verzonnen tijd
wanneer je vlucht in woorden
mag ik jou dan aanraken
binnenin je gedicht
mijn hand leggen als een koepel
bovenop wind
zwarte kiezels
die spiegels breken, onveranderd
in het midden van een zin
mag ik luisteren
naar je wereld of een enkel boomblad
dat neervalt naast de dag
de dag waarin je zei
dat je gelukkig was
en hoe verrukkelijk het zou zijn voor de boom
om zijn trage tijd te tonen, zonder richting
te verliezen
in elke regenbui en zonder twijfel
achter in je hoofd
ik beloof je
niet te schreien, te blijven
zoals ik was, wij waren
bijna één met de zwaluw
met diep in ons
het raam
een open lucht wanneer we wilden praten
over onwaarschijnlijke poëzie
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 21 augustus 2010
hotmail.comGeplaatst in de categorie: psychologie
verzonnen tijd 3.0 met 13 stemmen 
253
253
Geef je reactie op deze inzending:
glanzen woorden naar het dichtershart.
Diep als de nerven in een blad,
als een zwaluw die de zomer zo liefhad.
Wat een pracht aan woorden!