Alle inzendingen over koekoek.

Laat duif en koekoek niet aan 't woord; Voor die hier gaat en u niet hoort, Zijn schrede en tijd verloren.   Nachtegaal: Gij dwaas! 't is niet voor uw vermaak, Dat ik mijn zoete zangen slaak, Ofschoon 't uw eigenwaan zo schijne!…

is maar één een heldere bron die wegneemt alle pijnen verlicht door milde zon wees gegroet, eerste groen verrezen uit uw moederschoot laat het licht schijnen doen zo zacht als wittebrood van alle dagen in het jaar uit honderden welgeteld zijn het eenendertig maar die springen in het veld het is een bekend verhaal van de spriet en koekoek…

.- dat wisten wij allang - behalve dan de koekoek en de griet het rooie bietje van hiernaast kweelt lenteliedjes languit op het grasmatras: zon kleurt mooier dan het was blèrt zij in haar groene jurkje: in het groen wuift enkel riet moeder roept: ‘t is bedtijd trientje morgen moet je weer naar school maar als het warm is, gaat ze…

Jemig de pemig wie had dat verwacht. Met 16 zetels in de Eerste Kamer. Goh…. Mozes kriebel met een mokerhamer verpletterd door een boerenovermacht. Mark krabt zich een momentje achter ´t oor Gaaf landje man. Kom op we gaan weer door…

Op halmen wieg'len statig korenaren Hoog boven paarsig-blauwe korenbloemen; De koekoek zit zijn eigen naam te roemen, Zich diep verschuilend in de dichte blaáren.…

Straks rest ons slechts de koekoek en ik bedoel dus die van hout, die in een klokhuis aan de muur hangt en ons de tijd toevertrouwd.…

De koekoek roept. Statig leidt de trap, de treden zakken naar beneden. Vaandels strak, in plechtig rood flankeren, alsof men Isabella terug verwacht, la catolica genaamd, gewiekste koningin, al uit een ver verleden. Een zwaluw zwiert, de zon verzint voor efkes zomer, maar de palmen huiveren. Het is 7 graden in Guadalupe.…

nachts langs lelies en langs rozen als wit koraal en parels diep in zee zoals wat schoon is rustig schuilt maar straalt wanneer ik schouwen wil zo meen ik dat ook jij bent als melk als leem en 't bleke rood van vaal gesteent of porselein zoals wat ver is en gering lang vergeten voor het oud is zoals een waskaars en een koekoek…

het spleen zal ik waarschijnlijk niet ontspringen de herfst met al zijn geuren voelt dichtbij toch zal ik van zijn kleuren blijven zingen dan lig ik stil en luister naar het bos zie ik nu toch heel hoog een nevelvlek bevrijd laat ik de smalle wereld los en langzaam vormt het blad een bladerdek zo slaap ik zacht de hele winter lang een koekoek…

Als een koekoek die zich breed maakt voor nieuw gebroed zich met ireële spinsels voedt op de vleugels van de dag lijkt de nachtdraak te ontkomen uit z'n hermetische kooi valt de nacht weer ten prooi aan nieuwe dromen, houdt mij dat weer even zoet.…

Groene spechten brengen een lach Kijk over de paarse heide Vlaktes die zich ver verspreiden Benevelde spinnen-raggen die je er zag Je genoot van deze zonnedag Het paarse goud mag bekoren Een late koekoek zul je er horen Ochtendlicht met zoet geurende luchten Vogels die naar het zuiden vluchten Beelden die de geest verblijden Tussen…

terug van waar ze was de straat met een geur van olie en benzine de pizzeria en kebab en uitlaatgassen en kut alweer de fiets gestolen alles is weer zoals het altijd was passend als haar oude favoriete jas hij loopt weer als vanouds door het altijd eerlijke bos hoort tussen het kloppen van de ijverige specht een overvliegende koekoek…

een koekoek zingt een liedje van verlangen zijn trillers klinken vrolijk op het dak een vrije vogel heeft aan regels lak hij schenkt zijn noten blij aan alle rangen die tonen brengen gras onder je voeten je voelt de halmen strelen langs je huid en bijna maak je zelf zo'n blij geluid vergeet dat alle mensen sterven moeten je staat en luistert…

Beneden hoort hij de"koekoek"van zeven gaan. Zijn moeder is al op. De lucht van verse koffie is omhoog gegaan. Zij klapt haar handen onder aan de trap. Het teken dat het ventje op moet staan. Hij wekt zijn broertje, die naast hem ligt. Ze gaan aan tafel voor 't ontbijt. Mamma blaast rook in 't prille ochtendlicht.…

En al heb je ginder eens de koekoek gehoord die dag wellicht een roerdomp het zichtveld verstoort al heb jij honing geproefd en mooie bloemen gezien bij elk moment komt echt een en en nadien. De dagen worden immer elke ochtend geboren bij het jubelen van het gloren, om elke avond weer vertrekkend te gaan onder het licht van de maan.…

Een eend vliegt uit de bocht de koekoek springt uit de klok het station staat op de tocht en de brievenbus zit op slot De postbode is een verklikker de ijsman speelt met vuur 't is lente en de rozen klappen open en huppelen vrolijk in de natuur De zonaanbidders bakken het bruin de regenman rent naakt in de tuin de dekselse dames zwaaien…

midden gesteund op vier pilaren; het weekend daargelaten - iets van door midden zagen ter twaalde ure maar wie is die man met die grote zaag die ingeluid wordt door het gehamer op die immense grote bel die hoog boven het kerkgestoelte hangt vluchtende roeken en mussen die hun heenkomen zoeken in de nissen van de pannen, ja hoor; de koekoek…

Geen koekoek of een springmatras En ook geen kauw of vlinderdas Ik werp het antwoord in uw schoot Het is.. het is.. de fluisterboot!…

de boomvalk slaat hij alarm De bosrietzanger is net terug uit Afrika Een warm welkom van de boomleeuwerik Met dirli dirli lu lu Op de cd van Vivaldi is het lied van de nachtegaal Verderop speelt het winterkoninkje authentiek met heldere zang Onder goedkeurend oog van de dertigjarige ooievaar Spechten houden het bij luid geroffel De koekoek…

toon het achterste van je tong (ook al beslagen) veeg de wasem van de spiegel doop je pen in rode inkt en suggereer een bloedbad in de letteren blaas at least een slotakkoord tussen de beide vuisten koekoek...…

laat ons niet koud dit weten van de stenen dat compleet natuurlijke gebeuren van oudsher onverschilligheid is al de grootste vorm van de natuur dit gegeven niet tolereren ik zou dus kunnen zeggen luister en kijk daar bij de cameliabloemen viel het ons al op waar bijen ook al honing hebben geproefd wij in de verte die dag de roep van deze koekoek…

de sterkste verhalen Mensen die hun vogelkennis ophalen Ervaring wordt zienderogen gedeeld Menig vogelgids wordt aanbevolen Blauwborst, rietzangers en een snor- Geoorde fuut zichtbaar op de belevingsmonitor Je hoort het enthousiasme stijgen Hier maakt de leek vogelkennis eigen Rietpluimen golvend in de wind Een Rietvinkrups door menig Koekoek…

Wie haalt de koekoek? En uit de inrichting ontsnapt een stenen brak. Aha, denkt hij, inmiddels mateloos nieuwsgierig, wat hier en thans beneden komt verwijst naar boven. Prompt is het even koffiedik geblazen daar.…

Paarden lopen door nat bedauwde grassen Hun graasscheurend geluid versterkt de rust Dof klompkloppend klinken hun passen En hoor ver weg… een koekoek.. vol van levenslust Ochtendmist bepareld alles met zonnegoud diffuus licht begroet de nieuwbakken dag Het muisje rept zich vanuit het onderhout Spinnekop kruipt langzaam over z’n bedauwde rag…

Ook Uw beide zusters duldden Bij het afgaan van dit pad, Dat mijn gul gebrachte hulde Om een gunst, een weergroet, bad; Zomer heeft haar doek verschoven, En haar boezem bloot gemaakt, Zacht heb ik die bron der hoven Met de lippen aangeraakt; En dat kind, wier lieflijk Leven Duurt zolang de koekoek lacht, Heeft mij hier een bloem gegeven…

langs verre horizon de boerderijen Waar langs paden populieren staan in rijen En ruisend riet op d’ oevers langs de waterkant Waar vogels vliegen langs de hoge hemelboog En witte wolken onderbreken ’t azuren blauw Het veld des morgens bedekt met parelend dauw Vanaf het water stijgt reeds vroeg nevel omhoog Uit de verte wordt de roep der koekoek…

De buizerd gilt guitig, de koekoek roept We werpen witte of rode rozen in het water, samen met de donkere stenen die ons tweede chakra verstoppen. We bliksemen onze blokkades. Zwart is de zwaan die zwierend voorbij vliegt.…

dan hoor ik de koekoek ‘s morgens roepen kom sta op, ga vlug de lente groeten het lentekleed staat heerlijk groen en fris maar ik denk eraan: dat het bijna juni is.…

Een koekoek liet zich horen, maar niet zien. Een snoek deed alsof hij mij kuste.…

door obesitas en corpulentie In schaduw van de matglanszijderups In orang oetans lebensraumurgentie Rust een taboe op woudkapinterventie • De nacht passeert het maneschijnsel bleekt Nieuw licht breekt door de regenwoudlianen Dan kraait op kale berg een van de hanen De ochtendspits die in hun oren steekt Een koekoek…