136 resultaten.
Ziel van verlangen
netgedicht
4.8 met 6 stemmen 246 Je bent niet de mooiste
bloem van verlangen
jouw meeldraden verdwalen
langzaam in verliezen
of worden trager in beweging
weemoedig, de zoektocht moe
maar jouw ziel is als een lentetuin
op het eiland van verwelken
iedere zonde verwerk je
in het verloren domein van dromen
je spint een eenzaam kleverig web
tegen de kale muren…
Korte 4#1
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 115 Door kieren en naden kruipt de wind
door de ramen en spint draden
waar geen wiel zich aan wil wagen.
Als jij komt, ga je ook weer terug
en als je gaat, kom je ook weer weg
komen is een verhaal van morgen
gaan is de herinnering van gisteren.
Wiegend op de wind
droogt het wasgoed
dat een kind heeft gedaan.…
Onafgemaakt sterven
hartenkreet
2.7 met 3 stemmen 2.508 De gedachte nooit compleet te zijn
om onafgemaakt te moeten sterven,
te groot voor losbandig zwerven
voor een oplossing te klein,
spint cirkels in mijn hoofd.
Als een boom die wel de bloesems draagt
maar zijn vruchten ziet bederven
aan de takken reeds verwerven
zij de verrotting die het eind aandraagt.…
gloort de zon
netgedicht
3.5 met 13 stemmen 886 En in de schemer op de bosgrond waar het eens begon
vleit hij zich neer en spint want morgen gloort de zon.…
Vluchtig vermogen
netgedicht
3.7 met 17 stemmen 647 nog even en hij is voorgoed verrekt
de uitgeblazen geldballon
die al chronisch ging verslappen
wij namen veel te gretig happen
met voorspoed opgeklopte lucht
vergaten dat het rijke vet
reeds tienmaal weggezogen was
verdwaasde keizers dragen niets
dan een kaart met plasticwaarde
alsof je daarvan gouddraad spint
geen cent gespaard noch…
vergeet het maar
netgedicht
1.2 met 5 stemmen 380 zij wikt en weegt
de pro, het contra
alles in haar hand
wijst recht vooruit
door alle bochten heen
uit het kluwen van het leven
spint zij onvoorwaardelijkheid
een bezigheid sinds heugenis
die haar nog nooit heeft vermoeid
of even moedeloos deed versagen
blind als een bovengrondse mol
ziet zij alles slechts in klaarte
woorden en daden…
Los van een houvast
netgedicht
3.2 met 4 stemmen 242 mijn kwetsbaarheid deelt in oorsprong
waar tijd als ballast wordt ervaren, het
sterft voorbij de reizen die ik nog
had willen verzamelen
ergens spint de hemel nog wat garen
sproeit de kater zijn water als kaneel
over het verdorde gras, schuift de zwerver
aan bij het ontbijt
de zee blijft het gras maar maaien
en kolft haar borst als nooit…
Jouw ziel is als een lentebloem
netgedicht
4.8 met 8 stemmen 222 Je bent niet de mooiste
lentebloem van verlangen
jouw meeldraden verdwalen
langzaam in verliezen
of worden trager in beweging
je spint een eenzaam kleverig web
tegen de kale muren van jouw ziel
misschien dat na de heimweedood
een verlangende bloei zal voltooien
maar tot die tijd kan het vriezen
en plotseling dooien
als eenzame grauwwitte…
Nevelkind
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 483 De wind spint draden van schapenwolken
die wervelend door de hemel zweven
waar ze zich in het maanlicht baden
voor zwaluwen ze tot wazen weven
en ze gewikkeld als ragfijn lint
draperen in de schemersluiers
van het blinde nevelkind
dat door regenbogen begeleid
lachend langs de zonnestralen
zonder aarzelen of dralen
zachtjes naar de aarde…
Poes
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 509 Sint en kerstman, vindt ze enge mannen,
ze houdt de wacht en jaagt ze weg,
bromt en klauwt en bewaakt het raam,
maar is een schatje als ze spint.…
het goede leven
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 596 Spint de borst, de liefde in haar web geweven
Ontspringt de roos, die ik van haar heb gekregen.
Ruik zeer breed verspreidt het bos,
de zee, het strand, ik houd haar hand.
Het gezwel voelt goed,
maar dit gevoel
duurt maar even.
Als laatste nu het hart
verzwolgen in mijn eigen smart
en wolken donderen in haar ogen.…
mijn kinderstem
hartenkreet
4.1 met 9 stemmen 3.585 windstil overal, niets beeft
en het groen dat om de bomen zweeft
hangt roerloos, ik wil
nu gaan vertellen van mezelf, wees stil
mijn stem, in 't midden van dit land geboren,
in vlaanderens wieg, daar kunt ge z'horen,
al vliegend naar het blauw
zo transparant als morgendauw -
zij spint de fijnste wolken die het hoogst
drijven en draven…
Ronde van Vlaanderen
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 1.382 onder Zuidvlaamse wolken
met rauwe grauwe grijns
suizen ontieglijk vroeg
verbeten Flandriens
gekromd zoals de bomen
vernijdigt zich de strijd
over kasseien wegen
windop tegen de tijd
melkkoeien slaan op hol
door 't heuv'lend platteland
wanneer de waaier spint
en zich bergop verkrampt
lichtvoetig over muren
bemerkt de favoriet
hoe…
Pluizenkind
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 252 jengelen kan je eindeloos
maar als je zachtjes spint
weet ik weer dat ik jou uitkoos
Hongerig, brommerig drommelskind!
jij hebt ook nooit genoeg
maar het deert me niet of het zint
je krijgt niet alles, waar je om vroeg
Want ik ga niet prat op een hele dikke kat
die alleen nog plat ligt, op z'n gat…
Onderbroken Gekte
hartenkreet
3.9 met 13 stemmen 761 Er spint iets in mijn hoofd
IJl niet te bevatten is het daar
Visueel waarnemen doe ik niets
Verbaal dringt het bij mij binnen
Fluisterend zeg het mij wat te doen
Herhaaldelijk vloekend en dwingend
Opschieten nu, dit is het juiste moment
Waar wachten wij op, jij bent de sterkste
Vertwijfelde krampen teisteren mijn hersens
Mijn grauw gezicht…
Oktober-blues
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 226 Oktober strijkt zijn mistgordijnen
op het kale stoppelveld
waar zomerglorie is vergaan
en spint zijn eerste winterdraden.
Aan de verweerde kloostermuur
bloeit de laatste herfstroos.
Het bronsverkleurde najaarsbos
ruikt naar vergankelijkheid
en het korten der dagen
stemt mij triest en lusteloos.…
schuiven
netgedicht
2.9 met 8 stemmen 200 gestolen nacht
doorsnee donker rondt de buitenwacht
sluipend koude wind
gierend tussen ‘t open raam verschijnt hij
in mijn wapperend gordijn
zijn zuchten schuift mijn hart opzij,
adem proeft als pijn
huid als boter
langs plafonds spint filigrein
’t is daar mijn kind, waar ik wil zijn
jij maakt mijn hemel
groter
gedichtendag…
Stilte van woorden
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 37 daken biggelen tranen
je huilt - en ik huil met je mee
bliksem schiet door
lucht - de vogelvlucht -
donder doet de aarde beven
tot de zon straalt aan
de blauwe lucht
je lacht - en ik lach met je mee -
tussen rood en wit
geveerde pluimen de teevee
met de gordijnen voor het zonlicht
gesloten spint zij een cocon van kleuren
in…
femme fatale
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.169 Met een façade van verlegenheid
lijkt zij voor hem geen enkele bedreiging;
zij spint al zachtjes van genegenheid,
vertederd door zijn mannelijke hijging.
Lokt hem dan nader voor een snelle daad,
verzekerd van zijn dierlijke verlangen;
zo houdt ze hem en zijn begeerlijk zaad
in ‘t wijde web van erotiek gevangen.…
mijn kleine wereld
hartenkreet
3.7 met 7 stemmen 566 eigenlijk heb ik een kleurenfilter nodig
want het spint niet in mijn kleine wereld
er is verandering op til
het is tijd om weer op te staan
ik jaag het leven weer door mijn aderen
ik wil niet dat mijn leven verdroogd
laat mij tastend schuifelen
en wakker worden in een warme wind
soms kijk ik naar de aflopende tijd
haar…
gebinte
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 366 reiken kaal en schriel
zelfs in mijn wortels kroelt geen leven
ik ben niet méér dan doods, steriel
mijn iele twijgen zwiepen zwijgend
gejaagd, door wervelwind gejut
ik voel me machteloos, onteigend
mijn rijke kruin werd weggerukt
Pan heeft mijn stervensuur geslagen
geen mistletoe komt mij nog knagen
geen sap voedt meer mijn bast noch spint…
een poes in de winter
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 343 slepen
slechts verstoord door de klank
van een zieke op weg naar huis
in een fluo geel scheurend busje
of door het gedaver bij de buren
die weer gaten moeten boren
en als dan alles is gezien
komt ze op fluwelen poten
haar benen weeral inpalmen
met de flair van de bezitster
die weet wat mijn is dijn is
en dan luilekker in de zetel
garen spint…
- De moeder van verlies -
netgedicht
4.6 met 40 stemmen 238 ze spint draden voller aarde zeer geliefd,
sterk en rijk aan ijzeraards en kwarts
staal omspant de zachte brokken
van het doordringende scheppingsverhaal
geschiedenis spreekt haar moedertaal
heeft de aarde lief
bloed spugt de vulkaanuitbarsting
ontspringt de dans en ook de rommel
de visualisatie van het verhaal
letterlijk
aards instrument…
The Dangling Conversation
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 127 voetsporen
kleuren treden donker
waar stemmen praten
schep ik water in de nacht
wijl zee mijn enkels drinkt
huilen vissen het verdriet
in het rode licht van de toren
schaduwen flessen op 't zand
rond mijn middel kiemen algen
laatste stukjes huid reizen af
de ochtend vecht zijn plaats
met een hemd in de wind
tussen draden van zeewier
spint…
Herfstachtig land
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 230 Lief en leed doorkruisen mijn gedachten,
terwijl de raderen kraken spint het garen:
maar ik ben, ik besta! Nu is hier op dit coördinaat
ik pluk ook deze dag, ik wil helemaal niet wachten.
De zon schijnt ook vandaag!…
Bloemen op een zondagskleed
netgedicht
4.2 met 4 stemmen 263 in mijmerwolken
boven een stille zee
ze draagt haar leven
als kunstgeverfde bloemen
op een zondagskleed
ze weet
de zomerzwaluwen gaan
het afscheid rust
in een vleugelzwaai
elk jaar weer de herfst
waarin ze vergeet-mij-nietjes
wiegt in lenteliedjes
ze gelooft
in de streling van elk seizoen
de vuurgloed van het licht
spint…
Heilige nacht
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 937 Hij gaat tegen me aanliggen en spint.
Zijn vachtig hoofdje naast mijn kalende kop.
Zijn spinnen stopt, hij sluimert.
Mijn nachtwereld opent zich.
Vredig als een hemel.
Alles is er, alles mag er zijn.
Voltooid verleden, nu, onvoltooide toekomst.
Zonet kwam ook het geluk binnen.
Onhoorbaar, door het openstaande raam.…
's nachts
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 105 vertier
hier, op deze koude aarde
ligt het water onder vorst
de bomen hebben zich teruggetrokken
in hun schaduw, met schorsen als
een harde korst op eeuwenoude
wonden
maar daaronder kruipt het leven
zevenspikkelig omhoog
gevangen door een wrange winter
blijft het, tot diens zware epiloog
het laatste woord mag geven
warm en droog
spint…
Mijn huis heeft gladde tegels
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 141 Mijn huis heeft gladde tegels
muren, die de wrekers wit wassen
van de geronnen noodzaak
om uit de weg te ruimen
wie op anderen neerkijkt
achter dekmantels werkt
niet voor rede vatbaar is
of anders anders is
Uit de hulzen van de kogels
waarmee ze verdoofd zijn
spint een automaat spoelen
vol koperdraad
voor het elektrische skelet
van…
Ikaros opnieuw
netgedicht
3.8 met 18 stemmen 440 Het gaat sneeuwen
de indrukken in het wit gemaakt
vullen zich met vers en zacht
vlokken kosmische deeltjes
Geen weg terug
hemel en aarde even blank
Het grote verdwijnen
kan gaan beginnen
Er groeien vleugels zachtaardig
met donzige veertjes uit de huid
De zon geeft licht en is ver weg
Aarde en warmte duwen hem omhoog
De zee spint haar…