1399 resultaten.
Doorbreken
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 808 Bij langverlaten ondertussen gras
Breekt abrupt een tak
De winter komt weer dichterbij
Zonlicht danst met kale takken
Ergens staat iets goed geschreven
Langzaam breek ik van haar af
15-11-1989…
De taal van kleuren
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 93 ik heb immense velden
met bloemen gezien
die fier hun kleuren dragen
zacht wiegen als zij in
opening mijn aandacht vragen
hun ranke stelen lichtjes draaien
maar de zon schijnt
feller op de kale rots waar
stenen regenbogen kaatsen
in kristallen werd
de tijd gevangen die daar
onder grote druk is blijven hangen
zij vertellen van…
Deze nacht is naakt
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 357 Kaal tot aan het naakt
is deze nacht zonder stem
en ik mag slechts hopen
dat de sterren komen kruien
gelang het getijde dat zonder
voorwendsels gelegen is
tot zeer diep en aan het hart
zodat het spreken mijn taal
zal wezen totdat
de vroege schemer
mij de weg zal wijzen
vanwaar ik kwam tot
aan het eind van mijn vaarwel
‘k wil niet…
Jouw wintergevoel
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 399 Hoezeer wens ik, dat in jouw diepste binnen
het gevoel van winter zal verdwijnen
of dat het wordt zoals Vivaldi in tonen van muziek
door het koude jaargetijde de zon kan laten schijnen
en dat je weer mag zien, dat de kale beuk
nog steeds de kleine vogeltjes op haar takken draagt
elk bevroren twijgje hunkerend in een vergezicht
zich buigt…
Knuffel of rammelaar
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 352 in zijn muisgrijze kop met fluwelen oren
en het ranzige vel zo kaal en versleten
hebben herinneringen zich vastgebeten
vanaf het moment dat zij werd geboren
aan zijn poten altijd meegesleurd
door de wereld van het kleine leven
werd hem plechtig een naam gegeven
die ze huilde als haar hartje was gescheurd
op het ritmisch veren van d’oude…
Pauze...
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 1.199 omklemd de onzekerheid
In de ogen van de arts zie ik duisternis
De ziekte, het scheldwoord, het is bij mij een feit…
Niets lijkt nu meer hetzelfde als voorheen
Het leven per dag want morgen bestaat nog niet
De strijd van bestraling en chemokuur is begonnen
Met veel angst, donkere wolken en verdriet…
Zou ik deze strijd overwinnen met mijn kale…
Verre horizon.
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 184 In het vervallen licht
van een leeggewaaide
vale blauwe hemel, de
zon half onder, kale
bomen stijgen naar
mijn kop, het doet er
weinig toe wat ik voel
of waar ik ga, met wie ik
de gedachten delen zal,
nu nog alleen, straks
misschien met velen, of
dat de morgenstond er
nog zal zijn, waarin de
nuchterheid is uitgelicht,
het lichaam…
de belofte
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 342 in zilverglans laat de winterzon
haar stralen glijden, langs
de wit bevroren velden
met daarboven als een lach
de glinstering van rijp
een vleugje warmte vlindert
over kale koude tak, die
glimmend van plezier, zich siert
in druppels als glaskristal
de vroege morgen
licht op in vuur
en helder als glazuur
kleurt de hemel blauw
hoog in…
Thermieken
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 133 Iemand blaast haar adem
warm tegen de rug
Ik zweef omhoog in het blauw
van lapis lazuli, versteen
alsof jouw hand beschermend
mijn kale kruin bedekt
In de ochtendlucht vormen zich
zang patronen en tonen
het spinrag in de blauwe lucht
Winter voorbij en lente
is in ons gekomen
Jij draait jouw mond
jouw tong streelt, strekt zich
puntig…
toen hoorde ik
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 117 het lijkt zo windstil
in het land van litera
de laatste bladen papier
trillen nog lang na
gedreven beschreven
het podium zo leeg
koortsachtig schitterende ogen
verlichten het hart niet meer
de wereld is weer het domein
van kale praatapen
die woorden halen
uit versleten gietvormen
of nieuwe samenstellen die afsterven
voor ze begrepen…
Stil
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 2.056 een arena vol mensenbladen
allen stil, statisch
zij zien een woord dalen
langzaam, naar benee
lento
nog niet rakend
wel nakend
een kaal woord
het zweeft nog boven
en dan raken zij elkaar
woord en bodem
vleesgeworden één
Oorverdovende Adembenemende
Donder!
De Arena barst uit zijn Voegen
Explodeert!…
Eenmalig
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 254 voeten
gehuld in dauwsandalen op mijn pad
Haar prille onschuld heb ik liefgehad
maar bovenal haar wilde zomersproeten
En elke zomer kwam ik haar begroeten
En elke zomer was het dat ik bad
dat zij een restje liefde over had
Dat ik nog even in haar hart mocht wroeten
Haar vlugge voeten zijn niet lang gebleven
De dauwsandalen zaten sleets en kaal…
Hoofdstuk van geluk
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 511 Het huis raakt leeg
Kale muren fluisteren zacht
Nog over liefde en geheimen
Op enkele plaatsen verdriet verborgen
onder gedroogde tranen op de vloer
Liefde en warmte waaien weg door de ramen
Spiegels waarin wij glimlachten krijgen
een nieuw gezicht
De dozen staan hier zwijgend
Materialen van onze levens verpakt
De deur mag dicht
Ga je mee…
Sneeuwman
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 252 En koud geweest zijn, al zo lang
om de jeneverbessen te aanschouwen, ingepakt door ijs
De sparren ruw in de verre schittering
Van de januari zon; en dan niet te denken
aan welke ellende dan ook in het geluid van de wind,
in het geluid van een paar bladeren,
Dat het geluid van het land is
Vol van dezelfde wind
Die waait in dezelfde kale…
Spichtige spreeuw
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 259 Spichtige spreeuw,
Het graatmagere, kalende
Mannetje dat in zichzelf
Gevangen door de gangen
Van het gebouw zwerft,
Schichtig bewegend over
Het kale, koude beton
Waaruit alle leven verdwenen is,
Maar waar hij geacht wordt
Het zijne weer op te pakken -
Op weg naar die ene deur
Waar zijn Vriend de behandelaar
Kantoor houdt, en…
De oude lederen jas.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.107 daar hangt hij nu troosteloos aan een haakje
kale plekken overheersen reeds zijn aanzicht
resultaat van zijn jarenlange trouwe plicht
in zijn rug zit al een slijtage gaatje
als hij toch eens spreken kon, dat zou wat wezen
verhalen die liggen opgeslagen in zijn huid voorgoed
niet dat het er nu nog wat toe doet
maar toch zouden sommige mensen…
Ode aan de Leegte III - Het Ondode Land
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 202 Aan het einde van de route
wacht het gapend, zwarte gat,
Knaagt des werelds karkas kaal,
ontbindt de Aarde in atomen:
verwaait het stof, primordiaal
tot afgestorven sterrenstromen
Als doler over ’t dode zand,
voorbij de weg geslonken tijd.
Doelloos dwalend over ‘t strand
langs grijze zee van eeuwigheid.…
Regen loogt tot soberheid
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 394 heb je adem
weer gevoeld
je handen lieten me
het uitzicht zien
verdwaalde rotsen
en een schrale boom
zijn takken door
de wind verwezen
helling is
de tegentijd
regen loogt
tot soberheid
rondt de rots
in windgetij
dwingt de berg
zich te kleinen
leven jaagt
in ijle lucht vrijt
haar kale strijd
onder de blote hemel
sterren…
Bodem
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 262 de wind is oppermachtig in het noorden
hij geselt de verloren graswoestijn
en buldert met beangstigend venijn
door stervende of doodgewaande oorden
waar nuchter de gesloten noorderlingen
totaal doorweekte klei amechtig knechten
en kale kromgebogen struiken vechten
aleer een trage dood ze zal bedwingen
de bodem van het verre wingewest…
zomerimpressie
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 289 bomen fluisteren hun bos
kevers knagen bladeren leeg
wat kale toppen krijgen
van de wind een warme veeg
de zomer vlijt zich neer op mos
de bosrand langs voorbij de wei
een bloeiende strook hei
akkers met hun diepe voren
balen hooi en resten koren
het geelstro van de boerderij
die zomer heb ik in mijn hand
de geur gegrift in mijn…
van kogels en granaten
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 306 zag je sporen
in de grond
een kale horizon
geen vijand die
het nodig vond
om jou te raken
je ging het maken
in dat vreemde land
van kogels en granaten
was eigenlijk gewoon
voelde als routine
nog niets aan de hand
tot je maat ontplofte
jij zijn darmen zag
jullie schoten terug
als blinden omdat
in deze oorlog
nu weer alles…
Inzicht
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 165 vooral geen uitvallend gebit
haar dat grijswit
niet doof, kaal,
rollators, scooters mobiel
alsjeblieft, hoef ik die allemaal niet
geen krakkemikkig bewegen!
Leven! laat me toch leven
het verjongen beleven!…
Kerst in Kielegat
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 279 De bomen langs de laan naar het station
Hun kale stammen zijn met licht omwonden
Dat vuurtorens soms ook bij vijvers stonden
Is nieuw voor mij, ik wist niet dat het kon
De Grote Kerk staat als een bastion
In Winterland, wil haar verhaal verkonden
Met oude teksten die ooit aftrek vonden
Geschreven in een Goddelijk jargon
Breda, je doet niet…
een eeuwenoud en triest verhaal
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 1.902 groen is
in zijn bladeren gestorven
de wind verritselt ze voorbij
dood is
op de grond geborgen
beschermt haar voor het wintertij
takken dromen
van een lommerrijk verleden
heden is alleen en kaal
ze vertellen hoe
ze door de kou hebben geleden
een eeuwenoud en triest verhaal
ze wachten op
de lange nachten en de maan
vorst laat…
Joel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 62 Kale takken, kruinen zwiepen, kraken,
hier raast de Wilde Jacht;
uilen roepen, honden huilen,
in de diepe winternacht.
Doof de vuren, omarm het duister,
hoor het voorouderlijk gefluister,
luister naar hun wijze raad:
Hoe zwart ook het heden,
hef de hoorn en deel de mede,
drink, op de zon die komen gaat.
Wassail!…
Winter
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 137 Kale bomen,
alles grauw en zwart.
Mensen gezichtsloos.
Weggedoken in muts en jas.
Huiverend, ploeterend
in weer en in wind.
Zoekend naar warmte
bij huis en bij haard.
Toch was het eens anders,
herinneringen blijven bewaard.
Om sleetje te glijden
een tocht op de schaats.
Daarvoor is alleen
in de winter plaats.…
Schistsomiasis
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 37 adoreerden
Wanneer zij bouwden aan een piramide Beschouwden zij dat als de kans vergroten
Op eeuwig leven in zonovergoten Paleizen, zoals Farao's geschiedde
Heel hoge trappen moesten die bestijgen
Om bij de zonnestralen te geraken
Die tot de ingang van de Hemel leidden
't Was indrukwekkend en deed hoofden nijgen
De mensen waren kaal…
en verleden wat gebeurt
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 862 ik liet handen
groeien uit de muur
we werden vrienden
ik denk ze maar huur
ze lichten wit uit beelden
en verleden wat gebeurt
ik proef het kale heden
verdwenen is de kleur
zwart beweegt de handen
in schaduw zonder tijd
streelt de diepe angsten
voor dood en eeuwigheid
bespeelt mijn ziel
ogen heb ik dicht gelaten
kijken hoe het mij…
Mijmering in trein
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 49 Ik zat in de trein
En las de gedichten van ieder
Sloot m'n ogen en
vroeg mezelf af waarom
ik ze las en hoezo
overdacht wat dit wel was
Keek uit het raam toen
en zag de bomen als de gedichten,
de sloten ertussen,
gedichten als weilanden
als donkere wolken
dan weer electriciteitspalen
Als een gezellige bossage,
een kale industriewijk…
Een kind van de herfst
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 834 De eerste vruchtbare herfst ooit gekend
Met kleurrijke regenbuien kletterend op de keien
Een kind van de herfst, dat is wat jij bent
Jij zal dwarrelende blaadjes zijn op de kale Heide
In lang slepende jurken over ouderwetse straten
De wind vrolijk spelend met de roodbruine haren
Langs stilvallende menigtes die eerlijk zouden praten
En het water…