Alle inzendingen over oude gevels

Een tsunami van herinneringen Baant zich een weg In de zee van mensen Tussen oude gevels Om ons te vervoegen. Zij zijn van beton, Maar wij wijken niet.…

mijn straat de oude gevels opgelapt waarachter onbekende ogen het ouderlijke huis vol generatiekloven nu te koop een mengeling van klank en geur blijft hangen als versteend elke belegering van leegte wordt erfgoed van hernieuwde hoop…

lief druppelt plezier kleuren op de feestgangers met dansen en swingen gaan vrienden beginnen in traditioneel contact zijn de handen al vast het schuiven is de basistechniek voor later uitbundige fuiven gezellig klatert geroezemoes tegen de oude gevels omhoog als de stoet amicalen voorbij trekt onder een kleurrijke regenboog…

eeuwig staan zondags de wagens uit de voorbij nacht gestold en stil staan ze in de stille knoop van stille straten en zwijgend gaan de straten daar, waar evenmin nog woorden wordt gewisseld en gaan langs de vele wagens heen en kijk in de spiegelgladde portieren liggen oude gevels gekerkerd maar niemand vraagt waarom niemand waagt het dat te…

de oude gevels hebben het licht gereefd een dag geleefd terug van de uitreis zijn zware zeilen gestreken neergelaten aan een verlaten rede een smalle gracht meert donker af schemer schommelt op de kade het spiegelbeeld van een boot wordt gedragen over de romp rimpelt water hier wordt niet meer gewoond of verhuisd uit nissen…

in een shawl Proef ik op mijn lippen Wat de oude gevels Doet verweren Het Noordwester zilt Dat over de dijken jaagt En wij zullen Zo heb ik haar beloofd Weldra wederkeren…

als langzaam gestaag de avond zich vallen laat in gedempte tonen het water kleurt tot zeldzaam aquarel de dichter zich dichter waant in een stad steeds dichter bij geluiden de oude gevels omhullen alsof ze eeuwig breekbaar zijn de kade met de schepen zich altijd baadt in heftig neonlicht de lijnen fel en fier tegen de koude luchten…

toen zachte tonen tussen huizen graag hun weerklank vonden zweefden hoog langs oude gevels kleine zomerschrijvers; elke lijn zong duizend woorden het stille licht dat in de kerk haar kleur verspreidde liep nog mee in ogen waar geluk mocht wonen ver verheven boven kou, klein gelaten in een mens die elke stap bewonderde en het was mooier op die…

gevels en in de felheid van ‘gitane blikken‘, die ik in ieders ogen las, pathetisch spel, in het ontembare passionele tempo van het bestaan, in de strikte danspassen van een geliefde, flamboyante beweging van haar eigenheid, gefundeerd in stemmen.…

Divers van lijn kleuren gevels oud naast minder oud scheef naast schever gescheiden door stegen waarin het ruikt geen vee te zien prijkt veemarkt de heilige koe spiegelt een parkeerautomaat handel die stilligt een kille dag maandagmorgen waar het licht brandt wordt koffie ‘geschonken’ éénvijftig de kop…

Ze kijken hun ogen uit de gevels van de Leidse panden De levendigheid handel & wandel aan de grachten het verkeer Een dame & heer die voorzichtig oversteken een hond,uitgelaten Ze kijken hun ogen uit zullen er niet ...over praten Stilzwijgend aan de oude gracht waarin... bootjes op en neer.…

Leiden anno 2015 Oude en nieuwe rijkdom spiegelen zich in oude grachten De vensters hoog de gevels hoger En erachter speelt zich het leven af Het koren van het kaf al langer gescheiden Leed en lijden met -onzichtbare- hand in willekeur rondgestrooid Aan lager wal geraakt bestolen en berooid Hoe valt -ook- stille…

Hij wandelt de dichter door een oud stadje aan de Maas Helaas... zon speelt kiekeboe lichter wordt sneller donker De winkels leeg etalages vol snuisterijen De straat klinkt hol kinderkopjes schreien doe me 'n lol Heer, laat zon schijnen op de gevels van dit Maasstadje: Ravenstein.…

Terwijl de rood- bruine gevel zich ondanks zichzelf nog steeds gespiegeld weet in de avond waarop mensen luidruchtig naar elkaar op zoek gaan.…

De tijd voelt als een verse appelschil, al wordt het straks vast licht en zou hij willen hij hoort ook nog steeds helder en te luid nachtelijk aanzwellende golven van ooit gillen. Er zwelt een hele stoet schuimkoppen weer golven, wederom amper te stoppen. Meeuwen soppen, meerkoeten deinen mee op ook deze aanzwellende februari zee. Wordt…

gevels bezwijken door constructieve missers instortingsgevaar…

Over de smalle weg van de herinnering omzoomd door de mij vertrouwde iepen, waar nog zo veel oude bekenden liepen was ‘t dat ik vannacht mijn dorp in ging. Door de bomenkrans zag ik de schittering van zonnestralen, door bladeren gedempt, die op enkele plekken echter ongeremd oude muren bekleedden met schildering.…

het donkert deze dagen grijze nevels slingeren door de stad langs de gevels sluipen mensen ineen gedoken op weg naar het nieuwe jaar vluchtend voor het oude wat afgedaan is barrevoets door de sneeuw maar tintelend aangezet tot iets nieuws in de fletse straatverlichting worstelend in een drang om iets goeds te doen in slenterende voornemens…

Minzaam, toch ingetogen ziet de Burgemeester Wuiteweg me aan waar verspreide meidoorn wenkend bloeit - zachtrood versnipperd roomijs - en lover van jonge bomen statige oude beuken tot mijn gemoed spreken samen met gevels van bezadigd wonen of strevend ondernemen een eeuwige boodschap brengen vol aangename weemoed die vredig gewekt wordt…

de straten leeg, verlaten Alleen zon maakt het nog vrolijk had ik in de gaten Waarom op maandag 'n oud stadshart bezoeken? 'k ruik vers brood, koeken? Ik proef...…

spiegelen langs de boten ik woon al lang in deze buurt de gevels heb ik met mijn geest ommuurd het plaatje heb ik in mijn hart gesloten…

Het koude water in de oude gracht spiegelt stil in het kille ochtendlicht. Tevergeefs wacht de kade op een vracht, zware ankers worden niet meer gelicht. Nooit doorklieft een scheepskiel nog het water, ook de brug kan zelfs niet meer omhoog. Op de gevels klinkt nu eendengesnater waar ooit de stad zich luidkeels bewoog.…

boerenerven laten het verleden niet sterven samen houden zij in ere de oude namen. Jolingh Arve Eusinghe Arve op de gevel staat 't Scheltens op een bord aan de straat de naam 't Hakkelingh een ontdekking net als Arve Rensingh Arve Hilveringh ondertussen 't Bussen Arve Broers doet mee en ook 't Ol Stee.…

* Waar gevels wit gekalkt zijn en schaduw vrijt met licht, daar vindt stilte haar rijm en kent zwaarte geen gewicht. *…

het huis waarin ik woon wordt afgebroken de gevel is niet meer om aan te zien het wemelt er op zolder van de spoken het huis waarin ik woon wordt afgebroken ik vraag me af waaraan ik dit verdien zie op tegen het ongemak van dien het huis waarin ik woon wordt afgebroken de gevel is niet meer om aan te zien ze gunnen me nog even tijd misschien…

Op een klein donker stadsplein brengen oude gekrulde straatlantaarns hun flauw schijnsel nederig over het ontzagwekkende hooggezeten Neptunusbeeld dat men ziet met de ogen van een pas ontwaakte slaapwandelaar zwijgend kijkt de baardige zeevorst langs schimmige gevels ergens onder zijn geweldige troon murmelt een watervalletje vertolkt bedeesd…

Erover zweeft Het gruis van een oud feest, zonder geluid. ------------------------------------- uit: 'Hutten en Paleizen', 2001. ------------------------------------- acribie: uiterste nauwkeurigheid…

alle kanten die varianten op de Oldambster boerderij met boven in de gevel lage vensters op een rij wel of geen wolfseind stookhok, bakhuis erbij dat is de echte kolossale zelfbewuste Westerwoldse boerderij…

Venetië toon ons jouw kleurrijk verleden, haar straten schilderen de nacht verder in, de oude dame kleedt zich als de Venetiaanse markiezin.…

Ik schreef hem dat mijn conifeer voor ‘t huis in de weg stond voor de gevel vernieuwers, ze konden dan geen stellage plaatsen Dat is minstens zo erg als een oude vriend niet meer hebben Van hem had ik meer dan een week niets gehoord De boom heeft groeven, de top altijd door mij bijgepunt Toen de buren een schutting wilden, zijtakken eraf…