4070 resultaten.
Herfstgevoel
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 163 Deur wagenwijd open
Herfstzonnetje schijnt
Mijn kat is naar buiten gelopen
Alles buiten heeft een andere teint
Ik aai haar met mijn voet,
En zie de bladeren zweven
De zonnestralen doen ons goed
Al is het maar voor even
Nu nog mijn tas koffie erbij
Schommelen in mijn stoel
Ik voel me eventjes vrij,
vrij van al het gewoel…
Saudade
gedicht
3.0 met 2 stemmen 2.925 Saudade, voor altijd weten
dat men nooit meer een kind zal zijn,
eens van een adder gebeten
en tot de dood brandt het venijn.
Razernij, maar geen ontfermen
en voor elke vreugde te laf;
wel zingen, maar dierlijk kermen,
en wel dansen, maar op ons graf.
---------------------------------------
uit: 'Verzamelde gedichten', 1986.…
Een herfstdag
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 581 De melancholie is
elke herfstdag
alom aanwezig.
Dat mystieke
is de hele dag
met je gevoel op weg.
Tot de zon
bloedend
onder gaat.
Dan komen de
mistflarden
over de verkleurde
blaadjes op de grond.
Zij zorgen voor
een beeld
die niet van
mijn netvlies verdwijnt.
Herfst, te mooi
om voorbij te laten gaan.…
Tranen in mijn hart
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 551 O zo klein en mooi
puur uit onverwachte hoek
tranen in mijn hart
Wanneer een nieuwe herfst haar intrede doet
kloppen pure melancholie en weemoed ook op de deur
Onderweg vervaagt het geluid daar ze ook nog eens halt houdt bij
een stilte tot ze uiteindelijk haar bestemming heeft bereikt: winterse verstilling.…
De herfst kruipt door de kieren
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 233 De herfst doet weer de zin verstaan.…
wuifwilgen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 95 ze staan er nog
de wind, gevangen in hun kruinen
struint de kale takken door
je hoort ze zachtjes kraken
en hun blaadjes raken
stil de grond
de vooravond van winter
wint met lange passen tijd
je schuifelt mee en kwijt
melancholie aan koude voeten
met een neus vol rottigheid
het laat de regen wenen
in een langgerekt verwijt
als weemoed…
Melancholie
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.378 Eenzaam besloot mijn inner wezen
de leegte trotseerde mijn staren
en mijn ziel, kon niet meer genezen
van hen die ooit mij nader waren.
Woorden galmden tegen lege muren
zo kaal en grauw en koud en rauw
enkel nog de echo die blijft maar duren
verdwaasd bleef ik achter in mijn rouw.
Stap voor stap verloor ik de gewaden
van het leven…
Melancholie
gedicht
3.0 met 39 stemmen 18.833 Denk niet
dat ik vergat hoe 't hoorde: melancholie
kom naast me zitten, praat, laat je verstaan.
Hoe opgetogen steek ik nu de kaarsen aan.
-----------------------------------------
uit: 'Omtrent het getij', 1985.…
Melancholie
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 505 De avond ademt zwoelte tot dampen
krekels smeken een melodisch gebed
dat gevat in ‘n aromatisch bouquet
verglijdt om gittering te beklampen
maanstof sprankelt mystiek in het meer
dat – wiegend in loverbedding - gesust
in de omarming van leliën rust
en mijmering drijft in de atmosfeer
de maagdelijke nacht hult zich verlegen
in bloesems van…
Melancholie
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 674 De oranjegele straatlantaarn fascineert mij
Hij schijnt drie kanten op een beetje vier
De straat glanst door asfalt onder regen
Ik kijk door de struiken en zie de romantiek
Daarvoor mijn tuin in duisternis wat wil je
Ik heb het lamplicht welwillend uitgedaan
Zodat het schijnsel mij in al zijn volheid
Met stralen rondom verlichtend kan beslaan…
Melancholie
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 279 Koester
gloeiend goud
koren
huiver
zilver maanlicht
water
leef in laatste uurtjes
gedenk
die krans van margrietjes
zélf gevlochten
rond de tere kinderziel…
Melancholie
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 427 Melancholie... ze wordt groter.
Herinneringen sterker...soms!
Onzichtbaar heimwee glijdt, klimt
door mijn nachtelijk duister.
Tranen stromen als douwdruppels
naar ruimstes kil gevuld met bitterheid
tot in de kelders van mijn ziel!
Alsof tijd onbestaand is
dwaal ik in gedachten,
door de sterren-loze nacht.…
melancholie
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 308 het dorp waar ik kort na de oorlog geboren ben
is niet meer wat het ooit was, verloor van jaar
tot jaar zijn vertrouwde glans
oude huizen lijken nu droefgeestig gestemd
alsof zij moeizaam leunend tegen elkaar naar
lang vervlogen tijden te hunkeren staan
naar geluiden van rinkelende flessen op de kar
van de melkboer achter zijn stapvoets…
Melancholie
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 224 Geef mij de stemmen
van die hier waren
de lach van hen
die nu niet zijn.
Gedachten waar wij
naar konden raden
of lezen in spiegel
van hun ogenschijn.
Zachte bries die wij voelen
als nog strelende adem
die ons bemoedigend troost
verzachtend leed en pijn.
Geef mij hun beeld
alsof ze naast ons staan
zodat ik kan vertellen
hoe graag…
Melancholie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 127 Melancholie was ooit een ziekte.
Zwarte gal. Doodsdrift. Zwaarmoedigheid.
Soms voel ik me zwaar te moede.
Door teveel tobben.
Door teveel doen.
Door teveel eten.
Zwartgalligheid bestaat nog steeds.
Een aandoenlijke aandoening is het.
Een teken van leven.…
melancholie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 181 de duif
vermoedt de avond
in zijn roep
en rekent op de morgen
hoor je
hoe stil het is in mij
de avond valt
steeds minder
klinkt mijn roep
om jou…
Melancholie
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 91 Vallende vlinder
opgeslagen souvenir
op een droge plek.…
Melancholie
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 130 Momenten waarop ik kan zwijmelen in verdriet
Intens verdrietig zijn en ondertussen zo ontzettend gelukkig omdat ik iets voel
Niets voelen
Leeg en verdoofd zijn, geen kant op te kunnen en vastgeroest in je hoofd
In zijn patronen
Of die van haar
Verdriet is prachtig
Verdriet is genieten
Huilen is fantastisch en pas wanneer mijn gezicht plakkerig…
Melancholie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 72 Melancholie.…
Melancholie
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 132 Zover weg strandt de passie in herinnering
langs de kustlijn geschreven als teken
wat overspoelt door deining van weemoed.
Elk woord dat op cadans de poëzie erkent
door de melodie van onze favoriete band
dat tijdens het dagdromen mij aanmoedigt.…
Melancholie
poëzie
4.0 met 3 stemmen 420 Melancholie van scheiden en hervinden,
Stadig verliezen en verloren gaan,
Van binden en gebonden zijn; beminden
Aan dood en leven eeuwig af te staan,
Hoe komt ge mij, waar bitse winterwinden
Hun ijzige gesels op de woning slaan,
Door leed geboog'ne en door liefde verblinde,
U weer te melden met Uw oud vermaan!…
Melancholie
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 189 Het leven van een vrouw bestaat uit wachten
Om nu en dan waar nodig in te grijpen
Verlangend naar de tijd van vóór het rijpen
De kindertijd, zwemmend in droomgedachten
En in een zee van tijd en fantasieën
Verkaveld niet, compleet nog, androgyn
Nog niet geplaagd door hoe zij wordt gezien
Door mannen en hun ideologieën
Vasalis voelde al haar…
Melancholie
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 225 Weemoedig staart ze naar haar handen,
handen die troosten,
handen die zorgden,
handen die kookten,
handen die streken.
Waar waren ze ook weer voor?
ze friemelt met een zakdoen,
strijkt haar rok glad,
kijkt schichtig om zich heen,
om vervolgens weer te blikken
op die doelloze handen!…
Melancholie?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 31 Steeds sneller gevangen in
de jaren, nestelt melancholie
in de versleten kaders van de
ziel, raakt zwanger van een
ongeëvenaarde zachtheid
Gouden tonen vloeien weg als
de oude troubadour wedijvert
met z’n melodieën, die z'n tijd
en tonen verzwijgt, verrukt was
van het fluwelen tokkelen op
de snaren van het beminnen.…
Melancholie
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 100 verzuilt in melancholie
emoties die me de grond in trekken
gevoelens die bedwelmd worden
meegesleurd door de zware stroming van de zee
totdat ik opgeslokt word door de fouten
die we door de vingers zagen
En nu als een anker om mijn enkel de dood zegeviert…
[ De melancholie ]
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 29 De melancholie
dat de aarde wel klein is --
maar onze ziel niet.…
Wind, storm en regen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 398 Heerlijk die wind, het is nog herfst,
heerlijk die regen, nog steeds is het herfst,
heerlijk die storm, het is herfst,
maar best fijn als je kunt luisteren
naar de storm in het midden van de nacht!
Bevoorrecht en dat,
terwijl het nog steeds herfst is!…
SEPTEMBER
snelsonnet
3.0 met 5 stemmen 180 De e’s vervlechten lettergrepen
De preherfst keert de levenssfeer
En neemt begeesterd het beheer
Gereed meer regen te verslepen
Klef dwepen weken met de e
Het snelsennet kweelt lekker mee…
De zoveelste maal
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 498 Voor de zoveelste maal
is het weer oktober
Verliezen vogels hun stem
stoppen tijdelijk met zingen
Valt het blad als goud
uit de wijde jas
van de berk
in m´n achtertuin
Doet de zon heimelijk
en heeft regen plotse invallen
Voor de zoveelste maal
spreekt herfst ´n taal
waarin afscheid, weemoed
en herinneringen.…
weemoedig vergezicht
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 476 in een aflopende zomer
heb ik naar een plek gezocht
waar het geluk nog wilde blijven
negeerde ik de oprukkende herfst
die zich aan mij openbaarde
in een explosie van weemoed
heb ik mijn ogen gesloten
voor het snel verkleurend blad
aan de vermoeide bomen
me vastgeklampt aan de te bleke zon
die al van ver moest komen...…