64 resultaten.
Schaamte
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 2.394 Psoriasis is de naam
een ziekte waar ik mij voor schaam
mensen zitten je aan te staren
wat heb jij nou daar tussen je haren
schilfers ze zitten overal
eigenlijk moet je zeggen
het interesseert mij geen bal
lichttherapie het is een wonder
mijn huid is weer een stuk gezonder
ik voel mij weer schoon, ik mag er weer zijn
maar als het terug…
rolkei
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 141 die je in me liet
tot ik kantelde
en in dit dieptepunt
roerloos als een rolkei in een kuil
traagzaam gepolijst wordt
door de tijdloze rivier
verweerd door winterse vrieskou
geblakerd door zomerzon
seizoen na seizoen na seizoen
tot ooit misschien een spelend kind
me uit de bedding raapt
en hard tegen een rots keilt
zodat ik barst tot schilfers…
Huidbarrière
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 82 Als ik mijn nachthemd uittrok na ontwaken
En met de spiegel werd geconfronteerd
Kon ik volledig in vervoering raken
Sneeuwde ik vlokken, leek geobsedeerd
De rode vegen op katoen en laken-
Schandvlekken die dat razendsnel bemorsten
Waarom kon ik niet van gezondheid blaken
Moest ik aan schilfers pulken en aan korsten?…
croissant
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 614 water
deeg rust en rijst op de schaal
door een klam doek bedekt
ik kneed de gladde bal
die nog stijven moet
jouw duim drukt een klonter boter in zijn hart
nu ligt hij uitgespreid
met meel bestoven
kromgebogen maar gaaf
schuift hij in de oven
ingesmeerd met eigeel
hij dampt nog wat na
van rooster naar bord
Naar jouw schoot
schilfers…
MADE IN MIND
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 221 aan scherven
We probeerden elkaar en onszelf
Te lijmen
Er ontstond een vreemd mozaïek
Een rozig herderinnetje
Op een blauw VOC schip
Een Rus in Worcester
Een feniks op een bok
Napoleon tussen fuchsia’s
En een tafelbelvlinder
Op een ruiterklok
Aan een Hongaars asbakje kleefde
De trekharmonica van een hummeltje
Mohammedaans blauwe schilfers…
spraakgebrek
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 355 hardnekkig knaagt hij aan de draden
tot de stroom breekt, een schicht in het merg
waarna het tandwiel van de klok stokt
in een grijze, lillende kwab
kweek ik woorden die ik losschraap
als een fluim die aan de strot kleeft
en dan stolt tot een korstig vlies
aan huig, verhemelte en tong
als ik blaas door een klem van kaken
dan waaien de schilfers…
HOOIKOORTS
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 1.908 de koorts van het gedroogde gras
betekent luid en duidelijk zichtbaar
snuitmalaise niesfestijn hoestmelange
onkies eerbetoon aan inheems gewas
ik heb het nooit bij bloeiend vlas
fluitenkruid rode klaver wilgenroos
maar nu des te erger bij primula’s
lelies en ook dat gedroogde gras
mijn neus ziet er niet uit de wanden
rood en schilferig…
rijpen in beslotenheid
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 128 voortaan laat ik mijn deuren
niet meer kieren, want daar achter
ligt te wachten op een blik van mij
ik hoor het zuchten en kraken
steunen onder het mengen van metaal
met hout en verf die onder haar taak uit bladdert
ik zou willen terug likken in schilfers op mijn tong
maar het rilt onder mijn huid
alles van een masker voorzien
heeft iets…
Grind
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 231 Licht gedoofd
omdat de schemer mij belooft
dat hij zal troosten wie hem mint
en ramen dicht opdat de wind
geen schilfer uit mijn denkpad rooft.…
levensconfetti
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 247 schilfers wit en bruin op de grond, jouw handen
ze zijn twijgen op het mos.
één voor één ontsluiten we de wortels.
je knippert nog. we zagen door
en schaven vlakjes aan de stilte.
je spuugt op ons. het speeksel plakt.…
vloeibaar goud
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.496 loepzuiver van het eerste water
als dagelijks brood eet hij groen gif
een rubberen slang tussen zijn metalen lippen
ademt solderend gas in keel en longen binnen
zijn mond smeedt stof en zand
nu is mijn vaders loden hoofd gezonken
in opgestoken kussenslopen
als vloeibaar goud in koningswater opgelost
zijn tinnen schilfers…
oudejaarsavond
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 1.632 oudejaarsavond
is nog enkele verrotte bladeren
opgezwiept door de oostenwind
ijzig scherp
een mes blinkend staal
lemmet vol weemoed
in mijn hart
mijn stokkende adem
op het scharnier der jaren
roest en schilfers
is het dorre riet in het spiegelwater
verstilde kou en droog geruis
een stervend land
je uitademen witte dagen
even in de…
Verwijdering
gedicht
3.0 met 27 stemmen 8.005 Vier schilferende muren; effen, bange
gordijnen, buitentijdse boekenrekken.
Goed, ik ben naar binnen gegaan: schroeiplekken
in landschappen of klef beslagen gangen
heb ik nooit ontlopen; 't liefst kies ik lange
onverharde veldwegen om te trekken.
Er is een stoel, waar, waarin, voor de ander?
Op bed zitten zou privé-schending zijn.…
gesprek over lijnen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 228 strakke lijnen van weleer meanderen
als rivieren in een delta: huizen en gebouwen
maken abrupt een slag naar rechts
veranderen in duizelingwekkende spiralen
waarin bedeesd jouw hand met onbekende tekens:
samengaan van hoofd en hand
laat zich voorlopig niet ontvouwen
plotseling roep je dat we schilfers zijn
in een oneindig universum, met…
Witte tong
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 93 ....ik trek me niet terug
....in pijn en verdriet
....Ik laat het leven in en uit-
....stromen, ik sta in het licht
....waarin we elkaar vinden
Niet als zieke ben ik hier
maar in mijn bevochten vrede
met de afloop
....Mijn borst ademt op en neer
....mijn lieve lichaam doet zeer
....ik bestraal het
....Met warm water was ik
....schilfers…
Goudkoorts
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 31 Na enkele seconden inspecteert hij de inhoud van de pan, maar helaas enkel een schilfer is wat hij tegen kwam.
Zijn hartslag zwakt weer rustig af en hij komt weer in de benen.
Hij draait zich om en speurt dan weer verder op zoek naar grotere stenen.…
Het lied des storms
poëzie
3.0 met 23 stemmen 2.744 Door 't woud der pijnen kreunt en zucht de wind,
En machtig wuiven de gepluimde toppen,
En strooien rond de zware schilfer-knoppen,
Die stuiven over 't knerpend naalden-grint:
En uit het hemel-groen dier ruige koppen,
Die schudden: ja, en neen, van woede ontzind....…
Soms
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.249 Soms komt de huiver
De zucht van vingertoppen
Die aarzelend mijn haar vinden
Dan verbeeld ik hoe uit een onbekende hoek
Een lied van lust en vreemde kusten breekt
Soms komt de dorst
Met schilferende lippen van haar pupil nippen
Waarin kalm en frivool mijn blik weerkaatst
Dan droom ik hoe wij met een ijle snik
Naar een zwevend eiland verhuizen…
poker
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 500 kniediep in drijfzand haak ik naar de steiger van jouw enkel
je verdunt het helend zaad van venkel in water
blus de schilfers op mijn lip
zalf de kloven in mijn strot
stip mijn fouten met vetrood aan
de dennenhouten mast van ons zeilschip splijt
door de schicht, het twistziek tumult
een ontlading die wortelt in wervels van lood
de jichtknobbel…
Goedemorgen Nederland
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 316 Als ik al opsta - het is niet gering -
vallen schilfers voor mijn voeten
spatten zweetdruppels in het rond
geuren oksels van gekloonde stier.
De onderkin van voortvluchtige stoppels
krabt haren kippenvel de rug op
mijn oogleden trillen uit het rag
dat de diepe nacht er heeft gesponnen.…
Edel zwijn
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 929 Hun lot is meer dan wreed
Ze drogen in de korst
Schilferen van hem af
Als hij langs de bast schuurt
Een straf die zij stil ondergaan
Met een taaie wintervacht
Een speklaag onderhuids
Daagt hij de vrieskou uit
Door de lente uitgedund
In een lichtere tint gehuld
Speurt hij naar alles wat de tand verdraagt
Van knol tot kadaver
Van slak…
De foto
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 27 vol groene oren
Veelstemmig gefluister van pluizen
Fijne sporen geluid
op de bank
Een vrouw en haar dochter
kijken rond, het meisje tuurt
en zegt met wiebelende benen
Ik word mama net als jij
met een papa en een kind
dat dit het mooiste plekje vindt
van alles, heel de wereld, het heelal
*
Het meisje speelt met een bal
trekt een schilfer…
Herinnering in penseellicht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 161 Er is een huis uit de schemertijd
ver weg in het wazige van weleer
met schilfers en scherven in een bont mozaïek
boeketten wandelen door de hortus
jij zweeft nog altijd door de vertrekken
in zwierige japonnen van valschermstof
je vult de ruimtes met een glimlach
zoals een zwaluw de zomerbries verrijkt
je waait notities op
elk woord dwarrelt…
Een belvedère op het heelal
gedicht
4.0 met 3 stemmen 3.175 Ik durfde 's avonds niet te komen
waar slechts fantomen mochten wonen,
eendrachtig samenhokkend in de nok,
met schilferige stemmen in falset
die doedelden rondom mijn hoofd.
Nooit was ik banger voor de nacht,
hoewel mij op een lichter uur
het altijd open zolderraam
het ruimste raam ter wereld leek,
een belvedère op het azuur.…
pantoffelheld
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 651 de buren aan de overkant
schuiven hun ijzeren gordijn open
ze wijzen naar de zolder
ik hoor de gedempte snik
sta op een drempel van arduin
de poort zit klem
het scharnier kraakt onder schilfers van roest
een koevoet klauwt in een kier
even spaar ik mijn adem
klim dan langs een regenpijp omhoog
een bonobo met een opstoot van hormonen…
Waarom Toch Niet??
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.052 Mijn gedachten aan vroeger tijden
Maken deel uit van mijn streven naar…
Zoals een ieder zich wil bevrijden
Van kluisters opgelegd door schijngevaar…
Gebruik ik mijn herinnerde gedachten
Om schilfers van oud geluk te proeven
En de angst van het heden even te verzachten
Een tijdje niet te moeten of te hoeven.…
Ylkoorts (1)
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.000 Lippen, schilferend door de droge vrieswind
Plooiden van spijt
Hoe kon ik haar koorts vergeten?
Hoe haar snik vergrendelen in een geheime doos?
De nacht bood een laatste kans
Voor we verdwalen in gangen
De steriele sfeer van witte lakens
Jouw vezels, kraaiend van verzet
Tegen mijn schedelwand.…
constant
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 63 kelk
die je dwingt zich om te keren:
een bodem schilfers dwarrelt neer,
leegte na het drinken, magerman,
die op de winterhuid van straten
slijm en rot als goud verteert.
vocht
dat in vertwijfeling haast
zich opwaarts door de poriën
murwt: verlangen wordt angst
van het moment dat je
het popelen vangt en verlangt.…
waanzin
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 521 gluurt onder het schedeldak
waar de cel woekert tot gezwel
dat verklaart zijn gespleten onmacht
hoe hij gekneld zit in het vel
zo bloeit de rebel in de schaduw
zijn wil ontsteeg het grazend vee
de aap die laf lacht in zijn vuist
om de koude koorts te bezweren
nu is het ijzer van de wil verbogen
tot een kronkel van roest
op een bed van schilfers…
hert vindt hinde
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 397 1
in een roodbruine mantel
met een melkvlek op de buik
een staart in room gedoopt
zo staart en rent en staat hij
tussen veen en kleimoeras
tussen bos en gras
het log gewei als een kroon
die zijn jaren verraadt
zich plechtstatig vertakt
zwellend in een basthuid
hij schraapt de schilfers weg
het kriebelt als oud zweet
de lente plukt…