Alle inzendingen over mazen

ze vissen woorden uit de letterzee snel en zeer behendig zijn de grote bazen zij weten stekjes vissen met te kleine mazen en nemen daardoor volle zinnen mee de aanvoer is te groot het zijn clichés woorden met de klank van holle frasen op originelen zitten we al lang te azen wij verkopen noodgedwongen nee ik kies een mand met mooie zinnen…

jij hebt ooit geschreven om wat jij voor voor ogen had aan anderen door te geven tot je besefte dat wat zij lazen hen al snel buiten de door jou bedoelde virtuele mazen van het net bracht de vrijheid die jij gaf heb je steeds meer ingeperkt tot klaarheid het enige versiersel was waar niemand iets om gaf fluisterend ben…

Je lichaam ja je lichaam je behaarde onbeschaamde lichaam je zinderend witte lichaam je languit liggende lichaam dat mij aanstaart met gaten en gleuven, met dotsels, kroezen en poezeligs of zich schuilhoudt in mazen en lakens of puilt uit pakken omvatsels, het is almaar je lichaam je lichaam je lonkend luibekkige lichaam je kronkelig wiggende…

nog ligt het wit diep op de hellingen als enge mazen om een smart – de toon van fluit schelt hoog in lucht en zware voeten treuren stil je hoort nog enkel wat gezucht van grote vogels ’t blanke schemer een brede plaats vol harde pennen en afgestorven ogen van ‘t verlangen aan het begin van pelgrimstochten – en de door schaduw aangeleerde…

de ogen, hitte verstoft een vermalen horizon, waar een schorpioen de staart doopt in het venijn van besluiteloosheid, gif als medicijn, de angel verbonden in zwart satijn is onwetendheid te verklaren, ijlt na in een versleten maan, vergeten in werelds vijver en in het avondrood blijft hangen, wat meer is een visioen en door de mazen…

Als een vis door de mazen van het net ben ik ertussen geglipt. Dank. Dank. Dank o godin van het toeval. Nu zou ik nog wel willen, nou ja, nog één keer iets heel fijns en dat daarna, terwijl het applaus wegsterft, het lichaam ook langzaam zo ja, oké, dankuwel. ---------------------------------------- uit: 'Hoe H.H. de wereld redde', 2012.…

(Vanuit de lucht (II)) Gevangen in een net van dichte mazen Overge- leverd aan een maatschappij die nauwelijks openstaat laat staan echt begrip heeft voor Leven gaat snel en haast is blijkbaar leven in tijd slechts decora- tieve schimmen deels gevangen in patroon een opvallend stramien van schaamte dat geheel in…

zeeën vol met tranen dijken tonen geen weerstand tegen kolkende waterstromen er krioelt leven in de kern kokhalzend spuwt er angst als overbodig maagzuur Atlas kan de kracht niet aan legers dolen met de dood op zak en duiken onaantastbaar op het zicht oogt grijs en zwart alleen klinkt er nog zwak gekrijs de duivel glijdt door alle mazen…

Als wrakhout van de onmacht drijft mee naar open zee, de ervaring leert dat het doel en weg van wijsheid zich niet onder een noemer laten scharen, te veel mazen betekent geen visie in een debat dat tolerantie niet meer bestaat?…

nodeloos in het kot wie gelooft niet in de cowboy uit tasjkent en het lelieblanke bit van mister prodent we zagen ze eerlijk afzien met emmers snot toch is nu de jacht open op de witte tornado boem boem tom hield het niet sec bij avocado fijntjes snoof hij bij de sla wat wolkjes sneeuw valt hij niet gelijk beckham onder gewone wetten met mazen…

Door de mazen van mijn verstikkend gewaad ontluikt het. Kom mijn dochter verberg je in de plooien, hoor het tekeergaan van mijn hart duizend keer liever dan het geweld daarbuiten. Voel mijn hartstochtelijke liefde geborgen in de ingewanden van mijn ziel.…

mijn onwetendheid verklaren, het lot ijlt na in een vergeten maan tot op het bot versleten in werelds vijver wat niet meer is dan een visioen en in het rouge van de avond blijft hangen, gejonast in de golven van een verleidelijke oceaan lonken oases nog begeerlijker in de dingen die ik ving en door een chirurgijn gedolven uit de mazen…

Het biezen hart heeft ongepelde kamers, de verlichting kiert door de ontboezeming van verwachting, de waarheidszin heeft voldoende mazen om emoties op te vangen, rusten op de mat van alle kaal gelopen herinneringen het glimmende harnas van de toekomst blijft bereikbaar tot aan de motten van een te lang gedragen jas waarin ik mij thuis…

hun heenkomen zoeken in de nissen van de pannen, ja hoor; de koekoek hamert gewoon door het beest is lawaaidoof door het jarenlang gehamer op levend hout ik scherm deze dag met degens van een verrukkelijke kwaliteit, het doet mij immers niets, gewoon een dag met culturele avonturen die ik reeds heb gevangen in de schepnet waarin geen mazen…

in de kroezelige baard sneuvelt een dondervlieg als in een groezelig web de vlag van Zion spant om zijn kruin een grofgebreide muts met mazen verraadt de schutkleuren de drie stroken van een beroofd land het groen van algen, mos en lover het eigeel van de zon het rood van vergoten bloed zweet dringt in de vetlokken de viltige manen…

Ik zie de morgen als een gouden mist van eigen rijkdom trage wade een afgehangen web van draden, en nu in twist vingertjes vechten, vingertjes vagen door de ragen, rafelen, halen de draden aan, varen er in het losgegaan weefsel, maken de fijne gazen een plundering en de gevlochten mazen wijden zij uit, werken er een begin van scheuren, totdat…

Ons eigen land, in zilvr- en parelwazen, Omspeeld van zijden zilte zeeëwinden, Belommerd koel van olmen, wilge’ en linden, Hoe houdt ge ons gevangen in uw mazen!…

De golven spoelen rimpelend aan Het water vult de stenen mazen Elk poeltje is weer anders, zie ik Vanaf het bankje van mijn bestaan Mijn handen rusten leeg op het hout Hun groeven tonen mij de diepte De zoete zomer is herinnering Zonder te ruiken, proef ik het zout Op mijn wang welt een traan De kou rilt door iedere spier Laat het water…

Zij weent haar tranen elders, ze haalt de netten op, mazen ruim gemeten. Dwarse wervelwind, bladeren verdort, vergaan, de liefde uitgeblazen. Gesponnen draden kleverig van angsten en kortdurend verlangen. Ritselt loof in zomers die we niet kennen, valt elders weer de winter in.…

Ik zie de morgen als een gouden mist van eigen rijkdom trage wade een afgehangen web van draden, en nu in twist vingertjes vechten, vingertjes vagen door de ragen, rafelen, halen de draden aan, varen er in het losgegaan weefsel, maken de fijne gazen een plundering en de gevlochten mazen wijden zij uit, werken er een begin van scheuren…

Iedere spartelende letter als vis vaak gevangen in vertroebeld water, het wijze net met wijde mazen bleek te groot, om daarmee nieuwe alinea's in te blazen, ketter tot in de schoot.…

Wat veel meer betekent dan alleen een visioen, ontsnapt aan de mazen van de zandgolven, gemeten aan de ijver van de oceaan, lonken oases nog begeerlijker in de waan van de dagelijkse dingen en met zachte heelmeesters van de geest is het twijfelachtig of dat geneest en zal ik verdrinken in de Fata Morgana van de wereld.…

Ik kijk vooruit naar het vangnet van de tijd, waarvan ik de mazen nog moet boeten, in welk dwangmatig gesponnen geluk ik ben beland, misschien word ik voor die laatste stap gered. Illustratie Claudio Dacosta ( Brl )…

Ik las bij Wim een kritisch snelsonnet (een pleonasme of tautologie) Het thema: shopliftingpsychologie Geen grap, zoals zo vaak op internet Bij nader inzien viel ook iets in dezen Omtrent de mazen in de wet te lezen ... Of was het iets uit Mozes' tien geboden? Of Netanyahu's twintigduizend doden?…

" En zie, toen 't land vervuld werd van geween En 't rokend staal door kinderkelen glipte, Bracht Jozef Jezus naar Egypte heen, Als blanke voorn, die door de mazen slipte. -------------------------------------------- Op 28 december is de katholieke feestdag van de ‘Onnozele Kinderen' (onnozel staat hier voor onschuldig): alle kinderen…

bossen en lage weiden waar licht als vrede belegd in een krinkelende baan overtrekt het huis in kamers verdeeld lang met jaren vertrouwd een hoog huis waar schaduw krimpt zich uitbreidt en met diepe aandacht over spiegelend water strijkt de hartstocht verloren stuwt de wand omhoog naar de tinnentrans een uitgeroeide storm in mazen…

Simpel, we worden zo gemáákt de kleine gaatjes in de wet, ook wel mázen genoemd, maken dat je als boef altijd als de winnaar uit de strijd komt...., En dat kun je van de slachtoffers niet bepaald zeggen....…

verlangende ogen, ze stoten de eerste steen om Een domino-effect zo ongekend Ik sta ervan te trillen op m'n fundament 't Is alsof er binnenin me een gebouw in elkaar stort Alsof m'n tikkende hart met een tijdbom opgeblazen wordt Je staat voor me zoals ik je het liefste zie Lange benen omgeven door een strak zwart net met grote mazen…

En nauwelijks zijn de mazen aan alle kanten kapot, Of de leeuw kamt zijn manen en zeit: ‘je bent waarachtig een knappe rot: Ga gerust naar huis: ik zal je zo licht niet vergeten.…