Alle inzendingen over gouden graan

Onder de felle, wrede zon gloeit vonkenspattend oogverblindend gouden graan tot aan de lage einder De strakke lucht van Pruisisch blauw staat als een reuzenstolp over de zee van blinkend koren dat rijst en daalt op windgetij Zoals in Pharao's tijd wijkt het uiteen, een diepe voor Wij gaan er goudbestoven door uitbundig roepend: Dag…

Nu ik hier terugkom, zie ik het pas als een paradijs, dit groene land de bloemen, het gouden graan al de rijkdom die ik normaal vond Nu overweldigt het bekende mijn nieuwe ogen, vervult het me met een weemoed al voor ik aan weggaan denk Of zal ik blijven voor de rest van mijn leven, best wetend dat het zielshart werken is om samen te…

Ik heb de handen uitgestrekt Naar het goud van het golvende graan. O! dat ik die vreugde grijpen kon Van het golvende graan in de gouden zon! Ik heb de handen uitgestrekt Naar de vreugd van het gouden graan. Ik heb in het blanke maanlicht gestaan. Ik hief verlangende blikken omhoog Naar de glans van de zilveren maan.…

graan in meel vermorst en tot nieuwe dromen vermalen in oud zeer, de dag verwerkt z’n ongebonden haren in gebaande sporen, kiemend zaad kijkt op mij neer, tegen een uitgestoken hand is geen verweer.…

Augustus, de zomer doet geen pijn,..zijn koren rijpt want alle oudheid, alle gouden granen gaan op in hun betoverende verlichting en al de liefde, al het goede streeft in jou en al het slechte, wilde met klanken betoverend zijn.…

graan danst de wind speelt met de halmen het koren is rijp Boom in volle bloei fier en stevig staat hij daar een groet naar de zon Was ik maar een eik ik trotseerde de stormen groeiend naar omhoog Akkers grijs en nat de ploegen snijden voren de lente nadert…

Hóóg spruit het heerlijk-gouden graan, dat zijn Uw heerlijk-gouden woorden - en daarin Zie ik de bloeme-sterren hemelblauw, De blauwe vonken van Gods heil'ge Liefde. - Stil ga ik 't smalle pad, zon in mijn hart, Licht is mijn voet, de korenhoofdjes strelen Mijn blijde wijde handen en ik fluit, - Hoe is de zon zo licht! mijn Lief zo goed!…

Zachtlijnig glooit het veld van gouden graan naar 't luchtblauw, diep in zomergloed verloren, met ruisende aren die geleidlijk gaan, in kollen openwentlend. - Heldre koren vol klank- en kleurenspel, o eeuwig lied der moederaarde, die haar schatten giet in d' overvloed van 't wiegewagend koren.…

Het gouden graan buigt wuivend naar de verre horizon waar warmte trilt als opgelaaide felle brand, de zinderende lucht verkopert het vergloeide zand, een koele kabbelende beek verdampt tot dode bron.…

Langs het pad van gouden appelbomen de weg verloren. Uit het zicht geraakte korenvelden. Het ging hen voor de wind en ze geraakten verder in het succesvol najagen van hun hartstochten. Toen alles in goud verandert was, werd het kil en donker om hen heen. De weg terug, zij waren het spoor kwijt.…

Jan prees altijd zichzelv', en, wat een ander kon, Jan zei steeds onbedekt, dat hij 't nog verre won. Maar Piet zei: ,,Hoor, o , grote Jan! Ik weet slechts éne zaak te noemen, Die jij kunt, maar geen ander kan: Jou roemen."…

Ze regeerde het Kleverland met een zachte en gouden hand waar Kleef wel bij voer, rijk van werd. Maar ook haar buurman, heel alert, zag de Kleefse rijkdom groeien: geld, goud, graan, schapen en koeien.…

je strikt mij in het blonde vangnet van je gulle lach je verdrinkt mij in het blonde koren om je heen je lokt mij onweerstaanbaar in een gouden schrijn ik bedrink mij aan je ronde ogen van zeegroen en jasmijn ik wil je zoenen zoals de warme wind het welig graan…

brandend als de zon die goud zaait door het fluisterend graan... teder als de wind die de bloesems streelt van droomrozen in schemerblauw...…

In Kansas Waar de velden wuiven En de onbelijnde wegen In een vast stramien Een uitkomst bieden voor tornadojagers Is de schoonheid Een geile melange Van graan en hemel…

. - Maar zich 's middags neer te vleien In het warme graan, Al die gouden arenrijen Rond zich te zien staan, En het wonder te begrijpen Van het nauw verbond Tussen hun geduldig rijpen En de trouwe grond, Zal dit niet een weelde blijken Voor de wandelaar, Die zichzelf mag vergelijken Met een vruchtbaar jaar?…

Uw stralend gezicht heeft veel te geven: warmte, licht, lust en leven; Uw gouden zegen laat 1000 bloemen bloeien en, samen met aarde en regen, alle gewassen groeien; Ik eer U gekleed in lucht, onbeducht; Ik offer U graan en vrucht en alle zelfzucht.…

eeuwig lijkt zij hier te waken de vrouw, haar verhaal, de kentering een gouden cirkel, tomeloos verlangen naar het meer op de gulden schaal schepen vol graan, dieper glanzend dan goud bij volle maan konden haar niet bekoren, met een stuurse blik en gebiedend woord smeet zij de lading één twee drie in Godsnaam overboord de zee verslond…

Weet je, ik denk dat we zijn als graan klein en schuchter begonnen als een sprietje piepend naar de lentelucht. Langzaam groeiend tot mooie grote halmen, wiegend in de wind, flexibel en sterk. En eens een graanveld op z'n sterkst is, dan heeft nog de wind noch de regen invloed op die gouden glooiing. Ja, zo zijn we, zo worden we!…

ik ben de gouden gloed van de zon en kus iedere aar op het land in groei en bloei in de gouden glans van de zomer en streel de grond waarop het groeit de aarde voren dieper ik hoor hier alle wortels groeien maai me in de rijpheid van het graan ik aai de stoppels die blijven staan en bevries en verstil gedwongen door de ijzige winterring…

kunst van verlichte zielen in gewas,zand en sneeuw hoe mooi schijnt de zon op het omgebogen graan in het gouden landschap je ontstaan is verstopt in wonderlijke licht magie ik vlieg over je heen aanschouw de geometrie in zijn prachtige vormen ik wacht op een teken vanuit jouw schepping de geheime boodschap in wiskundig denken…

het licht is langzaamaan de volle kleur gaan dragen vloeit trager uit in bezwangerd zijn met vrucht en rijpend fruit streelt met warme hand het graan tot goud na lange zomerdagen speelt transparant met wind in koele tint als de forel weer springt tijd ontlaadt het licht en klaart in strakkend blauw de eerste komst van ijle kou…

Graan, polder, hemel Rechte lijnen, gele vlakken Meanderend doorkruist Door achtergebleven kreken Land dromend van zee Warmte spiralend Boven verlaten akkers Klimmende leeuwerik Hoor, het zacht ruisende water Tijdelijk gescheiden Van haar bedding Ooit weer verenigd Tot die tijd Gouden vergezichten Korenblauwe lucht Stilte…

IJlende trein schijnt, trillend, stil te staan, En 't is, terwijl ik kijk droom'rig door 't glas, Of heel de wereld machtig stelsel was Van reuz'ge rad'ren, die onhoorbaar gaan, Met blauw-saffieren velgen, plas naast plas, En smal-smaragden spaken, laan naast laan, En brede, gouden spaken, graan naast graan, Went'lend om verre toren, rustende…

Haar ogen boetseren een droombeeld geven het een hart zo onstuimig als de branding van de zee ogen als sterren een warme lach als een gouden horizon een haarkleur als golvend graan in het zomerse zonlicht mocht ze hopen ooit in deze droom te lopen dan zou ze onwankelbaar gaan in de vallei van de liefde heel zacht fluistert de wind…

Vroeger aan het dwarsgebakken wit, Maar dat bleek snel slecht voor het gebit, Daarom terug naar brood waar graan in zit. De hele natuur op je bord, Alle granen, van haver tot gort…

"Het schoonst geluk, dat gij mij ooit kunt geven Zal wezen als eenmaal een nieuw gelaat, Uit u en mij geboren bloeien gaat, Maar toch het meest heeft van uw stralend leven; En, zoals naar het gouden pracht-sieraad Een kleiner wordt in fijner goud gedreven, Zal 't flonkrend blond zijn voorhoofd-blank omgeven Als 't graan, dat in de zon…

Geen enkel ver gerucht en komt tot mij gedreven; De bomen van de dreven en lozen zelfs geen zucht. Geen late muggenvlucht zie 'k vóór mijn ogen zweven; De nacht heeft saamgeweven zo innig, aarde en lucht. Mijn hart dat 'k waande dood Door 's werelds drukte omgeven Voel 'k nu geweldig gaan! Geneuchte wondergroot: Zijn hart te…

eens was de wereld wijd waren velden vol ruisend graan groenblauw in de lente golvend in de avondwind vergelend graan met bloemen in blauw paars en wit wilde kruiden boeketten van de natuur ik mis mijn velden de schitterende eenvoud van margrieten en korenbloemen met daarboven de ondergaande zon…

Goudgeel golvend graan, bewogen door de wind. gerijpt door verguldende zonnegloed. Groeiend tot ons voedsel, het brood. Geoogst, gemalen graan. Het leven uit zwart geploegde naakte akkers.…