Alle inzendingen over krenken

de pijp rust nog op het eiken tafelblad en kent de studeerkamer als de beste dat ik bij het notuleren soms kletste vond ze niet erg ik was leuk en gevat uit haar ontsnapte het hoofdelijk denken een mijmering voor een onbepaalde tijd ook al raakte ik soms mijn inspiratie kwijt ze hield van mij en zou mij niet krenken bij haar vond ik genot…

Naast de deur van de kerk op de Lammenschansweg schopt een jongen een bal met de punt van zijn schoen zoals jongens van elf dat op muren vaak doen het geluid stuitert mee terwijl ik hem passeer de kerk valt niet om, zelfs geen steen laat zij krenken zo rotsvast torent zij boven dit voetbalspel Waar de zon op de grond schitterde, op het beeld…

Verbeten verbijt ik de liefdespijn, speel ik door in valse schijn en bedenk hoe ik haar door mijn afwezigheid krenk. Zij is het die ik telkens weer verguis: van stad tot stad trek ik, maar nooit naar huis.…

Liever helemaal alleen, Geen gedachten meer om aan te denken, Nooit meer iemand, Die mijn leven zal krenken. Liefst helemaal niets meer, Geen licht meer in de duisternis, Geen kleuren geen beelden, Alleen maar strontlucht en gore pis.…

Het makkelijke leven Overal aan voorbij streven Boven de partijen staan Bekwaam of onbekwaam Men weet en vergeet In eigen maatstaven denken Mondiaal krenkend In disbalans Geef het aardse een betere kans De vrijheid van het grote goed Grenzen overschrijdend naar het zoet De gemakzucht siert de mens In een wachtrij naar de andere tendens…

Die mij haten, honen, krenken, willen mij met edik drenken. Zal ik treuren vóór mijn wijn? Zie, zovele vreugden wenken. Ria mijn, aan u te denken jaagt de Schelde door de Rijn. Dromen zal ik vóór mijn wijn, drinkend aan uw kussen denken, neigend u mijn hart uitschenken, tot de grond, als jonge wijn. Jonge wijn, godenwijn!…

ik zie je jagen en vlagen vragend uitdagen kleuren peuren uit wolken die kolken als ik luister besta je uit zuigen en zuchten kreunen en steunen kou om te kleumen ik voel je duwen en trekken bomen verrekken in buigend bewegen het krenken van kronen je dwarrelt luchten die vluchten in verleidelijk dwalen om dan weer een den…

Geen een van hen kon toentertijd bedenken Als hij wellustig keek naar ’t wulpse lijf Dat op een dag de tijd haar zo zou krenken. Maar toch, al was zij eens een ‘lekker wijf’, Ook zij kon nergens eeuwig leven tanken En is derhalve voortaan koud en stijf.…

Geloof kan in ieders wezen opdagen als een beekje, dat verlangens wil drenken, de zoekende drinker soms zal krenken, daarna tot herboren hoop uitdagen. God zelf geeft dat aardse beeldengewoel de vrijheid eigenzinnig voort te gaan, oordeelt met neerbuigend minzaam gevoel: "Kunnen Mijn schoonste schepsels Me verstaan?…

Wat ben je ongelooflijk arrogant Ik krenk je trots maar dat kan mij niet schelen Mijn bed wil ik beslist niet met je delen Vannacht is hier geen plaats voor jou vacant Maar in dit werk ben jij geen debutant Jouw zachte ogen noden mij tot strelen Mijn hart wordt week ik kan het niet verhelen Jij wint terrein en krijgt de overhand Ik zie de…

Of een heerlijk kruidenbad Als je het even helemaal hebt gehad Er zit een zelfhelende kracht in iedereen Hou jezelf altijd op de been Mensen kunnen meer aan dan ze denken Laat je niet meer krenken Er is niemand zoals jij Dit besef maakt je vrij…

Ver weg de wereld, die ons niet kan krenken, vlakbij de sterren, die betoovrend wenken. 't Is of ik dood ben en haar achterliet. ------------------------------- uit de bundel 'Ex Tenebris'.…

Maar ik durf niet meer te vragen of te denken, stel je voor dat ik je zou krenken? Hoe kan ik ooit nog deze cirkel verlaten, als ik niet eens meer hierover durf te praten? Liefste kan ik wel bij jou terecht, voor, dit in mijn ogen, verloren gevecht?…

kuste ik jou teneinde je wat troost te geven Voor jou zag de hemel grauw; bleef de smart aan jou kleven Nu jij huilde, omarmde ik jou om jou mijn hart aan te bieden In je ogen schitterde het dauw; zou ‘t wonder dan geschieden Daar jij huilde troostte ik jou om jou wat geluk te schenken Plots zag toen je hemel blauw geen zou je ooit nog krenken…

De haargroei van een man geeft wel te denken Bij zijn geboorte is ie meestal glad Da’s makkelijk voor in het babybad De kraamhulp kan hem zo geen haartje krenken Maar na een tijdje groeit er toch wel wat Op ’t schedeldak en brauwen om te wenken De oksels gaan rond dertien schaduw schenken Tot slot de baard dan heb je ’t wel gehad Na jaren…

gestimuleerd En van wat ik jarenlang heb ontbeerd Hebben wij elkaar kunnen verlossen Wij hebben geleerd samen beter op te lossen Zo voelen wij elkaar in staat te geloven Dat niets in theorie je meer kan beloven Dan luisteren meevoelen en denken Dat kan slechts meerwaarde schenken En al die andere schone wenken Zullen heel vaak slechts krenken…

Als dank werd haar de boodschap meegegeven ~ Zodra het korps der pijpers wordt gehoord, hang uit je raam dan een scharlaken koord en geen van ons zal je een schaamhaar krenken ~. Vandaar dat tot op heden wereldwijd een hoerenkast altijd rood licht verspreidt.…

Niets kan ons meer krenken. Vreemd, maar toch vertrouwd, komt onze laatste dag. Door tranen breekt een lach. Het groot geschenk keert terug. We geven lichaam en de geest. Heel onze ziel en zaligheid. Verlost van wat was en is geweest. Vanmiddag zwemmen we als een vis. Vanavond vliegen we als een vogel. Samen luisteren en zien.…

Hoe triest dat zij elkaar vandaag diep krenken. De scheldpartij ontregelt Sint het meest want hij is jarig. Nederland wil feest! De maan verschijnt, de boot ligt vol geschenken. Straks komt het paar, vast boos nog, naar u toe. Ja, geef die stouterds óók maar eens de roe!…

Af en toe voel je je vreselijk alleen en heb je allerhande onzinnigs aan je kop Dan zou je zomaar stil kunnen wenen; denkend mijn dood lost later alles op Dan ga je over heel ‘t leven nadenken hier zag je al in je kinderjaren tegenop Toen haast iedereen jou wilde krenken zag je de dood lost naderhand alles op Soms treft een afgrijselijke…

' 'K wou door de zalen van mijn geest je leiden, Gestaltenrijk van voelen en van denken; Die kunst en kennis zocht, wilde ik verblijden Met kennis en met kunst, mijn gastgeschenken: Jij zag alleen 't verdriet; met medelijden Ging jij, een vrouw, me in 't diepste wezen krenken.…

zonder zorgen Ik ga er weer een feest van maken Houden jullie maar alles in de gaten Ik leef er weer op los Genieten van de natuur en het bos Mijn vakantie komt er aan Vier weken niet denken aan mijn baan 2012 heeft heel veel goeds in het verschiet 365 dagen zonder verdriet Niet te veel aan alles denken En mij niet door anderen laten krenken…

En waar de wateren de groene kegels drenken, Volgt ’t oog, diep in het nat, de duidelijke lijn Van uitgestoken tak in water-zonneschijn, Wiens onbewogen rust geen stormen kunnen krenken. Geen kabling komt er in. De stralen, die zich deelden, Weerkaatsen ’t bodembos tot in de volle dag. Men ziet hoe rond de stam de groene mossen geelden.…

hatelijk als mispunten mespunten worden die ons de ziel verwonden als kwaad verwensend kwellend het leven ons verwoestend verderft morren mindert niet de kern van woede die ons wrok wortelt vlekt slechts groter het verdriet en het lijden dan haar oorsprong ooit stop dus de kanker wees geen gastheer voor grief dat tranen kweekt krenk…

van wat je bedoelt en het tegengestelde van wat je wil staat te gebeuren stortvloeden aan woorden verhullen soms wat iemand werkelijk wil en nog veel meer vaak is het beter ze in te slikken om niet te hoeven denken wat zei ik nou net ook al weer weeg hun gewicht zorgvuldig af ook al lijkt dat risicoloos en laf ze kunnen zo gemakkelijk krenken…

gemoedstoestand in de andere Balanceer ik op een hele dunne lijn Transformeer ik in een wervelwind Grote grijze wolken blokkeren zonnenschijn Soms heel langzaam opbouwend Door het minste geringste drukverschil Nooit lang aanhoudend Oorverdovend of muisstil Probeer huis en haard te ontzien Niets te raken, niets stuk te maken Wil niets of niemand krenken…

." Zo keven zij; de een riep: "Gij lastert God" - En de ander: "Gij zijt dom" - "Gij wilt mij krenken" - - "Godloochenaar! - Gij drijft met God de spot!…

‘k Zal toch iets moeten bedenken hoe ik straks mijn kleine zoon, zonder hem het hart te krenken ’t hem vertel op milde toon. Ja dat wordt een heel gedoe wat ik zeggen moet en hoe. Nou dat wordt een heel gedoe wat ik zeggen moet en hoe.…

Spreken kun je zonder krenken, zwijgen vormt soms een hindernis. Evenwicht in veel communiceren, tussen het zwijgen en het gesprek. Dat moeten zo velen nog leren. Daaraan is nog zo veel gebrek. Zwijgen is niets anders dan horen, luisteren tussen de regels door. Niet altijd zelf willen “scoren”, interruptie lígt niet in gehoor.…

als geen licht Hem met vacuümsnelheid doortrekt Of elders in mijn wereld uitvloeit De rest beweegt Van een doel af naar nergens of ja Toch naar de onbemeten stilte Als ik ooit sterf en Jeffrey het heelal doorreizen zal Wordt hij waarschijnlijk door de marsmannen gevonden ‘Dat is gek’ zullen ze denken Ze willen niet mijn inzicht krenken…