60 resultaten.
Opblaastank
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 78 De grondwettelijke stank was niet om te harden
en bleef hangen in de samenpakkende luchten
als zachte eierachtige rottigheid in de lente
het stinkbommetje deed nog regelmatig dienst
tussen versplinterde granaatappels en spervuur
als Perzisch tapijt en zwevende expatkiezer
op het verkeerd geamputeerde been gezet
door opblaastanks en contradubbelspionnen…
Redeloze wispel tuur
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 37 alsof lagen ijs
over elkaar
schoven zo
versplinterde
het geluid
ertussen en
lichtte donker op
in denkbeeldig wit
de bui contrasteerde
met zwart het
gemêleerde wit
van de rafelige lucht
die gordijnen
optrok en openden
in kwaadwillige
tumultueuze ontlading
jij was niet bang
voor de elementen
keek met interesse
naar het immense…
Koningsmantel
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 1.600 Mijn voeten hebben geen grond meer nodig
om verder te gaan of om sterk te staan
het gekozen pad maakt het overbodig
de verlaten wegen, de ontbladerde laan
ik ga ze zwijgzaam door de avondnevel
langs menig onttroonde achtergevel
Het bladgoud van mijn levensdagen
ligt versplinterd onder het bladtapijt
de koningsmantel is nu afgedragen
gesloopt…
Oud
gedicht
2.0 met 23 stemmen 10.646 Een knakker die gebroken, versplinterd,
er aan toe is in de open haard op te gaan.
Een ladder, afgekeurd door de inspectie,
die nu tussen het kleefkruid ligt,
onzichtbaar in de achtertuin. Soms
zitten er kraaien, af en toe vallen rupsen
uit de boom, jong verschrompeld. Ze ploffen
met een droog geluid op de ladder.…
We leken zo gelukkig
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 346 Je ligt naast mij
Zo lekker knus
Maar verlaat mij
Met zachte kus
Je lag naast mij
Het is stil
En kil
Je hebt mij verlaten
Ik incasser veel schade
Aan mij hart
Die gebroken, versplinterd en beschadigd is
Je was één grote boze droom
Nu ben ik pist
Je lag naast mij
Ik hoef je niet
Ik hoop als ik niks zeg
Dat je niks meer in mij…
Houterig
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 688 Ik heb een bundel aan hout opgeslagen
vol met dode takken die elkaar verdringen
goede en slechte jaren leesbaar in de ringen
versplinterd door het amputerend knagen
Herfst vergeten bladeren ritselen hun aderen
mos was de stinkende zwammen weken voor
vliegjes dansen het afgezaagde verleden door
hangen in groepjes spinsels te vergaderen
De…
DMN De Machinefabriek Noordwijkerhout
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 628 buigen
Vrezen voor de klap
Een eenzame, stoere lach
Licht verslaat geluid
Dof dreunt de donder
Explosie van stof en gruis
Uiteenspattend
Opwaarts kolkend
De grauwe hemel in
Even blijft hij hangen
De reus
En zoekt verbaasd
Zijn weggeslagen voeten
Dan stort hij tierend ineen
Razend vallen zijn muren
Brokstukken, glas, steen
Versplinterd…
ongeschreven brieven
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 335 in de ogen van een voorbijganger
stralen versplinterde ijsblokken
striptease dansende sneeuwvlokken
zijn net als witte prostitué’
in baarmoeder van dit moment
er sprankelt warmte in mijn hart
maar zal jij dat uit mijn
ongeschreven brieven vertalen
dat ik alleen jou bemin…
het ligt besloten
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 60 leven tracht te herzien als
een reis door de doornen
van mijn ziel, verzekerd van
mijn dromen laakt elk seizoen
dezelfde kreet die mij ten dele
laat waden door het stoffig
rantsoen waarmee ik me
dikwijls voedt, onrust raakt
me diep waarbij de stalagmieten
die in oorsprong in mij gelegen
breken zoals enkel’ d de tandenstoker
van Satan versplinterd…
ik laat je gaan
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 729 mijn hand rust
op je schouder
ik kijk je aan
schenk warmte
van een mens,
deze mens
het raakt je niet
het ontwijkt
die bevroren wens
je ogen staan flets ,
zien glazig langs me heen
een bespiegeling van
verleden in het heden
gebet in pijnlijke mist,
gebarsten krachten,
als versplinterd geboortelicht
uit een redeloze reden…
Langs 't meer schitterde 't vuurwerk, knal na knal
poëzie
4.0 met 7 stemmen 1.715 Langs 't meer schitterde 't vuurwerk, knal na knal:
De plots'ling blauwverlichte bergen schrokken,
Toen om hun scherpe toppen donderblokken
Versplinterden tot klankbonken naar 't dal;
En gouden-regens klommen naar 't heelal,
Naar de aarde wierp clematis paarse klokken;
'T leek of apotheozen samentrokken
Om ons, brandpunt van dubbel hol kristal…
Slank getailleerd
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 235 (Dansen in Bohemen)
Grenzend aan een
Wolk van Weelde
Draaiend om contouren
van een strak gewelf
Slepend de ronding
van quick-quick-slow
Genietend van mooi Praag
haar kunst en cultuur
(Dansende huis)
Vlot dansend in
Mooi Bohemen
Swarovski-kristallen
Zij-aan-zij met strass
Versplinterd' vormen
Picasso.…
Zij is natuur
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 179 De onmetelijke werkelijkheid omsingelt de mens
Zijn eigen beeld lijkt hem vast en gelijk
De werkelijkheid is een immer bewegend en onbeschrijfelijk rijk
Door de grenzen van de taal blijven we alleen
Het beeld van mensen is een leger van duizenden personen
Gelukkig waren we in de natuur
Het bewustzijn versplinterde, de beschrijving lonkte
Zij…
Grote Beuk
gedicht
3.0 met 26 stemmen 9.417 Toen de bleke, felle bliksems kwamen die hun
harpoenen plantten in jouw hart en vier takken
woedend versplinterden, sapstromen dempten
die opstijgen wilden na de winter, wachtte,
grote beuk, achter je de kuil (doodkalm kraken
slaapt in het veld) slechts voor jou daar gegraven.
---------------------------------------
uit: 'Laaglandse hymnen…
Verbruid
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 815 Schone Liefde is versplinterd tot gruis
Uit de afwasmachine komt slechts ruis
Een datawerveling in zijn rug en hoofd
Regen maakt haar aangenaam verdoofd
Over het hart gestreken en geaaid
Dit fijnstof tot praten is nu verwaaid
Als een stemverheffing in de nacht
Gelijk een anti-mathematische macht
Met wortel uit de grond getrokken
Zitten…
MOEDERHART
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 118 ooit las ik iets over een moeder
zij verloor haar kind
en dan probeer ik
me voor te stellen
hoe hartverscheurend
zij dit wel niet vindt
een versnipperd moederhart
in duizend stukjes voor altijd
weggewaaid door de wind
een kristallen vaas
voor eeuwig versplinterd
en net zolang duurt het voor
zij ze allemaal terug vindt
misschien heb…
vriendschap
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 544 lokkende loco
de meester en de machinist
met een prachtig perspectief
we zwaaiden met het gras
sneden dorpen in tweeën
konden met elkaar overweg
in de gestoomde cabine
zagen door de ronde gaten
twee verschillende werelden
volgden ons eigen enkelspoor
weg van het stotend blok
we werden zwervend ijzer
langs de wissels van de tijd
versplinterde…
Tong
gedicht
2.0 met 4 stemmen 2.454 Het is nooit één woord dat het leven vergelijkt
het zijn er vele, het zijn vele gezichten
verwrongen of versplinterd, met stoppels
of met lichte make-up, met haar eraan
of een hoedje dat nergens bij past
in elk gezicht een kistje van huid
in elk kistje dat open kan een schat
van vlees en bloed waarmee elke
bewering tot leven kan komen, elk…
Wapenstilstand als...........
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 284 als de laatste opspattende brokken aarde
zijn gevallen
als de volgelopen kuilen het flauwe zonnetje
weer rimpelloos weerspiegelen
als er niemand meer is
die de stilte wil scheuren
als een ongelooflijke echte watervogel
weer het kanaal gaat dwarsen
als je, zo maar, tot tegen het versplinterde
bos kan stappen, rechtop 135 meter ver
als de Hill…
Exit poll
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 53 Laten wij hopen zonder vrezen,
dat op verkiezingsavond
loenzende uilen naar Athene worden gedragen, noch bier als water naar de zee
zodra met één slag op de gong
in de ring klokslag negen uur
het zwaard van Damocles zwiepend ter aarde stort
een schilderij met versplinterd landschap doormidden klievend
waarna het verstand zegeviert…
Op het gebroken dressoir der wanhoop
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 146 ( uit naam van de getroffenen in welke oorlog dan ook )
Waar zijn dorre adem tranen schuwt
en littekens op hun huid striemt
leven zij zwarte gestalten in versplinterde hoofden
De snijdende kou blijft wentelen om
starre gebaren die stenen wreedheid werpen
naar inslapende zielen
Zijn doodsbloem met de doornen prijkt en
snijdt diep in samen…
voor een verloren prinses
hartenkreet
4.0 met 40 stemmen 812 je leeft
als een kind
in een landschap van liefde
op de adem van de wind
de bergen een reflectie
van oneindig geluk
maar in diepe dalen
vallen dromen soms stuk
je begint te verdwalen
in een zoektocht naar meer
versplinterde idealen
met als enig houvast
gesponnen verhalen
geweven in goud
een prins op zijn paard
die voor altijd van je…
oprecht rechtop
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 170 met dit alles van wat me hier wordt gegeven
ik zie alleen de blauwdrukken nog
die overigens ook van kleur veranderd
in een totaal andere dimensie hebben te leven
en dan heb ik van versplinterd glas nog gezwegen
waarop ik me stellig ook maar afvraag
waar is die boktor nou eigenlijk gebleven?
en van waar heb ik deze beelden gekregen?…
ongelooflijk
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 391 we vormen een lange lange rij
van tachtig mannen gearmd
een weggevaagd perspectief
we waren eens keurig begraven
gruwel onttrokken aan het zicht
na bijna een eeuw aanschouwen
onze bruine knoken het daglicht
zie eens onze versplinterde botten
die verroeste tommyhelmen
met daarin onze verwoeste hoofden
en onze modderlaarzen nog aan
zie…
Uit de serie: Herdenking kamp Ravensbruck III ; Pourquoi pas?
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 627 Het werd de grijsgrauwe stad die omzoomd
met kapotgeschoten versplinterde bomen herfst werd,
waar de Engelse radio van vergassing sprak.
Toen het buiten licht werd niet de dag
dat wij in de auto of op de fiets zaten
de dag dat Maaike vroeg is het goj
komen er ooit groene loten gaan we straks dood.…
Mijn zwarte bruid
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 811 Ik ontwaar in haar ogen de geest van het heden,
De aardse verleiding die mij haar heeft ontnomen,
En met mijn hart versplinterd door eeuwige spijt
Stort ik mezelf in eenzame dromen.…
Ze zwijgt...
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 715 Het versplinterde glas maakte
bloedwonden in haar slokdarm. Ze kotste
bloed in mijn van verbazing geopende mond.
De stilte van de doordrammende eenzaamheid
maakte een zombie van mij en ook al zei ze
dat ze mijn witte kledij wilde wegtrekken,
in feite deed ze er nog meer windsels omheen
en liet ze me grofweg alleen.…
schipbreuk
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 199 de mensen
van daaraf hun vleugels uitslaan
naar nieuwe onbekende horizon
in het nietig wordend bootje
wurgt angst de ankers roestig
verpletteren scheuring en schipbreuk
de ooit fiere bemanning
tegenop tegenwind laverend
wordt nog de storm weerstaan
totdat gegijzeld de kapitein
uit zijn stuurhut wordt geslagen
verweesd verdwaasd en versplinterd…
Overgang
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 195 veel hebben ervaren
zwijgzaam en alleen
achter de gordijnen wegkwijnen
Het is een vraag
actueel vandaag
Langzaam sterven generaties uit
echte persoonlijkheden
die groots in de historie hebben gestreden
die in de kracht van de schoonheid geloofden
zichzelf waren
mensen op wie de maatschappij kon bouwen en varen
Ons bewustzijn
versplinterd…
- De Straten van papier -
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 474 De straten vol van eendracht en vuil papier,
afgedankt het nieuws lekt versplinterd..
dozen vol met zwarte poëzie, bronnen van proza
vreemde boodschappen hebben aandeel
en spelen ter introductie muziek,
het krantenpaleis klaagt ver van hier
snippers dwarrelen dan als kleine blaadjes,
..rondgeslingerd oud papier.…