Alle inzendingen over namen

Door cadeaus verblijd nam zij het woord en liet een ieder horen: 'M'n hoge leeftijd dank ik aan het feit, dat ik zo lang geleden ben geboren.'…

De namen van wie eens mijn vrienden waren werden tot as tussen mijn tanden, en ik spuw ze uit. eenzaam schijnt men te moeten zijn in deze dode landen, het leven dooft in kaars na late nachtkaars uit.…

Jouw lege plek kijkt me veelzeggend aan, mijn innerlijk vertolkt in stilte wat ik voor jou wil vragen in Zijn Naam dat je de Trooster op jouw plek van dichtbij mag verstaan.…

Als ik mijn naam niet meer wist als ik niet meer wist 'waar' of 'hoe' en geen tijdsbesef had dan was er altijd nog dat Leidend Licht in de verte, aan het einde van de zwarte tunnel die me verder leidde waar ik moest zijn. Dat Licht: dat ben jij !…

en zo besloot ze haar afhankelijkheidsschoenen uit te trekken zette zij zichzelf heel even bij de pakken neer tot zij begreep opstond haar ziel onder haar arm nam en het leven tegemoet liep…

Zij vraagt om koekjes bij een kopje lindebloesem thee meer hoeft het niet te zijn haar smaak ontwikkelt zich De zon schijnt voor haar de zee wil haar dragen sterren stralen en de maan is een huis voor haar naam…

hij denkt aan haar fluistert haar naam en tedere woorden in haar oor maar zij denkt aan de erectie van haar minnaar en als ze klaar komt zucht ze: “oh my god” en draagt haar orgasme aan hem op…

Rosetta het eerste ruimtevaartuig in de geschiedenis in een baan om een komeet Rosetta Indemeij was 90 toen zij in de omgeving van Auschwitz overleed niet vernoemd blijft haar naam toch met die andere Rosetta verbonden…

Ik weet even niet meer hoe ik heet ik zoek panisch naar mijn paspoort zoekend naar dat ene woord want daar staat het geschreven ik kijk naar de foto vind mijn naam de samenvatting van mijn leven.…

Waarom staat er bijna altijd een leeftijd bij een naam van een persoon waarover gepubliceerd wordt! Relevant? Maar waarom dan zo vaak tussen haakjes? Dus toch irrelevantie van de leeftijd en zeker geen discriminatie!?…

vandaag ben ik bang ik weet niet of ik er ben noem mij zeg mijn naam als ik oplos in grijze mist vandaag ben ik droef is er iemand die me hoort heb me lief ik ben het kind hou me vast tot ik slaap…

Moet dan dit de naam niet zijn, Daar ik haar meê noeme, Die dit alles is voor mij, In wier liefde ik mij verblij, Op wier trouw ik roeme? - Wip daz muoz iemer sin der wibe hohste name. - WALTHER VON DER VOGELWEIDE (nvdr: Middeleeuws Duitse dichter en minnezanger 1170-1230)…

Alvorens hij jouw naam zou noemen - je eerste naam, die van een kind - had jij zijn stappen al geteld. Je had zo lang op hem gewacht. Soms bracht zijn stem geheimen over, liet hij zich kennen in je droom Als een gezant, een bondgenoot. Toen bracht hij alles aan het licht.…

Hij heette Steven Demetre Georgiou en toen Cat Stevens, want hij werd een zanger. Maar in Amerika wordt men steeds banger en daarom laat men Yusuf daar niet toe. Met naamsveranderingen is niks mis, maar zou hij nu nog weten wie hij is?…

En zoveel schande werd in liefdes naam Met rein gelaat, gemeen gemoed bedreven, Dat ik mij vaak genoeg voor liefde schaam En walging mij belet om voort te leven. Een felle blos, een bloedgolf stijgt naar 't hoofd, Het wordt mij beurtlings rood en zwart voor ogen.…

Dichten is nieuwe namen geven, is roepen, vechten met de taal en erin zwemmen als in helder water, is onverwacht een nieuw verhaal. Dichten is woorden vinden voor het altijd eendere heimwee, voor de liefde, het vertrouwen en de haat, voor geloof, hartstocht en wat zich niet zeggen laat.…

jouw namen zullen zwijgen in kleine letters geschreven waar wijzers van ‘t horloge draaien naast het ritme en niets vasthouden kunnen hang jij aan kraterranden van de maan kijkt naar ooggekleurde verten grenzeloosheid verblindt dood is mijn iris wanneer jouw oog zich sluit.…

Omdat zijn naam iets anders wordt geschreven En ik dus geen familie ben van Joop Is er voor mij ondanks dat al weer hoop En komt mijn carrière straks tot leven Want oud is in en echt niet suf of stom dus: Zomergastenlijstje, here I come!…

Laatst had ik mij weer serieus genomen: de lange lijst met onvervulde dromen nog maar een keertje grondig doorgenomen om vastberaden deze zonder schroom en uitstelpraatjes nu uit te laten komen. Maar je zal zien dat voor ik goed op stoom ben er vast veel water door de Rijn gaat stromen.…

Waar ogen branden in het licht verschijnen tekens op het raam - toe schat, keer nú het droeve tij geef liefde wederom een naam -…

niet zelden - eeuwige student om ons aan te kunnen passen aan de - steeds sneller veranderende - wereld en eer we het doorhadden waren we grijs en moe - toch zijn we volk en vaderland blijven dienen wij bleven ons best doen en werkten in het zweet de aanschijns tot aan het uitgestelde en afgeroomde pensioen eens droegen wij vele namen…

als dit roestige paard een naam moet hebben zal het er één zijn van lichtvoetigheid doorluchtig vooral zoals fragiele paarden zich door 't leven begeven en hoog op willen springen tot pakweg de zevende hemel…

ik greep lijnen, brak ze hoekte zo emoties de achtergrond werd niet te bont en vloeide uit in wit ik zag je ogen in gezicht rondde recht in kleur overlopend schilder ik humeur contrasterend in jouw fine fleur jij bent nu frank en vrij in de momenten dat lente warmte geeft, ik boog voor recht door zee nam golvend je soplesse mee…

Verzegel jouw naam op mijn lippen. Haal de schroom mijn lichaam uit. Laat mij jouw lippen lezen. Fluister de woorden met jouw liefdeskracht. Prikkel met jouw ogen mijn gedachten. Houd mij zo oneindig in jouw macht. Maak mij dienstbaar aan jouw wezen. Laat ons één zijn in de macht.…

en wierp ze als zoenen in een zelfgemaakt boeket van bloemen in hun schoot je geeft je bloot als zachte streling voor hun handen, met jou wordt achteloos gespeeld totdat het iedereen verveelt je bent voor hen een sloof een speeltje zonder faam hun ogen zijn nu je bestaan je hebt jezelf verloochend in hun lach klinkt nooit je naam…

De najaarswind zingt weer haar naam door de hoge beuken die met rosse blaren staan daar ligt een zerk, vergroend met mos een lentetuil viooltjes is reeds lang verdord.…

langzame voetstappen op bladeren die knisperen zonnestralen die 't bos nog één keer goudgeel willen schilderen zacht fluisterende stemmen die zwijgen spontaan om bij gekerfde namen in oude bomen nog één moment stil te staan schoorvoetend gaan aarzelende passen verder tussen de kalende bomen wervelende gedachten over vroegere…

een gevallen vrouw hoe gewoon ook laat je niet lopen dan beur je toch liefst in de roem samen met je maat je bent per slot van rekening de beroerdste niet de vrouw als troef je loopt er op stuk als die mafkees van een heer naast je d'r over heen gaat kale nel het meest treurig in één handomdraai onder de boer zelfs in de…

neem een wiel in gedachten zonder spaken of een as in laag struikgewas niet tot rollen bij machte weefsel van droge draden breed uitgesponnen in cirkels gemaakt uit eigen rag spinsels die uitgerekt aan enkele lijntjes opgehangen met kleffe bedrading overdekt om liefst sprinkhaan te vangen zie je acht poten met bruine ringen op scherp…

een en al narigheid voor oude meesters die neigen tot sterven zijn al hun tijd kwijt om op film hun vroege werken onder druk van de erven mogelijk twijfelachtige vlakken tot volstrekt eigen te merken blijft hun herinnering vaag zij voorzien met verse streken wat nog aan voorraad onder ze is voor handel en kunstgeschiedenis van een…