33381 resultaten.
November
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 390 November heeft het kwaad
met kil zonlicht en buien
die uit zee het land bevlekken
met de dreiging van kou.
De herfst ligt uitgeput
gevloerd in bladerpulp.
De bodem is zwaar
zuigt de voeten zeer.
De bomen kennen geen troost
in de bladval van verdriet.
De takken kaal en willoos
stijf de stam die ze torst.…
Decorstuk
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 52 Op de foto zie je niet
dat het water stil staat
en kun je denken
dat de zee het land al bijna
genomen heeft en het huis
binnenkort weg zal drijven
Een mens moet nu eenmaal
andere standpunten innemen
om iets te weten te komen
en in de wereld te blijven
leven, niet in schijn, decor-
stukken van de eigen fantasie
leeg, tenzij acteurs…
Op het linnen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 200 tegen land
eindelijk heb ik de zon op mijn hand…
Wanneer gij ...
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.195 En beide, dit denkend in onze breinen,
aan elkaar hangend, de armen om de hoofden,
zijn we als de zee en ’t land aan elkaar hangend,
of als de berg en ’t dal samen tesamen.
Zo ruist de zee het land een lied, zo wil
ik met een wit gezicht van hartstocht voor u
eeuwig klinken van mijne dankbaarheid.…
Bellingwolde aan Zee
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 41 Stormvloed van 1509
golven beukten tegen
de Magnuskerk van Bellingwolde
gek, want die ligt niet
op een lage plek
we hebben de neiging
dit te vergeten
maar met zeespiegelstijging
kunnen de dijken
weer breken
zee overstroomt land
de nieuwe waterkant
bij Bellingwolde
rolt branding op het strand
tussen Blijham en Winschoten
varen boten
tegen…
Obstakels
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 119 Ik drijf waarheen geen hand mij gadeslaat
zal wederkeren naar de stille stee
angstvallig mijden een te groot entree
of u en iets dat anderszins mij schaadt
van water heb ik mij een baar gemaakt
geslapen in een uitgebeende zee
het land gelaten dat in laatste wee
tot kaken in het eigen bloeden staat
waar woeste hoogten tot mijn navel reiken…
Kussen
poëzie
3.0 met 19 stemmen 3.736 Als de diepe blauwe heemlen
Duren over zee en landen,
Duren over dood en leven, -
Over liefdes dood en leven
Duurt der zielen kus.
Toch, ons zielen konden nimmer
Tot elkaar in ogen reiken,
Konden niet uw warme lippen
Mijne warme lippen kussen,
Hadden niet mijn rode lippen
Uwe rode mond gekust.…
De mens
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 102 U doet hem heersen over zee en land
Over alle dieren die op aarde leven
Zo veel macht hebt U de mens gegeven
Toch houdt U alles zelf nog in Uw hand.
Heer, onze Heer, hoe groot is Uw naam
Dat U steeds aan Uw schepselen denkt
En hen nog altijd alle aandacht schenkt
Dat we U mogen danken, allen tezaam.…
Windmolens en Amsterdams Peil
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 85 Warmte pompen, panelen op je dak en
windmolen parken
te land en op zee.
De groene stroom vliegt door het netwerk
en beleidmakers voelen zich ok.
Maar toch moeten we oppassen,
oppassen voor het stijgend water van de zee.
Ons land zal onder lopen want we zijn te laat begonnen
met de reductie van Co2.…
Het paradijs
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 553 Toen zee en land en luchten,
geschapen werden uit het niet,
en zon en maan en sterren,
naar hemelbogen vluchtten,
omdat God hen op hun plaatsen riep.
Toen de vogels en de vissen,
de dieren op het land,
het jonge woud, de bloemenpracht,
door God zelf tot stand gebracht,
en vast lag in zijn hand.…
Het vaderland
poëzie
3.0 met 22 stemmen 4.229 'k Haat evenwel geen ander land,
Dat waar een blijk van onverstand;
Op zee, te land, op berg, in dal,
Veel goeds - men vindt het overal;
Maar hen, die 'k van mijn jonkheid ken,
Hen, wien 'k mijn welzijn schuldig ben,
De grond waarop ik dankend kniel,
Schenk ik vóór alles hart en ziel.…
Illusies
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.856 Droom weer, droom nog, droom over zee en land,
droom los u uit de dag en droom nog even
een glimp van schoonheid in de droom hergeven.
----------------------------------------------
uit: 55 variaties op een bekend thema (1937)…
PROLOOG
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 55 ‘Ante mare et terras et quod tegit omnia caelum’
Ovidius, Metamorphosen I, 5
chaos was alles, geen woord benoemde leven,
dag was nacht, nacht dag, zee land, land zee,
mateloos wit was alles één, en heerlijk om het even.
verheven niets, geen ding dat deinde met iets mee.…
Texel als schakel van het Wad
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 123 Als dan de avond dringt
de zon goud geel in de Noordzee zinkt
zee en land verkleuren in een gouden gloed
besef ik, hier te vertoeven dat is goed.…
zoals de muziek
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 702 Zoals muziek in mijn oorschelp woont
zoals de gezichten in het veld
onzichtbaar in het echt
maar levensecht in mijn droom
de bladeren vormen een portret
de lucht de zee het land
pret
ogen in mijn oogkast
geen kasten
alleen maar droomkastelen
de gasten zijn wedergekeerd
de vertalers van het genootschap
de boodschap
wake up
wake up
awake…
erebegraafplaats
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 263 de legerwagen rijdt over het pad door de duinen
schokkend zwaar sluiten mosgroene heuvels
zonder toeverlaat
er is een open plek waar de achterklep neerslaat
een vlakte met helmgras sluimert onder de hemel
duinzand stompt naar de begroeide kam daar achter
nadert zee eeuwig land
soldaten springen af schreeuwen bevelen mannen
krijgen geen…
Cordon sanitaire
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 87 Hier maakt men constant zouteloze grappen
de griep is daar, vergaat van lieverlee
snelle jelle kluunt met max verstappen
bij bredero, ruïne aan de zee
Het land van saeftinghe achter stavoren
valt droog, ligt braak, verzwolgen onder duinen
't ros van tonningen dringt zich naar voren
om langs de kalme vloedlijn te gaan struinen
hier…
De zee en het land.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 423 Als moeder en kind zijn ze elkander verwant:
De glorie der zee is de roem van mijn land.…
De jonge zeeman.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 746 eerstdaags gaat het weer in zee;
't Land schijnt dan weg te zinken,
En spoedig zie ik van de ree
Slechts 't hoogste duin nog blinken.
'k Roep dan: Adies, mijn vaderland!
Wij zeilen naar 't Javaanse strand:
Hoezee!…
De Slufter
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 162 Murw gebeukt door tomeloze kracht
Van springtij in vollemaansnacht
Breken oude dijken krakend open,
Land wordt schuimend overlopen.
Slufter, geboren uit dijkzwakte,
Groeit uit tot zilte kweldervlakte.
Op warme dagen lamsoorpaars getint,
Blauw doorsneden krekenlabyrinth.…
kaper op rust
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 755 laat is het, in de nacht
op zijn vertrouwde bankje
versleten midden in het park
waar hij eenzaam wacht
op dat kleine krakend plankje
in gedachten bij zijn oude bark
zijn baard is rafelig wit
ter onderstreping van zijn gelaat
door weer en wind verweerd
met tanden zwart als git
donkere grijns om wat komen gaat
na een leven dat hem alles heeft…
Een mythische hand
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 77 als zand het land niet meer
kan beschermen zal de natuur
met liefde onze arrogantie beërven…
Land van verre oorden
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 429 woon je ver weg
en als je niet verhuist
blijf je wel bij me
maar verlangen
naar land van verre oorden
met sneeuwstormen
ijsberen, en pastoorpinguïns
mij zal je niet meer horen
over oeverloze woorden
zee ademt alles
en jij ademt zee.…
het verdronken land verhorend
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 375 het strand op de zee
het verdronken land verhorend…
WINDMOLENS IN ZEE
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 174 Als er geen wind is
zijn er nog altijd molens
ter land
ter zee
en als horizonvervuiling!…
De velden, bossen
poëzie
2.0 met 7 stemmen 790 De velden, bossen, dorp en stad
Zijn achter mij: de zee
Is voor me en lokt en troost mij wat
Van wat mij 't land misdeê.
Zij ruist, zij lokt ; zij trekt, zij deint,
Zij murmelt: mee, kom mee,
En als uw voet op 't land u pijnt
Wees dan een golf in zee.…
Het licht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 297 De zee rust niet
Dus laten wij nu rusten
Voorbereid op wat komen gaat
Of wat de kern is van hetgeen bestaat
Laten we rustig wachten
Tot de zee ons overspoelt!…
tussen zee en land
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 244 ik was daar met jou
we zagen het komen en gaan
vroegen aan meeuwen de onvervulde wensen
tussen de tikken van de wijzers van de klok
het was alsof we mee ruisten, in overvloed dreven
naar een doorwaakte maan
durf jij mij jouw ziel niet toe te schijnen
omdat ik het verlangen niet zou verstaan
je hoeft geen oceanen te wissen
of mij te leiden…
Dromenland
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 171 Mijn open jas
hield ik stevig vast
alsof ik een vlieger was
De wind nam mij mee
Naar alle windstreken
En ten slotte naar de zee
Ik eindigde op het strand
Voelde het zachte, mulle zand
Kreeg een knipoog van de zon
Die net aan haar ondergang begon
Zag de lucht die nog even wilde stralen
Eindelijk kon ik weer ademhalen
Bleef even…
MAANLICHT
poëzie
4.0 met 2 stemmen 842 Een zeemeeuw sloeg de zilverveder,
Dreef door het zilver van de heemlen,
En bleekte weg in 't zilverscheemlen
Boven de zee van licht doorglommen,
Waar kleine slaaprige golfjes zwommen.…