69 resultaten.
Rampzalig
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 96 Nauwelijks letten
op de druilerige druppels
die samenklitten
tot een zwellende zondvloed.
Geen acht slaan
op het tromgeroffel van regen
op het verbloem(en)de regenscherm.
De wind briest de waarheid
en knaagt aan de vergullende dijken
van de helende tijd.…
Vlinders en wolven
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 67 In het holst van de duistere nacht
toen de verzwakte halve maan
zich achter donkere wolken verschool
heb ik met mijn bibberende hart
tekeningen gemaakt voor vlinders en wolven
In vroegte van druilerige ochtendregen
begon ik aan mijn korte brief
voor een vreemde verte
Ik vertelde hoe trots ik was
op mijn tekeningen
en mijn geloof in…
Voor al
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 126 pen
of papier
zal ik blijven
schrijven
woordeloos verloren
herboren
woorden
in gebaren te geven
gebleven
leven
geeft mij
nieuwe woorden
nog dagen niet voorbij
de bladeren
van mijn herfsttooi pracht
bij vlagen op de grond
rondgestrooid
weer al een seizoen voltooid
om paden te verzachten
in duistere nachten
een druilerig…
Parelsnoer
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 215 De wereld verkeert
In diepe stille slaap
Druilerige dauw
Sijpelt nat door
Loom, ze dwarrelen
Mijn gedachten
Voor jou wil'k rijgen
Een parelsnoer
Eén parel voor vertrouwen
Nog eentje voor de trouw
Eén parel voor de passie
Eentje voor; ik hou van jou
In het struikgewas
Achter mijn gordijnen
Door mijn lief geopend
In een royale wenk…
Ik lees jou
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 51 Ik luister
naar jou en de wereld
van voetstappen, een deur
het doortrekken van de wc
bij buren en de stilte
van nietsdoen naast de onrust
in jouw darmen, druilerig
was de dag, maar
met sijsjes en teugjes
ristretto, met jouw schouder
leunend tegen de mijne
Hoe vaak hebben we dat al gedaan?…
Regen.
netgedicht
3.0 met 59 stemmen 4.120 het regent weer pijpenstelen
ik zit me knap te vervelen
het weent in mist en duisternis
verlicht door een lantaren
struiken hangen zwaar beladen
tot op de drassige grond
de druilerigheid van buiten
is in mijn hoofd gekropen
de neerslachtigheid in mij
verwacht de zon als tovenaar
gisteren en vandaag zijn plassen
water hinderlijke…
Herfst wat heb je te koop?
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 251 Van druilerige gezichten en druiloren.
Van jengelende tot wanhoop gedreven kinderen.
Van pietje maakt het speelgoed van Henkje kapot.
Van vlagen regen, hoest en kiespijn.
Van rottende paddenstoelen aan de beuk.
Van schepen die vergaan omdat niemand wist waar de stoombootbel hing.
Van echtelieden die willen scheiden.…
Grijze zomeravonden
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 204 Overgeleverd aan de luie warmte van het haardvuur
flakkert het schimmenspel als obscuren
op late druilerige avonduren,
doodse meren van sissende zielen tegen een klaagmuur.
Een mijmerend zuchten van vale gezichten,
uitgeleefd, vergeten en vergaan.
Bedwelmende gedachten, waar ze neerslaan:
jeugdige vrienden betoverd tot dwaallichten.…
Ergens
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 536 verleden voert
en ik weet niet waarvandaan
noch hoe het me beroert
Ooit toverden onze ogen
hetzelfde paradijs, lang vergaan
speelden elkaars lippen als één vertogen
naar het enig heilig woord gebogen
van liefde en bestaan
Zo lang geleden
de plaats vergeten
waar wij zoenend
het geheim overschreden
Als de wind plots opsteekt
of een druilerige…
Wentelen in weemoed
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 145 De geur van rottend, dorrend blad,
geluid gedempt door druilerig gedriezel
het zicht beperkt
door vlaagjes flarden mist.
De zomer weer voorbij,
het einde van de herfst nabij,
die kondigt winter aan,
en eindigheid van het bestaan.
«Dust to dust
and ashes to ashes *»
zo mijmer ik dan vaak
en wentel me in weemoed.…
Tropische lijken
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.273 Verdampte hitte
rammelt als verroeste uitlaatklep
de bergen uit
zwermt huilend uit over
oases van verscholen
inboorlingenbotten
Die venijnige klaagzang toont
de blanke het
verwrongen lijden van
roemloos verzande tropen en
laat hem vrijwillig vluchten
Eindelijk
terug bij 't druilerige weer
glibberen bevroren tegels
zijn zolen onderdoor…
Schrijverswiel
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 190 Slijp de nachten met
de pennen van ieder
uur onthult door de steen
van slijpers ziel, omvat
het lopend vuur op
papier verguld door een
druilerige dag, waarop
de verzonnen tranen
van een bejaarde zon
zijn opgedroogd en
waar de inkt gedoopt
werd in verwaaide as.…
(Kerst) licht.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 940 Fietssporen, op modderige paden,
lijken stralende kerstslingers,
slordig te kronkelen, op druilerige dagen.
En er stralen ook sterren op 't IJsselmeer bij vlagen.
En wij?
Uit heel veel vocht bestaan we,
hoe straalt het binnen in ons?
Als je dat eens mocht zien!…
Laatste ballast
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 100 Koffer in de hand
Met daarin alles
Wat hij nog bezat,
Druilerige dinsdag in
November, het regent
Eenzaamheid en verdriet,
Kale bomen langs de gracht
Steken als magere antennes
Omhoog zonder ooit met welk leven
Dan ook contact te maken,
Al helemaal niet
Met die man hieronder
Die zich de laatste mens
Op de wereld waant -…
Inspiratie
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 344 Het gezang van een gele kanarie
klinkt als een eerste lentezegen
op een zondag eind januari
met vieze, druilerige regen.
De lente is nog ver te zoeken
geen lichtje dat me buiten roept
dan maar snuisteren in de boeken
met een kop koffie en een koek.…
vrije gedachte
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 748 zijden van mijn glazen deur
het is de weg naar ruimte waar het frisse groen
mij wil ontmoeten vergezeld van een voorjaarsgeur
iedere nieuwe dag bouw ik zo een brug naar buiten
waar de natuur eigenzinnig haar wereld opent voor mij
simpel door het slot handmatig te ontsluiten
en ik langzaam in mijn eerste vrije gedachte glij
zelfs in het druilerige…
Apocalyps
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 827 Zijn doordringende blik
Peilt achteloos
De liefdevolle vrucht van
Het verwoestende mensenkind,
Gedachteloos achtergelaten, als een
Opdringerig koekoeksjong,
In de druilerige portieken
Van een, zichzelf het leven
Uitzuigende, wereld.
Verschroeiende muskieten,
Haatlarven van doldrieste wezens,
Verblijven blind in hun
Verborgen kokers.…
mannen in lange jassen
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 650 naar school gaan
was jaren achtereen
’s morgens vroeg
om half zeven
begin van leven
douchen kleden
voor druilerige regen
fietsend wind tegen
door de duinen
niet verzuimen
hand opsteken naar
de lange regenjassen
de mannen van het gesticht
langs de weg dicht op
de halte van de busstop
ogen binnen gericht
roerloos in stand
in hun stille…
Plezant
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 882 In plaats van naar dit druilerig sonnet
met uitgelopen inkt te blijven staren,
neem ik een zakdoek, koffie en pralinen.
Met chocola is het plezanter grienen.…
Nikki
netgedicht
4.0 met 30 stemmen 898 mijn idool woont in Rooi
een meiske met allure
langharig blond met
een dijk van een stem
over haar lijntje nog maar
te zwijgen;
"daor kunde ge eindeloos naor ture"
bij druilerig weer
in de kiosk op de markt
wordt zij door het volk toegejuicht
de burgervader,
zeer goed geluimd,
doet de loftrompet haast
eindeloos schetteren
waarna…
" IJsberen "
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 303 De dag ijsbeert in de regen,
marcheert over een druilerig perron
op een ver en lege horizon gericht
gedachten boemelen naar een bleke zon
de passagiers tot niets verplicht
stramme ijzers smelten samen
tot slechts een optisch bedrog
in synergie een plan te beramen
met losse eindjes in hun zog
de teugels strak in toom
in trage cadans verdwijnt…
Eiland rond een droom
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 364 Zeven werelddromen lang
zwierf jij in dwaze gedachten
in een onbegonnen rugzak
verstopte jij jouw enig hart
tezamen sliepen wij druilerige nachten
gekoesterd in droombuien uit
met vreemde gedachten
liepen wij langs kusten
van het eiland, onze voeten
bewogen in het rulle zand
het strand leek eindeloos, getogen
tussen onvolkomen en verpozen…
Repetitieweekend
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 340 (zij wel)
Toch zal ook vandaag weer
iemand tien uur 's morgens met
effen dromerblik
versmelten met het asfalt tsja;
Ik heb toch liever de zekerheid van een kus op een druilerige dinsdag.…
Eiland
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 155 Flarden van verlangen
hinken op een gedachte
van leven oeverloos
verder niet ziend
Spoelen grondzeeèn
de bodem los
van bestaan
het wit slechts
als schuimkoppen
Op grauwe golven
doet monotoon
motorisch geweld
het scheepsdek
verlangend trillen
Patrijspoorten kijken
schimmig van binnen
naar buiten slechts
achter druilerige
regengordijnen…
Deze bloem mocht geen naam
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 425 II
Het is het gestamel
of het gehamer op goed fatsoen
als Moeder zich geen houding weet
Of het inktzwart in de priemende ogen
van grootmoeders portret
Moeder strekt haar rechterhand
om te aaien wat zij zojuist
met haar linkerhand doodkneep
Het went niet
om aan mijzelf te moeten ontsnappen
En weer die druilerige hemeltranen…
Nachtmerrie
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 638 Mijn hartslag omhoog
Vanmorgen werd ik wakker
Een koude rilling……het is fris
Druilerig en donker
Wegduikend onder de dekens denk ik
Hoe heb jij de nacht door gemaakt?
Met je gedachten, je innerlijke strijd.
Ik dacht…….ik kan alles aan
Maar hier kan ik me niet tegen wapenen
Mijn hartslag omhoog.…
Hopen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 532 Een druilerige dag, een vochtige wereld,
maar wat blijft is de hoop op zon morgen
Een zieke vriend, grijs van ellende
een steun in de rug,
maar wat blijft is de hoop op beterschap.…
Als melancholie weelderig bloeit
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 280 De straten liggen er druilerig
en zelfs de bloemen hangen huilerig
als hen hun loof ontvalt
op dit vroege uur
De nacht vlecht zorgvuldig de dag ineen
als zoute tranen uit de hemel vallen
houten klazen op de daken dansen
op het ritme van ‘t verval
Ooit hoorde ik het gemijmer van witte lelies
en ontmoette ik er het fragiele, het subtiele…
Een boemel in de regen
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 25 De dag ijsbeert in kille regen,
marcheer ik langs druilerige perrons
gedachten boemelen in de mist, ik
als passagier zowel verstekeling
tot niets verplicht, iedereen een
geldig plaatsbewijs tussen de
dwarsliggers en stramme ijzers
die samensmelten tot op een stip
gefixeerd op de dunne lijn van de
horizon als optisch bedrogen doel…
Grauw Gaza
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 100 Grijs aangrauwend ontwaakt de dag
die druipend opstaat uit de nacht
het huis ademt nog de kilte
van het duister en de stilte
die ik dromend voorbij gaan zag
met hun ziel verlammende kracht
die mij ‘n ogenblik verziltte
en mijn levenslust verviltte
grijs en grauw verloopt het etmaal
druilerig zonder zonnestraal
huizen huilen langs…