76 resultaten.
Vrije val
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 162 Dat jij de bodem bent geweest
van mijn lichtzinnige bestaan
heeft mij vertraagd verrijkt van geest
nadat je plotsklaps bent gegaan
sinds jouw vertrek spuw ik mijn gal
met sterke drank in het café
ik leef vanuit een vrije val
en sleur de liefste mensen mee
uit jouw postume aureool
span ik ternauwernood een boog
mijn vogelvlucht uit het…
nacht mis
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 205 de kerkbank absorbeert gevoel
lichte schijnheiligheid geurt als wierrook
rond hun aureool
samenzijn verplaatst zich, als het lied
een koorrijk hallelujah brult
dan lukt het wel
want vandaag is deze kerk gevuld
buiten school de kou in eenzame hoeken
maar hier binnen is het warm
komt allen tesamen
vier de hoogtij van een oud verhaal…
weet jij hoe mooi je was?
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 495 geen ijdelheid of tooi
dat kon je niet verdragen
gewoon is goed, dat was wat je zei
de maskerade is voorbij
maar oh, wat was je mooi
zo puur, doorzichtig
je ware ik, je liet het mij zien
geen feest was zo groots
als deze waarheid
je was omgeven
met zuiverheid
en de kracht van liefde
die jou omgaf, was
als een hemels aureool.…
het bos
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 171 bomen niet meer zien
bladeren geven hun adem
ik ga mijn weg op zoek naar het wonder, spectraallijnen
verblinden mijn ogen
zie ik het bos, zie ik mezelf
ik ben de boom, het blad
ik hoor de warme kleuren
de zon speelt haar spel, laat alles ontluiken
in het prachtige groene bos vond ik de echte mystiek,
ik adem, met wat de kosmos me heeft
aureool…
Een valse toon
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 131 schaduw opent
geen deuren
als lichtval de
toegang verblindt
jij had dat als kind
al want in een stralend
arriveren schudde
niemand eigen veren
zij pikten allemaal hun
graantje mee op het
feest van gezien te worden
op te vallen tussen alle
toch had ook jij zo
af en toe een dipje in
het glanzend aureool als
een valse toon…
Succes
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 177 Licht dat zich als een Aureool verbreidt?
Rondom het hoofd, als resultaat van heelheid?
Of als een krachtveld dat men Aura noemt?
Een fijn Charisma, dat zich onverbloemd
Manifesteert in eenvoud of in veelheid?
& dat waarneembaar is, niet opgedrongen?
Erkend, herkend, door iedereen gevoeld?…
Wasdag
gedicht
2.0 met 66 stemmen 22.822 De zon legt om haar hoofd een aureool
van goud dat zij nooit eerder had.
Dan is ze weg. Ik hoor de achterdeur
eerst opengaan en daarna dicht.
Achter de schuur zit ik, en mijn gezicht
is vol van tranen en van wasgoedgeur.
-----------------------------------------------------
Uit: 'Omtrent het getij', 1985.…
Gaan
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 494 zij kijkt door het raam
en ziet haar ziel
spiegelend
in gebroken glas
waarop dromen wiegend
vervliegen
langs de lijn,
ongewild en alras
in een geblakerd aureool
dat heur haar kust
snaar voor snaar
gelijk een fluwelen gebaar,
de ontvouwende leegte sust
waar vind ik mijn lief
nog warm van lijf
die mijn hart verrukt
terwijl ik de…
Het mystieke
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 174 Bos
het bos door de bomen niet meer zien
bladeren geven hun adem
ik ga mijn weg, op zoek naar het wonder
zie ik het bos zie ik mezelf,
ik ben de boom het blad
ik hoor de warme kleuren
de zon speelt haar spel, laat alles ontluiken
in het prachtige groene bos vond ik de
echte mystiek, ik adem met wat de kosmos mij geeft
aureool van…
de man in het zwart
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 543 pas
gedragen door
zijn zwarte jas
waaronder, onzichtbaar,
zijn schraal postuur;
een lopend skelet alras
zijn bleek gelaat
met ingevallen wangen
en uitstekende botten
lijken de ogen achter
tralies te hebben gevangen
en de geest te verrotten
zijn vilten hoed
ruim om het hoofd gerand
verspreidt de uitgeblazen rook
tot een wijds aureool…
WEEMOEDIG SINTERKLAASGEDICHT
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 3.637 dit is het derde jaar dat ik die school
passeer, de kinderen staan er gedwee
- ze zitten in groep één of in groep twee -
te wachten op de komst van die Spanjool
ik fiets er langs, alsof ik door het dool-
hof rijd van mijn geheugen, lang gelee
toen de kabouter en de toverfee
de dag voorzagen van een aureool
het is terecht om hen niet te benijden…
Literaire hoogstandjes
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 139 ik raap de
prullen bij elkaar
die ik ooit heb uitgegeven
de poeha waarmee
alles is geschreven
krijgt geen tweede leven
het aureool waar ik
steeds om vroeg droegen
zij alleen in hun selecte groep
nooit kwam ik in de kroeg
mijn literaire hoogstandjes waren
volgens kenners slecht gevoegd
had geen ellebogenvlees
slijmen en meepraten…
wat er rondgaat.
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 106 De stenen slinger van de tijd
hij slingert boven m'n hoofd
met gepaste snelheid, ooit
zal die landen maar nu niet
(op m'n hoofd), ondertussen
vliegt een vlieg in de kamer
rond, zoemt als een aureool
raar rond boven m'n hoofd
en ik denk aan jou en aan
de gootsteen die verstopt is.
Die nodig gemaakt moet wor-
den.…
De prijs te hoog ?
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 392 Klasjes kinderen rennen uit school
parapluutjes werpen schaduwen
over zon en regen en over het aureool
van het verleden, door hun praatjes
bewegen de hemelen en wordt
alles gewist, boort hun schater
duizenden kleine gaatjes als een
zegen die in plassen aan het asfalt
zweeft de moraal van schaamte
in een geveinsd boetelicht, kleeft…
beton
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 71 altijd aanwezige groen
ik zaai maar het oogsten
markeert geen zomer
op de kaart, het vliedt
zoals mijn jaarringen
door de tijd waarin
ik eens in ‘ verleden
mijn naam in had gekerfd
viervoeters vissen vogels, het
ademt de verbintenis van
het begin tot aan het eind
het sterven gaan bereiken
naar een voltallige ingedaalde
dood is de aureool…
SPROKKEL-ZOMER
poëzie
4.0 met 15 stemmen 2.056 Als een wolk van zalige ogen,
Uit het land waar 't eeuwig zomert
Opgevangen in de teerheid
Van matzilvren spiegels, hangt het
Wonder van de goude middag
Over winterzee en -stranden,
Aureool van weinige uren
Om de lichtheid onzer ogen...…
Contact
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 1.283 Aarde en hooi, geurzomer, aureool.
Canada eenzaamt. Grasland strekt.
Veld: groen vegeteren.
Achter horizon hoeve, gehurkt.
Luifel spar en vogelkers:
bosrand, mijn rug. Geduld.
Geweer en ik: de hand op het leven.
Schot spat avond uiteen.
Veld, hoeve, bomen
ontploffen, vallen
op hun plaats terug.
Stilte likt wonden gaaf.…
Engelen bestaan niet
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 77 ik heb
weleens gedacht
als ik jou zo
bezig zie aan
het liedje engelen
bestaan niet
jij bent juist
zonder aureool
en vleugels het
levende bewijs
van het tegendeel
want jij bestaat
ook al vlieg
je niet en doe je
nauwelijks wonderen
ontken je dat
jij lief leuk en juist
bijzonder aardig bent
hoef ik jou niet
te ontmaskeren…
als ik naast je lig
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 1.155 stil naast je lig
in ’t vroege ochtendlicht
de geur van liefde nog rond je heen
de eerste vogel het dak aanraakt
een vroege auto de straat opzoekt
weet ik dat het goed is
en dat ik je gevonden heb
op de plek die ik vergeten was
zo heel dicht bij
maar soms zo ver
zo vergeten ver
als ik naast je lig
jouw haren als een krans
als aureool…
Schoonheid blijft bestaan
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 144 Doornen van rozenstruik
aureool van geweldloze strijd
doopte druppels bloed.
Onuitgesproken
zoals de noorderwind,
zijn tijd liet glippen.
De ritmiek van dingen
de dood niet te verzwijgen,
van het ongeborene.
Het bloed stuwt de zon
wind verstuift de ballon van glorie
baart vruchten in victorie.…
DE TIJD IS HEEN
gedicht
3.0 met 14 stemmen 9.528 Een graazge wei, een wulpse rozengaarde,
Een vlindertje, een vlieg, een anemoon,
Elk kreeg zijn aureool van zichtbaar schoon
Als ik het in mijn liederen verklaarde.…
De prijs voor later ?
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 543 Klasjes kinderen rennen uit school
parapluutjes werpen schaduwen
over zon en regen en het aureool
van het verleden, door hun praatjes
de hemelen te bewegen wordt
alles gewist, boort hun schater
duizenden kleine gaatjes als een
zegen die in plassen aan het asfalt
kleeft, zweeft moraal van schaamte
in een veinsend boetelicht over
werelds…
Kringloop
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 96 ziel is nog steeds van vandaag
ik zou het kind in mij
niet tot verplichte rust verklaren
het is nog immer scheppend en vrij
in mijn ziel zijn al doende
vruchten gerijpt en nog steeds
draagt de geringde boom
elk jaar nieuwe scheuten
men hoede zich ervoor
zich niet van wasdom te ontdoen
het bij voorbaat te beschouwen
als een gesloten aureool…
Breiland
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 1.193 t plantenbedje plat te trappen
omdat het stekend stro niet lekker vindt
een engel daalt terneer met wijde klappen
het wonder rilt en voelt zich onbemind
omdat de neerstriemende vleugelwind
het schreiende van kou adem doet happen
de kudde waar het lam blind op vertrouwt
heeft wol genoeg om warm in te gedijen
maar geeft het slechts een aureool…
"Aureooltjes"
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 321 Klasjes kinderen rennen uit
school,parapluutjes werpen
schaduwen over zon en regen
en in het aureool van het
verleden, door met hun praatjes
de hemelen te bewegen wordt alles
gewist, boort hun schaterlach
miljoenen kleine gaatjes in de
plassen die aan het asfalt kleven.…
Liefde
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 117 Zo vergeten ver
Als ik naast jou lig
Jou haren als een krans
Als een aureool van zoveel liefde
In het vroege ochtend licht
Een traan mijn oog verlaat
Wetende dat het goed is
Zeg jij dat ik niet weet ..... waar ik begin en jij ophoudt…
rondeel voor een hond
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.587 wie durft die hond bij zijn snuit te nemen wie
grijpt hem bij zijn poten en legt hem op de grond
zie het lijf, strak en gedrongen zie
de tanden scherp en blinkend, waarmee hij een tegenstander licht verwondt
wie durft met zijn hand in die hond zijn wolvenvacht te voelen die
grijze stugge vacht die hem omringt als een aureool van bont
wie durft…
Over een vogel en de zon
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 108 Dan lijkt de zon te blijven hangen,
waardoor, gezien van afstand
achter het vogeltje op zijn tak,
een gloeiend aureool ontbrandt.
Zo eert het grote het zoveel kleinere
in dit kosmische spel
van grote en minder grote belangen.
En even is alles vredig; alles wel.…
IN DE OUDE LAAN...
poëzie
3.0 met 5 stemmen 896 'k Zag ze in zijn aureool de vleuglen dopen
En van zijn lichtkring in mijn donker dalen.…
Octava alta
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 131 Haar wapperende zomerjurk bolt zich als
een ragfijn vlindernet, de bloeiende
akeleien vormen een aureool boven haar
piekerende zelfbesef. Nergens op aarde
heeft het licht van Jezus zoveel ingang.
Nergens zo. Of is het haar eigen licht?…