Alle inzendingen over glazen

Sindsdien bezoek ik je geregeld in je Engelse landhuis met grote tuin, waar je totaal tot rust bent gekomen en mij met liefdevolle lach een aantal glazen port schenkt, naast lekkere blokjes Cheddar.…

Ontkleedt me van angsten als stoffelijk wezen en leg mij in het glazen ledikant, waarin ook jij geboren werd, vertel me je verhalen als ik ooit weer wakker word, zodat ik over je kan waken en het moment van stille dood tijdelijk wordt opgeschort.…

Ontkleed je van mijn angsten als stoffelijk wezen en leg mij in een glazen ledikant, waarin we samen geboren werden, herstel onafgemaakte verhalen als ik ooit weer wakker word, zodat ik over je kan waken en het moment van stille dood, tijdelijk wordt opgeschort.…

En onder de glazen stolp van de maan ontbrandt een geweldloos gevecht tussen verwachting en vernieuwing rechter in een tijdloos niemandsland. Te dolen door de dakloze bladeren, die spreken, plekken waar niemand komt, seizoenen als schimmen elkaar omhelzen, schuilplaats waar we als dronken minnaars zijn vermomd.…

Hij slaat een gat en dan begint de jacht op glazen die hij op de vloer laat spatten. De viltjes op de tafel laat hij vliegen en de gordijnen klappen op de maat. De staartklok en het borstbeeld waaien om. De tafel windt hij in een pirouette waardoor de kom gaat dansen en de soep met slierten kletsend in de rondte slaat.…

Dra wordt de lucht in de bedompte hut Duf door de eigen adem als men dut En toch het verre slaan der glazen hoort, De stille achtermiddagen aan boord. Des nachts op wacht ziet men de sterren schijnen En kan men soms met andre schepen seinen, De blik wordt aangetrokken door een koord, De lange achtermiddagen aan boord.…

Hij spoelt wat glazen, rangschikt flessen, tapt een pilsje met het gemak waaruit jarenlange ervaring spreekt, hij is gepokt en gemazeld in het vak. Als een veldheer staat hij in zijn kroeg, klaar om het gewenste in te schenken, een pinkbeweging is daarvoor genoeg, hij hoeft er niet bij na te denken.…

De man kijkt nu nog eens goed met de glazen van oma of de gaskraan wel goed is dichtgedraaid. Oh nu staat een gasknopstip teveel naar links. Weer moet ik deze knop stevig dichtdraaien denkt de man. De gasslang tussen de gaskraan en het gasstel lijkt op een hele grote regenworm.…

Veeg elk verschil van mening van tafel Haal uit de kast je mooiste glazen Vul ze met wijn of met bier van gember Laat ons drinken en zuipen als dwazen Veeg met het schuim onze prilste zonden Laat ons vergeten wat ons onderscheidt Laten we klinken op onze banden en standen Zijn voor altijd, voorgoed, verleden tijd Veeg met de drank…

authentieke grauwe elementen De groenteman met ruwe bolsterpit Bracht weerloos eerlijk en ongesmukt Andijvie onversneden kroppen sla Geen avocado dadels zoete druiven Maar witlof selderij en knoflooktenen 's Zomers bessen in de winter penen Bungelende weegschaal in zijn kar Des ochtends kwam gerammel van de melkman Met zware glazen…

Geluk, zo zedig en zo zeker, als water dat in glazen beker zijn zuivere genuchte vat: ik heb uw goede dronk genoten, en 't heeft door mijne leên gevloten, als van wie nooit gedronken had. Mijn ogen wijd, mijn lippen open, zijt ge in mijn aadren stil gedropen tot de' allerlaatste', en béste drop...…

meer als ik terugkijk in de tijd naar vroeger vol herinneringen Wat is er toch gebeurd in en om mij heen dat jij nog wel weet wie ik ben Waar ben IK gebleven tussen alles wat ooit was en is geweest Jij kent mij zoals ik was ver terug in de tijd mijn eigenheid en mijn echte ik ik zoek mijzelf in alles om mij heen, in ruiten, glazen…

behalve hij dan, een eenzame danser in een koepel door de ogen van zichzelf, hij droomt voordat hij het weten mag, dat het hart blijft kloppen, de acteur souffleert het wiel van alledag, hij slaapt er binnen, buiten slaat de tijd z’n slag wat hem niet deert in de etmalen op een rij, in de lege daluren is hij vrij, hij ziet achter een glazen…

in een memoire laat het leven je voorbij varen langs aanlegplaatsen van weleer soms ver in de verte terug wil ik de weg van mijn geest verklaren keer op keer zoekend naar de sfeer en markante jaren verborgen als het ware of zijnde achter de rug door de glazen van heden wordt nog steeds veel gemeden de ziel doorsneden opgeroepen in diffuus…

mettertijd als het droog is zonneschijn is het fijn rond te scheren rondom de mensen zoemend te azen op de drank in hun glazen met de angel te steken als ze van zich af slaan jazeker, reken maar dat we ons wespje staan we vechten terug doen wat we willen laten ons niet zomaar killen.…

een scene met een kind en vrouw: take one ik herinner ieders plaats ieder voor zich alleen daar begint het gedonder in de glazen al ik herinner me dingen en jaren als een vage vleug van parfum van dames zonder gezicht maar met een onbestemde weemoed door het midden van het hart als verre vonken of vlagen vuur en ik zeg: wat was het plan…

Er zijn tuinen , er vallen hemeltranen doornen en rozen in tal van geuren nachten zijn vol glazen kommen, naast scholen vissen van vele kleuren. Er klinken neuriënde melodielijnen als ontdooide winter of herfsttaferelen die met stormen van ooit ook bij hun wellicht nu voorbij zijn.…

Ontboezeming van mijn twijfels als stoffelijk wezen leg ons in een glazen kist, waarin we samen waker werden geaardheid getoetst aan die van mij vervoering waarover je moest waken daardoor wordt herboren, ook met stilste dood aan ons zij die wordt opgeschort, laat me spelevaren in de duistere uren als vlinder van de nacht die de…

Bij kaarslicht in een donkere bodega realiseerde ik me op een avond dat er een bizarre waanzin achter haar wimpers brandde, na lang aandringen en diverse glazen Rioja vertelde ze me uiteindelijk van haar steeds wederkerende droom: ‘Een man met vreemde ogen, wit en glanzend als kiezelstenen, gooit met een vastberaden gezicht gouden honingraten…

Een glazen meisje op te hoge hakken, dat plassen en putjes mijdt. Ze mag niet vallen, niet struikelen, haar glimlach zou aan scherven op de tegels slaan. (snel samenrapen, in haar tasje stoppen thuis plakken, later) -------------------------------------------------- uit: '21 dichters voor de 21e eeuw', 2004…

De barkeeper dipt glazen in de spoel, heeft een theedoek op z'n schouder. Alleen de gokautomaat leeft nog, flitst lichten aan en uit. Ik wankel naar buiten, nadat ik de laatste zuiplap halfslapend aan de toog 'héee, aajuuss hè? heb toegemompeld, doe de deur dicht, struikel en val op m'n gezicht...…

geest doorbroken wanden blauwe beken schimmelt de huid stromen vol van jaren achterom in zijn ogen waait geen vuur vonkt nog even als de wind hem raakt geen heden geen terug mistnevel dwars over oog getrokken compromis in zijn ogen getekend leven met rode linten omfloerst wijsheid uit dorre dagen vruchten bijeen geraapt stoffige glazen…

hangt nog rond op de Kermis, spreekt met leerlooiers Wolwevers en vrije schippers Het huivert nog bij een terechtstelling Schiet textielarbeiders te hulp, prijst De spinmachine en betast Dulle Griet Staart verbaasd naar twee gouden Zwanen, van elkaar wegzwemmend Aan de gevel van een Huis van plezier Het zet nog klokken stil, keert glazen…

Ze draagt een zonnebril met bolle glazen en ziet de wereld voller. Tussen het oogsten van de tarwe en het rooien van de bieten zal het land zich wit tooien. De herfst zal kort duren, kaal worden vòòr haar tijd, vroege winterbruid. Het zal niet koud zijn onder het stro, het rottend loof.…

van een gewortelde daad, als het in goede aarde valt zoek de sporen in een verklaring naar die oorsprong als pril begin van oorzaak en gevolg, vertolkt in causale feiten van instinct, goed of slecht gezind, maar door onbewerkte aarde dieprood getint, geweten wrikt zich uiteindelijk naar boven, schiet wortel tot aan een denkbeeldig glazen…

Assepoester had een glazen muiltje en verloor het op de trappen van de balzaal. Moeders hebben teenslippers en verloren er eentje in Oostende.…

Ook verbiedt de wet gordijnen, En beboet de kastelein Als zijn glazen vettig schijnen, Of door mist beslagen zijn. Maar daar is geen middel tegen, 't Staat niet in de wet vermeld. Daarom worden van rijkswege Glazenwassers aangesteld. Voor die schitterende glazen Zit men zo, dat elk je ziet.…

De nacht viel door de glazen koepels Een herfstsluier schoof voor de sterren tot jouw wiek droog was, het vet gestold. Je zond mij een wenskaart, de foto van een ontluikende orchidee toen ik onder lakens kroop en mij wentelde in een gretig verdriet. Nu leg ik een hagelwitte roos op jouw navel.…

ik moet er niet aan denken dat jij hetzelfde zou doen en mij hier zou achterlaten met alleen een glazen schoen. je voelt dat ik nerveus word maar heel lief stel jij me gerust. je wijst naar de klok en ik zie het is half 1 als jij me kust.…

Zacht glijden je vingers over het glas Geruisloos volgen je ogen mij Een genadeloze blik van passie Wild van genot in hongerende liefde Slechts de glazen wand is de afstand Aanraken is bijna mogelijk..…