Alle inzendingen over stemmen

gelijk het contragewicht aan de sierlijke kraan welks last zweeft achter de met vrolijke vensters versierde doeken strak aan stalen staketsels verankerd weerhouden stemmen uit een verre noordelijke haven me het spiegelvlak te verbreken me te voegen in het speelveld van de éénbenige duiker die wondere wereld waar donker lichter maakt er…

Tussen twee snelwegen in staat de oudste boom van Amsterdam Z'n stam kent alle stemmen en alle graveertechnieken Z'n takken kennen alle winden en hebben oude fietsen, hevig onweer en kerstverlichting doorstaan Deze boom wil z'n leven in het rijke bos, waar hij vandaan kwam Het kwam er nog niet van en het zal niet snel gebeuren Z'n…

Signalen van de schepen klinken schel De lucht is zwanger van ontstegen geuren Er valt geen dierlijk leven te bespeuren Dit is het voorgeborchte van de hel De duivel kon geen beter woonoord wensen Hij voert al jarenlang zijn schrikbewind De hoogste tol wordt hier door hem geïnd Zijn wreedheid kent geen einde en geen grenzen Je schrikt van stemmen…

lief, de tijd is voorbij, er zullen geen stemmen meer wonen in mijn hart geen vogels boven het koren geen lam in de wei en geen onrustig waaien in mijn oogopslag geen kraaienest in de mast mijn dag om naar je uit te kijken geen golven breken nu meer aan het strand van je naam geen schelpen als lege open handen liggen aan het strand van mijn…

niet achterom kijken Januari al een enkel etmaal oud Decemberdagen met feesten afgerond Wisten even niet van overgave Wisten even niet van afscheid Wisten even niet van wijken Op klokke twaalf gingen we de stadspoort door De brug over van het vergeten En kijken nu, kijken onze ogen uit En horen,horen stem en stemmen…

juist op deze dag waar alles schittert zweeft en danst lijk ik verdwaald zie vreemde gezichten uit een onbekend land exotische talen stemmen die twisten wantrouwende ogen half gesloten in kou en striemende regen met kapot plastic blauw ze schuifelen colonne vloeken verdomme kinderen glijden uit jengelen luid van honger en dorst…

puimsteen is alles wat nog rest van Rome's antieke stad, maar voor wie goed luistert, het oor dicht tegen de verweerde muren aangedrukt, ja, die hoort het krachtig fluisterend, sterke, soepele Latijn, gebeeldhouwde zinnen van Cicero en diens trotse medesenatoren, weerkaatst door de muren en stijle zuilen van de immense Curia, hal vol stille stemmen…

stof om mijn schouders zijn geen oude lappen En jij drinkt ook niet voor niets om jezelf van vocht te voorzien Ik zal al jouw zorgen moeiteloos met een pennestreek willen schrappen Je krijgt van mij als je dat zou willen een schoon en onbeschreven blaadje bovendien Ieder zingt zijn eigen liederen Ik kan je slechts een beetje stemmen…

Geen stemmen meer van mensen om mij heen, Geen strijd om 's levens goed, geen wild gedrang, Maar lentelust en liefelijke dromen.…

zachtjes waaien klanken over duinen vang ik woorden in jouw voetsporen kleuren treden donker waar stemmen praten schep ik water in de nacht wijl zee mijn enkels drinkt huilen vissen het verdriet in het rode licht van de toren schaduwen flessen op 't zand rond mijn middel kiemen algen laatste stukjes huid reizen af de ochtend vecht…

schoorvoetend bezocht ik een tuin vol dichtersdromen onder een paraplu verscholen tussen rozen en platanenbomen ik vond er stemmen als zingende nachtgalen die zonder aarzeling het leven in zinnen wisten te vertalen van droevige hartenkreten tobberige hersenspinsels oprechtheid, vrolijke noten wellicht ook eigen verzinsels handen…

Zijn vleugelslag wiekt hoog boven de huizen de nek ver uitgestrekt aan kop Voorlopig nog geen zwanenzang als de verre stemmen in zijn oren suizen Een ogenblik kijk ik naar boven het lange witte lijf in zicht Traag maar soepel in het ochtendlicht bewegen vleugels die goden loven Dan ontnemen daken mijn staren Voorbij is de getergde vogel…

Ik hoor een stemme spreken en lispend mij omdansen ... - - - - - - - - - - - - - - - - - - - De lamp en 't kokend water in schoorsteen wat wind, — is wat met spotgeschater mijn speurendst zinnen vindt. ---------------------------------------- uit: Wat zang en melody (1910)…

Monsterachtig pikdonker in een uur bereikt chaos van het zaad bijeen geraapt klassieke resten van een doorwoelde aarde daar waar alleen nog gedachten zweven tussen kosmos en universum eeuwige honger gaapt hangend aan de melkweg welke zin heeft dit alles is het muziek wat ik hoor of stemmen van mijn eigen grond waar het zaad begraven ligt…

Hoe zal ik deze maand gaan omschrijven het is de maand dat het voorjaar begint waarin alle dieren de liefde bedrijven maar ook de maand waar men zich bezint een paar minuutjes van intense stilte om al die slachtoffers te herdenken om even stil te staan bij die kilte en de doden onze gedachten te schenken de laatste jaren zijn er stemmen te…

Zij, ons staatshoofd Konigin Beatrix der Nederlanden sinds 30 april 1980 Ze mag niet stemmen ze mag niet formeel regeren ze mag niet formeel reageren ze mag niet meer formeren ze mag niet meer informeren Ze mag wel handtekeningen zetten ze mag wel linten doorknippen ze mag wel zwaaien naar het volk ze mag wel met kerst wat toespreken…

Ik hoorde verborgen stemmen in de toppen, orgelpijpen in de storm, bespeeld en gewogen door het ritmisch gorgelen van het riet. Gedirigeerd door wind en - wat men alleen maar horen kan - maar nimmer ziet, laat zich foppen in het kreunen van onstembare instrumenten in ‘t ven en in de grienden.…

in kleine stemmen bloeide groot een lied blijheid rond verdriet en de bellen van een slee wie mee doet glijdt omlaag, tot winterland omhoog, tot aan een ster van ver schrijft er een boodschap op een oude kaart vol nieuwe wensen zoveel mensen rond een Heilig Kind in mijn witte wereld bindt mijn pen haar zwarte noten tot –ik in de hemel…

uw stemme Weer suizend fluistren hoort. Laat de Ouderdom de lokken Met rijm en sneeuw belaan, De Liefde blijft er groeien In vrome Jeugd ontstaan: In stramme borst besloten, Nauw merkbaar voor het oog, Toeft zij op schoner Lente En Bloeitijd — hier omhoog!…

nog op het terras maar al in onze regenjassen huiverend voor de maanden die nu worden aangekondigd kijken we naar voorbij jagende wolken en naar fietsers neergeslagen in de regenbuien van de toekomst zoveel regen hadden we nog niet gehad sinds 1947 en zeker weten komt er nog meer nog meer melancholie nog meer murmeling van onze stemmen…

In de verte ligt een uitgestrekt woud, heel donker en oud Daarin zingt een fluistering, indringend en niet te verstaan Als de maan die tussen de bomen door, licht schijnt op de verduistering, Waar de stemmen over gaan Is gekerfd in het zwarte hout Deze bomen met hun tekens eeuwenoud Door maanlicht als van goud Zijn onzichtbaar en eeuwig…

Met beverige vingers tast hij langs kale muren naar enig houvast, een illusie van herinnering misschien, die de voosheid van zijn leven een zweem van zin geeft Soms hoort hij voetstappen of stemmen die hol galmen in de verte. Maar niemand komt hij is een afgeschreven mens: zelfs de dood is hem vergeten…

De stemmen in het riet zijn tot zwijgen gebracht, de doden rusten in de akker. Ze beginnen anders te spreken in een hoek van de tuin, bij de vochtige muur, een kopje met een barst vergeten op de keukenplank. ----------------------------------- uit: 'Krekels in de keuken', 2008.…

De kleine Prince Rogers Nelson uit Minneapolis Vijf Grammies won hij en een eeuwig leven in the Hall of Fame Zwoel zong hij, tegen 't falsetto aan en dubde een voor een alle stemmen in Nu eens soul heel sensueel dan weer rock 'n roll jazzy als een drummer en als toetsenist Net als Stevie Wonder ook een multi instrumentalist…

Er komen steeds meer kandidaten bij Om straks de socialisten te gaan leiden Ze gaan elkaar met man en macht bestrijden Zo'n baan lijkt me nou echt geknipt voor mij U laat zich door 2 euro vast niet remmen Ik weet dus al op wie u straks gaat stemmen!…

Elise Spauwen ging als eerste stemmen ’t Was in de jaren twintig, vijftien mei Haar tijd als circuspaardje leek voorbij Wat restte waren voetangels en klemmen Dat geldt voor alle vrouwen tot op heden Naast suikerklontjes geeft een heer gemaal Zijn echtgenote met de zweep, in taal Die nog van doen heeft met een grijs verleden De vrouw, ze…

de tijdgeest verdampt de treden de ruimte vult zich met gebroken stemmen vermomt in watten een blik die oplicht onvoltooide herkenning er kleven beelden aan haar handen, album van de geest, bladeren verwaaien in winden die haar zijn ontvallen schaduw die de toekomst leest ze slaat de dageraad om klapwiekt het verleden dicht…

avondeten de huizen, wegen en bouwprojecten met al de gedachten van de mensen die ik lezen en beantwoorden kan – met nieuwe plannen 's Zomers staan er tafels in de tuin met klemmen op de lange lakens die wiegen in het licht van de wind – mijn tent na het eten die eerst klein en donker was vol benen van de volwassenen maar vrolijk van hun stemmen…

De vooruitzichten stemmen me uitermate gunstig. Jeansbroeken verdwijnen in de kast, mijn kapsel krijgt een korte beurt. Tijd voor een extra bol pistache-ijs. Zwempartij links en rechts. Fietsuitstap met flink wat terrasstops. Halfnaakt en naakt als de buren mijlenver niet te bespeuren zijn. Zonnen op mijn sober terras.…

jij puntmutst mijn bos ik tover kabouters uit hoge bomen op mos hang elfen vleugels op de rug draai de wereld zo een kleine kwartslag terug de wind is weer vrind spreekt met veel stemmen maanstralen landen in zacht verwennen vuur speelt dartel zonder branden en magie vonkt glitters aan de handen liefde rolt haar loper…