Alle inzendingen over onverstoorbaar

Op een schier verborgen plein in Antwerpen schouwt het hoge Neptunusbeeld minzaam, waarbij zijn ogen onverstoorbaar waakzaam, heersende, vorsende blikken werpen. De vorstelijke drietand wil zich scherpen om het kunstwerk onder hem, met sterke naam, zelfverzekerd en trots, toch gehoorzaam, aan de zeekoning te onderwerpen.…

Als we elkaar spiegelen in afwezigheid van wantrouwen zonder onwaarheid denken begrip voor falen en herbouwen het ego trachten weg te schenken alleen maar Nu en effe zonder doel Dan ontstaat er een onverstoorbaar evenwicht waar heel mijn binnenwereld zonder nadenken voor zwicht In het volle verlangen samen te genieten van dat verbonden…

Bij mijn lange reis door het waaiende duister van de stormende levenszee verlang ik naar een vaste rots boven de kokende golven om stevige steun te hebben maar ik klem mij vast aan een kleine sterke zuil die liggend voort host wild danst springt en duikt op het brullende schuim doch onverstoorbaar koers zet naar de lage enige ster aan…

speelden, geconcentreerd van snuit tot staart op het strand liep een pooier in colbert, in gezelschap van een bodyguard en een mastino napoletano, vierkant en onvervaard het was midwinter, maar warm als op een mooie dag in maart honden die anders nooit buiten kwamen zochten elkaar, maar afstand werd bewaard tot de mastino napoletano die, onverstoorbaar…

Hoe jij met zorg tomatenplanten schoort, hen aan spiralen opbindt en hen leidt, hoe jij je niet aan wind of regen stoort, maar onverstoorbaar al je vrije tijd aan venkel, spruitjes en courgetten wijdt omdat er in een moestuin groente hoort, hoe jij het onkruid energiek bestrijdt, zo wied jij in het hart dat jou bekoort.…

Mijn liederen schrijf ik hier op straat Een stuiver voor een vel papier Het zijn allemaal verhalen op maat Ik verdien mijn bier en brood op die manier Onverstoorbaar bekleed ik dit ambacht Zonder aanziens des persoons Ik doe slechts wat men van mij verwacht Of het nu gaat om herders of vorstenzoons Tomeloos tokkelend schik ik me in mijn…

zon die schijnt lijkt alles lichter in het nu de dunne draad aan de buitenrand biedt wankel een vervolg op de onzekere tocht waarvan het einde gehuld in ongewis de stilte voorlopig nog bewaart maar in het blikveld naderen zijdelings meer donkere wolken die onontkoombaar moeten leiden tot een storm alleen de meeuw blijft zweven onverstoorbaar…

Terwijl verkeer onverstoorbaar raast staan ze er stil in wind en regen her en der, met een bloempje ernaast; de kruisen langs Vlaanderens wegen.…

Een dood vogeltje pronkt met een gevallen pen Die tot voor kort nog liederen in zijn aderen grifte Dwarrelend streek het papier op haar neer De liederen waren dood Daar waar zojuist de kat nog had staan dromen Was het leeg, gevoeld en ondoordacht Mijn hand lag open, voor iets nieuws dat Niet te pakken was, onverstoorbaar ligt de vogel voort…

Strenge laden, onverstoorbaar bedaard, voelen zich somtijds door schuiven verblijd, waarbij opbeurend licht langs hun wanden glijdt: verborgen woorden springen op, zijn vermaard. Voortdurend gesloten-zijn wil spelen met waarneembare openheid voor zoeklust om eed'le ontdekkingszin te strelen.…

De aardse strijd kan hen niet langer deren; ze reizen, onverstoorbaar, onbeducht, hoog boven ieder dorpje, elk gehucht, om in hun verre haven aan te meren. En onverwacht ben ik niet langer bang want ik ontwaar een onmiskenbaar spoor; het voert voorbij de dood en wenkt al lang.…

Het voortjagende ijzer hakt en snijdt lange gleuven, houdt onverstoorbaar stand. Eens schalt door de koude lucht: "van Buren!" Deze klank omhelst lang vervlogen faam, die bij ons vorstenhuis steeds mag duren. Deelnemer Willem-Alexanders schuilnaam verheelt zijn prins-zijn tijdens de kampuren, brengt het met Oranjes adel tezaam.…

Je leert me het leven niet aan mij voorbij te laten gaan en met trots mijn eigen ritme onverstoorbaar vol te houden.…

overal worden bloemen geplukt spiedend in de wijde omtrek van het boerenlandschap naar de buit zowel een boek als een mooi schilderij dit is voor mij dit lacht naar mij denkt hij de grissende hand van het boerenland och; wie bemerkt het in deze negorij denkt hij onverstoorbaar als altijd wanneer hij al dat moois voorbij ziet…

Verstopt achter een ferme pokerface maant hij zichzelf tot onverstoorbaarheid: ‘Doe rustig aan, verzamel navelpluis’…

Jij dan onhoorbaar naast me komt zitten en 'k, onverstoorbaar lijk, 'k mijn hoofd op je schouder vlij, mijn arm om je rug Zullen we wat op strand gaan liggen, vraag je Zoals jij dan ligt met je hoofd op mijn buik, 'k jou gebruik om je oren, je stekelig haar, je denken te masseren we wegdromen in zand en een weten van glinsterend…

we wisten, goede vriend, dat jij ging sterven je kroon viel af, je kon niet blijven staan de leegte nam bezit van onze laan we mochten slechts herinneringen erven je levenstaak verrichtte jij met verve de drukte zag je onverstoorbaar aan tabee ... barmhartige Samaritaan we kunnen nu geen hart meer in je kerven je broeders volgen één voor…

Haar ogen schijnen schemer het onverbiddelijk weten wanneer ze stil bezield voor het hardhouten altaar van het oude kerkje knielt De beeltenis van Christus kijkt onverstoorbaar neer op de vrouw in diep gebed die zachte woorden prevelt doordacht en nauwgezet Een vurig bede klinkt vanuit het hart ontstegen 'Heer waar bent U, hoor mij…

ongrijpbaarheid landt een transparant glas, verguld met aangeslagen licht, reikt over eigen lengte heen opweg naar een bindend slot echter door de zonnestand van heden lijken karaf en liggende loper in de ruimte samen alleen alwaar een desolate sfeer over stilte schreeuwt bedekt de strakke blauwe kroon een einderloos korrelig tapijt dat onverstoorbare…

Als vogel blikt zij nimmer achteruit Doch immer zwemt ze blij in 't blauwe niets En peddelt onverstoorbaar op haar fiets Een e-bike, daarmee komt ze snel vooruit Ze trekt zich zelden aan van enig teken Om achterwaarts te kijken hoe ze 't deed Vertel haar niks, zij rept zich naar de meet Voor beste stuurlui is ze nooit geweken Maar wijzer…

Een hoge paleiskoepel overhuift onverstoorbaar statig het gekrioel van mensen, die zich spoeden naar hun doel, als de trein met gedender binnenstuift. Men roept gehaast, snelt langs elkaar en wuift. Druk zoekende ogen en jachtig gevoel zijn in de spijszaal plots aangenaam koel, waar de blije drinker ogenschijnlijk fuift.…

Maar zelfs dat kon de onverstoorbare Sint er niet van weerhouden om de kinderen gelukkig te maken. Speelgoed van dit jaar en snoep waar zelfs mama en papa op verlekkerd zijn. Die oude man met de mijter blijft zijn zakken vol proppen en denkt nog lang niet aan zijn pensioen. Zet dus die schoen maar klaar! Claire Vanfleteren ©…

schwung van een wereldkampioen Op de aflossing kwam ze echt van ver Haar tegenstanders verkrampten, ijskoud bleef ze relaxed en versnelde naar goud Het pientere buurmeisje een wereldster Femke Bol doet heel holland een lol Door prachtig over tartan te zweven Een hele natie bezweren Ook stijve harken schieten vol Haar niveau bleef onverstoorbaar…

goed jouw onomstreden trots het leven is niet eerlijk De film gedanst in een zilveren kamer van een gouden balkon met ontzag de oneindigheid bekeken Zonder heil gezonken, dronken want alles was toegestaan samen in tijdsvertraging midzomernachts droom Jouw oprechte loop jouw werkelijke gedichten jouw bewonderenswaardige waarde jouw onverstoorbare…

verlegenheid zo hield jij mij gelukzalig, gelukzaligheid der laatste jaren, de herinneringen aan momenten die enkel van ons beiden waren al beloofde je mij, de sprankelende zon zou doven, geborgen in het diepe donker, leven eigen leugens met empathie al zou jouw verstand mij in gedachten willen laten gaan, mijn koesterende liefde zo onverstoorbaar…

Zwijgend in zijn onverstoorbare belofte niet te veranderen wat niet om een verandering vraagt. Of te antwoorden met tijdloze wensen die altijd terugkeren als de maan en de sterren dichtbij lijken in hun onverstoorde schoonheid.…

geloven het is goed de trap erheen is eindeloos lang toch verzamel ik moed ik neem vuilniszakken mee ik zie schriften vol verhalen de grond ligt bezaaid met ongeloof ik lees eerst een paar regels een stem in mij waarschuwt maar ik lijk doof er is een rommelzolder in mijn huis ik ben pas klaar als alles is uitgezocht dus werk ik onverstoorbaar…

we zijn in Parijs de hoofdstad van Duitsland op straat lopen mensen naast Seinepaarden en op hun rug waterkoeten zenuwachtig en wit onverstoorbare giraffen staan te knabbelen aan de Eiffeltoren op Berlin Alexanderplatz boven een hemel van chocola die bevroren ontdooit en naar beneden drupt terwijl wij onze tongen uitstrekken…

We blijven onverstoorbaar naamloos omdat we zwijgen geringe afstand van de kust zee in alles wat hoorbaar is rust dichterlijk bij mijn hart gaat weer terug om aan te zwellen in mijn nachten bij haar volmaakte duinen tussen haar billen in het holst van de nacht wanneer we samen zijn met de maan naamloos omdat we zonder bezitten zand…

Onverstoorbaar blijft de volle maan zwijgen boven hologige gedaantes die zich naast ons neerleggen we wisselen nog wat woestijnwoorden en graven ons een kuil naar de hemel.…