Alle inzendingen over paarden

Tussen Teutoonse sparren heeft, onhoorbaar tandenknarsend boven een stalen baard, de man te paard - rivaal of vader - het zwaard vergeefs ontbloot. Zie ook de tanden van de honden die doodstil grommen aan de rand. Tanden en zwaard bereiken nooit het paar. Het paar haalt nooit de grond.…

De dagen zijn van plaatstaal en ijzer betonnen uren in hamer en beitel gehouwen het bad vol tranen gerouwd in vergeten gaat het niet, de mussen, kwikstaarten de struisvogel en schapen de hand het eten als duif zo schuchter in het believen de paarden stalden we onder de maan in het hek van herinnering straks en later staande tegen de keerkringen…

-Mijn prins zit niet op een paard ,maar op een schildpad, daarom duurt het zolang voordat hij bij me is -Fuck Redbull, alleen jij geeft mij vleugels -Love is in the air, jammer genoeg kan ik niet vliegen -De liefde is net als een flitspaal, het komt onverwacht en kost je heel veel geld -Een kus is een afdruk van een indruk die met nadruk vraagt…

Het duurde niet lang, voor ze paarden. De lust van de non evenaarde een toppunt: het was me een superorgasme. Voor haar was 't de hemel op aarde. Ze bad tot de Heer: 'Wilt U even m'n dubbele zonde vergeven?' - En Daan riep toen 'Neen: je beging er maar één!' - Maar ze zei: ' 'k Wil het nóg eens beleven.'…

je weet zelfs niet eens hoe of ik mij voel het naaiwerk was prima tot in de naadjes de kleuren volmaakt zoals in een droom maar nog steeds heb jij niet in de gaatjes mijn verwaaide gewoel zonder liefdesstoom ik ben geen locomotief die reist naar een eiland of een passagiersschip met een zwembad aan dek ik ben ook geen paard…

gedraaid naar mij zo ging je in zee het was laag water je maakte verlangen in mij wakker het was als een zomers lied dat over het vlakke water wreef moeizaam keerde je de golven om en je paard, je stoere boerenpaard aanschouwde vredig de verte terwijl het zware sleepnet als een zilveren schubbenkleed het licht binnendrong twee grote…

koeien in de weide ik proef de nasmaak van een levenslied in iedere liter bier en in iedere druppel regen rond jouw onschuld zwemmen zwanen op rivieren ik mijmer hier, jij danst daar omdat jij nooit wilt blijven denk ik schuldiger dan andere mensen er speelt een fanfare rond jouw onschuld in een danszaal bij jouw longen er schoppen paarden…

Van Hollandsche Spoor naar haven en strand een reis van binnen- naar de buitenkant De trambestuurder maakt zijn eerste rit hij, nog jong begint de dag met veel pit Hij rijdt als de autocoureur Stirling Moss trekt op, remt af, trekt op, rinkelt erop los Links slaat een paard met wagen op hol dat vindt hij leuk, hij is zo van het leven vol…

De cijfers lopen op De wereld is een ledenpop Och trieste onzekerheid Voor de komende tijd vol donkere majesteit Kom laat ons strijdbaar zijn van zinnen In ‘t loodzware duister covid 19 overwinnen Noch weerloos noch kwijnend in minnen Het hart onbezwaard door ‘t geestelijk zwaard Volgen we de ruiter op het witte galopperende paard…

Van de bemantelde nacht daalt een ijskoud paard; de ruiter voorovergebogen houdt zich in de stijgbeugels staande, het jagend ros hinnikend in de bijtende lucht aan een rinkelend bit van sterren.…

Oranje wimpels dansen op en neer De wind staat stevig in het vlaggendoek Een visser, trots, toont een enorme snoek Het is drie vliegen in een klap dit keer Het is Bevrijdingsdag en Hemelvaart Het kind achter de kassa weet het niet Zij zingt enkel een oppervlakkig lied Waarin de prins rijdt op zijn witte paard Ik hoop dat zij van oorlog…

we slaan de handen samen alle zorgen langs de kant bestemming niemandsland een rit van vele jaren ver weg van duistere gevaren een tripje naar het licht weg met het weerbericht laat het gras maar groeien hoor de bijen zoemen snuif alle liefde op sta eens op je kop met retro muziek in oren rijden we nooit verloren het paard…

Vier zwarte paarden voor een zwarte koets Gaan stapvoets richting kleine, witte kerk Weldra staat er een nieuwe marmeren zerk Waarop een lege hoorn des overvloeds Er hangt een wolk van licht boven de grond Waarin het lichaam van de vrouw straks rust De weduwnaar wordt zacht door haar gekust Ze is erbij, een glimlach om haar mond Hij merkt…

Het hart bonsde alsof het Levens redden moest Terwijl de longen lucht opzogen Als een op hol geslagen paard. En terwijl de lever zich boog Over de genuttigde vloeistoffen van gisterenavond Zat geniepig de schimmel zich tussen De tenen te ontwikkelen.…

groot en machtig als een paard komend uit zomers waterrijk moeras waar zij bomen en struiken aten trekken als koude tijden dagen donder en bliksem het bevroren land op hun hoeven de jagers vluchtend op het noordelijkst van de aarde vinden jaarlijks zij hun schuil bij die altijd wit bebaarde claus voor wie in vliegensvlugge vaart zij de…

Mijn handen zijn die van eekhoorntjes benen die van een paard, ik trek een wagen. Ik zal ook jou uilen schenken meer kan niet.…

Heerst er slechts dik makende duister in het hart van de ademloze provincie plaats ik mezelf een extra paar benen pure bluf met de longen van een paard bemin ik je toch in dat zachte ritme bewegende snaren naar romantiek langs golf stromen van jouw eiland als ik jouw ziel dien van repliek o diepe binnenste eenzaamheid bewaar mij een plek…

vlammen dansen nacht likken aan het duister deinen fluweelzacht net hoorbaar hun gefluister een vonk ontwaakt in dromen zet de paarden aan tot wilde haast, de klaroenstoot laat de vijand komen ze botsen op het slagveld van galop en draaien steigerend een ronde maar de tijd is al gestopt er vallen geen gewonden het vuur brandt Waterloo…

Ze konden het binnenland niet aanraken die warme zomerdag, nevelwind in de duinpan zonder schuilhut toen hij naast haar zat in dagdromen uitgeput door een gehaaste eruptie van doorwinterde corrupte emoties een vertrekkende zon voorvoelde regen die hen vergezelde toen ze terugreden op roestige paarden door het bos met overal fluitenkruid…

En langzaam tikt de tijd weg Laat mij maar voelen hoe het voelt Om om de tijd terug te draaien Waar ik aandachtig luister naar mijn moeders stem Dat alles goed komt en dat alles is zoals het is en ze zal ongeveer dit zeggen: Stormen zullen waaien, hevige golven zullen stranden en de liefde komt hopelijk aanwaaien Als een prins op het witte paard…

boerenlandschap naar de buit zowel een boek als een mooi schilderij dit is voor mij dit lacht naar mij denkt hij de grissende hand van het boerenland och; wie bemerkt het in deze negorij denkt hij onverstoorbaar als altijd wanneer hij al dat moois voorbij ziet gaan dat hij niet kan weerstaan pakt de zweep en slaat daarmee het paard…

Een veldboeket en takken zwaar van peren Dicht ruisend zomerblad, een vergezicht Wat koeien grazend in fel zonnelicht En schapen blatend in rustieke sferen Bos levert schaduw, zitbankjes naar keuze Een opgeworpen houtwal weigert wind De bijen zoemen hard en eensgezind De vlinders eren al het glorieuze De paarden schudden hoofd en staart…

aflopende helling de omsingelde dorpen branden de strenge vorst geselt mijn wonden staat ze niet toe om te genezen verder het bos in geen tijd om uit te rusten bijna nog erger dan weggerukte gezichten opengereten borstkasten de straaltjes bloed achter het oor van hen die op hun gezicht in elkaar zijn gezakt op de weg ligt een gewond paard…

Er ligt een grasland bij de rivier aan de oevers waar paarden grazen en een bankje staat met in het hout jouw naam geschreven je zal het lezen, vroeg of laat waarom staat daar jouw naam geschreven je staat zo helder in het leven misschien wil je wel liefde geven je zal het lezen, terwijl je praat en er varen schepen voorbij blij met de…

sla acht op de rapsode hij brengt het krijgslied ten gehore liederen vol wrok en wraak bravoure en bedrog laat hem zingen de avant la lettre troubadour van twistende godinnen van listen met het Troje-paard proef de kleuren van gramschap en venijn de metalen smaak van bloed en chagrijn de warme zoetheid van een liefdestraan…

eens stil staat nooit eens de tijd neemt slechts af en toe stapvoets gaat als jochie denk je wat nu is gaat eeuwig blijven oma opa pa moe andere familie vriendjes ze blijven voor altijd rondlopen in mijn kijkdoos niemand wordt ouder totdat oma overlijdt en je begrijpt – het is een leugen een grote leugen je zit op een losgeslagen paard…

In een kist, bekleed met fijne zijde, zal zij plechtig en heel deftig rijden, in een koets met zwarte paarden, naar haar laatste plaats op aarde. De klok zal luiden in de toren zodat alle engelen kunnen horen, dat zij is nu op haar reis naar hun Hemels Paradijs. Waar God zelf Sint Petrus moet vervangen om haar persoonlijk te ontvangen.…

vroeger had men kastelen met. kanonnen tussen de kantelen bestookten. de vijand kwam geregeld thuis gestoken in een nieuw pak van kokende pek, paarden waren geen speelgoed ik trof twee russische matrozen in gesprek over hoe nog in hun tijd relatief duidelijk wie de vijand was en wat in welke richting hij ongeveer ging doen of laten; vandaag…

reus met vlammende ogen dreigt ze te brandmerken en de kinderen joelend de smidse uithollen zijn ze de halfduistere magische ruimte binnengedrenteld langs de geblakerde muren tot bij de zwoegende blaasbalg tot bij het vuur tot bij het aambeeld waar het gloeiende ijzer vorm krijgt tot bij het sissende koelwater tot bij het rustige paard…

van gletsjers op de horizon stil en wit tegen onheilspellend zwart van sluimerende vulkanen land van ijs en vuur van spuitend stoom en eeuwige watervallen dreigende basaltkusten boven je zwarte stranden daarboven witte eeuwige vogels krijsend in de schone lucht boven de ruisende oceaan land van rode en gele bergen met je zachte paarden…