Alle inzendingen over verlammen

klanken klinken dof, diep en wijds over stil land elk van hun klanken markeert scherp en helder de grenzen van deze eindeloze stilte, de stilte van de diepe midwinter, van verlangen naar zachte voetstappen, dat stille hunkeren, onbenoembaar, naar het gekraak van verse sneeuw, dat heldere, zachte, witte knersen, teer en erotisch, verlammend…

Stiekem verberg ik jouw geurende lijnen en dwaal tussen verlangen in samen zijn, terwijl lonkende stilte tot verlamming smelt. Ik verdrink me in de zilte gewichtloosheid naar totale overgave, gewiegd tussen de golvingen van je borsten waar jouw doffe hartslag het moment bekleedt.…

planeten blijven blind, verkruimelen tot niets er is de vrees voor zwarte gaten nooit zie ik de achterkant van de maan nu dit huis te groot is voor zo weinig woorden onvermoede geesten de dagen verlammen de klok stilstaat, de scheurkalender onaangeroerd weet ik dat jij de sterren niet meer tellen zult omdat ook sterren sterven, omdat jij…

Een felle beet deed verlammen toen het gevecht begon. De spin deed de draad goed kleven. Aan een zijde draadje hing de vlieg in zijn cocon. En dacht: zo snel "vervliegt" het leven.…

park hij huilt de vogels die hem zien zijn stil staken hun lied de honden die voorbij komen zijn er verlegen mee en kijken de andere kant op net als de mensen die bij hen zijn in zijn samengevoegde handen ligt zijn hart het bloedt herinneringen gedachten wanhoop en ongeloof spelen zichtbaar op zijn gezicht door zijn hoofd verlammend…

Want het verlangen doet mij verlammen, en het blijft maar steeds opnieuw opvlammen. Mijn hartje moet nou echt gaan rusten, dus wens ik je mijn lief, weltrusten. Maar een ding is zeker: morgen zijn het nog 5 dagen, en weet ik, zullen die gevoelens mij weer belagen!…

O weergaloze mooie mond, daarom dat ik terstond toestond de blikkering van tanden achter dieprood omlijnde randen Met huid, haar, hart en ziel, verblind door lokkend tuiten lispelend vol lieve list keerde je al m'n binnenste buiten Verliefd maar verlammend verloren, totaal gehypnotiseerd, capituleer ik vol bewondering, schijn jij geamuseerd…

stijgen ben jij de komeet en ik ben zijn staart waar huid aan huid lichamen swingen spelen hormonen hun rondedans verhitten de adem, verzen zingen laten ons drijven op lust die pulseert waar bevend genot onder mij zweeft in maat van begeerte mijn mannelijkheid leeft ben jij de komeet en ik ben zijn staart - zo help mij dan vrouwe tegen ’t verlammen…

Bevende bloem in een bevroren staat, waarin het tij de kleuren niet wil verlammen, geen dichterlijke nevel haar geur in kan dammen broos in schoonheid bloeit naarmate ze vergaat. Gedreven door de nachtelijke coryfeeën, meer bizar dan de wildste orchideeën, bevruchting van haar eerbaarheid, met honingzoet de bitterheid verleidt.…

Hoe kan passie doven als’t vuur blijft gloeien en sissen en asse in strijd en hitte weer vlam kan vatten en vingers zich verbranden aan het willen verlammend vernietigen?…

Verlammend was mij het aaien van zoele tocht op hondse dagen. De hitte deed mij somber laaien van onlust en loos piekerzagen. Dichte mist valt nu in gefluister, en omringt mij als een cocon; gedreven door een fiere luister breek ik uit al wat ik ooit spon.…

Terwijl wij naar Hen oprukken Zij die ons in het nauw drijven en verlamming eisen. Ze overtuigen, zuigen aan de overmoed. We vrezen voor het zuur vergaard bezit. Ze schrappen ons geprevel, happen in onze tamme gebeden. In een zaal of onder het gewelf... Wij blijven grijze krijgers.…

COVID-19 Pandemie 11 maart 2020 Stil buiten Volle huizen Informatie via media buizen Strijd in ziekenhuizen Hectiek in de politiek Hoeveel zijn er vandaag ziek Wie staan er met te veel in een portiek Geen sportschool maar thuis gymnastiek Een onzichtbaar virusje laat ons verlammen Corona is de naam, en proberen het in…

Even lijkt de verlammende gedachte dat iedere dag, iedere gebeurtenis, verdwijnt zonder dat er echt genoten is, gevreesd is, geleefd is, verdwenen. De tijd vreest de hitte. Het verlangen naar wat is geweest knaagt onophoudelijk aan het denken. Denkers wijzen op de domheid van dit verlangen. “Het verleden bestaat niet.…

Woest water, wilde wegen, warboel en wanhoop verlammen. IJskoude angst voor de toekomst rilt zich een weg door haar lichaam, maakt dat ze bijna bezwijmt. Uitgeput zakt ze tenslotte in elkaar. Zo ligt ze hijgend in het bos voelt de grond, de harde stenen, het troostende, zachte mos.…

een poging wolken te breken ter inleiding als neerslag van zielwater vooruitgang, om iedereen in te halen te versnellen om stilstand te ontvluchten thuis staat een oude bank om te liggen, te slapen te hangen zo lang al als een kapotte klok als stil verzet tegen tijd verdrijven gedurende een lichaam dat neigt naar krampachtig verlammen…

Grijs aangrauwend ontwaakt de dag die druipend opstaat uit de nacht het huis ademt nog de kilte van het duister en de stilte die ik dromend voorbij gaan zag met hun ziel verlammende kracht die mij ‘n ogenblik verziltte en mijn levenslust verviltte grijs en grauw verloopt het etmaal druilerig zonder zonnestraal huizen huilen langs…

weerloos kind ik wil die woorden niet meer horen al schuldig voor het leven nog begint natuurlijk zijn we niet af en onvolkomen maar loopt het bij geboorte dan al stuk dit kind bevestigt al onze dromen we zijn zo blij zingen van geluk de kerk moet stoppen met dat drammen over zonde en schuld, die aangeboren zijn het kan een mens levenslang verlammen…

Vlammende woede doet zijn verlammende werk en waarom is nog de enige geschreeuwde vraag.…

onheil te bezweren de mensheid zal er niet zoveel van leren vermoed ik de keizer kijkt al uit naar nieuwe kleren in de winkels is het ikke ikke en de rest kan stikken en wat de regering doet is toch nooit goed eerst zaaien ze paniek (het is gewoon een griepje) dan weer is de aanpak onvoldoende of niet adequaat begrijpelijk - paniek is een verlammende…

De angst voor al wat komen ging dreigde haar te verlammen gisteren liet ze toe dat haar voeten als het ware vast werden gezogen in drijfzand haar hoofd bonkte zweetpareltjes op haar klamme huid en voorhoofd haar adem stokkend ……..…

Mijn ziel schreeuwt het uit van de pijn en soms krijg ik dan bezoek van Sint Antonius of de stilte verplettert mij en ik zit weer uren apatisch voor mij uit te staren, als bij gekooide dieren, zo ongeveer en dan verrijzen de goden dwars door de geestelijke verlamming heen.…

Gij dichter, die uw gangen gaat langs 't druk gewoel des levens als u de smaad in 't aanzicht slaat van vriend en vijand tevens, leg nooit de fiere vrije kop en laat u nooit verlammen, al dagen zij zo talrijk op met honende epigrammen.…

Gij dichter, die uw gangen gaat langs 't druk gewoel des levens als u de smaad in 't aanzicht slaat van vriend en vijand tevens, leg nooit de fiere vrije kop en laat u nooit verlammen, al dagen zij zo talrijk op met honende epigrammen.…

Ik buig mijn hoofd Beelden die de ogen zagen kruipen verlammend door spieren dwalen door aderen laten duidelijk weten je onmacht is groot bij het zien van d' oude man in strijd met de dood.…

Ach dokter, spieren vol verlamming zijn mijn dromen, de snijzaal vol met het vers versneden hopen in gemeen operatiekamerlicht. Ik val, pijn kromt zich hevig om betekenis als spierbal maar toch niet verder kunnen lopen. De ogen binnenin gericht, in het voorbije dat de toekomst is, waan ik mijn actueelste heden.…

Een partij hitte komt plotseling uit het niets en schiet als verlammend door m'n lichaam Het is best rustig hier, maar ‘k deel de weg met een aantal anderen die dezelfde kant op gaan als ik alsof ze me begeleiden als een groep trekvogels links en rechts van me voor en achter me allemaal anoniem allemaal onverschillig maar allemaal de…

het water spuit naar binnen de deur aan mijn kant zit vast en met ’n lijf vol adrenaline duw ik de andere deur open en worstel mij naar boven Klinkt erger dan ik het ervaar je denkt bij overlevingstrijd aan paniek en angst maar die hebben ruimte en tijd nodig die is er niet, want onbewuste acties vullen de gedachtegang Vrij van verlammende…

In ons hart is hij immer waarom dan één dag per jaar we moeten vernieuwen en slimmer tradities herzien gewoon elke dag één van een-geven, belonen en tonen beleven en kronen, gewoon dagelijks geks, goedgebeks, iets grappigs, onverwachts en iets spannends het voelt zo verlammends, anders zo sleurigs, zo treurigs De-elke-dag-Sint, totdat ook…