar aan weerskanten
wilgen staan te wuiven
met die praal en pracht
als van nieuw zilver
en dat groen
als van olijven
en vooral die frisse
frisse adem…
's Nachts
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 297 klimt hij door 't raam
om zijn wereld op z'n kop
te zetten
donderjagend met lindebomen
tot de wilg hem vraagt
om te schommelen
vliegt hij vlug
van ver boven de stad
tot in zijn warme bed…
verdwijnen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 60 blijf maar nog even
zoek een schuilplaats
voor alles wat verdwijnt
herken de lege plekken
hang de metaforen aan
de wilgen in het aanwassend
duister blijf nog even tot
de nacht haar onmetelijke
armen spreidt…
Jong nog van gewei
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 336 Prille wilgen
jong nog van gewei
zwart-wittekoeien
knalgroene wei
een buizerd
hoog in de lucht
om zijn vrije val
toch zo berucht
een wilde gans
kribbig wit
bekijkt het
topfit…
River flows in you
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 776 hoe haar jonge handen
over de toetsen golven
ons huis zich met haar
bruisende klanken vult
hoe zij meandert langs
knoestige wilgen en
wuivend riet
hoe zij geniet zo intens
met de stroom vervloeit
versmelt
(voor Anne)…
Wandeling
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 185 Langzaam lopend langs de Aa
maak ik fotos zonder camera
Wolken wilgen vennen
vogels
en bloemen die ik zou willen kennen
helpen mij niks te plannen
Ik ben in t moment
Ik besta…
treurwilgen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 231 in de blauwe lucht te bloeien
traan voor traan treuren zij hun verdriet
de vervulling van hun wens nimmer in het verschiet
niet alles is echter zo hopeloos als het lijkt
want alleen iemand die heel goed kijkt
ziet in het water de weerspiegeling
van wilg en horizon in tedere omstrengeling…
De Biesbosch wilgt
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 383 Nog even ongeknot
tenen wilgen fraai
zo smal op hun karkas
dreigen om te waaien
bij iets meer dan wind
kijken je knoestig aan
als wezens uit een fantasy
of uit een ver verleden
leg ze vast voor ze vallen
en verdwijnen in de tijd…
nevelig
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 147 de wereld bekijkend
door soepogen
loop ik met m’n
chagrijnige hond
klam kleumend
langs ’t natte water
waar treurende wilgen
troosteloos tranen
over lange droeve wimpers…
Vacature
snelsonnet
3.0 met 4 stemmen 329 De reden is, dat ik mijn pen inklim:
Ons Niek (voor hem ben ik dus interim)
Heeft aan een wilg zijn dichterspen gehangen.
Nu is er op die dag een vacature,
Wie zorgt ervoor, dat dat maar kort mag duren?…
Huilen
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.835 als de zon tranen laat
dan regent ze
op mijn gezicht
de kleuren van de regenboog
als een wilg tranen laat
dan treurt hij
op de aarde
de blaadjes van de herfst
als mijn hart tranen laat
dan verdrink ik
om jouw liefde
die stilletjes openbloeit…
tranendal
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 500 de dag triest open
een zwaan richt zich op
en slaat de vijver wakker
de wilg kijkt
in de al dan niet gestegen spiegel
van het water
en lijkt steeds dieper te treuren
haar lange haren laten de vijver niet onberoerd…
Weg der wilgen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 428 Ik meet de schaduw
van een eenzame wilg,
het silhouet trekt langzaam
door de dag en ik volg hem op de voet.
Er is rust in de bladeren
waar de wind zijn vrije gang kan gaan.
Ik verblijf graag in zijn levenspad
maar volg mijn eigen weg.…
WILG en POPEL
poëzie
3.0 met 14 stemmen 1.664 Meen niet, dat éne deugd voor allen past! -
De popel streeft omhoog met trots verachten
Der aarde, en 't harte popelt haar van smachten
Naar 't blauw des hemels, waar de vrede wast;
De treurwilg nijgt èn loot èn lover-last,
Die 't water zoeken met een hoopvol trachten,
En lijdzaam op de blijde stonde wachten,
Dat zij door golfjes worden…
Olmen en Wilgen
poëzie
4.0 met 7 stemmen 1.448 Daar ginder in der olmen lommer,
Zag ik de hemel op deze aard
Ik voelde ’s levens volle waard
Daar ginder in der olmen lommer.
Want zij, die englen evenaart
Ontrukte mij aan zorg en kommer
Daar ginder in der olmen lommer
Zag ik de hemel op deze aard.…
oude wilgen
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 238 scheuten
en zij hun snottebellen
langs rijen groene sloten
er welt water uit de oude
holle lijven en schikken de
plooien glad laten de dag
zich tooien door het dak
vertellen hun noden in
veerkrachtige taaie loten
die de moede lichamen trekken
diep geworteld in lange tenen
opgestaan uit zompige zoden
voor fundament gevlochten
worden wilg…
Onwillige wilg
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 216 Die stille oude wilg, gebogen over de waterkant
de bladeren volgeschreven, verkleurd
en geknot door eigen hand, het houten hart
gevlochten op nieuwe loten, geënt op
nieuw inzicht geeft hij onderdak
aan toekomstige levens, die hij
daarvoor nog niet had verkend.…
de (om)gevallen wilg
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 166 wie haar beknot ontmoet
een wilg
dwars en lichtelijk onwillig
loopt ze uit
door zagen uitgedaagd
de spiegeling van het water
speelt met haar silhouet
grillig samenspel van zon en
golven
de zon maakt haar gedwee en
zo gewillig
beknot haar niet
ze werpt zich vanzelf voor je
voeten
als je haar laat en slechts
bewondert
weldra…
De oude wilg
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 113 Met een glimlach doorsta ik de beproeving,
fiers en volhardend toon ik mij.
De werkelijkheid wil ik niet zien,
ik ben kapot, een geknapte eik.
Van de ooit trotse eik rest slechts nog brandhout,
de laatste storm werd hem te veel.…
De kwast en de wilgen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 27 Ze vormden samen
een merkwaardige combinatie
in het zoete duister
van de volmaakte liefdesnacht
de kwast en de wilgen
en de lichaamswarmte
van zijn beminde geliefde
een bekende fotografe
er kwam weer
regen in de schilder
tranen, nodig
voor de onstuimige rivier
in deze breekbare stilte
vol abstracte wellust
passie en ordinaire…
Nieuwe Meer
gedicht
3.0 met 2 stemmen 5.052 Geef mij de ronde, groene kamers
van distel wilg en oeverriet
waar voor een uur de jongens wonen
met lovers om hun tepelhof.
Geef mij de schuifelende liefde
van handen op een gladde buik
terwijl de asfaltwegen zoemen
en charters* prikken in de zon.…
de knotwilg
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 330 knoestige vuisten op een rij
rijzen op naar de verre kim
wederzijds de waterzij
gedijen geknotte wilgen
in perfecte trim
weliswaar door
mensenhand gezaagd
tot beelden der natuur
tonen zij ons ongevraagd
een weelderige bloesem kür…
Visioenen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 362 Ik zie de wilg
die mijn tranen deelt
de kringen heimelijk vergroot
zich onverhuld
verwijlt in mijn dromen.…
wintertijd
gedicht
4.0 met 118 stemmen 12.805 als wanhoop gelijk loopt
met het donker
zie ik, bij toeval,
aan de voet van de wilg
groen sprieten van bollen.…
Verloren grandeur (Reuring in de tent)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 75 [Senryu]
kristallen luchters -
vale portretten zien toe
hoe stof natafelt
Toelichting:
Mijn bijdrage - onder het pseudoniem Haiku-man - aan de onlangs gepresenteerde bundel 'Reuring in de tent': de 'oogst' van wijlen Dichttalent.nl (uitgeverij De Wilg).…
Verruild
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 778 zwevend hoog in de lucht
heeft ze het aardse verruild
hangen zorgen nu in de wilgen
balancerend boven de golven
danst zij op tonen van de wind
koesteren wij haar stem
die ons raakt
tot kippenvel aan toe
blijft ze voor altijd schijnen
gelijk een ster…
Dierenvoer
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 308 de tuin een winterse
volière waar de vrijheid
strakblauw boven hangt
spreeuwen op en rond
de waslijn met het
vastgeknijperd pindamaal
mussen, merels - op de muur,
in de wilg, de coniferen -
wachtend op hun beurt
in de kamer voor het
raam likkebaardt de kat…
Krokussen van Hoop
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 403 Op het kerkhof
staat een wilg
te dromen in de zon.…