20960 resultaten.
De blauwe engel
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 2.133 lange ritten zit rails hem achterna
de middag tuurt, duwt de tijd vooruit
voortijdig zet donkerte in, waardoor
koplampen de eindeloosheid beschijnen,
zijn komst haalt en brengt berichten uit
een ver verleden tot ze zijn aangekomen
op hun plaats van bestemming…
Pas de deux
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 331 Obscuur dreigt het bevruchte firmament
verbergt bliksem en donder
voor onverwachte momenten
zoals bladzijden van een roman
hunkeren naar het omslaan
om de volgende stap te zetten
zwartgedrukt in sneeuwwitte velden
wachten op de vochtige vinger
die kantelen laat
of terugbladert in al gelezen tijden
de okergele grond ligt roerloos aan…
in spin de bocht gaat in
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 295 ik groeide uit m’n lijf
ze gaven me
gratis verblijf
in een vel met te wijde bekleding
leven is blijven stilstaan
omkijken en vooruit turen
een, twee, drie, vier
mijn even duurt altijd
aan te doen was er niets
ik hield mijn armen
wel op met mijn mouwen
verjaren zonder
tussenstations
is immers nooit te vertrouwen…
baardag verjaardag
hartenkreet
2.0 met 39 stemmen 14.536 tanig eelt in palmen
van handen herbergt korrels
zand al jaren aangedroogd
in plooien vastgeloogd
verjaren gaat per dag
steeds korreliger tijden
troebel lijfljk ingeteerd
traan zout hand op lijnen
vingers aangebrand onthand
tasten mis mens in 't verband
hitte heilig vuur de doofpot
schrijnen de ziel de strot
zachte lach ogen glinsteren…
Bij tanend licht
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 270 wanneer de donkerte van de avond
haar muil opent
en het licht ons nog even de hand wil
reiken
ervaar ik een naderende stilte
als zou de dood mij
bij de lurven willen grijpen
of zal het mijn verjaren zijn
dat gedachten in de schemering
zich meer gaan spiegelen
aan mijn sterven
dan wel morgen
slechts de idee is
minder van de toekomst…
Gekerfd
netgedicht
4.0 met 36 stemmen 858 Wij kreunen tegen hekken
om het wrakhouten bestaan
op de vermolmde plekken
is het leven ons ontgaan
wij schurken onze lijven
tegen geschaafde knoesten
in sex de tijd verdrijven
voor het voorgoed verroesten
wil ons gekerfd bewaren
in de ringen van een boom
opdat wij nooit verjaren
als gelittekend icoon.…
Bij tanend licht. Gedachten in de ouderdom 6
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 117 wanneer de donkerte van de avond
haar muil opent
en het licht ons nog even de hand wil
reiken
ervaar ik een naderende stilte
als zou de dood mij
bij de lurven willen grijpen
of zal het mijn verjaren zijn
dat gedachten in de schemering
zich meer gaan spiegelen
aan mijn sterven
dan wel morgen
slechts de idee is
minder van de toekomst…
Hoogtij
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 162 jouw verfijnde klanken
brengen diep in mij
een opgekropte snik
ik
voel de melancholie
de liefde in jouw avondlied
er is zoveel meer
je bent gedreven
bij elke prille noot
tover je een wijze sfeer
liefde voor het licht
liefde voor het leven
een aankondiging
van mogen verjaren
ik voel de veerkracht
en ik zing……
In loop der dagen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 187 En verder trekt een rij
dagen geregen tot jaren
ontsproten in nieuwe ochtendzon
uit warmte van talrijke kleuren
vormen en klanken
als sierraden om vrouwenhals
de dagen die groeiden
in lichtend gloren als smaragden snoer
een gordel om smalle taille gedragen
zwierend in warme dans
tot gouden kroon bezegelt de uren
voor het nijgen van de avondzon…
Als de dag van gister
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 212 gister
herleeft in elke dag
met telkens de vraag
of ik ooit eens “morgen”
als zuiver beleven mag
iedere keer opnieuw
plak ik de verscheurde krant
om te zien of oud nieuws
eens zal verjaren
of het verleden een keer verzandt
al was het maar dat zwarte inkt
in een grijze tint op zou klaren
als ik op mijn kussen
de ogen…
de levensboog
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 494 naarmate mijn tijd verstrijkt
en ik lijk te verjaren
schijnt mij steeds meer toe
dat al wat rondom mij is verzameld
stilaan weg wil varen
en mij als maar minder toebehoort
al ben ik aldoor meer geworden
de toekomstwijzer stagneert
steeds minder blijkt van mijzelf
en dat niet ik maar de schepping gloort
waar mijn wortels eerst moesten…
Dichter zijn is een eenzaam vak
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 125 maar weet één ding
het is een eenzaam vak dichter zijn
je zit wat voor je uit te staren
wacht soms zolang dat zelfs de melk en boter verjaren
het geeft je alleen maar maagpijn
maar wat ik u wil vragen
lees mij voordat u het blad heeft omgeslagen.…
Dag na dag
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 314 ik denk
aan die deur
telkens dezelfde deur
en aan jouw hand
die koele stilte over drempels draagt
in elk nalatend sterfgebaar
ik kijk
naar je oordeel
en de tien geboden
je ontneemt mijn blik
en bewaart de wind
beseft niet
dat de tocht, ook
doorheen het venster,
mijn borst omklemt
en dat die deur
door vloed bezwijkt…
dag Dag
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 441 de maan sterft
bleek
ik noem vandaag gewoon Dag
voor mij alleen…
De onbekende soldaat
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 366 En door 't gaatje van een naald gekropen zijn,
daar schreven we over aan onze dierbaren
meer malen per dag - en zo gingen de dagen om.
Klagend bonsden klokken, heen en weer,
als de bommen, obussen en shrapnells vielen
dan wilde je wel buigend nadenkend knielen.
Want alles kwam, en alles moest verdwijnen.…
Mei- Juni
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 96 Dagen, vlieden,
maanden, vliegen
hoe harder 't waait
hoe sneller we
aan 't eind van
't jaar zijn...
Dagen vlieden
het zal geschieden.…
de treurwilg
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 86 Het was me wel de dag zeg,
eerst zat ik met een ei
toen lag mijn schip op ramkoers
en kreeg het averij.
Mijn jongste dochter smeekte nog
loop niet in zeven sloten
daar is nog nooit een sterveling
een ons mee opgeschoten.
Nu lepelt zij haar soep leeg
en luister mee naar Bach.…
Het kleed
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 105 Zwervend langs de eilanden
van mijn allereerste kinderjaren
kom ik steeds dichter bij 't besef
hoezeer mijn corpus is gaan verjaren.
En dat zowel 't onbegrijpelijke toeval
alsmede de vermeende opzet van 't leven
gaandeweg voor mijn oude ogen
door onbekende handen worden samengeweven.
In een veelkleurig maar raadselachtig kleed.…
Morgen verjaar ik
netgedicht
2.0 met 19 stemmen 542 Morgen verjaar ik
en vandaag hebben we Tineke begraven...
Wat is dit leven tussen
geboren worden en sterven?
Wat maken we ervan
met veel vertoon en soms wat stilte
wanneer de bladeren vallen
en de regen maar niet ophoudt.
Man zonder vrouw nu,
kinderen zonder moeder
en morgen feestgedruis.…
Verjaren zul je niet meer
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 240 wel tel ik alle zonnen
waarin jij jouw licht
op ons hebt laten schijnen
en nog
warm ik mij
aan iedere zonnestraal
die mij omarmen wil
al dans ik nu alleen
toch zal ik je blijven vinden
in de schoonheid van dit bestaan…
Als...
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.074 Als de schepen niet meer varen
omdat de zee geslonken is
en de wonden niet verjaren
omdat de droom verdronken is,
blijf vooruitgaan...
Als de klokken niet meer luiden
omdat de tijd vervlogen is
en de woorden niet meer duiden
omdat de zin gelogen is,
blijf niet rouwen...…
vier het verhaal - van harte
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 764 het leven is
als reizen in een boek
doorheen de bladeren
van dat wat al geschreven is
een roman ook
die je niet weggooien kunt
of dichtklappen wilt
noch teruggeven aan de uitgever
waar de jaren verjaren
doet verlangen naar meer
ons nieuwsgierig de vingers
de bladzijdes omslaan
het vervolg van de expeditie
de voleinding open nog…
jarig 15 augustus 1957
netgedicht
2.0 met 53 stemmen 10.919 op 15 augustus
was niks mis dus
verlegen nam
hij gastvrij verjaarsverlet
voetbal was het dag verzet
‘t NAM-veld met de boortoren
kon men 'm horen bij scoren…
Tijd
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 266 Het beseffen dat een dag nooit terugkomt,
een leven slechts één keer gegeven is,
maar er is liefde, begrip, vriendschap
en dankbaarheid, soms slechts even?…
Crème fouettée & copulatie
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 271 Het gebak op deze verjaar-
dag wordt, goed gesorteerd
naar smaak verdeeld
Liefde en erotiek door slag-
room begeleid
Elke erogene zône
is dubbel gewild door het
vooruitzicht van
een dubbele portie van zeer
groot genot
Samensmeltend en -ko-
mend, ervarend geen gebod
delend liefde, niet slechts
voor mij alleen
op het ritme van jou
Jouw…
Naar alle zijden ligt nu als een tuin
poëzie
2.0 met 5 stemmen 1.851 Naar alle zijden ligt nu als een tuin
Dit Holland met zijn bloemenvolle gronden,
Terwijl de heuvels lijdzaam langs hen blonden,
Hoeven-doorhoekt, van 't zilverzande duin.
En daar de wind me omspeelt op blinke-kruin
Zie 'k dorpen voor me en meen de stad gevonden,
En voel de zee me omgaande al 't land omronden,
En hoor de brekers storten steil…
Het is vandaag zo'n dag
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 184 Het is vandaag zo'n dag die je liever geheel niet zag
het is een sombere dag, waarin je geen sprankje zon zag
het is vandaag een dag, waarin zelfs niemand lacht
kortom: het is vandaag een sombere, druilerige dag.…
Verstening
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 560 Ik versteen geleidelijk tot vastigheid
Langzaam wordt mijn duurzaamheid ervaring
Alles wordt geheel veranderd door de tijd
Een ook mij bedreigende verjaring
Ik zie het zuchten van de grote aarde
En bloemen buigen door de zonnestralen
Ook hoe een continent gewoon verjaarde
Alsof de eeuwen waren als kwartalen
Bomen haastigen zich naar verheven…
In vol ornaat
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 346 waar aan verjaren
nog een stoffig
image kleeft is het
bij jou altijd feest
natuurlijk is er
de terugblik op
wat is geweest in een
nostalgische caleidoscoop
maar door je lach
die nog straalt
met jeugdige vitaliteit
vergeet ieder die tijd
kijkt in bewondering
naar de souplesse
waarmee jij je door
het leven beweegt
verbazing over…
Violissimo
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 142 Dus geeft hij haar op heur verjaar
een prachtig instrument.
Een eeuwen oude Stradivaar.
Hij kijkt niet op een cent.
Zijn dochter blijkt niet bijster blij
met dat wat pa haar gaf:
~Zo’n tweedehands is niets voor mij,
kon er geen nieuwe af?~…