Alle inzendingen over boom sneeuw sperwer

zijn het je handen of je penseel die mij tussen de bomen langs verzonken huizen in de sneeuw doen verlangen naar de stilte van het licht of is het de rust van je gezicht die mij spierwit in je blik verstrikt…

als sneeuw vlokken de bomen hun zaad naar moeder aarde, de wereld kleurt warm wit ja, dat vind ik ook mooi, vandaar die twee, tussen haakjes…

Mijn tuin een stille winteraquarel waarin de zilverspar zich koning waant der bomen nu maagd’lijk witte sneeuw op hem is neergekomen en mezen bij hem schuilen voor de koude hel.…

In het schoonste blauw te zweven als een reiger trots barre koude eigenlijk niet zo groot een sperwer op een paal maar wat een aandacht het is daar weer het borstje rood maar nee hoor het is ieder jaar een ander wat is hij zwart die merel in mijn tuin die snavel oranjegeel hij vlecht al plannen…

De sneeuw die viel, is vast voor mij gevallen En omgekeerd viel ik daar ook weer voor. Dus dringt het doelbewust niet tot mij door Hoe straks de tijd mijn vreugde zal vergallen. Ik vind de witte wereld eeuwig mooi En denk niet aan de smeerboel van de dooi.…

Het sneeuwt blaadjes Bomen worden kaal Het asfalt kleurt oranje Het sneeuwt blaadjes De kou lijkt normaal De lucht gooit kastanjes Het sneeuwt blaadjes Oranje wordt een taal De boom verliest zijn franjes Het sneeuwt blaadjes Maar voor sneeuw is het te vroeg…

winter heeft vleugels gekregen sneeuw jacht driftend langs herens wegen tekent bomen en struiken met eenzijdig wit spookachtig zonder gezicht nog stuiven duinen naar onbegaanbaar raken dorpen geïsoleerd snel zal de mens de sneeuw weer gaan ruimen in overleving zijn kleinheid geleerd…

." De sperwer sprak: "Mijn God heeft vlucht en kracht, En kan op eens uit hoger luchten vallen, En die Volmaakte laat een juich-kreet schallen, Wanneer zijn schone neb een doffer slacht." Zo keven zij; de een riep: "Gij lastert God" - En de ander: "Gij zijt dom" - "Gij wilt mij krenken" - - "Godloochenaar!…

hier zijn we, samen en alleen het blauw op de voeten schaduwen vervelen een jonge wind streelt zijn haren kopstukken van golven vreten het veen daarboven gaat door strepen getekend een koppige vlinder in de hemel, de zevende? transparant hangt moordend aan klauwen cirkels klimmen omhoog beneden nerveuze ogen…

Zeg het tegen de bomen in het Sterrebos dat het niet hun schuld is dat het onze fout is dat er geen sneeuw meer valt Zeg het tegen de struiken in het Noorderplantsoen dat zij geen sneeuw meer dragen geen mens hoeft hen te vragen hoe laat het wel niet is Vertel het aan het gras hoe na een hete zomer de sneeuw drie meter hoog…

Bomen rijpen. Met op de takken een laagje ijs Sneeuw dwarrelt of valt met vaart naar benee De ijsvogel is zichtbaar Voelt onraad en vliegt weg De sneeuw knispert Onder onze passen 't Is stil in 't wit en het blijft gestaag, zeker vallen Onze schoenen vormen een spoor Ga mee…

je sperwer zwerft nu dwaalkracht negen boven het dodenveld van Memphis en stort zich in de zee. ---------------------------------------------------------------------- Uit: 'Kaddisj voor Roel' (15 rouwgedichten over haar overleden man Roel d'Haese), 1999.…

De sperwer speelt een spel met een hulpeloze prooi. In deze stilte gevuld met iets - iets dat lijkt op gelukzaligheid - vergeten we de tijd.…

de maand van herfst en stille winter, regen en koud, wie weet gaat het nog sneeuwen. een tijd van donker en wat hinder, december laat gapen maar ook geeuwen. oude kerstbomen en houten tafels mooi aangekleed, zo elegant en struis. de geur van taart en warme wafels, kleurig lichtjesfeest op straat en thuis.…

Er zat een zwaluw in mijn tuin, met glanzend wit zwarte veren. Hij keek droevig voor zich uit, De omgeving kon hem op zijn tak niet deren. Plotseling schoten de oogjes alle kanten op, een bekje dat ging protesteren. Het was de wereld op zijn kop, hij was echt boos en begon zijn tak te molesteren. Die brak, waaronder likkebaardend een kat…

Het is een lust bij Ajax te verpozen, In de Arena zit je echt op je gemak. Daar is een semipermeabel dak, Waar destijds heel bewust voor is gekozen. Wie kletsnat thuiskomt, met een witte hoed: “De bovenramen deden het weer goed.”…

jullie hart Gevestigd heeft, Boom waaruit de kroon Is weggeslagen, Sneeuw die zelfs In de zomer nog Niet smelten wil…

De aarde is met een dikke deken van sneeuw bekleed waarop de bomen in witte winterstilte roerloos staan en de blauwe hemel, de winterse zon aan alles betovering geeft maakt het sprookje compleet maar...…

hoe mooi zeg gewoon hoe mooi ze groeien vanzelf ademen en leven dicht opeen en nieuw onder de donkere bomen de oudsten als gul gemorste melk of sneeuw sneeuw is er niet gevallen geen vlokken tussen de bomen dwaling van zonnevlekken maar plotselinge witheid wildheid van bloesems slaat uit in dit scherfje ongerept winterbos dat thuis en haven…

zwart, wit, niets, alles ik weet niet wat ik voelen moet je blik breekt mijn pijlers als een toren gebouwd op een moeras weerloos en verloren ik ben de boom die bloeit in de winter en de sneeuw die valt in de zomer ik ben het slachtoffer van je ogen.…

De liefde glipt als fijn wit zand Tussen mijn verbaasde vingers Verzet is vergeefs Niemand kan een boom scheppen uit planken Noch een foto nemen van de geur van zuivere sneeuw…

De maan strijkt met haar slanke vingers Zachtjes over de met sneeuw bedekte grond Wind fluistert door de kale bomen Danst met de sneeuw, rond en rond Vanuit de verte zingt de midwinterhoorn Haar mysterieuze lied wordt door de wind gedragen Sterren knipogen vanuit de heldere hemel Een schreeuwende uil lijkt om antwoord te vragen Het knerpende…

Lampjes in de boom. Herders bij de stal. Kerstkrans op de tafel. Nu zijt wellekome aan. Bijna iedereen aanwezig. Kerstcircus op de buis. Verder: Gluhwein, de beste wensen, sneeuw in de tuin. Toch wil het maar geen Kerstmis worden dit jaar.…

Grijp je vast Aan bomen vol herinneringen Volg de weg van wie je bent Die dwars door woorden breekt Geen witte sneeuw Tot scheuten uit je lichaam schieten En je ontwaakt in een frisse wind Onder de warme regenzon…

het omhulsel dat familie heet hangt bungelend aan een boom gelijk verse stappen in de sneeuw betreedt een ziel deze wereld haar ontworsteling immens zo rijst de vraag meer dan eens is er licht aan 't eind van de tunnel…

Wit het land, rein mijn hart Alles begraven onder sneeuw Bomen kreunen onder druk De vorst slaat tegen ramen Die laat hen koud; ‘t glijdt eraf Binnen heerst warmte…

Alsof hij er nooit stond hij is weg, alsof hij nooit fier en vol lampjes stond te pronken, daar, in de hoek. Ingepakt en wel ligt hij weer zonder verlichting pronkbaar in de kelder te wachten op het volgend jaar! Alsof hij er nooit stond.…

koning Winter was weer in het land kort maar want hij is al weer verdwenen de sneeuw is door de zon al weg geschenen en mijn hand die kan weer zonder want maar zijn almacht liet hij fijntjes merken voor even veranderden alle bomen in berken…

een enorme blauwe bal zwiert over het hek om te stranden in een bloeiende sierkers een wolk bloesemblaadjes schudt zich los uit de boom Sniej! roept het kind verrukt ja, sneeuw!…

Nu de bomen met wit zijn betogen wordt ik door hun stilte opgenomen en zal langzaam een droom geboren, waar sneeuwen zinken in mijn ogen, die als een eeuwigheid voortduren-, niemand telt meer mijn uren; van een heengaan staan de sporen vers, als van uw laatste toebehoren.…