71 resultaten.
moeras
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 147 in ‘t rechtopstaande riet
‘k ervaar voortdurende bescherming
van prikkeldraad, maar ook weer niet
ik voel water tegen mijn oever klotsen
mijn golven kabbelen steeds voort
plots geeft een vierkant blok
een wending in mijn lijn
vele ronde palen trekken mijn
prikkels naar de einder toe
de vliet, het riet, de draad
omringen mijn drassige…
stuivend
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 45 tussen het fijnmazige
en het grofkorrelige
woord borrelt een
drassig moeras
waarin dikke taal
een modderbad vindt
om zichzelf vast
te kunnen zuigen
witte onwetende
ongrijpbare woorden
zwemmen in een
zacht bad van zand
zinnen van jou
en de ander gewikt
en gewogen in een
benarde teil van staal
onderdak en uitzicht voor
schoongewassen…
Liefdeloos
netgedicht
4.0 met 74 stemmen 2.320 Diep gezakt in borrelend bagger
Verzwolgen in droesig drijfzand
Drassige grond die anders wordt gekoesterd
Als basis voor een hongerend liefdesleven
Nu zijgt het vooruitzicht tot peilloze diepten
Waar genegenheid is verbannen
Naar onbereikbare vale vlakten
En waar Cupido wordt verafgod als Satan
Word ik eniger tijd uit deez' zompige grond…
De lage hoek
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 163 De tuinmerel fluit mij wakker
z’n euforie werkt aanstekelijk
ik grijp deze lentemorgen aan
te ontsnappen uit de zondag
die de hele winter duurde
Verlang naar ‘t ritme der dagen
wandel over het schelpenpad
langs de ringsloot van de polder
waai uit op het boogbruggetje
luister er naar de stilte
ruik er het drassige groen
Een…
DONKERSTE HERFSTDAGEN
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 136 In de donkerste herfstdagen
met miezerige regenvlagen
liggen landerijen verdronken
onder een hemel van loodgrijs
en zwart van kauwen gekrijs
als zij hun brood hebben gevonden
’s middags een bleke zonnestraal
dringt door het keukenraam
herfstanemonen hangen in stervenspijn
langs het drassige gazongras
staat een grote waterplas
Die…
Vijf voor twaalf
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 177 De wereld is,
in haar simpelheid,
nog voor menigeen
complex
en haar draden,
over weg en drassig pad gespannen,
zijn als struikeldraad.
Vrouwlief kijkt op de klok.
Het is al bijna
vijf voor twaalf
en de jonge César zei,
net als zijn vader,
dat om twaalven de zondvloed komt.
Hij komt.…
God is blauw
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 153 Hij is de ijsvogel aan de rand van het moeras
die over drassige landen loert
en het wolkendek in het aardoppervlak ziet weerspiegelen
Bomen kleuren groen omdat het levende blauw van God door de gele zon wordt verwarmd
Transparante oceanen kleuren blauw omdat Hij in het water woont
Water dat het begin van alle levensvormen in zich herbergt…
Renkums Beekdal
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 143 Een wandelsteiger slingert als een houten slang langs
knisperend riet en over drassig waarin kikkers kwaken.
Bomen buigen zwijgend voor zoveel schoonheid
en het licht besluit te stralen over het gehele dal.…
waslijn
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 66 de wasknijpers tegen de lucht geprikt
houden de wereld tussen beiden vast
boven vrij wijd uitgespreid en naar
onder verbonden met de grond vaak
wat drassig met waaierig gras
geklemd blijft hoop levend
hemels bevrijd golft het wasgoed
dun rillend aan de lijn
zo lang zonder weerstreven
een verbinding in leven houden
in een halve vlucht verbonden…
mijn lage land
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 551 nog verder dan de dijk
voorbij de lage drassige velden
schuurt de stroom
tegen overvloeiende lijnen
soms op mateloze wijze
maar ook in haast
aaibaar deinen
onderhavig aan
een onduidelijke macht
beheerst door het land
doch vaak evenzeer
wanneer het water
zijn kracht doet gelden
terwijl het weder
soms onberekenbaar
het strijden…
JA
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 3.928 Op een mooi zwart paard gezeten
begeleid door glanzend witte duiven
rijd ik in nevelen gehuld
door het drassige gebied
de varens knappen
modderspetters spatten hoog
met souplesse ontweken door de snelle duifjes
op een open plek
blijven we staan
en plotseling zie ik
door de slierten mist
kantelen en een ophaalbrug
opaalblauwe stenen…
Boekweitveen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 110 boeren groeven
door de leidijk heen
om water uit het veen
te laten stromen
en hun boekweit
tot bloei te zien komen
wat niet ging
de commandant hield
het veen drassig
voor de landsverdediging
een pad van
betonnen platen
door de akkers heen
heet nu Boekweitveen
Over de Dijk
bij Jipsinghuizen
je ziet er geen
mens, alleen twee reigers…
Leidijken
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 62 zijn niet wat ze lijken
gemaakt om te voorkomen
dat water uit het hoogveen
weg zou stromen
drassig moest het hoogveen blijven
vreemde legers te verdrijven
ondoordringbaar bolde
waterlinie Westerwolde
achter leidijken op
schansen soldaten
bewaken en kijken
dat die dijken niet bezwijken
weggegraven het begeven
in onze dagen
is het veen weg…
Waar in 't bronsgroen eikenhout..
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 137 In de appendix van ons drassig stukje grond
daar lopen heel wat dikgebuikte bazen rond
wier levens innig met elkander zijn verstrengeld
omdat er altijd wel een vettig worstje bengelt
dat in de toekomst lust en geldgewin belooft
het is een roomse clan met niemand aan het hoofd
een oude-jongens netwerk dat al eeuwen zindert
dat niet door wetten…
Cordon Sanitaire
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 507 doch vaak, zo niet steeds meer,
nadat er eerst hortend en stotend
lijfelijk is gekreund
op wat in donkere kleuren
met een plons neerstort
in een reeds vooruitgesnelde vloed
*
in deze kamer
klein van omvang echter
met een hemelshoog plafond
is men aan de ander gelijk
men laat iets achter
stevig dan wel drassig…
Voor dag en dauw opstaan
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 58 Ik zou willen schrijven , niet voor een
ere of podiumplaats wel over mijn laarzen of
natte klei, ik bezing slechts deze drassige mei.
Over houdt het nooit op en nooit
helemaal , dat is nu eenmaal hoopvol
steeds een part van mijn levensverhaal.…
Humor tot in het graf
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 1.150 Daar op dat drassige veld voelde ik gewoon
dat jij dat grappig vond en hoorde je lach.
Toen jouw kist in de natte groeve gleed
zag ik in een conifeer je grijnzende mond,
hield iedereen inmiddels de zakdoeken gereed,
waar ik hoorde: "niet grienen, lachen is gezond."…
kitties
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 1.034 Daar op dat drassige veld voelde ik gewoon
dat jij dat grappig vond en hoorde je lach.
Toen jouw kist in de natte groeve gleed
zag ik in een conifeer je grijnzende mond,
hield iedereen inmiddels de zakdoeken gereed,
waar ik hoorde: "niet grienen, lachen is gezond."…
cobra
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 569 Of als de cobra die door het rijstveld sluipt
een drassig paradijs voor ratten
en ons lemen huis vindt
om te rusten in de kelder
waar wij tamme belagers worden.
Water sijpelt langs de roestbuizen.
De cobra houdt zich kaarsrecht
Roerloze snoet
Flitsende tong
Haar lichaam is één maag
Die haar prooi dwingt in de slanke, soepele darm.…
- De vraag naar meer -
netgedicht
4.0 met 53 stemmen 377 Zo wilde liefde,
passie als cultuurdrager,
...bijzonder drassig.
Gewetens graven grenzen,
staan betekenend langst de kantlijnen,
die hieraan hun naam ontlenen
en zich gevend en naïef,
op een speelse manier
trachten aan te passen.…
Dijkleger
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 366 De dijk kent een leger dat integer
Waakt; nimmer staakt als het water
Te hoog blijkt te komen; de bomen
Reeds heeft meegenomen in een
Gevaarlijk drassig voorspel van een
Storm die raast bij het luiden van
De stormbel.…
Hasseberg
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 49 Niet na te vertellen
zo drassig
moerassig
het was
een stap mis
en je zakte weg
werd een veenlijk.
Gespuis
was er thuis
buiten bereik
van de sterke arm
reizigers draalden
verdwaalden
op onzekere paden.
De Hasseberg was
vaste bodem
in het moeras
een baken
in het nachtelijk uur
brandde er een vuur.…
Visser 50 v. Chr.
gedicht
2.0 met 122 stemmen 37.026 Ik luisterde naar onze exegeten, maar zonder te weten
of ze de drassige aarde wel konden verklaren.
Ik geloofde nooit dat we ooit kathedralen en zo
zouden gaan bouwen.
Begrijpt u me rustig verkeerd.…
Het stille sombere woud
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.156 een koele vochtige oase van groen en rust
geuren van mos, bladeren en verrot hout
je ademt snel, rilt even, voelt je koud
terwijl een zachte windvlaag je angstige gedachten sust
een zonnestraal schiet tussen 't bladerdek door
beschijnt plotseling het bos in een gouden moment
terwijl jij voorzichtig aan de omgeving went
blik gericht op het drassige…
oude tijden
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 496 eenzame vrouw
Keert terug naar haar hut
Ze zocht de laatste aardappels
en uien van het land
Weemoedig denkt ze terug
aan de ver vervlogen tijd
Ze verloor haar man en kind
In een wrede oorlog
Ze blijft even staan
En hoort in de wind
Haar man en haar kind
Met in haar ogen een traan
Langzaam schuifelt ze verder
over de drassige…
Egypte is een bloem
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 905 Een drassige delta vormt de kelk
In de stroom herken ik de steel
Daar bloeit het dorp
Drijven vijanden handel
In graan, uien, vijgen
In de rotswand is de steenbok uitgehouwen
Een uitverkoren prooi die briest
Resten van vroege jagers verzinken in het slib
Blootsvoets klimt de boer in dadelpalmen
Langs rafelig touw
Haalt hij de oogst binnen…
Poging met een 'aviette' , Parijs 1900
gedicht
3.0 met 32 stemmen 20.161 't Houtwerk op de tribunes te nat om te gaan zitten
zuigen z'n banden zich vast aan 't cement van de baan
drassig 't middenterrein, mannen in groepjes bij elkaar
met blinkende velgen zet hij aan als voor een scherpe sprint
niet de motregen, de motregen alleen maakt die enorme vleugel
van zeildoek of geolied papier boven z'n hoofd zo hopeloos…
De vlag
poëzie
3.0 met 14 stemmen 3.030 sta nou als een toren pal
Aan die natte drassige grachtwal. -
Laat, diep uit je hart vandaan,
In de roereloze mist
Langzaam 't vaandel opengaan
Op die donkere doodkist: -
Daar hangt het hoopvol over 't treurige water!
Daar heeft het heel zijn kleuren-lachende schater-
Opengestrooid -
't Dooit!…
Reuzenpad
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 150 Bij donderslag de regen die valt in stromen
en drassige paden veranderen de droom
in iets van razernij waarbij het tempo
ons raakt met een steek in onze zij
nu we rennen naar de finish
als een glibberige reuzenpad…
Als die daarboven
poëzie
4.0 met 3 stemmen 730 Wij allen zijn als die daarboven:
Wij leven zelden hier beneên;
Wij zien de volle korenschoven,
Geblakerd bouwland om ons heen; -
De blauwe lichtpracht van rivieren,
De gele bloemen aan de kant,
De vlucht van reigers en plevieren
Langs drassig moer en zandig strand; -
De meeuwen op de brede wieken,
Boven de duinpan, verontrust,…