Alle inzendingen over het gras omhoog

Ik kus de lelies op je ogen klim door het gras omhoog en laat me meezwaluwen met een zwoele windzucht. De hemel was zelden koeler dan het dauw, parelend tussen heuvels van verlangen. Ik heb geen aardevrees, toch ben ik bang mijn onsterfelijkheid te verliezen in de onpeilbare diepte van je ogen.…

Hier liggen we op het nog warme gras omhoog te staren er vallen zóveel sterren het is alsof het donker de aarde in een hand houdt om wanhopig in de sintels van je hart te blazen ik strek mijn vlammende armen naar je uit teneinde het ijs van je schouders te doen smelten maar zelfs met vereende krachten krijgen de nacht en ik…

ik sprong door herfst; de wind blies zeepbellen naar eender waar in mijn onschuld hield ik van het tuimelen boven onsterflijkheid hoe kon ik weten dat daaronder dicht aan de grond jouw zomer lag; begraven in een laatste zwaluwzwaai van zwarte randen…

ekster al baltsend staart omhoog over het gras zeker geen groentje…

de muren spreken nog langs de weg omhoog een wenteltrap eindeloos alleen de blinde nacht klikt en klopt op oude verwarmingsbuizen gedaantes verschijnen samen met het maanlicht dat mijn gezicht verbleekt omhoog ik kijk omhoog.…

alsof in een bos bij de helling gezang klinkt een kind zingt het is nog vers deze inkt van de veer een gans laat deze reis beginnen met een eerste stap luchie…

Mijn tong naar buiten Mijn oren spits omhoog Gras, en modderkluiten Vliegen met een boog Een stap of twee achteruit Mijn kop een beetje schuin Gras en modder op mijn snuit Ik kijk tevreden naar het puin…

in de winter begrijpt hij -het heeft lang geduurd- dat in hem een zomer huist het gras tillt de sneeuw omhoog -in trage kleine tijd- het licht raakt hem aan tilt hem uit de duisternis…

Ik zou me willen neervlijen in het gras vol met bloeiende bloemen de een ruikt zoeter dan de ander Ik kijk naar boven naar een wolk als kind geloofde ik dat mensen in de hemel op je neerkeken Wat zou ik dat weer graag willen geloven dan lag ik elke dag in het gras en keek omhoog Ik zocht de hemel af naar een glimp van…

de geur van pas gemaaid gras en vers gevallen eikels strelen het herfstgezicht zachte zon klimt langzaam omhoog langs gekleurde bladeren die rijkelijk dansen op de wind…

Een traan biggelde langs m'n wang omlaag En vond zijn weg naar het diepe dal Opgejaagd door m'n geweeklaag Geen tijd voor herstel na de rauwe val Stuitte hij op een zaadje in de grond Omringde het even met z'n vocht en zonk Daarna was 't een kiem die daglicht vond En mij als bloem opnieuw geur en kleur schonk…

Vrome gedachten: hierbij laat bekrompen geest zich dikwijls gelden. Vergeet men soms dat God zelf onvoorstelbaar ruim oordeelt?…

van velen daarna weer omhoog te gaan uiteindelijk weer terug omhoog doordrongen van het kleinere…

Hij wil omhoog zweven als een pluisje wol, voorgoed kleven aan 't verste twinkellicht, daar nieuw heelalgebeuren beleven. Dan turen naar die woelige woekerbol. Krijgt deze eens een vredig aangezicht, dat samendenkt met het ruimteleven?…

Deinen op de kale takken, zoek raken in de wind, héél zacht vallen in het witte gras ... en weer omhoog! Een onvermoeibaar kind verloren in de wind; takken bre- ken onder mijn gewicht.…

de pasgeborenen de bijna doden niemand weet waar het heen gaat maar dat wij heen gaan staat buiten kijf uiteindelijk verliezen wij ons lijf…

‘t zat eraan te komen, wis en waarachtig ‘t gaat gebeuren zeker wel niet vandaag of overmorgen maar let op, het gaat rap en reuze snel! ‘t virus heeft dusdanig huisgehouden dat premies stijgen met een gang die zijn weerga niet kent en dus ben ik bang, voor enorme verhoging Neen, koorts heb ik niet, corona evenmin hoop ‘t niet te krijgen…

Liggend op mijn rug in het hoge gras genietend drijven wolken langzaam voorbij Streelt de wind mijn ziel verwarmd door 't zonlicht wordt er 'n stuk opgevoerd voor mij Glimlachend kijk ik naar omhoog prinsheerlijk op de eerste rang klaar voor het tweede bedrijf op rij…

Geel en paars, zie ik ze staan, steken net hun kopjes boven het gras uit, ze piepen voorzichtig als het ware omhoog, blikken naar de zon. Geel en paars, ik zie ze staan, ach de krokusjes weten wel, hoe de mens te behagen, want een ieder die zijwaarts kijkt, glimlacht.…

Dit is geen droom Toch staan de bomen ondersteboven, valt een blaadje omhoog. Dit is geen droom Toch graast een trosje wolken Gezapig in het blauwe gras. Dit alles droom ik niet Terwijl ik op mijn rug gelegen geniet van deze zomerdag. Dit is geen droom, Dit is een gedicht. Hier kan alles en nog veel meer.…

Zijn bewoners waggelen achter de grasmachine aan, scheren het gras en meer over 1 monotone kam en beknotten bomen in hun groei. Het leven strandt op de oprit; de vlammende open haard soest enkel in slaap. Opstandigheid vlucht langs de schouw omhoog. Laat het gras en meer toch groeien: flamboyant en met veel dank.…

Als een violist die met geloken ogen zijn melodie laat suizelen, zo zacht streelt de wind het bedauwde gras. Aardse geuren kruidig gevormd, kronkelen omhoog langs ontluikende bloem omzich te vermengen met lange zilverwitte zonnestralen, die door de morgen schemer, de dag doet ontwaken.…

het gras was altijd groener waar jij liep de paden meer geëffend zonder grote stenen jij wond de winden om je vinger altijd in de rug danste vaak voortvarend vlug omhoog en speels weer naar beneden nog ben jij een zomerkind stralend en vol zon ieder draait zich naar jou om…

Als het gras gaat zingen en de vogeltjes worden gemaaid, ben ik bang de dingen enigszins te hebben omgedraaid.…

malse grassprietjes zwaaiende boterbloemen in gele jasjes…

Ik lig tevreden in het gras, mijmerend over al dat ooit was, en nooit meer terug zal komen. Ik sluit mijn ogen, ik blijf wachten tot jij komt, om alles te verzachten. Maar jij laat me wachten en dromen. Dus blijf ik liggen in het gras, mijmerend over al dat ooit was, en nooit meer terug zal komen.…

ik vond woorden kermend in het gras verlaten door jan en alleman door de wind verwaait uit stoffige gedichten overwoekert door onkruid verterend tussen brandnetels maar als drenkeling red ik je en geef je een droog boek onwennig schrijf ik jouw oude woorden verder glanzend over de nieuwe bladzij het gezicht van de nieuwe toekomst…

een lome zomerzonnedag van blakend bladergroen om ruglings in het sprietend gras nu verder niets te doen dan hoofd steun op een elleboog te turen naar de lucht daar zweven buizerds hemelhoog hun zomerzonnevlucht…

kom wonen waar ik woon het gras is groener er is meer tijd om te verlangen naar wat je misschien zoekt bomen wuiven in de wind diepe grachten waar je volop boterbloemen vind kom wonen waar ik woon het gras is jonger er is meer tijd om te verlangen naar wat je misschien mist.…

Het rende, met genoeg PK’s over ’t pas gemaaide golfveld alsof ’t nagezeten werd, echt waar Tot die felle nietsontziende bal over ’t veld vloog en eventjes, echt heel even maar scheen de tijd stil te staan, evenals het beest, hij kreeg de bal met een knal tegen zijn breekbare kopje en was er zonder slag of stoot geweest.…