Netgedichten

netgedicht (nr. 18.347):

Regen loogt tot soberheid

heb je adem
weer gevoeld
je handen lieten me
het uitzicht zien

verdwaalde rotsen
en een schrale boom
zijn takken door
de wind verwezen

helling is
de tegentijd
regen loogt
tot soberheid

rondt de rots
in windgetij
dwingt de berg
zich te kleinen

leven jaagt
in ijle lucht vrijt
haar kale strijd
onder de blote hemel

sterren zien
de vorst regeren
onder een ijzig
zwaar regime

alleen de zon kan
fel het leven keren
op het noorden
groeit de hel