93 resultaten.
Goud
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 1.475 Een grauwe sloot,
maar hier blauw
en vol goud riet
de wilg door 't zonlicht goud
en alles in het kreupelhout
is goud beschenen,
dit is de plek,
de koepel
hierin ben 'k vaak verdwenen
met dichte ogen zit ik dan
geniet nog na
van alle kleuren
en van alles wat er zomaar kan gebeuren
tot er niets is
meer, geen lust, geen must,
wel bewust…
Pantheon
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 227 De keizer trommelt op de borst
Tot een schicht de koepel trof
Een wervelende vuurwolk, koolstof.…
10 seconden surreëel
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 541 Ik staar naar een flat in de verte, zie de wolken tussen
toppen van een zelfgebouwde stad
roze bergen imiteren op de kussens van hun tenen
voor een lieflijk silhouetje in een paarse wollen vlag
Ik draai naar de zon in mijn ogen, leg mijn
schouders op de koepel van een grote glazen lach
Diep daar beneden produceren / consumeren
de geprogrammeerde…
Smaragdgroen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 35 Welk een treurig beeld
het wereldleed kolomsgewijs
de zondige historiën
in drama's groen gevat
Misdragingen van scheve
schaatsenrijders in de koepel
van de gordel van de
ZKH- en Herengracht
De stedemaagdenavel
van de wereld heerseres
der gouden handel in de
groene gordel van smaragd
Anno Coronae
(vrijgegeven…
Afspiegeling
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 224 (deel II in een serie van vijf)
Kerk van de Verlosser op het bloed
Kleurrijke koepels met één
Van goud. Majestueuze
Blikkering in warme zon aan blauw
Gewelf
Kerk van de Verlosser op
het Bloed.…
van de kaart
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 80 in nauwe stegen
staan nog oude
huizen van hout en
witgekalkt leem
het stinkt daar
nog naar kip
dronken kip in
lokaal bier gekookt
de ranke boot
vaart nog naar
de nabijgelegen
brede rivier
op de heuvel schittert
nog de zon op
de gouden koepel
van de pagode
de mensen branden
er nog wierook
vrouwen bidden om
een kind…
dicht op de huid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 137 in labyrinten verdwaald
zoekt ze met het kind
naar een luchtspiegeling
de hemel een verdampte koepel
verschroeide verlangens
in stolpen bewaard
gemangeld laveren ze tussen
de vervlochten grondtonen
van wanhoop en weemoed
ze klauteren op rotsig niemandsland
de duisternis kruipt met hen mee
alle ruwe kanten op
moeder wijst naar de…
De lucht werd ouder
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 82 ben de trap opgegaan
heb de veilige koepel
van licht verlaten
tastte langs wanden
hoorde treden kraken
wist zo waar ik was
maar het benauwde
de lucht werd ouder
dikker en kouder
zweemde naar geuren
die raakten aan een
onherstelbaar gebeuren
nog had ik ruimte
moest wentelen in
steeds krappere draaien
op dat moment
scheurden…
de hemel was dichtbij
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 79 ik leefde
zonder einde
in het middelpunt
op de platte aarde
elke dag een nieuwe zon
waar was de vorige gebleven
wachtte ze tot zij weer mocht
misschien was ze opgegeten
aan de koepel
de vastgeplakte sterren
ze gaven licht bij duisternis
de hemel was dichtbij
onbekommerde kreukels
en onvolkomen barstjes maakten
schoorvoetend…
Salaam
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 374 Een slingerende bus
vol kippen
manden, tassen
vrouwen
en een enkele
bebaarde man
begeeft zich door
stoffig landschap
waar duizenden vragen fluisteren
in verte
de heilige stad Qom
een gouden koepel glanst
sprookjesachtig in opkomende zon
de temperatuur stijgt
naar veertig graden
bestemming
is bereikt
een man in zandkleurige…
Sedep Malem (Geurig in de nacht)
poëzie
3.0 met 13 stemmen 1.614 De donkre tamarinden
Buigen een koepel in de zoele nacht.
Hier kan verlangen slechts verlangen vinden:
Een enkel mens, die eenzaam is en wacht.…
Marsmuziek
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 312 Gouden koepels,
rode pleinen,
dikke hoofden,
lange rijen,
voedselbonnen
op de straat.
Mensen verlangen
naar eenheidsworst
en zij krijgen marsmuziek.…
Geplastificeerd
gedicht
2.0 met 41 stemmen 9.961 Oren in koepels.
Handen, knieën om mijn kin. Nog zo’n ochtend.
Nog zo’n illusie van nieuw begin. Het huis krimpt.
Minuten kruipen. Ik ben een klein product.
Een tablet in plastic opgesloten. Een paracetamol.…
Voyeur
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 136 Een koepel stralen schijnt de late zon.
Op ‘t IJsselmeer ligt een gouden streep,
't verguldt een overstekend bootje.
Gewillig wiegelen kleurtjes water
in en uit elkaar,
alleen zacht klotsen.
Een sliert aalscholvers slingert
boven een horizon van nevel.
Een gat in de wolken lijkt een blauw meer,
omringd door fjorden.…
Zesde zintuig
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 2.184 Weten wat jij voelt
en waar
in de knopen van je
spieren en pezen
als in een
gestokte beweging
Zien wat jij denkt
en wanneer
in het aura van je geest
in je ogen
als een spiegel
die laat zien
wat er is
Horen wat ik hoor
in de wind die ruist
de bellen van fietsers
een hond die blaft aan de overkant
Een koepel geluid vol stilte…
De eenhoorn
gedicht
2.0 met 57 stemmen 20.760 Wel gaat door heel de koepel het gesuis
Van bloed dat lekt en ritselt uit de zij
Van de flamingo, die nu grauw als gruis
Is, sterft met zacht, ontwapenend geschrei.…
Dwalen (herdenken en vooruitzien bij 4 mei)
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 173 aarde
Als moeders nijd ter wereld brengen
en overangst in wiegen ligt
dan krijgen kinderen
dunne soldatennamen
Als broeders vuisten kruisen
en de wind hun taal verwaait zij
zich uitdrukken in fluitsignalen
dan wordt de aarde doorgraven
met haar eigen doden
Als zusters hun gezichten kluisteren
in de onzichtbaarheid van
geweven koepels…
Wijze Domheid
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 272 Zo Dom te zijn als Utrecht, Trier of Keulen
zo stevig vastgenageld, zo alleen
te staan, bereid je af te laten beulen
door wind en kou en regen, stil als steen
Je hoofd een koepel met twee hemisferen
de binnenwand van engelen bekleed
waar het gezang weergalmt, het exulteren
van heel de schepping die zich heilig weet
Zo dom: geen redenering…
POMBA
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.982 Als een witte kat, naakt en languit
Ligt ze in de zon, in een bed van bloemen;
De borsten van haar boezem komen
Als koepels boven de kelken uit.
Ze is volmaakt blank, behalve de haren
En benen, in zijden kousen zwart;
Blank ronden de dijen zich weer tot waar een
Plek zwart dons ligt als een driehoekig hart.…
REGENDAG
poëzie
3.0 met 16 stemmen 2.890 Grijs gewelf met grauwe vegen,
Koepel van ons huis,
Waarom stort ge uwe tranen tegen
't Venster van m'n kluis?
Ziet ge niet in bei m'n ogen
Tranen die ik schrei?
Waarom zonder mededogen
Stort ge er de uwe bij?
Tranen lekken langs m'n wangen
Om m'n eigen wee...
Zingen dan uw weemoedzangen,
Droppels, met me mee?…
MET KINDERLIJK GENOEGEN
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 176 Lang niet altijd ging het soepel
Zat ik in een tunnel klem
Crashte ik, want had geen rem
Sprong ik braaf door ieders hoepel
Jouw hang naar de blauwe koepel
Donker zwijgen, mijn woestijnstem
Leidden niet tot carpe diem
Onze levensstroom werd troebel
Nu we aren leerden lezen
Alle soorten vruchten proefden
Zijn we weer in 't paradijs…
DE TERRASSEN VAN MEUDON
poëzie
4.0 met 1 stemmen 377 Ik zie omhoog: een koepel, zwaar van zerken,
Stijgt, sterrrenwacht, hoog boven de bomenkruin.
Op trapgesteenten, broklig, maar gebleven,
Blijf ik dan peinzend en in weemoed staan, -
Want dode dingen zijn die langer leven
Dan wij die werden, welken en vergaan.…
Reizen: deel I Oosterpoort
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 76 verademen tot blauwe einders
terwijl zon en land elkaar omarmen
geuren en tinten het leven verwarmen
nieuwe dag, alles vergeten over vroegere winters
Doolhof van het leven, wit en zwart
dansende vlagen van vreugde, immense blijheid
waarin alles wordt gestart
alsmaar hoger in zomerse volheid
trekt de zonnewagen, boog van bruisend hart,
azuren koepel…
Vakantieherinnering
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 197 Er was geen schoner zicht over landerijen
Dan onder blauwe koepel tot de horizon
Bedekt met nevel beschenen door de zon
Aan d’ einder staan de molens in lange rijen
En op de rimpelloos spiegelende meren,
Bekleed aan de oevers met ruisend wuivend riet,
Waarin men weerspiegeling van vele bootjes ziet
Daar was ’t voor ieder eindeloos recreëren…
straaljager
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 702 bloed
dat naar mijn tenen zakt
ik genees hier hoog van overmoed
schotels op een vliegdekschip
volgen hun schichtig doelwit
ik ben de stip op een scherm
het snelvuurkanon op scherp
er valt hier weinig te ontwijken
nergens een zachte berm
één toets en de vleugel knakt
ik verkramp in mijn stoel
lucht perst me recht omhoog
de glazen koepel…
beleven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 160 gespot
door
de strakke voorjaarszon
slingert zilverwit
het schelpenpad langs
zwart en groen geblokte
vlakke verten
en kent geen tijd
twee zwaluwen
breken de ruimte
maken me nietig
onder de blauwe koepel
van oneindigheid
waarin de grutto roept
en de wulp haar snavel krult
in hun –nu- is eeuwigheid
over de grenzen
van de tijd…
Het woud
poëzie
2.0 met 3 stemmen 910 Donkre bomen uit mijn kostbaar woud,
Geboren naar de hemel op te schieten,
En uit uw waaiend koepel-dak te gieten
Koelte, waarvan de grijze aarde houdt,
Zoals een orgel zijt gij opgebouwd:
Pijpen van klank en fijne hoge sprieten,
Die uit hun steigering stemmen loslieten, —
Te roepen staat gij, klankenwachtend hout.…
EEN VROUW
poëzie
3.0 met 3 stemmen 892 Haar smal gelaat, onder de grijze haren,
smal, bleek en moedig, is mij toevluchtsoord,
een blanke koepel, hoog en ongestoord
door 't dom geraas, de hartloze gebaren.…
Stralig borduursel van kristallen wand
poëzie
4.0 met 6 stemmen 804 Klein levend zieltje, in Brahman mij verwant,
Eén Wezen deelt zich aan ons beiden mee,
Zoals één vuur, één wet, één Gods-Idee
In Aldebarân en een sintel brandt:
Het Eew'ge dat, mijn kunstgenoot, in jou
Atomen voegt tot de arabeskenbouw,
Die om je tere lijfje koepels tilt,
Datzelfde, kunst'naar van gedachten, zet
Mijn woorden saam tot kristallen…
Berlijn en Charlie Chaplin
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 1.081 de winkels weer vredig Unter den Linden
de Bundestag rijk gevest onder glazen koepels
‘t IJzeren Gordijn in roeden en botte knekels
als restant in ’t Mauermuseum te vinden
Reichstagsgebäude eerst gründlich ingepakt
door Christo alles onder groot geel zeil verstopt
binnen intussen schoon van roet en bruin gesopt
daarna als nieuw voor hergebruik…