Alle inzendingen over ingewanden

Arthur Rimbaud*) ik ben een vreemde in eigen bloed mijn hartslag klopt aan andere deuren van het schuim der goden herken ik de kleuren maar het is ik die mij huiveren doe het zijn de eigen ogen die mij breken en de stenen die als ontluikende bloemen langzaam aan mijn ingewanden groeien ik ben verdronken in dit drijfzandlied van waaruit…

zijn te kort om te wapperen: opstandig roeren zij op, recht wel, toen voelde ik een vrije feestelijke vreugde - op zondag schoor mijn vader zich vroeger, een wit hemd ernaast op een stoel, voor de grote spiegel beneden, zingende, groothandige schelm, een ruige tekst, die mijn moeder hoofdschuddend om de kinderen deed denken - in mijn ingewanden…

Heeft u Gods toorn een pijl in ’t ingewand gezonden, Die uw beangst gemoed zo vinnig praamt en dwingt, Dat zijne wonde, o mij! bloedt uit ontelbre wonden, Dat uit elk zweetgat, ach! een purperen ader springt?…

bij Paterswolde in de Hoornseplas fameus bij stadjers en recreanten vissers aan oevers en waterkanten ontstond plots roering en ambras* één snoek had een echt meisje beet zette al zijn zeven honderd tanden in haar been want zijn ingewanden zeiden hap lekker jong die scheet ze kreet hevig help ik ga naar de haaien hij liet los om haar…

hun staag ontvlood, Boven 't dra welkend lip- en wangen-rood; Die op uw vlak, van zon dóór wolk beschenen, Als ogen lachen door hun tranen henen, Wel liefst hun leden luchte dans-plaats bood, -- Waartoe ontdolf aan uw zwart ingewand De mens het erts en 't fonkelend juweel En 't goud, dat meer soms lokt dan liefst oog-licht, En gunt…

les mijn ingewand Als de liefde ’t blaakt en brandt Door ontgloeide flitsen; Eros! Laat uw vuur mijn dorst, Als mijn hart zwemt in mijn borst, Vlammend weder hitsen. Blaak en blus mij meer en meer; Dat ik, hijgend, keer op keer, Naar uw bijstand hake!…

Alweer een drol in ‘t bos! Verpakt in plastic zak Hondenpoepzakjesdump, krijgt véél kritiek Onverantwoordelijk Overlastfenomeen Wie der geleerden vindt een methodiek? © - Foto – Dirk Verberne…

Mijn huid, mijn oogkleur, mijn ingewanden Mijn meegesleepte vuile hoop zooi Datgeen wat me beperkt Datgeen dat tegen me werkt Mijn raspende keel Het wordt mijn hart teveel Mijn zieke gestel Mijn geworden onwel Oranje zijn herinneringen Mijn leven in verleden Al waar ik me door mee heb gesleurd Zoet en krachtig Licht en prachtig zacht…

Die alles kapot drinkt: ingewanden en brein. Alles 'slikken en wegslikken' van ze... die niet 'anders' kunnen zijn. Gezellig, alcohol verdrinken de vrienden op loze, lege feestjes. Gezellig, alcoholist(e) achter het stuur: dooft een onschuldig kinderlijk vuur.…

Als ik naar huis terugrij bemerk ik de bloederige brij der ingewanden wat haar herleidt -hoe ongevoelig dat ook lijkt- tot de status van te verpletteren te verpulveren kattenkreng op de nieuwe betonweg van Werbeek naar Hodonk ter hoogte van de Nieuwe Boer althans zijn zonen.…

Een culinair gedrocht, waarvan alléén de naam al stinkt naar ingewanden, zweet en varkensoren. Die grauwe misslag, die precies zo smaakt zoals hij klinkt, laat zien hoezeer de kookkunst kon ontsporen. Het opgesteven braaksel van een ernstig zieke kat wordt in wat lauwe olie na-verwarmd.…

Gramschap is een schrikbre ontvlamming die onblusbaar om zich woedt: Droefheid is ene overstelpende en niet af te keren vloed: Nijd, een alverstikkend onkruid, dat én vreugd én deugd versmoort: En begeerlijkheid, een hartworm, die het ingewand doorboort.…

Hun handel en hun wandel liegt, hun leven is één logen, met schijn van deugd en eerlijkheid en ijdle glans omgeven, maar door uw blik die niets misleidt, het brandmerk ingedreven, uw blik die nier en ingewand doorgrondt en, vrij geheven, hun al de schande in 't voorhoofd brandt van hun inwendig leven.…

Onrust en bruikleen van mijn uitgehongerde ingewanden; brengt mij de baarlijke dwang van de vruchtbare dagbesteding. Het schoot het tweemaal: de bok en zijn gestoorde broeder 'het geweten'. 'Moord! Moord van mijn hongerige silhouet!' en de reflectie dwingt me alweer tot daden. 'Voeden, voeden, immer voeden van mijn barbaarse vlees!'…

Hun handel en hun wandel liegt, hun leven is één logen, met schijn van deugd en eerlijkheid en ijdle glans omgeven, maar door uw blik die niets misleidt, het brandmerk ingedreven, uw blik die nier en ingewand doorgrondt en, vrij geheven, hun al de schande in 't voorhoofd brandt van hun inwendig leven.…

‘Zwijmlend van honger, en van moederschap bliksmen-verblind en 't ingewand doorflitst, heeft, bij de trill'ge guurt van winter-nacht, in 't gladde leem van een doorweekte sloot, deze wolvin, al hare tanden bloot, geworpen zeven jongen, schicht aan schicht.…

Je werd gemarteld en geboeid, een vermoord kind op de bodem van je ziel, maar als een ware boeienkoning schreef je de kwellingen van je af, tenminste, zover je krachten reikten, want je ingewanden werden weggevreten door een monster dat niet te bezweren viel.…

akkers en de gronden en de dalen, De bergen en de schitterende schalen Der zeeën, waar de zilvervis in school, Gods aangezicht is in de veldviool, In struik en plant en in der dieren oog, Het is Gods beeltenis, die uit de takken vloog, Wanneer de vogel op de lucht zich heft, God is de bliksem, die de aarde treft, En splijt en kerft haar ingewanden…

Tot plots nagelvlijmen de tere huid doorgraaien, het dunne vlies der ingewanden scheurend. De scherpe dood... De mond die zacht de roede koestert ontbloot de tanden, bijt zich vast in het zachte ebben van voldane lust. En scheurt het delicate vlees tot rauwe rafelige homp. De doffe dood...…

wilde, zelfs geen ogenblik verlangde naar andere velden of wegen of vergezichten; moeders zuigknobbels, vaders grijpklauwen ben ik vergeten; zelfs mijn gegeven naam vergat ik toen mijn tentakels veranderden in twijgjes en knoestige takken na vele seizoenen van voorspoedige groei in vruchtbare lentes waarin aardwezens wroeten in mijn ingewanden…

En een collega nam mij onderhanden De plas, de ogen en de ingewanden Hij keek het allemaal zorgvuldig na Maar na de test zei hij parmantig: ha het is bij u niet pluis ik heb het al gezien u hebt een hele grote puist achter uw oor en bovendien nog twee achter uw rug u hebt ze niet vermeld dus ook voor al uw geld krijgt u geen rijbewijs…

Als galgenmaal scheid ik koren van kaf Ook Sint zal hinnikend tevreden zijn Zijn vriend Amerigo blijft dat bespaard Hij is als piet- en kindervriend veel waard Bij nacht en ontij in de maneschijn O wee, waar hangt het zwaard van Damocles Hoe bungelt recht zijn staartje op en neer Zijn wimpers en zijn maantjes heen en weer Gaan al zijn ingewanden…

Hoe keert mij 't hart en de ingewanden, Wanneer dit stinkende oliebranden Zijn gif door heel de lucht verspreidt, In 't lichaam om met pijnlijk wringen! En geldt dit voor versnaperingen, Voor feestonthaal en lieflijkheid?…

En terwijl Crosby staat te janken van: I’m dreaming of a white Christmas Vreten aan de verste tafel De dikke herders van Chicago Het levertje op en na de zoete ingewanden De niertjes en ja, Ook het kleine hart van Jezus.…

bocht ginds in de verte door monotone stap in trance gegleden geen monnikenkreun of hartsklank, maar ritmisch gebonk van mijn zware schoenen laveren tussen lichaam en geest zoekend naar mijn scherpe kanten gedachten branden op mijn zolen een bezeerde pees die schreeuwt om rust de keuze tussen angst of evolutie lijkt stap na stap mijn ingewanden…

De vingernagels van de wind bereiken mijn ingewanden. De naalden van ijzel en zand rijden in mijn huid. Mij heeft niemand meer genezen. Doofstom hangt mijn lied in de hagen. De tanden van mijn stem dringen alleen meer tot de maagden door, En wie is maagd nog of maagdelijke bruidegom In deze branding?…

Aº. 1642 Uitheemse vijanden te zitten in de veren, Te slingeren de staart groothartig over zee, Is ijdel, als uw long, geslagen aan het teren, Inwendig vast vergaat en gij met hartewee Zo deerlijk zucht en kucht en loost bij hele brokken Het rottend ingewand te keel uit, in de golf.…

Eerst eens voelen of de voeten warm genoeg en niet al te pijnlijk verknobbeld zijn, dan even goed luisteren naar het lichte geborrel in de diepte van ons ingewand, oude waarzegster die laat weten of we alweer verrekken van honger zo niet dorst, je komt er immers niet achter anders en het moet niet in het honderd lopen in het hier,…

Dan zal ik het zuigen, strelen, zoeken 't aan uw mond te ontstelen: 'k zal het bijten, en mijn dorst met de adem uit uw borst, met het bloed, er uit te leken, koelen, lessen, meer ontsteken; zetten borst en ingewand door die terging in de brand; dat het overstelpte harte van genoegelijke smarte in ons beider binnenst zwelt, en…

, die voor haar oog zich stilde, en zweeg, En scheen te slapen; Wanneer Minerve uit 's Vaders edel hoofd, Door 't diamant van Mulciber gekloofd, Met speer en schild, wier glans de glans verdooft Van Mavors wapen, Te voorschijn kwam; toen is de nieuwe plant Der Roos, gevormd door de alleswijze hand Van Vrouw Natuur, uit 's aardrijks ingewand…