Alle inzendingen over koepel

Wij vertrokken ooit heel stiekem bepakt voor wereldreis naar Istanboel per Oriënt Express naar ons gevoel De eerste trein liep via Haarlem Hadden we tot lijnrecht zuidwaarts besloten via Abcoude - helaas zullen we het nooit weten of we dan ook de trein uit zouden zijn gesmeten om in de Koepel verzekerd te worden ingesloten Die bavoflikken…

haar wiegende deiningen Een onweerstaanbare kracht drijft me naar haar toe Door het gat in de dijk waar ze ooit hongerig de polder binnenstroomde Stap ik in ontzag haar wondere wereld binnen Haar dagelijks wisselende verschijning is getooid met witte schuimkoppen die plagend spelen met de schaduwen van de jagende schapenwolken Onder een koepel…

wanneer je vlucht in woorden mag ik jou dan aanraken binnenin je gedicht mijn hand leggen als een koepel bovenop wind zwarte kiezels die spiegels breken, onveranderd in het midden van een zin mag ik luisteren naar je wereld of een enkel boomblad dat neervalt naast de dag de dag waarin je zei dat je gelukkig was en hoe verrukkelijk…

De uitgestrekte koepel doet me steeds aan iemand denken haar bewegingen zo soepel ieder waaien, wuiven, wenken Noorderstorm en zuidenwind zijn al naar zij ze blaast als lieve woorden voor een kind of een vloek die ijzig raast Stoomgebergte, onbedwongen nevels van regen en zon waar alle mysteriën ontsprongen de stroom van haar leven begon…

Zo lag ik jaren in een blauwe koepel, terwijl ik luisterde naar bomen en naar bloemen, ik kreeg een lange grijze baard en in de spiegel zag ik de geesten om mijn lichaam, Merlijn voorop, en weer viel jouw naam als grootste tovenaar van België.…

op slangeneieren langs het lome pad zijn de dagen verlaten stranden verschroeid zand vol littekens soms, heel even, tilt een milde regen van herkenning mij in het ritme van de vergezichten veegt ander onkruid met gulle glans de tranen van mijn onbeweeglijk blad kerft het geluk nieuwe nerven de oude boze bomen bollen dan rap een koepel…

Hier is het, dat zich voedt en gloeit De vlam, die uit mijn dromen bloeit, En lofwerk, wand en koepel wijdt Tot tempel ijl van eindloosheid.…

De toren die ik bouwde steen per steen van binnenuit en om me heen uit het zicht en uitzichtloos is ingestort de koperen koepel die hem kroonde weggebliksemd door hevig hemelvuur, woeste storm- en hagelbuien vlammende tongen verkruimelen de wankele muren van mijn zekerheden ik ben herboren, uit chaos en verwoesting in…

Een waas van licht splitst op de koepels, het baadt filigrijn in het water van de lagune, de smalle spitsen van de gondels bewegen vederlicht. Aanleggen en verlaten, de stad drijft op licht vertrokken van smalle kaden, de trage opmars van meerpalen, stille eskaders die geduldig op de vloed uitrijden.…

Het Venijn De Andrieskruisen wapperen in karmijn over de stad de oude haven huilt, rilt nog van haar verloren water een waterpoort toont geschiedenis, bewaart voor later haar kloeke mannen, als vent uit Breda, dan had je wat stad van koepel en kerk, huis van geel en zwart de Heren van Breda huizen nog altijd in hun burcht van geadeld bloed…

Sneeuw, Witter dan Slavische Woede… Sneeuwstorm, sneeuwstorm, Is duizend bloemblaadjes, Duizend koepels, Sneeuwstorm – dolheid! Jij - alleen, jij - een menigte, jij – een duizend, jij - hees, Sneeuwstorm – vechtpartij, Sneeuwstorm – dodelijkheid.…

Samen naar het park waar de platanen dromen, hun bast afvalt, de witte jonge vertoont en zo een onbeschreven blad waarop gedichten verschijnen in een geheimschrift, dat nog onleesbaar is Voorbij de kerk met koperen koepels glimmend, stralend weerkaatsend het zonlicht op deze vrijdag voor de Sabbath begint.…

In 't hart van de nacht denk ik aan de Golden-Gate- Bridge en de mooiste koepels in Russisch Sint-Petersburg de Hermitage met zijn on- gebreidelde beeldhouw- en schilderkunst ware lust voor het oog Gezamenlijk lacht deze kunst jou minzaam en oprecht tevreden toe Talenten met penseel en handen die gaan houwen prachtig mooie en elegante…

Koepel van gebroken wit daalt neer in de verzonken glans van wijwater en amethist. Verdreven de gewijde stilte in tijden van profanisering, ook de gloed en glinstering in 't licht der desacralisering.…

gemaakt van vertrouwen het koor van glanzende pijpen met een verheven lied, omhoog naar het gebinte en de gevouwen koepel, de kurven van kalk in degelijke eenvoud. hier varen op woorden samen gebracht tot een betekenis. het stevig schip is verzonken zonder gewicht in kleurig licht.…

De koepel van de lucht staat er almachtig overheen en laat de mens onmondig. De zee stelt hier de wet. De mensen zijn zoals de aarde, zonder luchtigheid. Men incasseert gesloten iedere gril van God en zee. De grond is als de mensen, stug. Hij geeft onwillig mee aan ploeg en tractor in een nooit besliste, trage strijd.…

in de koepel die ons hoog omspant scheuren grauwe watten open, onthullen omfloerste zonnebrand, goud langs de rafelrand gekropen. onder dat goud doorlopen baldakijn klimt langs geworpen stralen ons oog op naar de zonneschijn: vuur in spelonken en wolkenzalen. het grauw uitgewaterd, het is droog.…

Sluit je ogen en ontspan herhaal je naam wel 30 keer denk met gesloten ogen intens na je voeten plat op de grond gezet sluit alle gedachten uit, wees wijs dit is de aanvang van jouw reis gebonden aan een gouden draad zodat je in de juiste richting gaat vlieg jij naar de bron van energie je bent door heel veel licht omstraalt nu ben je in een koepel…

af laat weten Haar ironie zweeft uitvergroot boven de klachten van de lijders die na bekentenis over hun feilen en het vertonen van hun wonden in haar nabijheid schaamte maar geen enkele weerklank ondervonden Zegt dat ze hypochonders heten Dan op een kille voorjaarsdag treft haar een niet verwachte klacht waarom ze in haar wolkenloze koepel…

Hij laat de dromen van de wereld gebeuren omdat niemand ze ziet , behalve hij dan, een eenzame danser in een koepel door de ogen van zichzelf, hij droomt voordat hij het weten mag, dat het hart blijft kloppen, de acteur souffleert het wiel van alledag, hij slaapt er binnen, buiten slaat de tijd z’n slag wat hem niet deert in de etmalen…

Ze gingen het van Edam uit opsporen na oproepen van exacte prezentatoren gesteund door door locale notoiren tussen de wadden en groene lamsoren met zeeschuimers en collectoren onder koepels derdegraadsverhoren per bloedbaan steeds verse fotoreceptoren rond blijdorp zelfs puntlipneushoren orthodoxe diensten wreed verstoren van echte bisschoppen…

Zij glijen voort waar, 't laatste licht weerstralend, De wereldstad, de bruid der waatren, troont; Haar huizenrijen nog met rooskleur pralend, Haar koepels nog met glans gekroond.…

Op Moslimscholen daalt het leerlingaantal Wordt deze kentering bijtijds gekeerd Of wordt de signatuur gereduceerd Tot iets dat als een leerweg voortbestaan zal? Want van ons onderwijs kun je wel leren Hoe ideologieën snel fuseren…

De nacht viel door de glazen koepels Een herfstsluier schoof voor de sterren tot jouw wiek droog was, het vet gestold. Je zond mij een wenskaart, de foto van een ontluikende orchidee toen ik onder lakens kroop en mij wentelde in een gretig verdriet. Nu leg ik een hagelwitte roos op jouw navel.…

Gloster de Grenadier met Godivert Jacques Lebel met Reinette Evagil Bramley's seedling in der Roter Trier met Reinette de Parmentier met Kalvijn als Stark Earliest in Winter Banana en - jaja - Almene bij Radoux als Sterappel Argilière van Granny Smith snijd klokken als harten uit de appels in kwarten pocheren in vanillesiroop dek met koepels…

tijd, voorbijgegaan voor je het weet tijd is als je levensrefrein neuriën zacht streel je over oude herinneringen heel behoedzaam…weemoedig we dansen nog steeds op lievelingsmuziek romances, in dagen van weleer nestelen zich tevreden in mijn ziel rustiger en bewuster ga ik om met tijd willekeurige beelden van jeugdherinneringen de koepel…

De ster knipoogt al boven de koepels Een zwijgende gids lonkt de klanten naar de tempel Een pakhuis voor pakjes. Gloeilampjes spreiden het helend licht Spelen in het sneeuwkleed Als in verpulverd glas. Geef de radio een trap Demp het gejank over granaten en gruwel Draag de schotelantenne naar het stort.…

- met lichtend schijnsel op zijn ranke schouders Op de brede treden van het hoge luchtpaleis in de lichtgloed van een gouden koepel ziet hij Helios gehuld in purperrode mantel in een zetel van smaragd stralend met zijn alles ziende ogen Die ziet hem staan en kijkt verrast, hèm had hij zeker niet verwacht 'O Zon,' zegt Phaëthon…

Zilverbestek spiegelt de koepel, een uitstulping op de vlakke daken. O hoe zij vloekt naar haar gewrichten, schuifelend op misvormde tenen. De onderwerpen zijn uitgeput en toch getuigen de gelaten, verraadt het mild geblaat, dat ze elkaar enkel in de slaap verlaten.…

Terwijl zonnestralen in gouden banen schuin door takkende boomstammen vallen, als zonlicht door open raamvensters, volgt ze haar gedachten die dansen tussen bomen in verwrongen vormen, waarvan de twijgen onder de vorm van ledematen in elkaar geweven zijn tot een dak van gebladerte, een koepel van welkome verkoeling waaronder wolken dansende…