Alle inzendingen over paarden

En ver de nevelige bomen Voor d’ horizon tussen dorp en hei Een paard dat daar staat te dromen Ergens in een hoek van de wei De nachtegaal zingt tussen ’t groen Uitbundig met zijn schoonste tonen Heel Holland is gelijk een visioen Het mooiste land om in te wonen.…

nu is mijn leven te geef ik open stallen en hallen van mijn eigen kasteel kom maar publiek vergaap je aan zwaarden koetsen, ridders en paarden droom in het bed waar we vrijden en sliepen voel aan de muren de aanval van toen het bloed in de groeven de sporen van hoeven kijk naar de brug de stinkende grachten denk even terug hoe…

Het regent op De Ring van Simonshaven En stapvoets gaan er paarden langs de ramen Mijn blik gaat naar een schaaltje herfstcyclamen Ik ga mij deels in winterrust begraven Bij buurman nog geen vieren van de teugels Zijn til zit vol met hunkerende duiven Die enthousiast naar buiten willen stuiven Pas in de lente spreid ook ik mijn vleugels…

Ten spijt de slappe bal en weersinvloeden, op zoek naar masculiene concurrentie, verving Kee Twente voor de residentie om tegen heren kunde te vergoeden Niet dat ze op een paard heeft moeten wedden, met sexy sokken, spierwit shirt en rokkie werd Kea kampioen in golf en hockey, in tennis wist ze zich ook ‘best te redden’ Een understatement…

Een paard nadert, begint bang te dollen. Plotselinge waarschuwing toont zich hier: "Al mijn eigen pad, onder streng bestier," kwam uit een ander en vreemd ros rollen. De liefhebber van het kleine leven zoekt roerend in het neergeworpen vuil naar stil, toch druk, verborgen beleven.…

zij leest mijn gedichten niet met andere ogen maar met een ander hart zij zoekt de liefde in elk woord neemt elke letter apart zij kust de avond in elk epos alsof alleen voor haar geschreven zij ziet hem op het witte paard dravend in haar dromen zweven haar vingers herschrijven elke zin om overal en nergens te verdwalen zij diept de peilloze…

De knapen staan me bij: de maliënkolder aangeschoten het glanzend harnas stuk voor stuk zorgvuldig aangepast moeizaam op het paard gehesen. Ik weet de jonkvrouw zo nabij. 't Vizier is neergeklapt de sporen in de flank geslagen de lans gestrekt. Kijkt zij naar mij? De botsing der titanen.…

Geen paarden worden losgelaten; Geen stieren zwerven bij de straten; En ook de hond blijve aan de band. Dol worden kan geen mens beletten; Maar laat ten minste wijze wetten Mijn huid beschermen voor zijn tand.…

Geen dwang, geen plichtpleging ontsnapt aan de knevelende hand van de oude meester uit het lage land Behoedzaam strekt het paard de broze benen het linnen spant in de krakende lijst en het wegbarstend vernis laat ongepolijst het tafereel de glans van het echte leven lenen het ros verdwijnt in galop naar het achterland grint en hoefijzers…

Elk paard, elk schaap raszuiver, op die tocht naar ‘t stamboek kruis en fok ik zeer gedreven. Laatst werd ik door een veekoopman bezocht die wat ik deed als prutswerk heeft omschreven. Aan al mijn beesten zouden fouten kleven, geen enkel dier voldeed aan wat hij zocht.…

Vechten is kermen en zwaarden losrukken van de lijken, natte sandalen, rode voeten gewassen in bloed, en dat het uren duurt om 's nachts plein en paleis schoon te spoelen en dan toch nog de stad uitgejaagd worden Vechten is kerende kansen niet opgeven, maar een list verzinnen, een houten paard een Münchhausen of tunnel met honderden…

wel zou weten misschien al na het middageten nu ik meer van de wereld begrijp begrijp ik eigenlijk juist minder verwondering heeft plaatsgemaakt voor angst, woede en verbijstering waarom haten mensen elkaar zo waarom maken ze vaak doelbewust elkaar en ook de wereld kapot vroeger, ergens in een vorig leven was ik een prins op een wit paard…

we zijn die keer tot middernacht gebleven en in een halve cirkel rond de haard brachten we oude vraagstukken in kaart de waard had flessen brandewijn gegeven gedachten steigerden als wilde paarden de voors en tegens gingen door een zeef totdat het juiste antwoord overbleef en toen we wazig in de vlammen staarden was elke tegenstelling opgeheven…

Dat al mijn werk stuk sloeg op rotsen Waarna ik brak en in de golven gleed Tezamen met het paard dat ik bereed Gelijk Beyaart verdronk ook dat in klotsen Mien telde zeventien fictieve jaren En nam het woord zonder enige schroom Ze was het alter ego van Hans Klomp Het wicht wou enkel in Fontaine staren Haar schepper bleek een schurk…

zal het vat van electro motorische kracht de doos van pandora zijn of hebben wij het ongetemde paard van troije blindelings binnen gehaald zijn wij als onnozele kinderen gaan spelen met deze onschuldig lijkende energie nu hebben zij ons in hun spookachtige greep met een ultra fijnmazig netwerk waarin robotisering spel is geweest…

Nog niemand die deez liefde mij verklaarde: De scheemring en de schaduw weggevaagd Door ’t morgenlicht der ogen van een maagd, Dat zedigheid aan englen fierheid paarde.…

ik wedde nimmer op het juiste paard m’n favoriet had steevast zere benen of sloeg op hol, had –ziek- niet kunnen trainen z’n staart hing onvermijdbaar aan de staart ook hadden jockeys moeite met de vaart het rode kruis moest dikwijls hulp verlenen waardoor m’n kans op rijkdom was verdwenen op Duindigt heb ik nog geen sou vergaard nog…

Hinnikten paarden harder voor hun wagen, zag ik in de straten kinderen banger. Rogge en haver wilden hondsdraf zijn. Onbarmhartig werden zelfs de zandwegen en handenwringend boog de ellendige. De rivier van vonken, de luchten vuur. -------------------------------------- uit: 'Laaglandse hymnen', 2003.…

verkommert de dagen met zwartepieten over daken wil hij pepernoten strooien in ogen van kinderen die lief pitten en peen in zijn ijshoofd staken zonder pardon of vraag naar balt hij boos en smelt bij elkaar II condens reist over landen en een spat meer glinstert vriendelijk onder hem dommelt warm spanje hij ziet sint op zijn paard…

te vliegen en klim langzaam hoger uit diepere dalen die er niet om liegen onthaal ik de bodem in de vreemde bekoring van een vreedzaam geaarde aarzelende God in het geboorteland van de door Maria verlaten stad bij de dageraad waar de zon liegt tussen erbarmelijke gebeden en restjes van een warme maaltijd rijdt er een prins op een paard…

Laat je bespatten beslaan als een paard rustig maar, beestje, straks ben je nieuw die manen van riet krijgen kleurige linten in de drinkbak champagne uit 1800 zeventig kussen op het hoofd van zwarte dons en ga maar liggen in een bubbelbad met orchideeënschuim onderwater spelen toverfeeën op een gouden harp met raampjes groen en blauw…

Dan ijlt hij tot zijn meester, die hem wenkt, Hij stijgt te paard en rent naar Ispahan, Waar hij zich voor de Sombere veilig denkt. Des avonds, in de schijn der halve maan, Doemt weer de Dood, die de heer de mare brengt: Ik kom vanwaar uw knecht is heengegaan.…

Zin om over oceanen te rennen, wanneer de paarden van de regen zich mengen met al het getemde water van de meren, dan pas zal ik een ware vrijheid leren kennen.…

Hij valt te paard met woedend strijdgekletter open poorten binnen en de vijand aan slaat zijn slag veegt ieder van de baan zijn trouwe dienaar volgt hem met trompetter ten aanval trekt hij moedig onverschrokken geharnast en gezeten op een vurig ros vijanden die niet vluchten zijn de klos heeft geen tijd te eten of jagen achter rokken de…

Zie dan de kracht van natuurlijke paarden vele malen sterker met hun wilde ondiepe glans. Sterker dan hebzucht ooit vergiftigd kan kiezen is men rijk, diamant koopt waar geen bloed akkord is om door te gaan. De groei van de waarde weet de royale levensduur van de doorzichtige behuizing wel betekenisvol te noemen.…

nostalgie-ervaringen en ogenschijnlijke toekomstperspectieven desondanks ontwikkelt hij vanuit diep genesteld engagement - oh / cycloon van kolder culminerend in glorieus capitonnerende apotheose - een paranormale non-verbale communicatiestrategie die wordt gehonoreerd met een universeel gesponsorde onontkoombaarheidverklaring Christus te paard…

sprookjes lijken alleen nog te leven in oudere geesten terwijl de decors hetzelfde zijn gebleven donkere delen van het bos hoog struikgewas met open plek het vijvertje met oevers mos sterren en een volle maan fee en elven die lichtvoetig dansen de droomprins op het witte paard maar de kinderen zijn los gegaan in stemmen die relaties…

Het winterruige paard sloeg met zijn staart de eerste vliegen weg. Het was de derde maart.…

We lopen hand in hand het bos is dicht en donker door de bomen zien we de zon het weiland sappig groen de koeien dampen in de warmte een paard hinnikt en rent onze hond blaft en springt een patrijs vliegt op de geur van het dennenbos gaat met ons mee we gaan zitten en genieten samen van de stilte een paddenstoel kleurt zijn omgeving…

Tussen Teutoonse sparren heeft, onhoorbaar tandenknarsend boven een stalen baard, de man te paard - rivaal of vader - het zwaard vergeefs ontbloot. Zie ook de tanden van de honden die doodstil grommen aan de rand. Tanden en zwaard bereiken nooit het paar. Het paar haalt nooit de grond.…